อ่านละคร ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่ 11 วันที่ 22 ก.ย. 56
ทั้งสามช่วยกันยกลังลงจากรถ ประกายดาวจะช่วยถูกพิมพ์ไทยปัดมือไม่ให้ยุ่ง ประกายดาวไม่เข้าใจว่าทำไม พลบอกไม่ให้ถือสาเพราะพิมพ์ไทยอารมณ์เสียบ่อย ครั้นลับหลังประกายดาว พลก็ตบหน้าด่าพิมพ์ไทยไม่ให้ทำอย่างนี้อีก
ต้นอ้อซึ้งแท้จริงคือหมวดอรดี สายของผู้กองอภิเชษฐ์ปลอมตัวมาอยู่ในแก๊ง คอยดูแลและเอื้อเฟื้อประกายดาว
อย่างดีในเรื่องความเป็นอยู่และที่หลับนอน
คืนนั้นประกายดาวนอนหลับฝันว่าเธอใช้เวลาว่างตอนกลางวันนั่งเล่านิทานให้เด็กๆฟัง เด็กคนหนึ่งวิ่งมาบอกว่ามีคนมาหา
เธอส่งเสียงอู้อี้ก่อนที่จะดันตัวเขาออกห่าง
"คุณชาย คุณทำอะไร ?"
"ทำให้คุณแน่ใจ ว่าคุณหนีผมไม่พ้นหรอกประกายดาว เพราะผมอยู่ในใจคุณ คุณคิดถึงผมตลอดเวลา
คุณถึงไม่คิดจะรักใครอีกแล้ว แต่สุดท้ายคุณก็ตกหลุมรักผม ใช่ไหมประกายดาว"
ประกายดาวส่ายหน้าคุณชายจันทร์ดึงร่างเธอไปจูบอีก เธอผลักเขาอย่างแรงจนเขากลิ้งตกหน้าผา แล้วเธอก็สะดุ้งตื่น
ยกมือแตะปากตนเองรู้ว่าฝันไปก็โล่งอก
ประกายดาวมองที่นอนข้างๆ ไม่เห็นต้นอ้อก็คิดว่าคงไปห้องน้ำ เธอล้มตัวลงนอนต่อแต่ก็นอนไม่หลับจึงเดินออกไป
แหงนหน้ามองดูดวงจันทร์บนท้องฟ้า ดูดวงจันทร์แล้วก็อดคิดถึงคุณชายจันทร์ไม่ได้ พอหันไปมองอีกทางหนึ่งก็หิ่งห้อย
จำนวนมากเกาะกิ่งไม้กะพริบแสงแข่งกับแสงจันท์ เธอคว้ากล้องออกไปถ่ายภาพหิ่งห้อย และเมื่อต้องการให้ภาพเด่นชัด
เธอปีนขึ้นไปบนกิ่งไม้
พลกับเจ้านายแบกลังที่เอามาจากตัวเมืองเดินออกจากบ้านพักท่าทางรีบร้อน เจ้านายพูดบ่นเบาๆ
"ออกมาช้าจังว่ะ"
"พิมพ์ไม่ยอมนอนหลับสักที"
"แล้วนี่แน่ใจนะว่าพิมพ์ไม่ตาม"
"ไม่ต้องห่วง ฉันดูดีแล้ว"
ประกายดาวมองเห็นและได้ยินทั้งหมด เจ้านายกับพลเดินหายเข้าไปในป่าท่าทางลับๆ ล่อๆ เธอแปลกใจพวกเขา
แบกของไปไหน เธอตัดสินใจบุกป่าตามคนทั้งสองไปแล้วต้องตะลึงกับภาพที่เห็น เพราะมีโกดังใหญ่ตั้งอยู่กลางป่า
ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเดินออกมารับลังและพูดคุย ทำให้เธอรู้ว่าของในลังคือยาเสพติด
"พลเป็นแก๊งค้ายา !"
"ท่านมาหรือยัง ?"
"มาแล้ว ฉันได้ยินเสียงเฮลิคอปเตอร์"
"พี่รู้หรือเปล่าท่านมีเรื่องด่วนอะไร ท่านไม่เคยมาที่นี่เลย แล้วทำไมจู่ๆ ถึงมา"
"ไม่รู้..."
ประกายดาวนึกสงสัย ท่านที่เขาพูดกันคือใคร แล้วเธอก็เห็นแสงไฟฉายแวบๆ ทางด้านหนึ่ง แล้วคนสามคน
ก็เดินออกมาจากราวป่า
"คุณปุระชัย พ่อคุณรสเป็นหัวหน้าแก๊งค้ายาหรอเนี่ย ??"
"ท่านมีเรื่องด่วนอะไรหรือครับ ถึงต้องมาเอง ?"
เจ้านายถามและได้คำตอบของปุระชัยว่า
"มิสเตอร์เฉินอยากดูคุณภาพยาของเรา ถ้าเขาชอบ เขาจะสั่งสิบล้านเม็ด"
"สิบล้าน...!"
"ฉันมั่นใจคุณภาพของของเราอยู่แล้ว แต่ติดอยู่ที่ว่าเราจะขนลงไปให้มิสเตอร์เฉินดูได้ยังไง
พักนี้พวกตำรวจตั้งด่านกันเยอะเหลือเกิน คงต้องขอความร่วมมือน้องๆของพวกเราอีกแล้วล่ะ"
"ไม่มีปัญหาครับ"
"ดี...แต่ครั้งนี้เอาลงไปเยอะหน่อยนะ ซักหมื่นเม็ด"
"หมื่นเม็ด ที่ผ่านมาผมเอาลงไปแค่หลักร้อย น้องผมกลืนเข้าไปคนละแค่สิบกว่าเม็ด
ถ้าพวกมันต้องกลืนกันมากๆ ผมกลัวว่าจะเสี่ยงเกินไป"
ประกายดาวคิดได้ว่าแก๊งนี้ใช้เด็กเป็นเครื่องมือขนยา เธอโกรธที่พวกเขาใจร้ายกะเด็ก
"เอาเป็นว่าถ้างานนี้สำเร็จ ฉันจะให้ค่าตอบแทนคนละล้าน ที่นี้นายกับพวกน้องๆ
ก็จะมีเงินเรียนหนังสือสูงๆ กันทุกคน"
พลกับเจ้านายตาวาวรับคำ
"ตกลงครับท่านจะให้ผมพาน้องๆไปเมื่อไหร่ ?"
"พรุ่งนี้ มิสเตอร์เฉินจะรออยู่ในเมือง"
ประกายดาวปรับเลนส์กล้องถ่ายภาพคนทั้งหมดเอาไว้เพื่อจะใช้เป็นหลักฐาน เธอก้าวเหยียบกิ่งไม้แห้งหักดัง
ปุระชัยสั่งลูกน้องให้ไปดู ทั้งสองคนชักปืนวิ่งไปทันที ประกายดาวใจหายหลบเข้ามุมมืดหลังพุ่มไม้
ลูกน้องคนหนึ่งเกือบจะเห็นเธออยู่แล้ว แต่มีเสียงปืนดังอีกด้านหนึ่งทั้งสองจึงวิ่งไปทางนั้น ครู่ใหญ่ทั้งสอง
ก็กลับมารายงานว่าไม่เจอใครเสียงปืนน่าจะเป็นพวกล่าสัตว์ยิง
ประกายดาวสะพายกล้องกลับเข้าบ้าน ต้นอ้อนอนอยู่บนเตียงแกล้งทำเป็นสะลึมสะลือตื่น
"พี่ดาวไปไหนมาคะ ?"
"พี่นอนไม่หลับก็เลยไปเดินถ่ายรูปเล่น น้องต้นอ้อนอนเถอนะคะ เดี๋ยวพี่ไปเข้าห้องน้ำก่อน"
"พี่ดาวคะพรุ่งนี้ต้นอ้อจะเข้าไปในเมือง พี่ดาวกลับไปกับต้นอ้อเลยนะคะ"
ประกายดาวรับคำ เปิดกระเป๋าเสื้อผ้าแอบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมายัดใส่กระเป๋ากางเกง
ระวังไม่ให้ต้นอ้อเห็น แล้วออกไปหลบหลังต้นไม้ใหญ่
"เจ้าป่าเจ้าเขาเห็นแก่เด็กตาดำๆเถิด โปรดประทานคลื่นโทรศัพท์ให้หน่อยเถอะนะคะ"
แต่เจ้าป่าเจ้าเขาไม่โปรดประทานให้เธอจึงติดต่อผู้กองอภิเชษฐ์ไม่ได้
เช้าวันรุ่งขึ้นพลกับพวกเตรียมของอยู่ทางด้านหนึ่ง ประกายดาวว่าจ้างรถสองแถวจะชิงพาเด็กลงไป
ก่อนที่จะเป็นเครื่องมือของแก๊งยา เด็กๆดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยว ประกายดาวคอยดูแลใกล้ชิด
และอาสาจะเป็นแม่ให้เด็กกำพร้าทุกคน แต่แล้วคนขับก็หัวเสียเมื่อเห็นล้อรถทั้งสี่ยางแบน
"เราคงไปไม่ได้แล้วครับคุณ ผมไม่มียางอะไหล่ด้วย"
"ยังไงฉันก็จะต้องพาเด็กๆไปให้ได้"
"คุณจะไปยังไง ถ้าเดินลงไปกว่าจะถึงก็คงพรุ่งนี้เช้า"
"มันต้องมีทางสิ"
คนขับส่ายหน้าไม่เห็นทางจะลงไปได้ แต่แล้วเขาก็มองลงไปที่ถนนเบื้อล่าง เห็นรถคันหนึ่งกำลังแล่นขึ้นดอยมา
ประกายดาวมองจนรถคันนั้นมาถึงและจอดตรงหน้าเธอ พอเห็นคนที่นั่งอยู่ตอนหลังรถคือคุณชายจันทร์
เธอดีใจมากที่ความฝันเป็นจริง แต่เขาเสียงเครียด
"ผมมารับคุณกลับ !!"
"มีอะไรหรือเปล่าคะ ?"
"เอาไว้ผมจะเล่าให้ฟังคุณกลับลงไปกับผมก่อนเถอะนะ"
"ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันทิ้งเด็กๆไปไม่ได้"
คุณชายจันทร์มองไปที่รถสองแถวเห็นเด็กน้อยตาใสๆ ยืนเกาะรถมองประกายดาวกับตัวเขาอย่างสนใจ
"คุณชายมาก็ดีแล้วช่วยพวกเด็กๆด้วยเถอะค่ะ"
"ทำไม ?"
ประกายดาวเล่าเรื่องย่อๆ ให้คุณชายจันทร์ฟัง เขาบอกพอรู้เรื่องจากอภิเชษฐ์มาบ้างแล้ว ถึงได้มารับเธอ
เพราะเป็นห่วง แต่เธอไม่ยอมกลับเพราะห่วงเด็กๆ เขาจึงตัดสินใจจะกลับไป หากถึงเชิงดอยก็จะมีสัญญาณ
ติดต่อให้อภิเชษฐ์
พิมพ์ไทยมาแอบได้ยินเข้าพอดี เธอพึ่งรู้ว่าพลเป็นแก๊งยาเสพติดก็เกิดความกลัว ไปรบเร้าจะกลับ
กรุงเทพฯ พลโมโห ตวาด
"เป็นบ้าอะไรอีก"
"พิมพ์บ้าแต่พวกพี่เลวชั่ว พิมพ์หลงคิดว่าพวกพี่เป็นคนดี แต่ที่แท้พวกพี่มันก็เป็นพวกพ่อค้ายา ไหนพี่บอก
ว่ารักไอ้พวกเด็กๆ น้องพี่ อยากตอบแทนบุญคุณครูใหญ่ แล้วพี่ทำแบบนี้ได้ยังไง"
"พิมพ์รู้ได้ไง"
"พิมพ์ไม่อยากติดคุก พิมพ์จะกลับบ้าน !"
"อีพิมพ์..กูถามว่ามึงรู้ได้ยังไง !"
พลตะคอกเขย่าตัวถาม พิมพ์ไทยกลัวลนลาน พลจับมัดมือมัดปากเอาไว้ ประกายดาวกลับเข้าบ้าน
เห็นพิมพ์ไทยถูกมัด ยังไม่ทันจะทำอะไรก็ถูกพลฟาดด้วยไม้สลบ แล้วเขาก็คันเอากล้องของเธอ
ออกมาดึงเมมโมรี่เก็บ แล้วเขวี้ยงกล้องลงกับพื้น
เจ้านายมาบอกว่าปุระชัยให้พาประกายดาวไปจัดการที่โกดัง ทั้งสองช่วยกันแบกหัวเท้าเธอเดิน เจ้านายพูดขึ้น
"ถ้าเราพาพี่ดาวไปให้จัดการ ท่านจะฆ่าพี่ดาวหรือเปล่า ?"
"ไม่รู้ แต่ถ้าพี่ดาวหลุดหนีไปได้ เราได้ติดคุกแน่ ปล่อยให้ท่านตัดสินใจเถอะว่าจะจัดการพี่ดาวยังไง"
ประกายดาวรู้สึกตัวนิ่งฟังรู้ความตลอด เมื่อทั้งสองหยุดเดินวางร่างเธอ เพื่อจัดท่าแบกให้ถนัดเธอออกวิ่งหนี
ไปตามราวป่าทันที ทั้งสองวิ่งไล่ตามจับ
ประกายดาววิ่งไปถูกมือของใครคนหนึ่งรวบตัวปิดปากเอาไว้เธอตกใจมาก แต่ปรากฏว่าเป็นคุณชายจันทร์นั่นเอง
เขาส่งสัญญาณให้เงียบ พลกับเจ้านายวิ่งเลยไป คุณชายขยับจะพาประกายดาวหนีไปอีกทาง
ก็เจอปากกระบอกปืนของลูกน้องปุระชัยจ้องเล็ง
คุณชายจันทร์จับมือประกายดาวแน่น ดึงตัวเธอมายืนซ้อนหลังของเขาอย่างปกป้อง
"จะไปกับพวกกูดีๆ หรือจะเป็นผีเฝ้าป่า !"
"ตำรวจกำลังมาที่นี่ ถึงเราจะตายพวกนายก็หนีไม่พ้น"
อ่านละคร ดาวเกี้ยวเดือน ตอนที่ 11 วันที่ 22 ก.ย. 56
ละครดาวเกี้ยวเดือน บทประพันธ์โดย : รอมแพงละครดาวเกี้ยวเดือน บทโทรทัศน์โดย : ปณธี - สุธิสา วงษ์อยู่
ละครดาวเกี้ยวเดือน กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครดาวเกี้ยวเดือน ผลิตโดย : บริษัท บรอดคาซท์ ไทยเทเลวิชั่น จำกัด
ละครดาวเกี้ยวเดือน ดำเนินงานโดย : อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครดาวเกี้ยวเดือน ออกอากาศทุกวันพุธ - พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3