อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 2/3 วันที่ 14 ส.ค. 57
คุณหญิงศิริถามทันที “ศรตกน้ำ ใครทำ”เสาวนีย์มัวแต่ตกใจห่วงลูก “ลูกศร!!”
ศกอ้าแขนรับศร เสาวนีย์เอาผ้าห่มให้มิดชิด
“ใครทำศรตกน้ำ” ศกถามย้ำ
คุญหญิงศิริคาดคั้น “นั่นสิ ถามอยู่เนี่ยว่าใครทำ ลูกศรไม่ตกน้ำเองแน่ ไม่ใช่เด็กซุกซน”
เสาวนีย์มองกราดไป คุณหญิงศิริมองตาทราย ทรายมองตอบไม่ลดละ
คุณหญิงศิริถามสุดใจ “ว่าไง...ถามว่าศรตกน้ำไปได้ยังไง สุดใจ แกเป็นพี่เลี้ยงคุณศร แกอยู่ที่ไหน”
“หนูเก็บตุ๊กตาอยู่ตรงโน้นค่ะ”
“คุณทรายผลักค่ะ แย่งของกัน”
ทุกคนยืนหันมามองทรายเป็นตาเดียว
เสาวนีย์โกรธเกรี้ยว “นี่มันมากเกินไปแล้ว...เห็นหลายครั้งแล้วเรื่องรังแกน้อง แต่ไม่อยากพูด คิดว่าความดีของน้องจะทำให้ใจอ่อนลงบ้าง นี้ไม่มีเลย...ทั้งอิจฉาริษยาน้อง คอยผลักคอยหยิก ฉันไม่ได้ใส่ร้ายเธอนะทราย แต่ฉันเห็นหลายครั้งแล้ว สอนลูกศรเสมอให้ทน...ทน แต่นี้จะฆ่ากันฉันไม่ยอม” เสาวณีย์พูดหลั่งไหลไม่หยุดด้วยความอัดอั้นตันใจมานาน
ศกเข้ามาจับแขนสองข้างของทราย บีบแรงจนทรายเจ็บ “ทราย”
“โอ๊ย...เจ็บ”
ศกเขย่าตัวทรายแรงๆ “ผลักน้องทำไม...ฮะ ยังไม่ตอบ บอกฉันมาผลักน้องทำไม ศรทำอะไรให้”
“ทรายไม่ได้....” ทรายชะงักเพราะตัวเองเอาไหล่กระแทกแว๊บหนึ่ง “ไม่ได้ผลัก”
“ไม่ได้ผลักแน่หรือ”
“แน่...ไม่ได้ผลัก”
คุณหญิงศิริพยายามจี้ให้ทรายรับผิด “นี่ทราย อย่าปากแข็งบอกมาโทษผิดจะเบาลง”
“ไม่ได้ผลัก”
คุณหญิงศิริพูดด้วยความเคืองขุ่น “ปากแข็ง บอกมาดีๆ นะ”
เสาวนีย์อดไม่ได้รีบพูดต่อ “สุดใจเห็นว่าเธอผลัก สุดใจเขาไม่มีเหตุผลที่จะโกหก”
“แต่เขาก็โกหกแล้ว เพราะทรายไม่ได้....ผลัก” ทรายกระแทกเสียง เน้นคำ
“แล้วทำไมน้องตกน้ำ ฮะ... ถ้าหากว่าเธอไม่ได้ผลัก ฉันไม่เคยเห็นเธอรัก สงสารน้อง เค้าตัวนิดเดียว แล้วเค้าก็รักตัวยังกะอะไร หรือว่าเธออยากให้น้องตายเธอจะได้....” เสาวนีย์หยุดชะงักก่อนที่จะพูดต่อ ทรายมองนัยน์ตาเข้ม “ไม่อยากคิดเลย” เสาวนีย์อ้าแขนรับลูก “ลูกศร...ลูกแม่ โถ..ไม่ต้องร้องไห้นะลูก” เสาวณีย์น้ำตาไหลเพราะสงสารลูก “ทีหลังไม่ต้องไปเล่นกับคนใจร้าย...สุดใจ ดูน้องยังไงไปเก็บของเลยนะ ไม่ต้องอยู่อีกต่อไปฉันไล่แกออก”
เสาวนีย์ในตอนนี้โมโหจนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เสียแล้ว “ฉันให้มาดูแลลูกฉัน ดูยังไงให้คนใจโหดเหี้ยมจะฆ่าลูกฉัน” เสาวนีย์เดินไปอุ้มศรไปด้วย แล้วคิดอะไรได้บางอย่าง หันกลับมาทางทราย “เธอด้วยศรุตาต่อไปนี้ห้ามเข้ามาใกล้ลูกฉัน ฉันจะบอกศรไม่ให้คิดว่าเธอเป็นพี่” เสาวนีย์พูดจบก็พาลูกศรไปทันที
ศกหันมาพูดกับคุณหญิงศิริผู้เป็นมารดา “ผมไม่เคยเห็นคุณเสาว์โกรธมากขนาดนี้”
“ใช่ เขาไม่เคยทำอะไรแบบนี้ เขาเป็นผู้ดีทั้งกายทั้งใจไม่เหมือน...” คุณหญิงศิริหยุดพูดและหันมามองทราย “ได้ยินแล้วใช่ไหมแก...ไม่ต้องเหยียบขึ้นไปบนตึกอีก ถ้าเห็น ฉันจะตีให้สำคัญเลย”
ทรายปัจจุบัน เดินเข้ามายืนอยู่ข้าง ด.ญ.ทราย
ทรายมองหน้าพ่อ นัยน์ตานิ่งเฉยเมย
คุณหญิงศิริพูดด้วยความเกลียดชังหลานสาว “ฉันเกลียดมันจริงให้ตายสิ ดูนัยน์ตามันร้ายกาจมาก โตขึ้นจะเป็นยังไงเนี่ย”
ทรายยังยืนยังคำเดิม “ทรายไม่ได้ผลัก”
คุณหญิงศิริตัดบท “พอ! ไม่มีใครเชื่อแกหรอก ศก...ดูลูกเธอนะ ตัดสินกันเอง ฉันไม่ยุ่ง”
ศกถามซ้ำ “ทราย ถ้าบอกมาพ่อจะไม่ทำโทษ บอกซิว่าผลักน้องทำไม”
“ไม่ได้ผลัก...ไม่ได้ผลัก...ไม่ได้ผลัก...ไม่ได้”
“หยุด” ศกเงื้อมือสูงจะตีทราย
เสียงดวงตาร้องห้าม “อย่านะ”
ทุกคนหันไป ดวงตาเดินมาเร็วๆ หน้าเครียดโกรธจัด “อย่าตีทราย”
ศกขยับตัวเหมือนจะตีอีก ดวงตาปราดเข้าดึงตัวทรายไป ปลดมือศกสะบัดให้หลุด “อย่าทำอะไรลูกฉันเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นจะได้เห็นดีกัน”
คุณหญิงศิริไม่พอใจ “ดวงตา...กำเริบใหญ่แล้วนะเธอ”
“หนูควรจะเป็นอย่างนั้นมาตั้งนานแล้ว ไม่ใช่เพิ่งเป็นวันนี้”
คุณหญิงศิริกับดวงตามองจ้องกันอย่างคนที่รู้กันถึงก้นบึ้งของหัวใจของแต่ละคน
ในที่สุดดวงตาก็ยกมือไหว้ “หนูขอประทานโทษนายแม่ด้วยค่ะ หนูไม่ได้จองหองแค่ขอความเป็นธรรมให้กับทราย ทรายก็เป็นลูก” ดวงตามองหน้าศก “เป็นหลาน” หันมองหน้าคุณย่า
คุณหญิงศิริถามประชด “เธอจะให้ทำยังไงลูกเธอจะฆ่าลูกคุณเสาว์เขา”
ดวงตานิ่งอึกไม่พูดอะไรจูงทรายหันหลังกลับ เดินไปด้วยฝีเท้ามั่นคง คุณหญิงศิริกับศกได้แต่มองตาม
“เธอต้องจัดการอย่าให้มันกำเริบอีก” คุณหญิงศิริหันมากำชับศกผู้เป็นลูกชาย
ทรายหันกลับมามองได้ยินสิ่งที่ย่าของตัวเองพูดเต็มๆ
“มันคิดจะเอาลูกของมันมาเทียบเคียงกับลูกของเสาวนีย์ มันไม่รู้หรอกว่าไม่มีวันเป็นไปได้”
ดวงตาจูงมือทรายเดินมาเร็วๆกลับมาที่บ้าน
อุทิศเดินเร็วๆ มาอีกทางพูดบ่น “คุณทรายนะคุณทราย ไม่น่าก่อเรื่องเลย เจ้าโมโหโทโส ดุเดือดเหลือเกิน”
“พี่อุทิศอย่าว่าทราย ถ้าทรายไม่ถูกกดดันจนกลายเป็นลูกคนใช้แบบนี้ทรายคงไม่ทำหรอก”
“โธ่เอ๊ย...ลูกพ่อเหมือนกัน คิดทำไมว่าเขากดดัน”
“พี่ไม่ได้ยินอย่าพูดเลย หนูจะไม่ถามทรายซักคำเลยนะว่าผลักลูกเขาลงน้ำจริงรึเปล่า ถ้าจริงหนูไม่ว่าลูกหรอก ตั้งแต่เด็กนั่นเกิดมาทรายก็ถูกกดทั้งๆ ที่ทรายก็มีสิทธิ์เท่ากัน” ทรายตั้งใจฟังคำพูดของดวงตาทุกคำ “ถ้าดวงเป็นทราย... ดวงก็จะผลักมันอย่างนั้นเหมือนกัน”
“โธ่เอ๊ย คุณดวง ตัวเองจะยิ่งทำร้ายลูกนะ”
ทั้งดวงตาและอุทิศทั้งสองคนไม่เห็นหน้าทรายในยามนั้นที่รับรู้ทุกคำพูดของแม่
ทรายพูดมาถึงตอนนี้ ความรู้สึกวันนั้นผุดพรายขึ้นมาในใจลึกๆ สีหน้าของทรายเยาะหยัน ทรายรำพึง “ทำไมทรายถึงจำได้ทุกคำของทุกคน”
“แม่ผิดเอง...เพราะแม่...” ดวงตาพูดยังไม่ทันจบ ทรายก็ขัดขึ้น
“จนวันที่ทรายได้ยินคุณย่าพูดว่าให้พ่อร้อยแม่ไว้ใช้ วันที่แม่ตัดสินใจพาทรายออกมาจากบ้านนั้น แม่บอกทรายว่า...”
ในอดีตที่เรือนริมน้ำดวงตาวางกระเป๋าเดินทางหันมาคุกเข่าพูดกับทราย
“แม่จะทำทุกอย่างจะส่งเสริมทรายจนถึงที่สุด ให้ทรายเก่ง ให้โดดเด่น ให้สำเร็จในทุกทาง ชดเชยให้สมกับที่แม่โง่เขลา แม่เห็นแก่ตัว เห็นกับความสุขของตัวเอง หวังลมๆ แล้งๆ ทำให้ทรายต้องเป็นรอง เด็กผู้หญิงอ่อนแอไม่เข้าท่าคนนั้นอยู่หลายปี”
“ทรายจำได้ทุกคำที่แม่พูด ทำไมทรายถึงจำได้ขนาดนั้นไม่รู้”
“โธ่...ทราย ทรายอยู่อเมริกา ทรายเป็นที่หนึ่ง ทรายโดดเด่นกว่าที่แม่คิดไว้ซะอีก แล้วทรายอยากเป็นที่หนึ่งที่นี่ทำไม”
“เพราะเราอยากให้คนที่เคยเหยียบย่ำเราเห็นไม่ใช่หรอคะแม่ ถึงตายไปคนหนึ่งแล้ว ยังเหลืออีกหลายคนนะแม่”
“แค่ให้เขาเห็นเท่านั้นนะลูก อย่ามากไปกว่านั้น”
สองคนแม่ลูกจ้องหน้ากัน แต่สุดท้ายดวงตาก็ยอมแพ้ลูก
วันต่อมา ที่หน้าห้องประชุมสถานที่ราชการแห่งหนึ่ง ศกเดินออกจากห้องประชุมตามหลังศักดา โดยมีเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ เดินตามออกมา พูดจาประจบล้อมหน้าล้อมหลังศักดา ชื่นชมในงานที่ศักดาเสนอ ศกเดินถือแฟ้มงานออกจากห้อง มองศักดาอย่างไม่พอใจ
ดำรงเดินตามศกออกมาจากห้องประชุม “ผมไม่คิดเลยว่าทุกคนจะเห็นดีไปกับโครงการที่ เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นเสนอ ทั้งๆ ที่โครงการของคุณดีกว่าตั้งเยอะ”
“ถ้าโครงการของผมดีจริง ทำไมตอนโหวตเลือก คุณถึงยกมือเลือกโครงการนั้นล่ะ”
ดำรงถึงกับหน้าเสียไปนิดนึง แต่ยังคงพยายามหาเรื่องแถต่อ “เอ้อ ..ผมนึกได้ว่าต้องไปเซ็นต์เอกสาร ผมขอตัวก่อนนะ”ดำรงรีบเดินห่างจากศก
ศกมองดำรงพร้อมพึมพำ “พวกสอพลอ ..คอยดู ..วันหนึ่งพวกแกต้องก้มหัวให้ฉันอีกครั้ง”
ดำรงที่เดินห่างจากศกพร้อมพูดพึมพำนินทาศก “พวกเจ้ายศเจ้าอย่าง! คิดว่าตัวเองสำคัญ ถูกแป๊กตำแหน่งจนเด็กข้ามหัวขึ้นมาเป็นหัวหน้าตัวเองแล้ว ยังไม่รู้ตัวอีก”
ดำรงเดินสวนกับหวานที่เดินเข้ามาหาศก
“พี่ศกคะ..”
ศกมองหวานด้วยสายตาไม่พอใจ “ผมบอกคุณแล้วใช่ไหมว่าผมเป็นหัวหน้าคุณ ไม่ใช่เพื่อน”
หวานแอบถอนใจรำคาญกับความถือตัวของศก “ขอโทษค่ะ ..คุณศก มีผู้หญิงมารอพบคุณอยู่หน้ากองค่ะ”
ศกสงสัย “ผู้หญิง ?”
บริเวณหน้าตึกที่ทำงานของศก ทรายยืนพิงรถสปอร์ตหรูของตัวเองอยู่ ศกเดินลงบันไดตึกมาพร้อมเดินมองหาว่าใครมาหาตัวเอง ศกเดินมาทรายขยับตัวยืนเหมือนจะทักศก
ศกมองทรายแล้วยิ้มนิดๆ ทรายรู้สึกดีใจที่ศกก็ยังจำตัวเองได้ รู้สึกว่าตัวเองยังมีความสำคัญมีตัวตนกับพ่ออยู่บ้าง แต่ศกเดินผ่านทรายไปเหมือนไม่รู้จักที่ยิ้มให้ทรายเพราะเห็นทรายมอง จึงยิ้มเป็นมารยาทเท่านั้น
ทรายมองศกที่เดินผ่านตัวเองไป ความดีใจของทรายชะงักลงทันทีพร้อมกับรอยยิ้มของทรายเจื่อนลง ทรายมองตามศกด้วยสายตาเจ็บปวดนึกอยู่ในใจ “พ่อคะ ..พ่อจำลูกสาวคนนี้ไม่ได้จริงๆเหรอคะ ?”
อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 2/3 วันที่ 14 ส.ค. 57
ละครทรายสีเพลิง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครทรายสีเพลิง บทโทรทัศน์โดย : ศัลยา สุขะนิวัตติ์
ละครทรายสีเพลิง กำกับการแสดงโดย : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครทรายสีเพลิง ผลิตโดย : ค่าย เมกเกอร์ วาย
ละครทรายสีเพลิง ควบคุมการผลิตโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครทรายสีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และ วันอังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครทรายสีเพลิง เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันอังคารที่ 19 สิงหาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ