@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11/2 วันที่ 24 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11/2 วันที่ 24 ก.ค. 57

ไอโกะเดินเข้ามา กวาดสายตามองรอบๆ พยายามข่มซ่อนความกลัว เคนอิจิเดินตามมา กระชากตัวเข้ามากอดหอมอย่างไม่พูดพร่ำทำเพลง
“รู้ไหม...ผมคิดถึงคุณแค่ไหน”
ไอโกะพยายามขัดขืน

“เรามีเรื่องต้องตกลงกันก่อน”
“ขอผัวชื่นใจหน่อยสิจ้ะเมียจ๋า”
เคนอิจิระดมจูบไอโกะอย่างโหยหา แต่ไอโกะออกแรงขัดขืน หวังเจรจากับเขาให้รู้เรื่องก่อน
“คราวนี้...นังเซโกะต้องตาย”
“เราเป็นคู่ผัวเมียที่เหมาะกันมาก คุณยิ่งร้าย ผมก็ยิ่งคลั่ง”
เคนอิจิพยายามซุกไซ้อย่างหื่นกระหาย แต่ไอโกะยังคงยื้อ ดึงเวลา
“แกต้องรับปากฉัน ว่าจะทำให้นังเซโกะหายไปจากชีวิตทาเคชิ”
เคนอิจิผลักร่างไอโกะลงบนโซฟาอย่างแรง หัวเราะร้าย สายตาหื่นกระหาย ขณะโถมตัวเข้าหา
“ได้สิทูนหัว”


ไอโกะหวาดหวั่นตกใจ ถอยตัวหนี จนร่วงลงไปกับพื้นข้างโซฟา เคนอิจิคืบคลานเข้าหาอย่างไม่ลดละ ก่อนกดตัวเธอ ล็อคแขนลงไปนอนราบกับพื้น ไอโกะจะอ้าปากร้อง เคนอิจิรีบเตือนสติ
“ศัตรูหัวใจของคุณจะเป็นหรือตาย ขึ้นอยู่กับตัวคุณ”
ไอโกะสับสน กับข้อต่อรองที่แลกเพื่อกำจัดแพรวดาว เคนอิจิยิ้มได้ที โน้มหน้าเข้าหาแล้วซุกหน้าลงตรงซอกคอของเธอ ไอโกะหันหน้าหนี สีหน้าเต็มไปด้วยความรู้สึกขยะแขยงเกลียดชังเคนอิจิ เธอกัดฟันฝืนทน น้ำตารินผ่านหางตาด้วยความเจ็บแค้นใจที่ต้องยอมจำนนต่อเคนอิจิ

โถงบ้านมิซาว่ายามค่ำคืน ริกิโวยวายซาโตชิ กับ จูโร่ด้วยความโมโห
“ไอโกะหายไปไหน ทำไมไม่มีใครรู้สักคน”
“ผมให้คนไปตามคุณหนูไอโกะที่บ้านเพื่อนสนิททุกคน แต่ก็ไม่พบครับ” จูโร่บอกเสียงอ่อย
ริกิเครียด ไม่สบายใจ
“หรือจะเกิดอะไรขึ้นกับไอโกะ”
“ผมกลัวว่าคนของเราจะไปก่อเรื่องที่ไหนมากกว่า”
ซาโตชิหงุดหงิด และเบื่อหน่ายนิสัยของน้องสาวมาก
“โตจนป่านนี้ ยังหาเรื่องปวดหัวมาให้ไม่หยุดหย่อน”
“ช่วยกันคิดตามตัวไอโกะกลับมาดีกว่า” ริกิหันไปสั่งจูโร่ “สั่งคนของเราตามหาไอโกะให้ทั่วเมือง ถ้าไม่เจอ...พวกแกไม่ต้องกลับมาให้ฉันเห็นอีก”
“ครับ ๆ”
จูโร่รับคำแล้วรีบออกไปทำตามคำสั่ง ริกิร้อนรนไม่สบายใจ เดินผละไป ซาโตชิมองตามริกิอย่างอารมณ์เสีย เบื่อหน่ายที่พ่อคอยคอยปกป้องน้องตลอดเวลา

ริกิผลักประตู เดินปรี่เข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้ารูปที่ถ่ายคู่กับอิจิโร่
“ไอโกะคือแก้วตาดวงใจของฉัน ฉันรักและดูแลเขาเป็นอย่างดี ไม่เคยทำให้ลูกฉันต้องเสียใจและเสียน้ำตา”
ริกิหยิบกรอบรูปอิจิโร่ขึ้นมา กำแน่นด้วยความเจ็บแค้น
“ฉันยอมยกไอโกะให้ลูกชายแก แต่มันกลับไม่เห็นคุณค่าของลูกสาวฉัน มันเหยียบย่ำความรู้สึกไอโกะ ก็เหมือนเหยียบหัวใจฉัน”
ริกิจ้องรูปอิจิโร่เขม็ง สายตาเต็มไปด้วยไฟอาฆาต
“ถ้าไอโกะเป็นอะไรไปเพราะไอ้ทาเคชิ ฉันจะถล่มโอะนิซึกะให้สิ้นตระกูล”
สาวใช้รีบเปิดประตูเข้ามารายงานริกิ

“คุณหนูไอโกะกลับมาแล้วค่ะ”
ซาโตชิต่อว่าไอโกะที่เพิ่งกลับมา สภาพไอโกะหน้าซีด ท่าทางเพลียมาก
“พ่อเป็นห่วงเธอมาก ถึงกับให้คนออกตามหาทั้งเมือง”
“อะไรนะ”
ไอโกะตกใจ กลัวริกิจะรู้ว่าเธอหายไปไหน ริกิปรี่เข้ามากอดลูกสาวด้วยความดีใจ
“ไอโกะ...ลูกหายไปไหนมา”
ไอโกะกลบเกลื่อน
“หนูแค่ไปติวหนังสือกับเพื่อน ทำไมต้องตกใจกันด้วย”
“เราไปถามบ้านเพื่อนเธอทุกคน ไม่เห็นมีใครรู้เรื่อง” ซาโตชิมองอย่างจับผิด
“ฉันจะคบเพื่อนคนไหน ต้องรายงานพี่ซาโตชิเหรอ”
ไอโกะแกล้งเหวี่ยงกลับซาโตชิ ก่อนหันไปแก้ตัวกับริกิ
“หนูไปติวหนังสือกับเพื่อนที่ห้องสมุดของมหาวิทยาลัย เพราะอยากเรียนให้จบเพื่อเป็นเกียรติให้มิซาว่า และจะได้เป็นโอะคะมิซังที่ดีของทาเคชิ”
“ไอโกะคิดได้อย่างนี้ก็ดี พ่อภูมิใจในตัวลูกที่สุด”
ริกิกอดไอโกะด้วยความดีใจ ไอโกะหน้าเรียบนิ่ง คาดเดายาก ซาโตชิมองไอโกะอย่างค้นหา ไม่อยากเชื่อสิ่งที่น้องพูด

ไอโกะนั่งมองสภาพตัวเองในกระจก น้ำตาไหลอาบแก้ม ความเจ็บใจที่เสียตัวให้เคนอิจิอีก
“เลือด...วิญญาณ...น้ำตา...ฉันยอมแลกทุกอย่างเพื่อคนที่ฉันรัก”
ไอโกะข่มความเสียใจ หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาปาดน้ำตาทิ้ง
“ฉันจะต้องชนะนังเซโกะ ทาเคชิต้องเป็นของฉันคนเดียว”
ไอโกะเชิดหน้ามองตัวเองในกระจก สายตาเต็มไปด้วยไฟแค้นที่พร้อมเผาผลาญทุกอย่างตรงหน้าให้มอดไหม้

วันใหม่...ทาเคชิกำลังค้นหาหนังสือ บนโต๊ะทำงานที่ติดกับโต๊ะอ่านหนังสือของแพรวดาว เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมา ทำให้ปัดโดนสมุดบันทึกของแพรวดาวตกลงพื้นโดยบังเอิญ จึงก้มเก็บสมุดบันทึกขึ้นมาเห็นโน๊ตในปฏิทินสมุดบันทึกเขียนว่า “my birthday”
“วันเกิดเซโกะ”
ทาเคชิยิ้ม เมื่อได้รู้
ทาโร่ตัดดอกดาวเรืองดอกหนึ่งขึ้นมา ยิ้มมองอย่างสุขใจ ทาเคชิเดินผ่านมาเห็นพอดี จึงหยุดทักทายทาโร่
“ชอบปลูกดอกดาวเรืองเหรอ”
ทาโร่หันไปเห็น ชะงัก รีบโค้งตัวเคารพทาเคชิ
“ครับ โซเรียว”
ทาเคชิมองดอกดาวเรืองในมือทาโร่ และกระถางดอกดาวเรืองมากมายหน้าบ้านพักโคจิ เขายิ้ม ๆ ก่อนนึกขึ้นได้
“เห็นโอคุซังไหม”
ทาโร่อึกอัก ไม่รู้จะบอกยังไง

แพรวดาวยืนอึ้ง ตะลึง เมื่อเห็นสวนญี่ปุ่นเบื้องหน้า กลายเป็นสวนดอกดาวเรืองสีเหลืองอร่ามสว่างไสว
“สวนดาวเรือง...อะไรกันเนี่ย”
แพรวดาวหันมองไปรอบตัว ทุกพื้นที่ในสวนมีแต่ดอกดาวเรืองเต็มไปหมด ทาเคชิเดินเข้ามา ชะงัก มองสวนดอกดาวเรือง งง ๆ แพรวดาวหันไปเห็นทาเคชิ จึงโผเข้าไปกอดด้วยความซาบซึ้ง เข้าใจว่าเขาเป็นคนจัดสวนดอกดาวเรืองให้
“ขอบคุณมากนะคะ คุณทำให้ฉันมีความสุขที่สุด”
ทาเคชิยังงง ๆ กับสวนดอกดาวเรือง แต่ก็นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันสำคัญของแพรวดาว
“สุขสันต์วันเกิดคิมิที่รักของผม”
ทาเคชิสวมกอดแพรวดาวแนบแน่น ยิ้มหวาน แพรวดาวไม่คาดคิด
“คุณรู้”
“ผมเห็นในสมุดบันทึกของคุณโดยบังเอิญ ก็เลยเอาของขวัญวันเกิดมาให้คุณ”
ทาเคชิเอาถุงผ้ากำมะหยี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ เปิดออก หยิบสร้อยทองคำขาวเส้นหนึ่งออกมา
“สร้อยเส้นนี้เข้ากับจี้หยกที่คอคุณมากกว่า”
แพรวดาวอึ้งมอง ในขณะที่ทาเคชิถอดสร้อยที่คอเธอออก เอาจี้หยกไปห้อยไว้กับสร้อยทองคำขาวเส้นใหม่ แล้วสวมกลับให้แพรวดาวอย่างเดิม
“ผมอยากหาของขวัญที่ดีกว่านี้ให้คุณ แต่กลัวช้าไป เลยเอาสร้อยที่พ่อเคยให้แม่ตอนสาว ๆ มาให้”
“นี่คือของขวัญที่ดีที่สุด และมีค่ามากที่สุดสำหรับฉันแล้วค่ะอะนะตะ”
แพรวดาวยิ้มหวาน ประทับใจมาก
“คืนนี้เราจะไปฉลองวันเกิดกันสองคน...ถือเป็นการออกเดทของเรา”
“ห้ามคุณเอาของขวัญราคาแพงมาเซอร์ไพรส์ฉันอีก ได้สร้อยของแม่คุณเป็นของขวัญวันเกิด ฉันก็รู้สึกเป็นเกียรติมากพอแล้ว”
“คิมิรู้ทันผมทุกเรื่อง”
ทาเคชิกับแพรวดาวยิ้มหวานให้กัน แล้วพากันเดินชมดอกดาวเรืองที่บานสะพรั่งในสวน ทาโร่แอบยืนมองแพรวดาวอยู่มุมหนึ่งในสวน ในมือถือดอกดาวเรืองดอกหนึ่ง เขาพูดคนเดียวเบาๆ
“สุขสันต์วันเกิดครับคุณ...แพรว...ดาว”

ทาโร่พยายามออกเสียงเรียกชื่อแพรวดาวเป็นภาษาไทยด้วยความยากลำบาก มองดอกดาวเรืองอย่างเจียมตัว แล้วเดินจากไปเงียบ ๆ
ไอโกะแอบมาคุยกับจูโร่หน้าบ้าน หลังจากให้จูโร่ไปสืบเรื่องทาเคชิมา
“ทาเคชิจะพานังสารเลวนั่นไปฉลองวันเกิดงั้นเหรอ อ๊าย”
ไอโกะกรีดเสียงลอดไรฟันออกมาด้วยโมโห ไม่กล้าเสียงดังให้ริกิได้ยิน ซาโตชิเข้ามาด้านหลัง รู้เรื่องที่ไอโกะกับจูโร่คุยกัน
“ให้คนของเราไปสืบข่าวบ้านโอะนิซึกะทำไม จำเรื่องที่ท่านโอะซะมุเตือนไม่ได้เหรอ”
“ท่านโอะซะมุห้ามฉันยุ่งกับนังเซโกะ แต่ไม่ได้ห้ามให้ติดตามเรื่องของมัน”
“รู้แล้วได้อะไร นอกจากแค้น”
“ความแค้นจะทำให้ฉันจำและอาฆาตนังนั่นไปจนวันตาย”
“คนที่ทำร้ายแกก็คือไอ้ทาเคชิ ต่อให้ไม่มีผู้หญิงคนนั้น มันก็ไม่มีทางรักแก”
“อ๊าย...ไอ้พี่ขี้อิจฉา พี่กลัวทาเคชิจะได้ดีกว่า ถึงได้เกลียดทาเคชิใช่มั้ย”
“หยุดนะไอโกะ” ซาโตชิตวาด

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 11/2 วันที่ 24 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ