อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 14 วันที่ 3 ม.ค. 56
1 เดือนผ่านไป...ถึงเวลาที่ปลายฟ้าต้องออกเดินทางไปศึกษาต่อยังประเทศออสเตรีย เธอแบกกระเป๋าเดินทางพร้อมกับเชลโล่ตัวเก่งมาที่สนามบินเพียงลำพัง เตรียมเช็กอินตั๋วเครื่องบิน สายตาคอยชะเง้อมองไปรอบๆ หวังจะเห็นเขาคนนั้นมาส่ง แต่มันเป็นได้แค่ความหวัง...
ขณะที่ปลายฟ้ากำลังเหินฟ้าสู่ออสเตรีย ไทในชุดสูทผูกเนกไทที่ปลายฟ้าซื้อให้กำลังเข็นรถเข็นพาพัดไปที่รถ บุ๊นเดินเข้ามาทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“เป็นยังไงท่านประธานคนใหม่”
“คุณพ่อน่ะ...ไม่เห็นต้องมาเรียกอย่างนี้เลย” พัดเขินอาย ไทอดยิ้มให้กับสองพ่อลูกคู่นี้ไม่ได้
“ก็มันถึงเวลาที่พ่อต้องวางมือแล้วนี่...จริงไหมฮวด” บุ๊นหันไปพยักพเยิดกับอาฮวดที่ยืนยิ้มอยู่ข้างหลัง
“คุณพ่อจะไปไหนแต่เช้าคะ”
บุ๊นมองไทแวบหนึ่ง ก่อนจะบอกว่าจะไปโอนที่คืนให้ทางราชการ จะได้จบเรื่องกันเสียที แล้วนึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นท่านรองประธานคนใหม่อยู่แถวนั้นก็ถามหา ขาดคำพีทในชุดสูทโก้ตามแบบนักบริหาร เข้ามาสมทบ
“ผมพลาดอะไรไปหรือเปล่าครับ” พีทมองพ่อกับพี่สาวสลับกันไปมา
“ไม่หรอก ท่านรองประธาน แต่ถ้าไม่เข้าประชุมก็อาจจะพลาดอะไรดีๆนะ” พัดเย้า ทุกคนต่างยิ้มแย้มมีความสุข ยกเว้นไทที่หน้าหมอง พีทสังเกตเห็น ได้แต่เก็บเอาไว้ในใจ...
ครู่ต่อมา ไทเข็นรถพาพัดไปถึงห้องประชุมโดยมีพีทเดินตามมาไม่ห่าง เลขาฯของพัดมารับช่วงเข็นรถต่อจากไท ท่านประธานคนใหม่เร่งน้องชายให้เข้าประชุมได้แล้ว พีทอยากคุยกับไท จึงบอกให้เธอเข้าไปก่อน ทันทีที่ประตูห้องประชุมปิด ไทถามพีทว่ามีอะไรจะคุยกับตน
“มีคนอยากคุยด้วย” พีทว่าแล้วเปิดคลิปวีดิโอในมือถือของเขายื่นให้ไท “เอ้า...เธอส่งมาเมื่อเช้าก่อนขึ้นเครื่อง...ถ้ามีใครโทร.มารับให้ด้วยนะ” พีทพูดจบ เดินเข้าห้องประชุม ไทไปยืนหลบมุมดูคลิป เห็นภาพปลายฟ้าสีหน้าสดชื่นโดยไม่รู้ว่านั่นเป็นการเสแสร้ง ในใจของเธอปวดร้าวสุดๆ
“หวัดดีหัวหน้า เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างมีความสุขแล้วใช่ไหม ตอนนี้ฉันกำลังจะบินไปถึงปลายฟ้าแล้วนะ ขอบใจสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบใจสำหรับช่วงเวลาที่ดีในชีวิต ฉันไม่รู้ว่าจะได้เจอหัวหน้าอีกเมื่อไหร่...หัวหน้าดูแลตัวเองด้วยนะ รักและเอาใจใส่คุณพัดเธอมากๆ ถึงเธอจะโชคร้ายที่เดินไม่ได้ ก็ยังโชคดีที่มีคนอย่างหัวหน้าอยู่ข้างกายไปตลอดชีวิต...
เฮ้อ...ฉันไม่อยากพูดคำนี้เลย...แต่มันไม่มีคำอื่นดีไปกว่านี้แล้ว...ลาก่อนนะ หัวหน้า”
ไทนัยน์ตาแดงกํ่า รู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกที่คอ พยายามกล้ำกลืนความรู้สึกปวดร้าวนั้น
ooooooo
บุ๊นนั่งตกปลาอยู่ที่มุมเดิมซึ่งเคยตกกับมังกรเป็นประจำ เห็นเก้าอี้ตัวที่น้องร่วมสาบานเคยนั่งแล้ว ถึงกับถอนใจเฮือก แม้ความชั่วที่เขาทำจะมีมากมายนัก แต่ก็อดคิดถึงเขาไม่ได้
“ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะต้องมานั่งตกปลาคนเดียว...มังกรเอ๊ย...คนเรามันเปลี่ยนแปลงกันยากจริงๆ...นั่งสิฮวด” บุ๊นเห็นอาฮวดอึกอักไม่กล้า เรียกซํ้าอีกครั้ง เขาจึงลงนั่งได้
“ถ้าพอและหยุดตั้งแต่แรกก็คงไม่มีวันนี้หรอกครับ”
“นั่นสิ...จากเด็กกุ๊ยข้างถนนมายืนบนถนนแห่งเงินตราได้ ก็นับว่าได้ดีอย่างมหาศาลแล้ว...เฮ้อ...นี่ลิลลี่เป็นยังไงบ้าง พอจะได้ข่าวบ้างไหม”
เท่าที่อาฮวดรู้ ลิลลี่ย้ายไปอยู่ต่างประเทศแล้ว คงไม่อยากอยู่สู้หน้าใครต่อใคร บุ๊นนึกถึงเรื่องไทขึ้นมาได้ ถามความเห็นของอาฮวดว่าคิดอย่างไรถ้าเขาจะให้ไทแต่งงานกับพัดกัน สมุนผู้ภักดีนิ่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง
“ถ้ามองในมุมคุณพัดก็น่าจะมีความสุข แต่ถ้ามองในมุมของไท ผมไม่แน่ใจ”
“ฉันสนแค่ลูกสาวฉันเท่านั้น” บุ๊นเสียงแข็งทันที แล้วเหวี่ยงเบ็ดตกปลาออกไป การสนทนาเป็นอันจบ...
ไททำตามสัญญาที่ให้ไว้กับบุ๊นทุกประการ คอยดูแลปรนนิบัติพัดอย่างดี คืนนี้ก็เช่นกัน เขาอุ้มเธอขึ้นจากรถเข็น พาไปนั่งบนเตียงนอนแล้วหยิบยามาให้กิน สีหน้าของพัดสดชื่นแจ่มใส
“ขอบคุณนะ...รู้ไหม เวลาที่มีคุณอยู่ใกล้ๆ ฉันมีความสุขที่สุดเลย” พัดว่าพลางเอื้อมมือไปลูบผมไทอย่างรักใคร่ทะนุถนอม ไทยิ้มเอาใจให้สมกับที่รับปากบุ๊นไว้
“ครับ...พักผ่อนเถอะครับ พรุ่งนี้ต้องตื่นมาออกกำลังแต่เช้า” ไทประคองพัดให้ลงนอน ดึงผ้ามาห่มให้ตรวจดูความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะออกจากห้อง
ooooooo
ไม่นานนัก ไทเดินมาที่รถมอเตอร์ไซค์ของตนยังไม่ทันจะขึ้นรถ พีทเข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน ถามว่ารู้เรื่องหรือยัง ไทงง ไม่เข้าใจว่าเขาพูดเรื่องอะไร
“ก็เรื่องที่ป๊าจะให้นายแต่งงานกับเจ๊พัดไง”
“อาฮวดพูดให้ฟังแล้วครับ” ไทแววตาหมองอย่างเห็นได้ชัด
“แล้วไง...นายปฏิเสธใช่ไหม”
พอพีทรู้ว่าไทไม่ได้ปฏิเสธข้อเสนอของพ่อ โวยลั่นว่าบ้าไปหรือเปล่า แล้วเขาเอาปลายฟ้าไปไว้ที่ไหน
ไทกลับบอกว่าเธอไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา พีทโกรธจัดกระชากคอเสื้อเขาเข้ามาใกล้ ตะคอกใส่
“ไม่เกี่ยวได้ยังไง ปลายฟ้ารักนาย รักจนหมดใจและฉันก็รู้ว่านายก็รักเธอ”
ไทดึงมือพีทออกาจากคอเสื้อตัวเอง “ถามจริงๆ มันเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”
“ฉันรักปลายฟ้า ถึงปลายฟ้าจะไม่รักฉัน...ฉันก็ยังรักเธอ ฉันอยากให้คนที่ฉันรักมีความสุขและคนที่จะทำให้ปลายฟ้ามีความสุขไปตลอดชีวิตก็คือนาย”
“คุณรู้ได้ยังไง”
“เรื่องอื่นฉันอาจจะโง่ แต่เรื่องนี้ฉันว่าฉันฉลาดกว่านายเยอะ”
ไทขอร้องพีทปล่อยเรื่องนี้ให้เป็นไปตามทาง
ของมันจะดีกว่า แล้วขอตัวขึ้นรถขับออกไป พีทมองตามอย่างเซ็งจัด ต้องหาทางทำอะไรสักอย่าง...
ไทไม่ได้กลับบ้านอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่มานั่งดื่มเบียร์อยู่ที่ท่าเทียบเรือข้ามเกาะ ที่ซึ่งเคยนัดเจอกับฉัตรเป็นประจำ เขาหวนนึกถึงวันเวลาดีๆที่เคยมีกับปลายฟ้าแล้วอดยิ้มคนเดียวไม่ได้
“เธออยู่ไหนนะยายบ๊อง” ไทพึมพำด้วยความคิดถึง
ooooooo
เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่พัดนั่งจิบกาแฟรอไทอยู่ที่ระเบียงหน้าบ้าน พีทเข้ามานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม แซวว่ากำลังรอพระเอกมารับหรือ พัดยิ้มแทนคำตอบ สายตายังคงจับจ้องไปทางหน้าบ้านรอการมาของไท สักพัก พระเอกของเธอก็เดินเข้ามาในชุดสูทเรียบร้อยผูกเนกไทเส้นที่ปลายฟ้าซื้อให้
“นี่ไท ไม่มีเนกไทเส้นอื่นเลยหรือ เห็นใส่แต่
เส้นนี้มาทุกวันเลย” พัดกระเซ้า
ไทไม่ตอบได้แต่ยิ้ม แล้วชวนเธอไปเดินเรียกกำลังขา หญิงสาวน้อยใจที่เขาไม่เคยพูดเล่นกับเธอบ้าง ทุกอย่างดูเป็นงานเป็นการไปหมด จะตัดพ้อต่อว่าก็
ไม่กล้า ได้แต่ปล่อยให้เขาเข็นรถเข็นพาเธอออกไป พีทมองตามส่ายหน้าด้วยความเวทนา...
ครู่ต่อมา ไทพาพัดมาหัดเดินที่สนามหญ้าหน้าบ้านโดยใช้วอล์กเกอร์ช่วยพยุง เขาต้องช่วยประคองเธอตลอดเพราะเธอเดินได้หนึ่งก้าวก็ล้ม พีทยืนมองอยู่อีกมุมหนึ่ง ได้แต่ส่ายหน้า ไทเห็นเธอเหงื่อซึม บอกให้พอแค่นี้ก่อน อุ้มเธอมานั่งบนรถเข็น แล้วขอเอาอุปกรณ์ช่วยเดินไปเก็บ พีทรอจนไทพ้นสายตา จึงเดินเข้ามาหาพี่สาว
“ดูท่าทางเจ๊มีความสุขจริงๆนะ”
“แน่นอน ใครได้อยู่ข้างคนที่เรารักมีความสุขทั้งนั้นแหละจ้ะ”
“นั่นมันความคิดของเจ๊...แต่เจ๊ลองคิดถึงนายไทบ้างหรือเปล่า”
“ทำไมหรือ...นายไทเขาเป็นยังไง”
“เดือนกว่ามาเนี่ย เจ๊ไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ...เจ๊
รู้หรือเปล่าว่าทำไมนายไทเขาถึงใส่เนกไทเส้นนั้นทุกวัน ก็ปลายฟ้าซื้อให้เขาไง เจ๊เล่นเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมาผูกมัดไทเขาแบบนี้ วันหนึ่งถ้าเขารู้ขึ้นมาจะเป็นยังไง...เจ๊คิดว่าเจ๊จะนั่งให้เขาดูแลเอาใจแบบนี้ได้ตลอดชีวิตหรือ...เจ๊คิดดูก็แล้วกัน ผมไปทำงานก่อนล่ะ”
พัดมองตามน้องชายเดินจากไป ในใจครุ่นคิดถึงคำพูดเมื่อครู่ของเขา
ooooooo
ในเวลาต่อมา ขณะที่ไทนั่งรอพัดอยู่หน้าห้องทำงานของเธอ บุ๊นเดินผ่านมาเห็นพอดี แวะเข้ามาทักทายถามไถ่ว่าพัดเป็นอย่างไรบ้างเดินได้ดีขึ้นหรือยัง
อ่านละคร ดุจตะวันดั่งภูผา ตอนที่ 14 วันที่ 3 ม.ค. 56
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา บทประพันธ์ / บทโทรทัศน์ : ภูมิแผ่นดินละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา กำกับการแสดง : เฉิด ภักดีวิจิตร
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา แนวละคร : แอ็คชั่น โรแมนติก ดราม่า
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดำเนินงานสร้าง : อาหลอง จูเนียร์
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ดูแลงานสร้าง : บุญจิรา ตรีติยะ
ละครเรื่อง ดุจตะวันดั่งภูผา ออกอากาศ : พุธ-พฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทาง ช่อง 7 สี
ที่มา ไทยรัฐ