@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/2 วันที่ 21 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/2 วันที่ 21 ก.ค. 57

“อนาคตของโอะนิซึกะ ขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของโซเรียว”
ทาเคชิหันหลังกลับไปมองป้ายบรรพบุรุษ นิ่งสักพัก ยืนยันหนักแน่น สีหน้าจริงจัง
“ผมตัดสินใจแล้ว...ต่อไปนี้เซโกะจะอยู่ที่นี่ในฐานะโอคุซัง โอะนิซึกะ โซเรียวจะรับผิดชอบทุกอย่างที่เกิดขึ้นเอง”

โคจิ ริว คาซูมะ มาซาโตะ สบตากันอย่างหนักใจ ทาโร่นั่งเงียบ แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บช้ำ ทาเคชิสีหน้ามุ่งมั่น จนไม่มีใครกล้าขัด

อายะโกะเลื่อนประตูให้แพรวดาวในชุดยูกาตะเดินเข้ามาในห้องทาเคชิ ก่อนเลื่อนประตูปิดให้แพรวดาว โดยอายะโกะไม่ตามเข้าห้องด้วย
“เอ้อ คุณป้าคะ”
แพรวดาวหันไปเรียกอายะโกะ แต่ไม่ทันแล้ว เธอทำตัวไม่ถูก กวาดสายตาและเดินมองรอบ ๆห้องอย่างไม่คุ้นเคย เห็นข้าวของในห้องถูกจัดเป็นระเบียบ เบาะนอนสองเบาะถูกปูไว้คู่กันเรียบร้อย


แพรวดาวนั่งลงกับพื้น มองเบาะนอนคู่กันอย่างไม่สบายใจ ทาเคชิเลื่อนประตู เดินกลับเข้าห้อง เขาแปลกใจ
“ยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ฉันนอนที่นี่ไม่ได้ กรุณาจัดห้องอื่นให้ฉันเถอะค่ะ”
สายตาเศร้าของแพรวดาว หนักใจมาก
“จะไม่มีใครกล้ารังแกคุณที่นี่ ผมทำเพื่อปกป้องคุณจากเคนอิจิ และไอโกะ”
“แต่ฉันเป็นโอคุซัง ภรรยารองของคุณไม่ได้ ถ้าพ่อแม่ฉันรู้ท่านจะเสียใจ วัฒนธรรมของบ้านเมืองเราต่างกัน”
“อีกปีเดียวคุณก็จะเรียนจบกลับเมืองไทย ทุกอย่างจะจบสิ้น”
ทาเคชิพูดพลางรู้สึกใจหาย เมื่อนึกถึงวันที่ไม่มีเธอ แพรวดาวสับสน ทาเคชิก้าวมานั่งลงตรงหน้าช้อนมือเธอขึ้นมากุมไว้ขอร้อง
“อยู่กับผมนะเซโกะ เป็นโอคุซังของผม”
“ฉันทำไม่ได้...”
แพรวดาวดึงมือออกจากการกุมของทาเคชิ หันหลังให้ขอบตาแดงก่ำ ทาเคชิสงสารรู้ว่าเธอยังหวาดกลัวกับเหตุการณ์เลวร้าย เขาสวมกอดจากด้านหลัง กระซิบข้างหู เบา ๆ
“ผมสัญญาจะไม่แตะต้องตัวคุณ ขอให้เราอยู่เป็นเพื่อนร่วมห้องเพื่อตบตาทุกคนเท่านั้น”
แพรวดาวหันมามองทาเคชิ
“คุณจะเป็นโอคุซังแค่ในนาม เมื่อคุณกลับเมืองไทย...แฟนของคุณจะไม่มีทางรู้”
แพรวดาวหน้าเจื่อนไปเล็กน้อย เพราะรู้สึกผิดที่หลอกทาเคชิเรื่องมีแฟน ยังไม่กล้าสารภาพ ทาเคชิใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่ซึมอาบแก้มของเธออย่างนิ่มนวล แพรวดาวคลี่ยิ้ม ทาเคชิดีใจที่เห็นรอยยิ้มของเธอ
“รอยยิ้มของคุณ ทำให้หัวใจผมสว่างเสมอ”
แพรวดาวหลบสายตาทาเคชิ หน้าร้อนผ่าว เอียงอาย
“ดึกแล้ว...ผมจะพาเจ้าหญิงเข้านอน”
ทาเคชิดึงตัวแพรวดาวมาบนเบาะนอน แล้วเปิดผ้าห่มให้ แพรวดาวยิ้มขัดเขิน ยอมเอนตัวลงนอนอย่างว่าง่าย ทาเคชิดึงผ้าห่ม ห่มให้แพรวดาวอย่างทะนุถนอม
“คุณไม่ใช่ฝันดีของผมอีกแล้ว...เซโกะ”
แพรวดาวใจหายวาบ
“ทำไมคะ”
“จากนี้ไป คุณจะเป็นความสุขของผมทุกวัน”
แพรวดาวยิ้มหวาน สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นที่ส่งผ่านมาทางสายตาของเขา ทาเคชิดึงเชือกที่ห้อยลงมาจากเพดาน กำลังจะปิดไฟ

ทาโร่ยืนมองไปทางห้องนอนทาเคชิ เห็นไฟในห้องทาเคชิดับลง เขาจึงก้มหน้าเศร้า กำชายเสื้อ
ที่เป็นรอยเย็บฝีมือแพรวดาวไว้ด้วยความปวดร้าว โคจิเดินเข้ามา มองทาโร่จากด้านหลัง รู้เรื่องทุกอย่าง
“โอคุซัง คือผู้หญิงที่แกไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดถึง”
ทาโร่หันไปเจอพ่อยืนมองเขาด้วยสายตานิ่ง
“พ่อ”
“อย่าปฏิเสธ สายตาแกมันฟ้อง”
ทาโร่ก้มหน้าหลบสายตาพูดไม่ออก
“หน้าที่ของเราคือปกป้องโซเรียว และผู้หญิงของโซเรียวด้วยชีวิต อย่าให้ความรู้สึกส่วนตัวมาทำลายความรับผิดชอบ”
“ผมทราบครับ”
“พ่อไม่ได้บอกให้แกรับรู้ แต่บอกให้แกทำ และ แกต้องทำให้ได้”
“ครับพ่อ”

ทาโร่ก้มศีรษะรับคำสอนของโคจิอย่างลำบากใจ โคจิเครียดมองลูกชายรู้คงตัดใจจากแพรวดาวไม่ได้ง่าย ๆ
แพรวดาวกับทาเคชิพลิกตัว หันมาเจอกัน ทั้งสองนอนไม่หลับ ทำให้อดขำกันและกันไม่ได้
“นอนไม่หลับเพราะแปลกที่ล่ะสิ”
“ค่ะ” แพรวดาวยิ้มๆ
“แต่ผมมีความสุข จนไม่อยากให้คืนนี้ผ่านไปเลย”
แพรวดาวอมยิ้มเขิน ก่อนนึกขึ้นมาได้
“ตอนเล่นโจฮัง ทำไมคุณขอดูลูกเต๋าคะ”
“พ่อเคยบอกผมว่า บ่อนของอาริกิจะเอาลูกเต๋าที่ถูกเจาะเป็นพิเศษมาใช้ ทำให้ลูกเต๋าส่วนใหญ่ออกเป็นด้านเลขคี่ เมื่อรวมแต้มก็เป็นเลขคู่ เคนอิจิไม่ใช่คนซื่อสัตย์ ผมจึงลองเสี่ยงดู”
“ตอนนั้นฉันกลัวว่าคุณจะทายผิด”
“ไม่ว่าผมจะชนะหรือแพ้ เคนอิจิก็ไม่ปล่อยเรา”
“คุณรู้ว่าเราไม่มีทางรอด แต่ก็เข้าไปช่วยฉัน”
“ผมเลือกโจ เลขคู่ หมายถึงเราสองคน ถ้าอยู่ก็อยู่ด้วยกัน ถ้าตายก็ต้องตายพร้อมกัน”
แพรวดาวอึ้ง ซาบซึ้งมาก
“ทาเคชิ...ฉันไม่รู้จะตอบแทนความรักของคุณยังไง”
“เวลาหนึ่งปีที่ได้อยู่กับคุณจนกว่าจะเรียนจบ มันมีค่าที่สุดสำหรับชีวิตผมแล้ว”
ทาเคชิยื่นมือไปกุมแพรวดาวไว้ ราวกับกำลังซึมซับความสุขนั้นผ่านมายังมือเธอ
“ตราบใดที่ผมยังไม่ได้แต่งงานกับไอโกะ คุณคือภรรยาที่ต้องออกงานคู่กับผม พรุ่งนี้คุณต้องเริ่มรับผิดชอบงานในฐานะ โอคุซัง”
แพรวดาวลำบากใจอยู่ไม่น้อย กับภาระที่ยิ่งใหญ่และไม่คุ้นเคยนี้
“โอคุซังต้องเรียนรู้อะไรบ้างคะ”
“อย่างแรก...เวลาผู้ชายเมืองนี้รู้สึกสนิทสนมกับผู้หญิงคนนึงเป็นพิเศษ เขาจะเรียกแทนตัวเธอว่า คิมิ ส่วนผู้หญิงจะเรียกแทนตัวผู้ชายที่เป็นสามีด้วยความยกย่องว่า อะนะตะ”
“คิมิ...อะนะตะ” แพรวดาวทวนคำ
“นอนได้แล้วคิมิ...ที่รักของผม”
ทาเคชิดึงมือแพรวดาวขึ้นมาจูบที่หลังมือเบา ๆ อย่างนิ่มนวล แพรวดาวยิ้ม เคลิ้ม มองเขาราวกับอยู่ในภวังค์ ทาเคชิยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนหันหลังนอนอย่างพยายามข่มจิตใจตัวเอง แพรวดาวหันหลังให้ กุมมือที่ทาเคชิจูบไว้แนบอกด้วยความปลาบปลื้ม ยังคงรู้สึกถึงความอบอุ่นของริมฝีปากเขา
“ ราตรีสวัสดิ์ค่ะอะนะตะ...ที่รักของฉัน”
แพรวดาวหลับตาลง ยิ้ม มีความสุข

บ้านโอะนิซึกะเช้าวันใหม่...แพรวดาวลืมตาตื่นขึ้น มองเพดานและรอบห้องอย่างไม่คุ้นตาก่อนหันไปมองที่นอนว่างเปล่าข้าง ๆ สะดุ้งลุกขึ้นอย่างนึกได้
“สายแล้ว”
อายะโกะเลื่อนประตู แล้วเดินเข้ามากับฟุมิโกะ ก้มศีรษะแสดงความเคารพแพรวดาว
“โอะฮะโยโกะไซมัส อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
แพรวดาวรีบลุกจากที่นอน แล้วก้มศีรษะให้อายะโกะ กับฟุมิโกะ
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ขอโทษที่ฉันตื่นสาย”
“ไม่เป็นไรค่ะ โอคุซังเหนื่อยมาก ควรพักผ่อนเยอะ ๆ”
อายะโกะพยักหน้าบอกฟุมิโกะ ทั้งสองตรงไปเก็บที่นอนอย่างรู้หน้าที่ แพรวดาวจึงรีบเข้าไปช่วย
“ให้ฉันทำเองเถอะค่ะ”
“ไม่ได้ค่ะ มันเป็นหน้าที่ของฉันกับฟุมิโกะ โอคุซังออกไปช่วยแต่งตัวให้โซเรียวดีกว่า ท่านอยู่ห้องข้าง ๆ
“แต่งตัว”
แพรวดาวหน้าเหลอหลา เมื่อรู้ว่าต้องทำหน้าที่ของภรรยาของทาเคชิ

แพรวดาวเปิดบานเลื่อนประตูเดินเข้ามาในห้องอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ เห็นทาเคชิกำลังใส่เสื้อเชิ้ตอย่างเก้ ๆ กัง ๆ
“ป้าอายะโกะให้ฉันมาช่วยคุณแต่งตัว”
“แต่ก่อนเป็นหน้าที่ของคัตสึกับเซกิ ตอนนี้มีภรรยาแล้ว จึงต้องเป็นหน้าที่ของคุณ”
แพรวดาวก้มหน้าอาย ๆ เข้าไปช่วยทาเคชิจับเสื้อ เพื่อให้เขาสอดแขนเข้าไปได้ง่ายขึ้น จึงเห็นผ้าก๊อซสีขาวพันรอบแขนของทาเคชิ แพรวดาวเป็นห่วง
“ฉันไม่รู้ว่าคุณบาดเจ็บ”
“แผลพวกนี้ไม่ทำให้ผมเจ็บเท่ากับเห็นคุณถูกรังแก”
แพรวดาวยิ้มปลื้ม ทาเคชิตั้งท่าจะกลัดกระดุม แพรวดาวจึงอ้อมตัวไปอยู่ข้างหน้าเขา แล้วช่วยติดกระดุมให้ ทาเคชิฉวยโอกาสนั้น คว้าตัวเธอเข้ามากอดหน้าตาเฉย แพรวดาวตกใจเล็กน้อย เขิน
“อุ๊ย”
“ผมกอดคุณหลายครั้งแล้ว ยังไม่ชินอีกเหรอ”
“ฉันก็เขินทุกครั้งที่คุณกอดนั่นแหละ แต่ไม่รู้บอกยังไง”
“ก็บอกว่ารักผมสิ”
แพรวดาวชะงัก เงยหน้าขึ้นสบตาทาเคชิ ทั้งสองประสานสายตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรักซึ่งกันและกัน ทาเคชิโน้มหน้าเข้าหาแพรวดาว เหมือนต้องมนต์ กำลังจะจูบ ริวเลื่อนประตูเปิดเข้ามาท่าทางงัวเงียเหมือนเพิ่งตื่นนอน ชะงัก ตาโต เมื่อเห็นทาเคชิกับแพรวดาวกำลังจะจูบกัน
“โอ๊ะโอ...หน้าตาดี มีเสน่ห์ แต่ผิดคิวว่ะไอ้ริว”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 8/2 วันที่ 21 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ