อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 6/3 วันที่ 22 ส.ค. 57
ไดกิพาอาคิโกะมาแนะนำให้อิจิโร่และทุกคนรู้จัก อาคิโกะก้มศีรษะทำความเคารพอิจิโร่และผู้ใหญ่ทุกคน ก่อนจะก้มศีรษะทักทายริวกับทาเคชิ เธอน่ารัก สดใสเป็นธรรมชาติ ทาเคชิก้มศีรษะรับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ผิดกับริวที่ยิ้มแย้มให้อาคิโกะอย่างเป็นมิตรอาคิโกะนึกถึงอดีตแล้วยิ้มพูดขึ้น
“ฉันประทับใจในความร่าเริงและอารมณ์ดีของคุณตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน”
โรงเรียนมัธยมในอดีต...อาคิโกะมัดผมสวยและแต่งหน้าให้เด่นขึ้น เดินสวนกับริวและทาเคชิ
อาคิโกะยิ้มหวานให้ ริวยิ้มตอบเหมือนจำได้ แล้วหันไปคุยกับทาเคชิอย่างเดิม ไม่ได้สนใจเธอเลย อาคิโกะหยุดมองตามริว ยิ้มสุขใจคนเดียว
อาคิโกะยิ้มสุขใจ เมื่อได้นึกถึง
“รอยยิ้มของคุณ...ทำให้ฉันพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง เพื่อให้คุณมองเห็นฉัน และจดจำฉันได้”
หน้าโรงเรียนมัธยมในอดีต อาคิโกะถือกล่องของขวัญเล็ก ๆ น่ารัก ดักรอจะเอาให้ริวอย่างใจจดใจจ่อ ริวเดินออกมาจากโรงเรียน เธอถือของขวัญตรงเข้าไปหาเขา แต่กลับถูกสาวนักเรียนหลายคนแทรกเบียดเข้าไปรุมล้อมริว จนของขวัญของอาคิโกะหลุดมือ หล่นลงพื้น และถูกเหยียบ อาคิโกะก้มเก็บของขวัญที่บิดเบี้ยวสกปรกขึ้นมา มองตามริวที่ยังคงถูกสาว ๆ รุมล้อมอย่างหนุ่มเจ้าเสน่ห์ ด้วยสีหน้าเศร้า
อาคิโกะเสียงเศร้า
“ยิ่งคุณเป็นกันเองกับทุกคนมากเท่าไหร่...ฉันยิ่งถูกผลักให้ห่างไปจากคุณเรื่อย ๆ”
อาคิโกะขยับเข้าใกล้ริวมาก ยิ้มหวานอย่างมีเสน่ห์
“ฉันมุ่งมั่นที่จะก้าวไปเป็นคนที่ทุกคนให้ความสนใจ วันนี้ฉันคือ...อาคิโกะ คุโด นางเอกเบอร์หนึ่งของประเทศที่ทุกสายตาต้องหันมามอง”
ริวจะผละออก แต่อาคิโกะขยับกอดเขาแน่นขึ้น มือข้างหนึ่งลูบไล้ไปตามแขน รุกไล่ไปจนถึงใบหน้าหล่อเหลาของเขา อาคิโกะเชิดหน้าเข้าหาใกล้มาก ยิ้มยั่วยวน ริวจ้องมองใบหน้างดงามของเธออึ้ง เหมือนตกอยู่ในภวังค์
“แต่สายตาคู่เดียวที่ฉันรอคอยให้เขามองฉันคือคุณ...ริว โอะนิซึกะ”
ริวยังมีสติอยู่บ้าง แต่เสียงเหมือนละเมอ
“ทำแบบนี้ไม่ดีนะอาคิโกะ”
“นักธุรกิจตระกูลดังของเมือง คู่ควรกับดาราสาวคนเก่งอย่างฉัน เราสองคนเหมาะสมกันที่สุด”
อาคิโกะเลื่อนมือมาโอบคอริวไว้ จะโน้มหน้าเข้ามาประทับริมฝีปากที่แก้ม ริวรู้สึกตัว รีบผละออกจากอาคิโกะไม่ยอมหวั่นไหว
“ผมควรพูดกับคุณตรง ๆ ซะที”
“เรื่องอะไรคะ” อาคิโกะยิ้มใสซื่อ
“ผมมีว่าที่คู่หมั้นแล้ว คุณไม่ควรทำเหมือนเราเป็นคู่รักกันต่อหน้าคนอื่น เพราะผมเกรงใจคู่หมั้นตัวจริง”
อาคิโกะอึ้งไปพักหนึ่ง เจ็บแปลบเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงใจ แต่พยายามสกัดกลั้นความรู้สึกนั้นกลั่นเป็นเสียงหัวเราะ สดใส
“ฉันก็แค่ลองใจคุณเล่น...อย่าเพิ่งเครียดสิคะ”
“ผมไม่อยากให้คุณเสียภาพพจน์ เลิกเล่นแบบนี้ได้แล้ว”
“ดุจัง...เวลาอยู่กับว่าที่คู่หมั้นคุณดุอย่างนี้หรือเปล่า”
ริวนิ่ง นึกถึงมายูมิแล้วใบหน้าสดชื่นขึ้นทันที อาคิโกะหมั่นไส้ แต่ยังคงตีหน้ายิ้ม
“ฉันอยากจะรู้จักว่าที่คู่หมั้นของคุณแล้วสิ เธอคงน่ารักมากถึงทำให้คุณมั่นคงได้ขนาดนี้”
“ถ้ามีโอกาส ผมจะแนะนำให้รู้จัก”
“ขอบคุณค่ะ...งั้นเรามาดื่มชาฉลองให้ความรักของคุณกับว่าที่คู่หมั้น กันดีกว่า”
อาคิโกะกับริวยกถ้วยชาของตัวเองขึ้นพร้อมกัน ต่างคนต่างจิบชา อาคิโกะแววตาร้ายลึก
อาคิโกะเข้ามาในครัวกระแทกถาดใส่ถ้วยชาลงด้วยความไม่พอใจ หงุดหงิดมาก
“เธอกำลังทำอะไร”
อาคิโกะหันหลังกลับไปเห็นไทชิยืนอยู่ แสร้งทำหน้างง ๆ ไม่รู้เรื่อง
“ชีวิตจริงไม่ใช่ละคร ต่อให้แสดงละครตบตาเก่งแค่ไหนก็ต้องมีคนรู้จักตัวตนของเธอ โซเรียวดูคนออก อย่าพยายามทำให้ตัวเองแย่ไปกว่าเดิมเลย...อาคิโกะ”
“คงมีไทชิคนเดียวที่รู้จัก และห่วงใยฉันจริง ๆ”
อาคิโกะเสเปลี่ยนเรื่อง ขยับเข้าใกล้ไทชิอย่างห่วงใย
“โดนเก้าอี้ล้มทับ เจ็บมากหรือเปล่า”
“นิดหน่อย”
“ดีขึ้นหรือยัง”
อาคิโกะพูดพร้อมเอามือแตะแผ่นหลังไทชิอย่างเบามือ ไทชิสะดุ้งเจ็บเล็กน้อย
“ห่วงฉันด้วยเหรอ”
“ถ้าวันนี้ไทชิไม่ช่วยฉันไว้ ฉันคงโดนคนร้ายจับตัวไปแล้ว ขอบคุณที่ปกป้องฉันนะ”
อาคิโกะกระซิบข้างหูไทชิอย่างแผ่วเบา ยั่วยวน หลอกให้เขาหลงเคลิ้ม แล้วจะผละเดินไป ไทชิคว้าแขนไว้
“ไม่ต้องรีบหรอก...โซเรียวกลับไปแล้ว”
อาคิโกะตกใจ เผลอตวาด
“ทำไมเธอไม่รีบบอกฉัน”
“ก็เธอไม่ได้ถาม”
อาคิโกะสะบัดแขนจากไทชิอย่างไม่พอใจ รีบออกไปดูให้แน่ใจ
อาคิโกะปรี่เข้ามาในห้องรับแขก ไม่เจอริวแล้ว เห็นแต่ลูกน้องโอะนิซึกะยืนเฝ้าตรงประตูสองคน ทั้งสองก้มศีรษะให้อาคิโกะ แล้วยืนนิ่งอย่างเดิม ไทชิตามเข้ามาอย่างใจเย็น
“ริวไปไหน”
ไทชินิ่ง ไม่ตอบ ยิ่งทำให้อาคิโกะร้อนใจอยากรู้ เธอเสียงดังขึ้น
“ฉันถามว่าริวไปไหน”
ไทชิยังคงเงียบ ไม่ยอมตอบ อาคิโกะหงุดหงิด หัวเสียมาก
โถงบ้านทากาฮาชิยามค่ำคืน...เมกุมิกับมิยูกิช่วยกันบีบนวดไหล่และแขนให้ทากาฮาชิอย่างเอาอกเอาใจ
มายูมิช่วยทามาโกะจัดดอกไม้อยู่อีกมุม
“ศิลปะของการจัดดอกไม้ไม่ใช่แค่จัดให้สวย แต่เป็นการทำสมาธิ สร้างจิตใจให้สงบ เพื่อวางองค์ประกอบทุกอย่างให้สมดุล...เข้าสู่สภาวะธรรมชาติมากเท่าไหร่ เราก็จะเข้าใจแง่มุมชีวิตมากขึ้น” ทามาโกะสอน
“การจัดดอกไม้ช่วยทำให้เรามีสมาธิดีเหมือนกันนะคะ”
ทากาฮาชิพูดขึ้น
“กิจกรรมอะไรก็ทำให้เรามีสมาธิได้ ถ้าเราสนใจที่จะศึกษามันจริง ๆ”
“วันก่อนพี่มายูมิเล่นโคโตะเพราะมาก ชื่อเพลงอะไรเหรอคะ” เมกุมินึกได้
มายูมิจัดดอกไม้ไปเรื่อย ๆ ทำเป็นไม่ได้ยิน
“บ้านนี้เงียบเหงามานาน...พี่มายูมิเล่นโคโตะเพลงรักหวานซึ้งให้พวกเราฟังอีกได้มั้ย” มิยูกิถาม
มายูมิละมือจากการจัดดอกไม้ ลุกหนีไปดื้อ ๆ เพราะไม่อยากถูกรบเร้า ทั้งหมดมองหน้ากันงง ๆ
ในสวนข้างบ้านทากาฮาชิ...เซกิตบยุงเสียงดัง...เพี้ยะ จนริวและคัตสึที่ซุ่มด้วยกันในสวน สะดุ้งไปด้วย
“อย่าเสียงดัง เดี๋ยวคนในบ้านตกใจ” คัตสึดุ
“พอกันทั้งคู่นั่นแหละ”
ริวส่ายหน้าเซ็ง ทั้งสองยิ้มแหยๆ ชะเง้อมองเข้าไปในบ้าน
“บ้านคุณมายูมิเหตุการณ์สงบดีนะครับ” เซกิมองรอบๆ
“ยังไงฉันก็ต้องมาดูให้เห็นกับตาว่าปลอดภัย”
“เรื่องซุ่มมองสาวนี่ถนัดนัก” คัตสึแซว
ริวหันขวับมามองหน้า
“ว่าใคร”
“ผมว่า...” คัตสึหันรีหันขวาง รีบชี้ “ไอ้เซกิ”
“อ้าว อยู่ดี ๆ มาโยนอุนจิให้ซะงั้น” เซกิงงๆ
“ชู่ว...”
ริวส่งเสียงเตือนเมื่อเห็นร่างใครบางคนเดินออกมาจากบ้านมายูมิ คัตสึกับเซกิ รีบก้มหลบลงตรงพุ่มไม้ทันที
มายูมิ เดินหงุดหงิดเรื่องที่ถูกรบเร้าให้เล่นโคโตะออกมา
“ฉันไม่อยากเล่นโคโตะ...ไม่อยากได้ยินมันอีก”
มายูมิถอนใจแรงเพื่อระบายความอึดอัดภายในใจ สักพักจึงเดินเล่นในสวนคนเดียวอย่างผ่อนคลาย
ริวอมยิ้มมองตามมายูมิ
“แค่เห็นเธอก็สุขใจ โว้..โว...” คัตสึแซว
ริวหันขวับ คัตสึชะงัก เซกิหัวเราะคิกคักเย้ยคัตสึ ริวปลายตามองเซกิอีกคน เซกิจึงรีบปิดปากเงียบอย่างรู้หน้าที่ มายูมิเดินห่างออกไป ริวมองจนแน่ใจ
“คงไม่มีอะไรแล้วกลับกันเถอะ”
อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 6/3 วันที่ 22 ส.ค. 57
ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทประพันธ์: ณาราละคร รอยฝันตะวันเดือด บทโทรทัศน์ : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละคร รอยฝันตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ผลิต : เมกเกอร์วายกรุ๊ป
ละคร รอยฝันตะวันเดือด แนวละคร โรแมนติก/ดราม่า/แอกชั่น
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ออกอากาศทุกวัน ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15-22.45 น.
ละคร รอยฝันตะวันเดือด เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2557 นี้
ละครเรื่อง รอยฝันตะวันเดือด เป็นเรื่องต่อจากละครเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน
ที่มา ไทยรัฐ