อ่านละคร ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่ 12/2 วันที่ 26 ก.ย. 56
“ตัวสั่นเชียว น่ารักจัง ก่อนอื่นขอทำโทษที่วันนี้ตบฉันตั้งสามครั้งก่อนนะจ๊ะ”ศิวะก้มลงจะจูบประกายดาว ประกายดาวใช้ทีเผลอกัดหัวไหล่ศิวะเต็มแรง
ศิวะร้องลั่น “อ๊าก !”
ศิวะกระเด้งตัวลุกขึ้น ประกายดาวถีบเป้าศิวะจนศิวะหงายหลังตกเตียง ประกายดาวลุกขึ้นใช้สองมือทุบลงไปที่ต้นคอศิวะจนศิวะทรุด ประกายดาววิ่งไปเปิดประตู
“ดาว ! อีดาว !”
ศิวะวิ่งตาม
ประกายดาวที่ถูกมัดมือสองข้างไว้ด้วยกันวิ่งมาจากทางห้องรติรส
“ช่วยด้วย ! ช่วยด้วย ! ไอ้โรคจิตจะปล้ำฉัน”
ประกายดาววิ่งมาชนกับจันทรภานุเข้าพอดี ขณะที่จิตสุภางค์กับมิลินทร์เดินตามหลังจันทรภานุมา
“คุณชาย ! ช่วยฉันด้วย ไอ้ศิวะมันจะปล้ำฉัน”
ศิวะที่ถอดเสื้อวิ่งตามมาถึงพอดี
“ดาว ! ดาว !”
จันทรภานุปราดเข้าไปหาชกหน้าศิวะดังเปรี้ยงจนศิวะกระเด็นล้มไปกองบนพื้น
จิตสุภางค์ตะโกน
“จัดการมันเลยค่ะคุณชาย เอาให้กินน้ำพริกไม่ได้ไปแปดวันเลยค่ะ”
มิลินทร์แก้ผ้าที่ผูกข้อมือให้ประกายดาว
แขกแต่ละห้องเปิดประตูออกมาดูอย่างสนใจ บางคนถ่ายคลิปวีดีโอเอาไว้ จันทรภานุปราดเข้าไปกระชากคอเสื้อศิวะขึ้นมา
“ปกป้องมันเข้าไป ยังไม่รู้อีกว่าอีดาวมันสตอเบอรี่ตัวแม่ มันหลอกคุณอยู่ อยากรู้ไหมว่าเรื่องอะไร” ศิวะว่า
ประกายดาวอ้าปากค้างเพราะรู้ว่าศิวะกำลังจะพูดอะไร
ประกายดาวชิงพูดก่อน “คุณชายคะ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณชาย”
จันทรภานุหันขวับไปมองประกายดาว
“พูดตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว ผมพูดให้เองดีกว่า” ศิวะบอก
ประกายดาวสวน “อย่ายุ่ง นี่เป็นเรื่องของฉันกับคุณชาย”
จันทรภานุงง “พวกคุณกำลังจะพูดเรื่องอะไร”
ศิวะพูดออกมา “แผนล่าสเปิร์ม”
จันทรภานุแปลกใจ
จันทรภานุแปลกใจ
“แผนล่าสเปิร์ม?”
“อย่าไปฟังมันเห่านะคะคุณชาย สเปิร์มไม่ใช่เก้ง จะมาล่งมาล่าอะไร” จิตสุภางค์บอก
มิลินทร์เสริม “ใช่ค่ะ ทั้งเห่าทั้งหื่น อย่างนี้ต้องจับไปนอนในคุก จิตลุย !”
จิตสุภางค์กับมิลินทร์พุ่งเข้าไปทุบตีศิวะหนุบหนับ ศิวะยกมือป้องหลบเป็นพัลวัน
“เฮ้ย !”
ศิวะผลักจิตสุภางค์กับมิลินทร์ออก ทำให้ทั้งสองสาวกระเด็น
ประกายดาวห่วงเพื่อน “จิต ลินทร์ !”
ประกายดาวปราดเข้าไปดูเพื่อน
“พวกเธอไม่ต้องพยายามช่วยกันปิดบัง ยังไงวันนี้หน้าใสๆ ของนังดาวก็ต้องถูกกระชาก” ศิวะพูดกับจันทรภานุ “คุณชาย...แผนล่าสเปิร์มคือแผนที่ดาวอยากมีลูก และคุณชายก็ถูกเลือกเป็นพ่อพันธ์ ดาวจะจับคุณชายเป็นผัว”
ประกายดาวค้าน “ไม่จริง! ฉันไม่ได้คิดจับคุณชาย ฉันแค่อยากได้สเปิร์มของคุณชายเท่านั้น”
จันทรภานุนิ่วหน้าด้วยความแปลกใจ
“ต่างกันตรงไหน หรือว่าคุณชายกระพริบตา สเปิร์มจะออกมาได้”
“นายไม่จำเป็นต้องรู้” ประกายดาวว่า
จันทรภานุพูด “แต่ผมอยากรู้”
ประกายดาวอึ้ง
“คุณทำอะไรอยู่หรือประกายดาว” จันทรภานุถาม
“ฉันอยากมีลูกแต่ไม่อยากมีสามี ฉันตั้งใจจะขอสเปิร์มจากคุณชายค่ะ” ประกายดาวสารภาพ
“ขอสเปิร์ม !? ฮ่าๆๆๆ สเปิร์มไม่ใช่เก้งนะจ๊ะ จะมาขอกันดื้อๆ ได้ยังไง” ศิวะว่า
ศิวะจงใจล้อเลียนจิตสุภางค์ จิตสุภางค์ฮึดฮัดใส่ศิวะ แต่มิลินทร์ห้ามไว้
“ฉันหวังว่าเมื่อเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน คุณชายเข้าใจว่าการมีลูกสำคัญกับฉันมากแค่ไหน คุณชายจะยอมให้สเปิร์มกับฉันไปทำกิฟต์” ประกายดาวบอก
จันทรภานุมองประกายดาวอย่างผิดหวัง
“โถ...แสดงว่าที่ผ่านมาที่เธอทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูกับคุณชาย ก็เพราะหวังสเปิร์มนี่เอง ลงทุนจังเลยนะ”
ศิวะโอบบ่าจันทรภานุ
“คุณชายต้องขอบคุณผมนะ ผมทำให้คุณชายตาสว่าง ไม่ต้องตกเป็นเหยื่อของสาวนักล่าสเปิร์ม”
จู่ๆ จันทรภานุก็ตะปบมือศิวะแล้วพลิกจับแขนไพล่หลังก่อนจะดันตัวเขาชิดกับกำแพง
“ทำอะไรวะ นังดาวมันสวมเขาให้ ยังจะช่วยมันอีกเหรอ” ศิวะว่า
“ไม่ว่าใครจะทำอะไรผม ก็ไม่เกี่ยวกับเรื่องเลวๆ ที่คุณทำ”
ประกายดาว มิลินทร์ และจิตสุภางค์มองจันทรภานุที่กำลังมัดศิวะไว้กับเสาในห้องของรติรส
“ไม่โกรธ” จิตสุภางค์บอก
“แต่ฉันว่าโกรธ” ประกายดาวแย้ง
“ถ้าโกรธ ป่านนี้เขาไปแล้ว เขาไม่อยู่ช่วยจับไอ้ศิวะหรอก” มิลินทร์บอก
ศิวะกระซิบบอกจันทรภานุ
“คุณชาย...ผมจะบอกอะไรให้ ตอนผมคบกับดาว ดาวก็เคยขอสเปิร์มผม แล้วผมก็ให้ไปแล้ว...ตั้งหลายครั้ง แต่ผมป้องกัน ดาวถึงยังไม่มีลูกสมใจ ไอ้ที่ดาวเคยปักตะไคร้ไล่ฝนได้ มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญ อย่าคิดว่าดาวยังเวอร์จิ้น”
จันทรภานุมองศิวะ ศิวะยิ่งได้ใจใส่ไฟประกายดาวยกใหญ่
“อยากได้แค่สเปิร์มไม่ได้อยากได้ตัวคุณชาย อมพระประธานมาพูดก็ไม่เชื่อ ไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากได้แค่...”
จันทรภานุคว้าของใกล้มือมายัดใส่ปากศิวะ ศิวะดิ้นแล้วส่งเสียงอู้อี้
จันทรภานุเดินเข้าไปหาประกายดาว
“ผมโทรบอกเชษฐ์ให้แล้ว เชษฐ์กำลังพาตำรวจมารับตัวเขา”
“คุณชายคะ ฉัน...” ประกายดาวจะพูด
แต่จันทรภานุตัดบท “คุณต้องไม่ยอมเขาอีก เพราะคนบางคนไม่สมควรจะได้รับโอกาสแก้ตัวแม้แต่ครั้งเดียว ผมขอตัวกลับก่อน”
จันทรภานุเดินออกไป ประกายดาวมองตามจันทรภานุ
“เออ...เขาโกรธจริงๆ ด้วยว่ะ” จิตสุภางค์ยอมรับ
ประกายดาวน้ำตาคลอ
จันทรภานุเดินเข้าลิฟต์ ประตูลิฟต์ปิด ประกายดาววิ่งตามมา
ประกายดาวตะโกนเรียก “คุณชาย คุณชายคะ !”
ประตูลิฟต์ปิดแล้ว ประกายดาวกดปุ่มรัวแต่ก็ไม่ทันแล้ว ประกายดาวมองหาบันไดหนีไฟแล้ววิ่งไป
จันทรภานุขับรถออกมาจากที่จอดรถ สักพักประกายดาวก็วิ่งมาขวางหน้า
จันทรภานุตกใจ “คุณดาว !”
จันทรภานุเหยียบเบรคเอี๊ยด
รถจอดสนิทห่างจากตัวประกายดาวไม่ถึงคืบ ทั้งประกายดาวและจันทรภานุโล่งใจ จันทรภานุลงจากรถ มาต่อว่าประกายดาว
“คุณดาว คุณทำอะไรของคุณ”
ประกายดาวหอบแฮ่ก “ฉันอยากคุยกับคุณชาย”
“ผมเชื่อแล้ว...ถ้าคุณต้องการอะไร คุณทำได้ทุกอย่างจริงๆ
“คุณชายโกรธฉัน ไม่เป็นไรค่ะ...ฉันเข้าใจ แผนล่าสเปิร์มของฉันมันอาจจะดูงี่เง่าสำหรับคนอื่น และฉันก็จะไม่แก้ตัวด้วยว่าฉันไม่ได้ตั้งใจทำ ฉันอยากมีลูกค่ะ ฉันไม่ได้คิดจะจับคุณชายอย่างที่ศิวะพูด”
“ผมไม่เคยตัดสินใครจากคำพูดคนอื่น ส่วนเรื่องแผนล่าสเปิร์ม ผมก็ไม่ถือสา”
“แล้วคุณโกรธฉันเรื่องอะไร”
“ผมไม่ได้โกรธ แต่ผมผิดหวัง...ผมคิดว่าคุณจริงใจกับผม”
“ฉันจริงใจกับคุณ”
“จริงใจ ? คุณเข้ามาในชีวิตผมเพราะหวังสเปิร์ม คุณพยายามทำให้ผมรู้ว่าลูกมีความหมายกับชีวิตคุณมากแค่ไหนเพื่อที่ผมจะได้เห็นใจคุณ คุณทำดีกับผมเพราะหวังจะให้ผมร่วมมือกับคุณ แล้วเมื่อคุณมีลูกอย่างที่ต้องการ คุณก็จะหายไปจากชีวิตผมโดยไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไง ตรงไหนที่คุณเรียกว่าจริงใจหรือประกายดาว”
จันทรภานุขึ้นรถขับออกไป ประกายดาวมองตามไปอย่างเศร้าๆ
รถจันทรภานุจอดเลียบข้างทาง จันทรภานุทั้งเศร้าทั้งผิดหวังจนไม่มีแรงจะขับรถต่อไป เสียงเตือนโปรแกรมแชทจากมือถือของจันทรภานุดังขึ้น จันทรภานุหยิบมาเปิดอ่านก็เห็นข้อความจากประกายดาวว่า "ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ" เต็มพรืดหน้าจอ จันทรภานุมองนิ่งแล้วนึกถึงเรื่องแพท
เหตุการณ์ในอดีต กรอบรูปถ่ายคู่ของจันทรภานุกับแพทสมัยรักกันหวานตกแตกอยู่ที่พื้น จันทรภานุโกรธจัด เดินปึงปังออกจากห้อง แพทร้องไห้แล้ววิ่งตามไปกอดเอวจันทรภานุ
“ชาย...แพทขอโทษ แพทรักชาย รักชายคนเดียว”
“คนรักกันเขาไม่โกหกกันหรอกนะ” จันทรภานุว่า
จันทรภานุจะเดินออกไป แต่แพทโอบกอดเขาจากด้านหลัง
“เห็นแก่ความรักของเราเถอะนะคะ ให้โอกาสแพท ต่อไปนี้แพทจะไม่นอกใจชาย แพทสัญญา...แพทจะไม่โกหกชายอีกแล้ว”
จันทรภานุใจอ่อนจึงยอมหันกลับไปกอดแพทด้วยความรัก แพทยิ้มดีใจ
วันต่อมา จันทรภานุเดินถือช่อดอกไม้มาหยุดยืนหน้าห้องของแพท เขาเปิดอ่านการ์ดที่ห้อยอยู่กับช่อดอกไม้ซึ่งเขียนด้วยลายมือว่า "anniversary 3 ชายรักแพท"
จันทรภานุกำลังยกมือเคาะประตูแต่ประตูเปิดออกก่อน แพทในชุดนอนบางเบาดันตัวฝรั่งที่ไม่ใส่เสื้อออกมาจากในห้อง ทั้งสองหัวเราะคิกคัก
“กลับไปได้แล้ว เดี๋ยวชายมา” แพทเห็นจันทรภานุยืนอยู่ก็ตกตะลึง “ชาย !”
จันทรภานุมองแพทอย่างเจ็บปวด ดอกไม้ในมือร่วงลงพื้น
เหตุการณ์ปัจจุบัน จันทรภานุวางโทรศัพท์ลงโดยไม่ตอบกลับประกายดาว
จิตสุภางค์หัวเราะก๊าก ในขณะที่เดินมากับมิลินทร์และประกายดาวตามทางที่มุ่งหน้าไปห้องประกายดาว
“ฮ่าๆๆๆ กรรมสมัยนี้มันไวติดสามจีดีเจรงๆ อยู่ดีไม่ว่าดี ดันหาเรื่องเดือดร้อนใส่ตัว”
ประกายดาวหน้าหงอย มิลินทร์ตีแขนจิตสุภางค์
“แกจะทำซ้ำเติมดาวทำไม เพื่อนกันเปล่าเนี่ย” มิลินทร์ว่า
“ฉันพูดถึงไอ้ศิวะ ไม่ได้พูดถึงดาว” จิตสุภางค์บอก
มิลินทร์ยิ้มแห้งๆ “แฮะ...”
“แกไม่เห็นหน้าไอ้ศิวะตอนผู้กองอภิเชษฐ์เอามันเข้าไปในห้องขังเหรอ หน้าซีดเป็นไก่ต้มน้ำกะทิ ที่จริงคนหื่นๆ มักมากแบบนี้มันต้องโดนตัด แล้วสับๆๆๆ ให้เป็ดกิน มันถึงจะสาสม”
รติรสปราดเข้ามาหาอย่างห่วงใย
“คุณดาว คุณเป็นยังไงบ้าง ศิวะทำอะไรคุณหรือเปล่า” รติรสถาม
ประกายดาวตอบ “ไม่ค่ะ”
“ฉันขอโทษนะคะ ฉันเผลอพูดเรื่องแผนล่าสเปิร์มออกมา ฉันไว้ใจเขาเกินไป ฉันคิดว่าเขากลับเนื้อกลับตัว จะรักฉันจริงๆ ฉันถึงยอมเล่าเรื่องแผนล่าสเปิร์มให้เขาฟัง แต่ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะทำกับคุณแบบนี้”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ อย่างน้อยคุณก็จะได้เห็นธาตุแท้ของศิวะ” ประกายดาวบอก
“ค่ะ ฉันเห็นแล้ว ฉันเปลืองตัว เปลืองหัวใจเพราะผู้ชายคนนี้มามากพอแล้ว ต่อไปนี้ฉันกับเขาจบสิ้นกันสักที” รติรสว่า
“ดีแล้วค่ะ เราทุกคนไม่ควรเดือดร้อนเพราะผู้ชายคนนี้อีกแล้ว” ประกายดาวบอก
รติรสพยักหน้าเห็นด้วย
ศิวะเดินงุ่นง่านไปมาอยู่ในห้องขัง
“เมื่อไหร่แม่จะมาประกันตัวสักทีวะ”
เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นจากหน้าโรงพัก
“อย่าจับฉัน ! บอกแล้วไง พวกฉันไม่ได้เล่นไพ่ พวกฉันกำลังดูดวงกันอยู่ย่ะ”
ศิวะมองไปก็เห็นว่าตำรวจคุมแก๊งค์สาวไฮโซเข้ามาในโรงพักและหนึ่งในนั้นคือ นันทินี !
นันทินีโวยวาย
“ปล่อยฉัน ! วอนโดนเด้งซะแล้ว ไม่รู้หรือไงว่าฉันลูกใคร”
“ลูกใครไม่สนใจ ถ้าทำผิดกฎหมาย โดนจับสถานเดียว เข้าไป” ตำรวจบอก
ตำรวจดันนันทินีและแก๊งค์สาวไฮโซเข้าไปในห้องขังฝ่ายหญิง นันทินีกรี๊ด ตำรวจปิดล็อคประตู นันทินีปราดไปเกาะลูกกรง
“ปล่อยฉันออกไป ! ปล่อย !”
นันทินีนึกอะไรขึ้นได้จึงกระชากผ้าพันคอของหนึ่งในแก๊งค์สาวไฮโซมาพันหน้า
“ฉันต้องปิดบังใบหน้า เกิดนักข่าวมาเห็นเข้า ฉันฉาวแน่”
“คุณอยากให้ข่าวอื่นกลบข่าวคุณไหมล่ะ” ศิวะหันไปถาม
นันทินีหันไปเจอศิวะอยู่ห้องขังข้างๆ
นันทินีตกใจ “คุณศิวะ !”
ศิวะยิ้มอย่างมีแผน
วันต่อมา จันทรภานุเพิ่งมาถึงห้างสรรพสินค้าและกำลังเดินไปที่ลิฟต์ พนักงานชายหญิงที่เดินผ่านยกมือไหว้ทำความเคารพจันทรภานุ แต่พวกเขามองจันทรภานุด้วยสายตากรุ้มกริ่มและอมยิ้มเขินๆ พอเดินห่างออกไปก็ซุบซิบๆ อะไรบางอย่างกัน จันทรภานุแปลกใจ
จันทรภานุเปิดประตูเข้ามาแล้วเดินไปนั่งบนโต๊ะทำงาน เลขาฯ ถือแฟ้มเอกสารตามเข้ามา
“เอกสารอนุมัติปรับปรุงห้างค่ะ”
จันทรภานุเปิดแฟ้มแล้วไล่อ่านเอกสาร ระหว่างนั้นเลขาฯ ก็มองจันทรภานุพลางอมยิ้ม จันทรภานุเซ็นต์เอกสารเสร็จก็เงยหน้าขึ้นมาเห็นอาการของเลขาฯ
จันทรภานุถาม “วันนี้ผมทำอะไรผิดหรือเปล่า”
“ปะ...เปล่าค่ะ”
เลขาฯ รับแฟ้มเอกสารจากจันทรภานุแล้วเดินออกไป แต่จันทรภานุยังแปลกใจอยู่ มือถือของจันทรภานุมีสายเข้า จันทรภานุรับสาย
“โทรมาทำไมแต่เช้า”
อภิเชษฐ์คุยโทรศัพท์อยู่ที่โรงพัก
“ฉันจะโทรมาบอกว่า...ฉันภูมิใจนะโว้ยที่มีนายเป็นเพื่อน คนบ้าอะไร...สเปิร์มมีค่ายิ่งกว่าทองคำ”
จันทรภานุงง “นายพูดอะไร”
“ถ้ายังไม่รู้ เปิดเฟชบุ๊คดูเอาเองเถอะ”
จันทรภานุเปิดดูหน้าจอคอมพิวเตอร์ก็เห็นโพสต์ในเฟชบุ๊คเรื่องประกายดาวว่า "สะพรึ่ง ! สาวล่าสเปิร์มออกอาละวาด หนุ่มหล่อ รวยระวัง อาจตกเป็นเหยื่อรีดสเปิร์มเหมือน...คุณจันทรภานุ" พร้อมรูปตัดต่อหน้าประกายดาวในชุดนางแมวป่า
จันทรภานุตกใจ !
ศิวะดูภาพในมือถือพลางหัวเราะสะใจ ขณะที่นันทินีจิบกาแฟอย่างเซลฟ์ๆ
“ไม่เสียแรงที่ผมบอกเรื่องนี้ให้คุณรู้เป็นคนแรก ผมคิดอยู่แล้วเชียวว่าคุณต้องมีวิธีจัดการเรื่องนี้ได้ดีมาก”
“เรื่องเลวๆ แบบนี้ ดิฉันถนัดค่ะ” นันทินีภูมิใจ
“ตอนนี้คุณก็มีความหวังที่จะได้สมหวังกับคุณจันทรภานุอีก”
“ค่ะ ถ้าคุณชายรู้แบบนี้แล้วยังจะคว้านังประกายดาวมาเป็นสะใภ้วังนพรัตน์อีก ดิฉันคงต้องหาเขาให้คุณชายสวมแล้วล่ะค่ะ”
ศิวะยิ้มสะใจ
จันทรภานุเดินสำรวจห้างสรรพสินค้ากับทีมงาน ลูกค้าสาวเดินผ่านก็สะกิดและกระซิบกัน
“คนนี้ไงเธอที่ถูกรีดสเปิร์ม”
“ต้าย..หล่อมาก เป็นฉัน ฉันก็อยากได้เป็นพ่อพันธ์ เข้าไปขอสเปิร์มเขาบ้างไหม”
ลูกค้าหัวเราะคิกคัก ทีมงานก็พลอยกลั้นยิ้มไปด้วย จันทรภานุทำหน้าไม่ถูก
“พอแค่นี้แล้วกัน แล้วคุณช่วยสรุปไอเดียที่เราคุยกันมาให้ผมด้วยนะ”
จันทรภานุเดินออกไป
ประกายดาวเดินฉับๆ สอดส่ายสายตามองหาจันทรภานุ มิลินทร์กับจิตสุภางค์เดินกึ่งวิ่งตามหลังมา
“มันจะรีบไปไล่ควายที่ไหนวะ เฮ้ยๆ เห็นใจคนลูกสามหน่อยสิวะ” จิตสุภางค์ว่า
“พวกแกไปหาร้านนั่งรอก็ได้ เดี๋ยวฉันไปตามหาคุณชายเอง” ประกายดาวบอก
มิลินทร์ดึงแขนประกายดาวไว้
“เดี๋ยวก่อน” มิลินทร์บอก
“อะไรอีกล่ะ”
ขณะนั้น จันทรภานุก็เดินผ่านมาทางสาวๆ แต่ประกายดาวหันไปหามิลินทร์โดยตัวประกายดาวบังสายตามิลินทร์ ส่วนจิตสุภางค์ก็ก้มหน้าหอบแฮ่กๆ ทำให้ทั้งสามสาวไม่เห็นจันทรภานุที่เดินผ่านไปแล้ว
“ห้างใหญ่ขนาดนี้ แกจะเดินหาคุณจันทรภานุเจอได้ยังไง” มิลินทร์ว่า
“ก็เลขาฯ เขาบอกว่าคุณจันทรภานุมาตรวจงานโซนนี้ คุณชายก็ต้องอยู่แถวนี้แหละ” ประกายดาวบอก
อ่านละคร ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่ 12/2 วันที่ 26 ก.ย. 56
ละครดาวเกี้ยวเดือน บทประพันธ์โดย : รอมแพงละครดาวเกี้ยวเดือน บทโทรทัศน์โดย : ปณธี - สุธิสา วงษ์อยู่
ละครดาวเกี้ยวเดือน กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครดาวเกี้ยวเดือน ผลิตโดย : บริษัท บรอดคาซท์ ไทยเทเลวิชั่น จำกัด
ละครดาวเกี้ยวเดือน ดำเนินงานโดย : อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครดาวเกี้ยวเดือน ออกอากาศทุกวันพุธ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3