อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11 วันที่ 2 ก.ค. 57
เมื่อไหร่ก็เค้าก็คงคุยกับอาร์ตเอง”อาร์ตหน้าเศร้า น้ำตาซึม “ครับ” อาร์ตยกมือไหว้ “ขอบคุณครับ”
นันทายิ้มให้อาร์ตอย่างให้กำลังใจแล้วเดินกลับเข้าบ้าน อาร์ตหันมองไปทางห้องนอนจุ้มจิ้มอีกครั้ง อาร์ตตัดสินใจขึ้นมอเตอร์ไซค์แล้วสตาร์ท เขาเหลียวมามองห้องนอนจุ้มจิ้มอีกครั้งก่อนจะขี่มอเตอร์ไซค์หายไปในความมืดมิดยามราตรีด้วยหัวใจที่มืดมน
จุ้มจิ้มยืนมองอาร์ตขี่มอเตอร์ไซค์จากไปด้วยหัวใจที่แตกสลาย จุ้มจิ้มทรุดตัวลงร้องไห้อย่างหนัก
ณัฐกำลังนอนหลับสนิท ณัฐรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับบนอก เขาลืมตามองก็เห็นกล่องกระเป๋าแอร์เมสวางอยู่บนอก ณัฐเบิ่งตากว้างด้วยความดีใจ ณัฐหันไปข้างๆ ก็เห็นอิงอรนั่งยิ้มอยู่ในชุดคลุมวาบหวิว
อิงอรมองอาการดีใจของณัฐด้วยความปลื้ม
“อรน่ารักแบบนี้..พี่ต้องขอบคุณอรให้"เต็มที่"ซะแล้วสิ”
ณัฐส่งสายตาวาบหวิวให้อิงอรพร้อมทำท่าจะคว้าอิงอรเข้ามากอด อิงอรเอามือดันณัฐไว้
“ใจเย็นๆสิคะพี่ณัฐ...เดี๋ยวพี่ณัฐได้ขอบคุณอร"เต็มที่"แน่ๆค่ะ...แต่ตอนนี้พี่ณัฐรีบเปิดกล่องดูก่อนสิคะว่ากระเป๋าสวยมั้ย?”
ณัฐพยักหน้า ณัฐค่อยๆเปิดกล่องแอร์เมสอย่างทะนุถนอม
ลูกจันหยิบกระเป๋าแอร์เมสสีชมพูสวยออกจากกล่อง ลูกจันยิ้มมุมปากเหมือนสะใจอะไรบางอย่าง
ลูกจันพูดเสียงนิ่งๆ “สวยดี”
ณัฐยิ้มปลื้มแล้วรีบเอาความดีความชอบทันที
“กว่าจะได้สีนี้ ไซส์นี้..พี่ก็วิ่งหาจนเหนื่อยเลยค่ะ” ณัฐจ้องตาลูกจันตาหวานหยดย้อย “แต่เพื่อลูกจัน..เหนื่อยแค่ไหน ลำบากยังไง..พี่ก็เต็มใจค่ะ”
ลูกจันจ้องลึกเข้าในตาณัฐพร้อมยิ้มหวานจนน่าขนลุก
“งั้นก็เตรียมตัวดีๆนะคะ..คุณคงต้องทั้งเหนื่อย ทั้งลำบาก..อีกเยอะเชียวล่ะ!” ลูกจันว่า
ณัฐยังส่งยิ้มให้ลูกจันอย่างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง
วิมาดาส่งแผ่นซีดีให้ลูกจัน
“นี่เป็นแผนการตลาดของเซเลบและหนังสืออื่นๆในเครือสำหรับการขายโฆษณาไตรมาสหน้า..ฉันให้เธอเอาไปศึกษาดูก่อน..เผื่อเธอมีไอเดียอะไรเพิ่มเติม...แล้วฝากเธอเอาไปแจกจ่ายบก.หนังสือเล่มอื่นๆด้วยนะ..อาทิตย์หน้าเราจะได้ประชุมกัน”
ลูกจันยิ้มรับคำวิมาดา “ได้ค่ะ”
ลูกจันลุกขึ้นยืนเตรียมเดินออกจากห้อง
“ลูกจัน”
ลูกจันตอบรับ “คะ?”
วิมาดาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ระวังให้ดีนะ..ห้ามข้อมูลหลุดเด็ดขาด!”
อุ่นเรือนพูด
“รับรองค่ะ..แอนนี่จะดูแลเท่าชีวิตเลยค่ะ”
อุ่นเรือนถือซีดีที่ลูกจันเพิ่งยื่นให้
“วันนี้พี่มีธุระต้องรีบกลับ...พรุ่งนี้แอนนี่ค่อยปรินท์เอกสารมาให้พี่อ่านนะ...แล้วฝากส่งให้บก.เล่มอื่นๆด้วย” ลูกจันบอก
“ค่ะพี่ลูกจัน”
อุ่นเรือนทำหน้ามุ่งมั่นกับการรักษาข้อมูลยิ่งชีพ
อุ่นเรือนเดินมาที่โต๊ะพร้อมกอดซีดีลับไว้แนบอก อุ่นเรือนเอาซีดีใส่ในลิ้นชักโต๊ะแล้วล็อคอย่างแน่นหนา
แซนดี้กับจุ้มจิ้มกำลังนั่งเปิดหนังสือดาราฮิฮะกันอยู่ตามประสาสาวๆ
“ถ้าเราทำผมทรงนี้เราจะดูเหมือนญาญ่ามั้ย” แซนดี้ถาม
จุ้มจิ้มยิ้มเกรงใจ “เอ่อ..ก็..คงคล้ายๆนะ”
อาร์ตเดินมาแล้วมองมาทางจุ้มจิ้ม
อาร์ตสูดลมหายใจเข้าปอดเพราะต้องการเรียกขวัญและกำลังใจให้ตัวเอง เขาเดินเข้าไปหาแซนดี้และจุ้มจิ้ม แซนดี้หันมาเห็นอาร์ตก็ดีใจ “อาร์ต..จะไปไหนน่ะ”
อาร์ตหันไปคุยกับแซนดี้แต่ตาแอบมองจุ้มจิ้ม
“คิดงานไม่ออกน่ะ..เลยกะจะมานั่งชิลล์ซักพัก” อาร์ตบอก
“งั้นนั่งด้วยกันก็ได้..เรากับจุ้มก็มานั่งเมาท์คลายเครียดเหมือนกัน”
จุ้มจิ้มหันไปคุยกับแซนดี้โดยไม่มองหน้าอาร์ตเลย “งั้นเราไปก่อนนะ”
“อ้าว...ไหนบอกจะนั่งคุยกันไง” แซนดี้งง
“เพิ่งนึกได้ว่ายังมีงานค้างน่ะ...ไปนะ”
จุ้มจิ้มลุกเดินออกไปทันทีโดยไม่แม้แต่จะชายตามองอาร์ต อาร์ตจ๋อยอีกแล้ว
ลูกจันกำลังคุยโทรศัพท์กับณัฐ
“ยังไม่ได้ใช้เลยค่ะ” ลูกจันยิ้มเยือกเย็น “ฉันจะเก็บไว้ใช้"ในโอกาสพิเศษ"
ณัฐยิ้มปลื้ม
“ค่อยยังชั่วหน่อย..พี่คิดว่าลูกจันไม่ใช้เพราะไม่ชอบซะอีก”
ลูกจันยิ้มมุมปาก
“ชอบสิคะ...นี่เป็นของขวัญชิ้นที่ฉันชอบที่สุดเลยล่ะ”
ณัฐมือณัฐเอื้อมไปกุมมืออิงอร
“คุณแม่พี่บอกว่า..เป็นของขวัญชิ้นที่คุณแม่ชอบที่สุดเลย...ขอบคุณนะคะอร”
อิงอรยิ้มปลื้ม
อุ่นเรือนกำลังเอาแผ่นซีดีใส่ไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ เธอตั้งท่าจะปรินท์ ทันใดนั้นเสียงมือถืออุ่นเรือนก็ดัง อุ่นเรือนหันมองโทรศัพท์ เห็นหน้าจอขึ้นชื่อ"กอล์ฟ" อุ่นเรือนยิ้มหน้าบานก่อนจะรีบรับสาย
“สวัสดีค่ะ” อุ่นเรือนฟัง “กำลังจะปรินท์เอกสารให้พี่ลูกจันค่ะ..” อุ่นเรือนฟัง “งานด่วนค่ะ..เพราะต้องใช้ประชุมบริษัทอาทิตย์หน้า” อุ่นเรือนฟัง “ไม่ได้หรอกค่ะ..มันเป็นเอกสารลับ..อุ่นต้องปรินท์เองค่ะ..เดี๋ยวข้อมูลหลุด” อุ่นเรือนฟัง “จะไปต่างจังหวัดพรุ่งนี้?” อุ่นเรือนทำหน้าลำบากใจ “งั้นก็ได้ค่ะ..เดี๋ยวอุ่น เอาไปปรินท์ที่บ้านคืนนี้ก็ได้ค่ะ.. ค่ะ..เจอกันค่ะ”
อุ่นเรือนวางหูโทรศัพท์แล้วปิดคอมพิวเตอร์ อุ่นเรือนหยิบแผ่นซีดีออกจากเครื่องแล้วเอาแผ่นซีดีใส่กล่องก่อนจะหย่อนลงในกระเป๋าเอกสาร อุ่นเรือนถือกระเป๋าเอกสารใบนั้นเดินออกไป
พอลกับลูกจันนั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ๆกัน สักพักลูกจันก็มีอาการตาขวากระตุก
“อุ๊ย!!”
พอลหันมองลูกจัน “เป็นอะไรลูกจัน”
ลูกจันเอามือจับตาขวาที่ยังกระตุกอยู่
“เขม่นตาอ่ะ” ลูกจันรำพึง “ขวาร้าย ซ้ายดี” ลูกจันตกใจโอเว่อร์ “ว๊ายยยย..ฉันเขม่นตาขวาอ่ะพีท...ต้องมีเรื่องร้ายอะไรซักอย่างกับฉันแน่ๆ”
พอลส่ายหน้ายิ้มๆ เพราะไม่เชื่อในสิ่งนี้!!
พอลหันมาพูดความในใจเบาๆ “หน้าตากับความเชื่อไม่ได้ไปด้วยกันเลย”
พอลพยายามปลอบใจลูกจันด้วยหลักทางการแพทย์
“ตากระตุกเกิดจากการทำงานที่ผิดปกติของระบบประสาท..แกอาจจะเครียดกับงานมากเกินไป..ไม่เกี่ยวกับเรื่องร้ายอะไรซักหน่อย”
ลูกจันไม่ได้สนใจข้อมูลทางการแพทย์ของพอลเลย เธอยังคงจับตาขวาที่เขม่นยิกๆอย่างไม่สบายใจ
ลูกจันรำพึง “ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆเลย!”
อุ่นเรือนเดินเข้ามาในร้านอาหารแล้วมองหากอล์ฟ เธอเห็นกอล์ฟโบกมือให้ อุ่นเรือนเดินไปหากอล์ฟที่โต๊ที่มีเทียนจุดไว้อย่างโรแมนติค
อุ่นเรือนยิ้มหวาน “ขอโทษนะคะที่ให้รอนาน..รถติดมากเลยค่ะ”
กอล์ฟยิ้มหวานตอบ “กอล์ฟสิครับต้องขอโทษที่ทำให้อุ่นทิ้งงานมาทานข้าวด้วย...แต่กอล์ฟคิดถึงอุ่นจนทนไม่ไหวจริงๆ”
กอล์ฟทำตาเยิ้มใส่อุ่นเรือน อุ่นเรือนเขินม้วนต้วน
“อุ่นคงหิวแย่..ไปล้างไม้ล้างมือก่อนเถอะ..เดี๋ยวกอล์ฟสั่งอาหารรอกลับมาจะได้ทานเลย”
อุ่นเรือนพยักหน้ารับอย่างมีความสุข “ค่ะ”
อุ่นเรือนลุกเดินออกไปโดยทิ้งกระเป๋าเอกสารไว้ที่โต๊ะ
ลูกจันเดินลงบันไดมาในชุดพร้อมออกไปทำงาน เธอกำลังจะย่างเท้าออกจากบ้าน เสียงจิ้งจกตัวหนึ่งร้องทักขึ้นมาเบาๆ “จุ๊ๆๆ”
ลูกจันเงยหน้าขึ้นมองเหนือประตูก็เห็นจิ้งจกตัวหนึ่งกำลังจ้องตาแป๋วมาที่เธอ ลูกจันประสานสายตากับจิ้งจกอยู่ครู่หนึ่งแล้วหันกลับมารำพึงปลอบใจตัวเอง
“จิ้งจกมันก็ร้องไปถามธรรมชาติไม่ได้ทักเทิกอะไรหรอก ลางล้งลางร้ายอะไร๊...ไม่มี๊”
ลูกจันพยายามทำหน้าไม่แคร์เสียงทักจากจิ้งจก เธอก้าวเท้าเตรียมออกจากบ้านอีกครั้ง ทันใดนั้นเสียงจิ้งจกร้องดังระงมจากเหนือประตู
จุ๊ๆๆๆๆ”
ลูกจันสะดุ้งรีบเงยหน้ามองไปเหนือประตูอีกครั้งก็เห็นกองทัพจิ้งจกออกันอยู่พร้อมส่งเสียงร้องพร้อมเพรียงกันราวกับประชาชนกำลังเป่านกหวีดต่อต้านรัฐบาลชั่ว ลูกจันหน้าซีด กลืนน้ำลายเอื๊อก
บก.ทั้ง4..รวมถึงมินตราและลูกจันกำลังมีสีหน้าเคร่งเครียด วิมาดาที่ในมือมีเอกสารการตลาดยืนต่อหน้าทุกคนด้วยสีหน้าโกรธจัด
“แผนการตลาดหมือนของเราทุกอย่าง...แต่เสนอลูกค้าก่อนเรา..แถมตัดราคาเราอีก15%...ไม่มีวันที่บริษัทนายสาโรจน์จะใจตรงกับเราคิดแผนการตลาดได้เหมือนกันขนาดนี้”
วิมาดามองหน้าบก.ทุกคน
“บอกฉันหน่อยซิ....เอกสารลับระดับที่รู้กันเฉพาะบก.มันหลุดไปถึงมือคู่แข่งได้ยังไง”
บก.ทุกคนมองหน้ากัน
“บอสคะ..ดิฉันยังไม่ได้รับเอกสารแผนการตลาดไตรมาสหน้าเลยนะคะแล้วดิฉันจะทำมันหลุดไปถึงคู่แข่งได้ยังไงคะ” บก. คนหนึ่งพูด
บก. 2,3,4 และมินตราพูดพร้อมกัน
“ใช่ค่ะ..พวกเราก็ยังไม่ได้เอกสารเหมือนกันค่ะ”
วิมาดาอึ้งก่อนจะหันขวับมาทางลูกจัน
“ลูกจัน...เธอมีคำตอบให้ฉันมั้ย?”
ลูกจันเครียดมาก มินตรามีแผนขึ้นมาทันที
ลูกจันกำลังนั่งฟังเสียงฝ่ายบุคคลพูดผ่านสปีคเกอร์โฟน
“แอนนี่ขอลาป่วย 3 วันค่ะคุณลูกจัน”
“โอเค..ขอบใจมาก..แค่นี้แหละ”
ลูกจันกดปิดสปีคเกอร์โฟนด้วยสีหน้าครุ่นคิดและเครียด
อุ่นเรือนกำลังฟังเสียงตอบรับอัตโนมัติจากเครื่องของกอล์ฟ
“กรุณาฝากข้อความเสียงไว้หลังสัญญาณ.....ปิ๊บบบ..”
อุ่นเรือนพูดเสียงร้อนใจมาก “กอล์ฟคะ...ช่วยโทรกลับอุ่นด่วนเลยนะคะ”
อุ่นเรือนวางหูด้วยสีหน้ากังวลพลางครุ่นคิดไปถึงเหตุการณ์ที่ร้านอาหารเมื่อคืน
เหตุการณ์ในอดีต อุ่นเรือนเดินกลับมาที่โต๊ะหลังจากกลับมาจากล้างมือแต่เธอพบว่าโต๊ะว่างเปล่าไร้เงากอล์ฟ อุ่นเรือนเดินไปที่นั่งแล้วก็ชะงักที่เห็นกระเป๋าใส่เอกสารเปิดอ้าไว้ อุ่นเรือนตกใจจึงรีบเปิดดูแล้วพบว่าซีดีหายไปแล้ว อุ่นเรือนรีบหยิบโทรศัพท์มาโทรหากอล์ฟ
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก....”
อุ่นเรือนหน้าเครียด บ๋อยเดินผ่านมา
“ขอโทษนะคะ...เห็นผู้ชายที่นั่งโต๊ะนี้มั้ยคะ”
“อ๋อ...ออกไปแล้วครับ” บ๋อยตอบ
อุ่นเรือนหน้าซีด “ไปตั้งแต่เมื่อไหร่คะ”
“ก็พอคุณผู้หญิงลุกไปห้องน้ำได้แป๊บนึง..คุณผู้ชายก็ลุกออกไปเลยครับ”
อุ่นเรือนหน้าเสียแล้วพูดกับบ๋อยเพื่อหวังปลอบใจตัวเอง
“คงไปทำธุระแถวนี้...เดี๋ยวคงกลับ”
บ๋อยมองอุ่นเรือนด้วยความสงสาร “ครับ”
บ๋อยเดินออกไป อุ่นเรือนนั่งรอกอล์ฟที่โต๊ะด้วยสีหน้ากังวลมากเพราะสังหรณ์ใจอะไรบางอย่าง เวลาผ่านไป พนักงานกำลังเตรียมปิดร้าน อุ่นเรือนยังนั่งรอกอล์ฟอยู่ที่โต๊ะ เทียนบนโต๊ะละลายเกือบหมดแล้ว อุ่นเรือนน้ำตาคลอ
รูปถ่ายลูกจันที่ถ่ายคู่กับอุ่นเรือนวางไว้ที่มุมหนึ่งในห้องอุ่นเรือน อุ่นเรือนกำลังมองมาที่รูป
อุ่นเรือนรำพึง “อุ่นขอโทษค่ะพี่ลูกจัน”
อุ่นเรือนร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างรู้สึกผิด
วิมาดากำลังเปิดสมุดบันทึกรักของลูกจันทีละหน้า วิมาดาขมวดคิ้วกับข้อมูลที่เพิ่งได้เห็น มินตรากับปีโป้นั่งสังเกตอาการของวิมาดา วิมาดาเงยหน้าจากสมุดบันทึกแล้วพูดหน้านิ่งๆอย่างคนที่ไม่ยอมให้ใครเสี้ยมได้ง่ายๆ
“ก็แค่เรื่องส่วนตัวในอดีต”
มินตรากับปีโป้มองหน้ากันอย่างไม่พอใจที่การเสี้ยมไม่ได้ผล
“แล้วถ้ามันส่งผลมาถึงปัจจุบันล่ะคะ?” มินตราเสี้ยมต่อ
มินตราหันไปส่งสัญญาณกับปีโป้ “ปีโป้!”
ปีโป้พยักหน้ารับสัญญาณแล้วหยิบโทรศัพท์มาเปิดรูปยื่นให้วิมาดา วิมาดายื่นมือไปรับโทรศัพท์ปีโป้มาดู
เธอเห็นรูปลูกจันเดินนำณัฐเข้าไปในห้องทำงานด้วยท่าทางใกล้ชิด
วิมาดาหน้าเครียด มินตราที่แอบสังเกตสีหน้าวิมาดาขยี้ต่อทันที
“ยังไม่หมดนะคะบอส”
มินตรายื่นรูปในโทรศัพท์ตัวเองให้วิมาดาดู วิมาดาเห็นกล่องแอร์เมสแนบการ์ดที่เขียนไว้ว่า"ของขวัญเล็กๆน้อยๆค่ะ...หวังว่าคงถูกใจนะคะ...จาก ณัฐ"
วิมาดาอึ้ง ปีโป้กับมินตราแอบยิ้มให้กันด้วยความมั่นใจว่าแผนสำเร็จแล้ว
ปีโป้ขยี้อีกรอบ “กระเป๋าราคาขนาดนั้น...ต้องทำความดีอะไร"แลก"มาก็ไม่รู้นะคะ..ทางคุณณัฐถึงได้ส่งมาให้เป็นของขวัญ”
วิมาดาเครียดและมีแววตาหวาดระแวง
ลูกจันยุ่งอยู่กับการพยายามโทรหาอุ่นเรือนแต่ก็ติดต่อไม่ได้ พอลแอบสังเกตอาการของลูกจันก็เห็นลูกจันดูเครียด พอลเดินมาหยุดใกล้ๆลูกจัน
“มีอะไรรึเปล่าลูกจัน”
ลูกจันเงยหน้ามองพอลด้วยสีหน้าไม่สบายใจ
“ฉันกำลังสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างน่ะพีท...แต่ขอให้ฉันคิดผิดเถอะ”
พอลมองลูกจันอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11 วันที่ 2 ก.ค. 57
อ่านละคร รักนี้เจ้จัดให้ แนว:โรแมนติก-คอมเมดีละคร รักนี้เจ้จัดให้บทประพันธ์โดย จากเค้าโครงเรื่องของ อิสย่าห์-พิมพิสุธญ์
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ บทโทรทัศน์โดย จอมยุทธ เคน-นายนุกูล
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ กำกับการแสดงโดย เสกวสุ, สิปปกร ภควัชร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ผลิตโดย บริษัท พุด-เดิ้น จำกัด โดยผู้จัด : ปาจรีย์ ณ นคร
ละคร รักนี้เจ้จัดให้ ออกอากาศ ทุกวันศุกร์–อาทิตย์ เวลา 20.15 น. เริ่ม 15 มิถุนายน 2557
ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ