@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 7/4 วันที่ 20 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 7/4 วันที่ 20 ก.ค. 57

“เซโกะเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันมีหน้าที่ปกป้องเธอ”
ริวจับไหล่ทาเคชิให้หันมาเผชิญหน้า จ้องมองเขาด้วยสายตาแข็งกร้าว
“แกเห็นผู้หญิงคนเดียวสำคัญกว่าโอะนิซึกะงั้นเหรอ”

“ผู้ชายสายเลือดซามูไรต้องปกป้องผู้หญิงของตัวเอง ถ้าโซเรียวอย่างฉันทำไม่ได้ ก็ไม่ต่างจากคนขี้ขลาด”
ทาเคชิปัดมือริวออกจากไหล่ กำจี้หยกในมือแน่น เดินผละไป โคจิหน้าเครียด


“เคนอิจิเลือกตีโซเรียวได้ตรงจุดอ่อนจริงๆ”
“เราต้องหาทางขัดขวางทาเคชิ”
ริวสบตาโคจิ อย่างปรึกษากัน

มิโยะโกะพามาซาโกะมาแจ้งความกับฮิโระถึงสำนักงานตำรวจ ด้วยความเป็นห่วงแพรว
“หนูเซโกะถูกลักพาตัวเหรอ” ดาว ฮิโระ อาเบะตกใจ
“พวกมันมาจากไหนก็ไม่รู้ จู่ๆ ก็บุกเข้ามา ไม่มีใครตั้งตัวทันเลยค่ะ” มาซาโกะเล่า
ฮิโระ อาเบะหันมาถามมิโยะโกะ
“หนูเซโกะรู้จักกับใครคนอื่นมั้ย นอกจากลูก”
“เซโกะสนิทกับหนูคนเดียวค่ะพ่อ”
มาซาโกะนึกได้
“แต่ระยะหลังๆ นี้...หนูเซโกะพูดถึงโอะนิซึกะอยู่บ่อยๆ”
ฮิโระ อาเบะ นิ่งครุ่นคิด
“ผู้หญิงไทยอย่างหนูเซโกะ เข้าไปเกี่ยวข้องกับกลุ่มอิทธิพลได้ยังไง”
มิโยะโกะร้อนใจ
“พ่อต้องช่วยเซโกะกลับมาให้ได้นะคะ”
“ตอนนี้ท่านโอะซุมะติดธุระด่วน ต้องรอปรึกษาท่านก่อน เดี๋ยวพ่อจะส่งสายตำรวจจับตาดูความเคลื่อนไหวบ้านโอะนิซึกะ อาจจะมีเบาะแสตามหาหนูเซโกะ”
“ขอให้หนูเซโกะปลอดภัยด้วยเถอะ”
มาซาโกะรำพึงด้วยความไม่สบายใจ เป็นห่วงแพรวดาว มิโยะโกะกุมมือมาซาโกะอย่างปลอบใจ เป็นห่วงแพรวดาวเช่นกัน

ห้องลับในซ่องเคนอิจิ...แพรวดาวผวาตกใจ เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูห้องดังขึ้น รีบลุกไปซุกอยู่มุมหนึ่งของห้องด้วยความหวาดกลัว ยามะกับโคเฮ เดินเข้ามาในห้อง คนหนึ่งถือถาดใส่อาหารและน้ำดื่ม อีกคนถือชุดกิโมโนเข้ามาวางให้แพรวดาว ทั้งสองยิ้มโลมเลียแพรวดาวด้วยสายตา
“กินให้อิ่ม แล้วเปลี่ยนชุดซะ” โคเฮสั่ง
“ทำไม” แพรวดาวถามเสียงแข็ง
“นายสั่งว่าถ้าเธอไม่กินเองก็ให้พวกฉันป้อน และถ้าไม่ยอมเปลี่ยนชุดเอง ฉันก็คงต้อง...”
ยามะพูดพลางไล่สายตามองเรือนร่างแพรวดาว แววตาหื่น แพรวดาวสะดุ้งกลัว รู้ความหมายทางสายตานั้น
“อย่ามายุ่งกับฉัน”
ยามะกับโคเฮ หัวเราะชอบใจก่อนเดินจากห้อง ปิดประตูไป แพรวดาวน้ำตาไหล หวาดกลัวและหมดหนทางหนีรอด

ในห้องป้ายบรรพบุรุษ...ทาเคชิสวมชุดฮากามะชุดเสื้อและกางเกงของญี่ปุ่น นั่งคุกเข่าต่อหน้าป้ายบรรพบุรุษและดาบประจำตระกูล มองจี้หยกประจำตระกูลด้วยอารมณ์เคียดแค้นเคนอิจิ และเป็นห่วงแพรวดาว เขานึกถึงตอนที่มอบจี้หยกให้กับแพรวดาว เขาเข้าไปหาแล้วกุมมือเธอขึ้นมา
“แต่บางครั้ง...คนเราก็ทำสิ่งที่ตรงกันข้ามกับหัวใจไม่ได้”
แพรวดาวอึ้งเขินไปเมื่อทาเคชิสารภาพรักตรงๆ แต่พยายามหักห้ามใจตัวเอง ค่อยๆ ดึงมือเธอออกจากการกุมมือของเขา
“อีกแค่ปีเดียวฉันก็จะกลับเมืองไทย พอแต่งงาน...คุณจะลืมฉันไปเอง”
“ผมไม่มีวันลืม”
ทาเคชิหยิบสร้อย...จี้หยกแกะสลัก รูปตราประจำตระกูลโอะนิซึกะขึ้นมา
“หยกประจำตระกูลโอะนิซึกะ...ผมให้คุณ”
แพรวดาวอึ้งๆ
“ของสำคัญขนาดนี้ ฉันรับไว้ไม่ได้”
ทาเคชิยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากแพรวดาว ไม่ให้เธอปฏิเสธ

“หยกชิ้นนี้จะช่วยปกป้องคุณ คนที่เห็นจะรู้ว่าคุณเป็นผู้หญิงของผม จะไม่มีใครกล้าทำร้ายคุณ”
ปัจจุบัน...ทาเคชิกำจี้หยกแน่น โกรธตัวเองที่คุ้มครองแพรวดาวไม่ได้
“เซโกะ...คุณเป็นอันตรายเพราะผม”
ทาโร่เข้ามาทางด้านหลังทาเคชิ นั่งคุกเข่า และก้มศีรษะลงกับพื้นด้วยความรู้สึกผิด
“ผมผิดเองที่ทำให้คุณเซโกะถูกจับตัวไป ผมขอแก้ตัวด้วยการไปช่วยคุณเซโกะให้กลับมาอย่างปลอดภัย”
ทาเคชิพูดโดยไม่เหลียวหลัง
“ฉันต้องไปช่วยผู้หญิงของฉันด้วยตัวเอง”
ทาโร่ชะงักไป แอบเจ็บที่ทาเคชิตอกย้ำความเป็นเจ้าของแพรวดาว ทาเคชิหันหลังกลับมา เห็นทาโร่ในสภาพบาดเจ็บ กำลังมองเขาอย่างรู้สึกผิด ริว และทุกคน ตามเข้ามาคุกเข่า ขอร้องทาเคชิ
“ให้พวกเรายกพวกไปถล่มซะโต้ เพื่อชิงตัวเซโกะกลับมาดีกว่า” ริวบอก
ทาเคชิเมินคำพูดริว หันไปพยักหน้าให้เซกิยกแท่นตั้งดาบซามูไรมาวางเบื้องหน้าทุกคน
“ถ้าคืนนี้ผมพ่ายแพ้...ตำแหน่งโซเรียวจะตกเป็นของริว อาทั้งสามต้องช่วยริวดูแลโอะนิซึกะต่อไปด้วย”
ทุกคนมีท่าทีไม่เห็นด้วย โคจิกับริวเหมือนกำลังจะค้าน ทาเคชิประกาศกร้าว
“ขอให้ทุกคนเคารพการตัดสินใจของ โอะนิซึกะ โซเรียว”
ทุกคนจำใจก้มศีรษะน้อมรับคำสั่งโซเรียวอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ทาเคชิลุกขึ้นหยิบดาบสั้นที่วางอยู่บนแท่นเดียวกัน เหน็บลงกับโอบิที่รัดเอว ประกาศเสียงดัง
“โซเรียวต้องทำหน้าที่สุภาพบุรุษ...เพื่อปกป้องเกียรติของผู้หญิงคนรักและต้องแก้แค้นแทนดวงวิญญาณของคนในครอบครัวโอะนิซึกะ ที่ถูกซะโต้ฆาตกรรม”
ทุกคนภายในห้องก้มศีรษะรับอีกครั้ง ริวลุกขึ้นประจันหน้ากับทาเคชิ นิ่งมอง
“ฉันห้ามความต้องการของโซเรียวไม่ได้ นอกจากอวยพรให้นายได้รับชัยชนะกลับมา”
ริวตบมือสองที คัตสึยกถาดใส่น้ำชาเข้ามาอย่างรู้หน้าที่ แล้วรีบเทน้ำชาสองถ้วย ยื่นให้ทาเคชิกับริวคนละถ้วย
“แด่ชัยชนะของโอะนิซึกะโซเรียว”
“ขอบคุณ”
ริวยกถ้วยน้ำชาขึ้น ทาเคชิยกตาม ทั้งสองจิบน้ำชาพร้อมกัน ริวหน้านิ่ง แววตามีเลศนัย ทาเคชิวางถ้วยชาลงบนถาดที่คัตสึถือ กำลังจะก้าวขาเดินออกไป จู่ ๆ ก็เซเสียหลัก เกือบจะล้ม ทาเคชิตกใจ หันขวับมองริวเหมือนรู้ทัน แต่ก็สายไปเสียแล้ว ทาเคชิจ้องหน้าริวแล้วยกนิ้วขึ้นชี้หน้า...ทาเคชิทรุดลง เซกิกับริวรีบปราดเข้าไปประคองรับร่างได้ทัน ทาเคชิสลบไม่ได้สติ
“ยานอนหลับของอามาซาโตะออกฤทธิ์เร็วมาก” ทาโร่บอก
ริวมองทาเคชิ
“ขอโทษที่ต้องใช้วิธีนี้ แต่ฉันยอมให้โอะนิซึกะโซเรียวเป็นอะไรไปไม่ได้”
“เราต้องวางแผนช่วยคุณหนูเซโกะอย่างรัดกุม เพราะพวกเคนอิจิคงไม่ปล่อยให้ใครผ่านเข้าไปง่าย ๆ” โคจิพูดขึ้น
ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับโคจิ

ไอโกะก้าวเข้ามาในศาลเจ้า แต่งตัวเรียบร้อยมิดชิด ใส่แว่นตาดำเพื่ออำพรางสายตาคนทั่วไป
ไอโกะเดินตรงไปยังมุมที่แขวนใบคำอธิษฐาน เคนอิจิกำลังแขวนคำอธิษฐานของตัวเองกระหยิ่มยิ้ม ชำเลืองมองไอโกะที่ทำทีเป็นยืนอ่านคำอธิษฐานอยู่ใกล้ ๆ กัน ไอโกะพูดขึ้นเสียงเบา
“จับนังนั่นมาได้รึยัง”
“จะไม่ทักทายกันก่อนหรือจ๊ะเมียจ๋า”
ไอโกะหันขวับด้วยความโกรธ ปรี๊ดมาก จะโวยวาย แต่ถูกเคนอิจิขู่
“อยากให้คนรู้เหรอว่าเราเป็นอะไรกัน ผมมีเทปเสียงของคุณอยู่นะจ๊ะที่รัก”
ไอโกะตกใจ
“แกแอบอัดเสียงฉันไว้”
“ทั้งเสียงที่สั่งเล่นงานนังเซโกะ และเสียงอื่นๆ อีกเยอะแยะ”
ไอโกะหน้าเสีย ไม่พอใจมาก
“ไม่ต้องตกใจ เทปนั้นจะถูกเก็บไว้เป็นอย่างดี ตราบใดที่เมียยังทำตัวน่ารักกับผัว”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 7/4 วันที่ 20 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ