อ่านละคร รักต้องอุ้ม ตอนทีี่ 4 วันที่ 19 ส.ค. 57
เธอไม่รับสายเขาจึงโทร.หาแพท แพทก็ไม่รับสาย เขาจึงโทร.หาเกตุเจ้าหน้าที่ฟร้อนต์ที่คอนโดขอพูดกับ รปภ.จึงรู้ว่าลันตาไม่อยู่ออกไปตั้งแต่เย็นเห็นขนกระเป๋าไปด้วยแต่ไม่ได้แจ้งว่าไปไหน บอกยี่ห้อและทะเบียนรถให้อย่างละเอียด สิปาดันฟังแล้วเครียดพึมพำ “ออกไปไหนนะลัน!”ฟังจาก รปภ.แล้วสิปาดันรู้ว่าลันตาไปกับกีรติ เขาโทร.เข้ามือถือกีรติ พอรู้ว่าลันตาเดินทางไปด้วยจริงๆ ก็ถามว่าจะพาลันตาไปไหน ฟังกีรติแล้วก็บ่นอย่างหงุดหงิด “ทำไมต้องรีบขึ้นไปพร้อมแกด้วย”
“คุณชอบเพื่อนฉันเหรอ”
“ครับ ผมชอบคุณลัน” กีรติตอบอย่างไม่ลังเล แพทบอกว่าลันตามีคนรักอยู่แล้วอย่ายุ่งกับเพื่อนตนดีกว่า กีรติพูดอย่างไม่ยอมแพ้ว่า “ให้คุณลันเป็นคนเลือกเองดีกว่าครับ แต่คนอย่างผม ถ้าคิดจะสู้แล้วไม่ถอยแน่นอน”
ธัญญาเรศไม่เพียงจ้างคนมาถ่ายรูปตอนลันตาออกเดินทางไปกับกีรติและแพทเท่านั้น หากยังจ้างนายชัยไปดักปาหินใส่รถกีรติจนกระจกแตก แต่ บก.อธิปก็ส่งรถของบริษัทไปเปลี่ยนให้จนเดินทางต่อไปได้
เมื่อธัญญาเรศได้รับรายงานว่าแผนการของตนไม่อาจขัดขวางการเดินทางของลันตาได้ก็สบถอย่างหัวเสียและคิดหาทางขัดขวางลันตาให้ได้
ooooooo
ไปถึงเชียงใหม่ในเช้าวันรุ่งขึ้น กีรติลงมือทำงานทันที ชี้ให้แพทดูกว้างๆว่าที่นี่เป็นจุดพักข้างทาง แพทโวยว่าจะไม่ชี้จุดหรือว่าต้องการตรงไหนบ้าง
“ก่อนมาที่นี่ คุณพรีเซนต์ว่าคุณเป็นมืออาชีพ ถ้าต้องให้ผมบอกทุกเรื่องจะนับว่าเป็นมืออาชีพไหม”
ลันตาเห็นทั้งคู่ง่องแง่งใส่กันก็พูดกับแพทว่าแบบนี้ถึงจะสมน้ำสมเนื้อกับเธอ แพทระแวงย้อนถามว่า
“อย่าบอกว่าแกปลื้มตานี่เข้าแล้ว”
“ปลื้ม?” ลันตาทำเสียงสูงขำๆ “ฉันแค่ชื่นชมที่เขาแก้ปัญหาได้เก่งดีไม่งั้นฉันคงไม่ได้มาสืบเรื่องตัวเล็กแน่ๆ ฉันยังเข็ดกับเรื่องอนุชิตไม่หาย ไม่คิดจะสปาร์กกับใครง่ายๆ หรอกน่า ไปทำงานได้แล้วไป”
เช้าวันเดียวกันสิปาดันกลับถึงสนามบินสุวรรณภูมิเขากลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วบ่ายหน้าไปดอนเมืองทันที
แพทเตือนลันตาให้โทร.บอกสิปาดันเสียเขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ลันตาพูดขำๆ ว่าเขาไม่หวงหรอกกลับมาไม่เห็นตนเขาก็นัดปาร์ตี้สาวๆที่คอนโดแล้ว
ระหว่างที่แพทถ่ายรูปเก็บบรรยากาศนั้น เธอเห็นนายชัยที่จำได้ติดตาว่าเป็นคนที่มายืนดักริมถนนปาหินใส่รถ เธอเก็บภาพมันไว้ มันรู้ตัวรีบขึ้นรถขับหนีไป
ธัญญาเรศอยากรู้ว่านายชัยทำงานสำเร็จหรือไม่ เธอเรียกมิ้งค์ไปทำทีคุยโน่นนี่นั่น แล้วเลียบเคียงถามถึงลันตาเรื่องเก็บตาหนูมาเลี้ยงว่าเป็นอย่างไรบ้าง มิ้งค์ออกตัวว่าตนเป็นเด็กไม่กล้าถาม บอกว่าเธอเป็นเพื่อนน่าจะถามง่ายกว่า
แม้กีรติจะชอบลันตาและดูเหมือนจะทำตัวเป็นขมิ้นกับปูนกับแพท แต่เมื่อแพทถ่ายรูปอาหาร เธอจัดพริกในจานให้สวยแล้วเผลอเอามือปัดผมไปถูกตาเข้าเลยปวดแสบปวดร้อน เขารีบมาดูแลเอาน้ำล้างให้อย่างห่วงใยจนแพทรู้สึกดีกับเขา
ส่วนลันตามาถึงเชียงใหม่ก็อดไม่ได้ที่จะไปเยี่ยม- เยือนถิ่นเก่า อันดับแรกคือโรงเรียนมัธยมที่เคยเรียน สิปาดันเดาใจเธอออก พอมาถึงเขาไปหาเธอที่นั่น พอเจอก็ตัดพ้อต่อว่ากันตามประสา แต่ที่ตื่นเต้นมากคือพวกรุ่นน้องพอรู้ว่าลันตากับสิปาดันมาก็กรูกันมาหา
“พวกพี่เป็นไอดอลพวกผมเลยนะ ผมอยากจะคว้าแชมป์ประเทศเหมือนที่พวกพี่เคยทำได้บ้าง แต่คงได้แค่ฝัน” เด็ก ม. 5 คนหนึ่งเอ่ยอย่างตื่นเต้น แล้วน้องๆ ก็ให้ลันตาเตะบอลให้ดู ลันตาจึงเตะให้ดู แต่ลูกบอล
พุ่งไปที่หน้าต่างห้องพักอาจารย์กระจกแตก อึดใจเดียว ครูชาญยุทธก็ถือบอลลงมาถามหาคนเตะ
พอเห็นลันตา ครูดีใจถามว่าสบายดีหรือ คุณย่าเป็นอย่างไรบ้าง ฝากบอกท่านด้วยว่าเด็กๆที่ท่านเคยให้ทุนหลายๆ คนถามถึงท่านด้วยความเคารพเสมอ รวมทั้ง ครูเองด้วย ระหว่างนั้นสิปาดันซัลโวบอลเข้าประตู ลันตาหันไปเห็นก็กรี๊ดดีใจ เขาวิ่งมาอุ้มเธอด้วยความเคยชิน ครูชาญยุทธแซวว่านี่แข่งกับรุ่นน้องไม่ใช่ทีมชาติ ดีใจเกินไปหรือเปล่า
ออกจากโรงเรียน ทั้งหมดพากันไปไหว้อนุสาวรีย์ครูบาศรีวิชัย สิปาดันกันกีรติที่มาชวนลันตาไหว้แล้วตัวเองก็ไปไหว้คู่กับลันตา บอกให้กีรติไปไหว้กับแพทเพราะเขาไม่ให้ไหว้สามคน ขณะไหว้คู่กับลันตาสิปาดันอธิษฐานว่า
“ขอให้ผมสมหวังในทุกสิ่งที่ตั้งใจ”
แพทแอบถ่ายรูปทั้งคู่ไว้หลายมุม ก่อนจะไปไหว้พระธาตุต่อ ลันตาชี้ให้แพทดูเทียนคู่ของตนกับสิปาดันที่เอียงเข้าหากันอย่างตื่นเต้น สิปาดันแอบดูเทียนด้วยความดีใจ
ไหว้พระธาตุแล้ว สิปาดันชวนไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าอย่างรู้ใจลันตา กีรติถามว่าทำไมต้องมาที่นี่ ทำบุญวันเกิดหรือ ลันตาตอบอย่างไม่ขัดเขินว่า
“ฉันเกิดที่นี่ค่ะ ฉันถูกทิ้งไว้ที่นี่ตั้งแต่ไม่กี่เดือนคุณย่ามาลัยก็มารับฉันไปอุปการะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ ฉันเลิกรันทดกับชีวิตตัวเองไปนานแล้ว แล้วฉันก็ดีใจที่ฉันได้เป็นลันตาแบบนี้ ดีใจที่ได้เจอคุณย่า เจอสิปา แพทและเพื่อนๆ น้องๆทุกคน เลือกใหม่ได้ ฉันก็ขอเป็นลันตาคนนี้เหมือนเดิมค่ะ”
ลันตายังเล่าความหลังที่เธอพกริบบิ้นสีแดงติดตัวเสมอว่า “วันที่ย่าเจอฉัน มีริบบิ้นสีแดงผูกโบรัดผ้าอ้อมไว้กับตัวฉันไม่ให้หลุด โบสีแดงแทนความหมายว่าของขวัญที่มีค่า ย่าบอกว่าฉันคือของขวัญของย่า ย่าสอนวิธีคิดบวกให้กับฉัน ฉันไม่เคยรู้สึกว่ามันเป็นปมด้อย เพราะฉันมีคนที่รักฉันเป็นของขวัญค่ะ ฉันมีความสุขที่ได้เป็นผู้ให้และได้ของขวัญเหล่านั้น”
ลันตาเอาริบบิ้นสีแดงผูกของขวัญให้เด็กๆ พูดอย่างมีความสุขว่า
“ถ้าการให้มันทำให้คนรับมีความสุขขนาดนี้ ฉันก็อยากให้ทุกคนที่ฉันเจอมีความสุขเหมือนกัน แม้แต่ดอกไม้แห้งๆ มันก็เป็นของขวัญที่งดงามได้ หามุมที่สวยงามของมันให้เจอเท่านั้นเอง”
ที่เชียงใหม่นี่เอง สิปาดันเจอกับมะนาวคนรักเก่าที่เลิกกันเพราะเธอคิดว่าเขารักลันตา แต่เมื่อวันนี้รู้ว่าทั้งสองยังคงคบกันอย่างเพื่อน เธอที่ยังทำใจไม่ได้ก็อ่อยว่า
“ลันตากับสิปาเป็นเพื่อนกันก็ดีแล้ว เรื่องเก่าๆมันจบไปแล้ว แต่เราก็เริ่มเรื่องใหม่กันได้ใช่ไหม...สิปา”
ลันตาขอตัวไปเดินเล่นเพื่อทั้งสองจะได้คุยกันแต่สิปาดันขอไปด้วยอ้างว่าแพทคงทำงานเสร็จแล้ว บอกมะนาวว่าแล้วค่อยเจอกันนะ มะนาวมองตามพึมพำอย่างหมายมาด...
“เราต้องได้เจอกันแน่!”
ooooooo
ด้วยอารมณ์สับสนต้องการสร้างภาพ สิปาดันโอบลันตาเดินแยกจากมะนาวไป ลันตารำคาญสะบัดออกถามว่าเป็นอะไร? สิปาดันหันไปดูไม่เห็นมะนาวแล้วจึงยอมปล่อย
ลันตาโวยใส่ว่าอย่าบอกนะว่าหนี...แพทได้ยินถามว่าหนีอะไร ลันตาบอกว่าหนีมะนาวดาวบริหารนั่นแหละ กีรติได้ยินซักอย่างอยากรู้ สิปาดันเบี่ยงเบนกลบเกลื่อนเร่งให้รีบไปที่พักกันเถอะเดี๋ยวจะมืด
ระหว่างขับรถไปที่พัก สิปาดันกัดเล็บหน้าเครียดจนลันตาหมั่นไส้ตีมือเขาเผียะ
“แกเลิกกัดเล็บทำหน้าเครียดหงิกงอแบบนี้ทำไม
แกต้องทำตัวเหมือนคนผิดทั้งที่ความจริงมะนาวเป็นคนทิ้งแก”
“อย่าไปตัดสินว่าใครผิดใครถูกเลย บางอย่างที่ เขาทำอาจมีเหตุผลที่เราคาดไม่ถึงก็ได้ ไม่ใช่เขาเราก็ไม่รู้หรอก”
ลันตาหมั่นไส้ ประชดว่ารักมากถึงออกตัวปกป้องขนาดนี้ บ่นว่า “ยัยมะนาวนี่ซื่อบื้อจริงๆที่ทิ้งแกไป”
แพทที่รู้ความจริงแย้งว่ามะนาวไม่ได้เป็นคนทิ้งสิปาไปนะ สิปาดันเรียกปรามแพทไม่ให้พูด บอกว่าอย่าไปรื้อฟื้นเลยตนไม่ดีเอง มันก็เลยจบไม่สวย
สิปาดันคิดถึงเหตุที่ทำให้เลิกกับมะนาว...วันนั้นเขานั่งอยู่ริมสนามฟุตบอล เปิดดูสมุดที่เป็นภาพลันตาไล่มาตั้งแต่มัธยม มหาวิทยาลัยในอิริยาบถต่างๆที่เขา
แอบทำเอง วันนั้นมะนาวมาเห็นเข้า เธอถามอย่างเจ็บปวดว่าไหนบอกว่าแค่เพื่อน สิปาดันตกใจอึกอักพูดไม่ออก มะนาวตัดพ้ออย่างเจ็บปวดว่า
“สองปีที่ผ่านมา นาวพยายามบอกตัวเองว่าคิดมาก แต่วันนี้...สิปารักนาวบ้างไหม?” สิปาดันได้แต่ขอโทษ เธอตัดบทว่า “งั้นวันนี้ นาวคงไปพบคุณย่ากับคุณพ่อของสิปาไม่ได้แล้ว...เสียดายนะ นาวคิดว่าท่านทั้งสองคงน่ารักมากๆ”
แล้วความสัมพันธ์ก็แตกหักเมื่อแพทวิ่งมาบอกสิปาดันว่าลันตามอเตอร์ไซค์ล้ม สิปาดันจะไปช่วย มะนาวจับมือไว้บอกว่า “อย่าไปนะ ถ้าไปเราจบกัน!” สิปาดันขอโทษ แกะมือเธอออกวิ่งไป มะนาวเสียใจที่สิปาดันเลือกลันตา เธอมองช็อกที่ทุกอย่างจบลงแล้ว
ooooooo
คืนนี้ มะนาวกลับไปร้านอาหารที่จัดแบบขันโตก ที่นั่นเอื้องคำม่ายสามีตาย ซึ่งเป็นพี่สะใภ้ของย่านวลนั่งอยู่ พอเห็นมะนาวที่เป็นหลานสาวเข้ามาสวัสดี เอื้องคำก็มองด้วยสายตาเย็นชาตำหนิทันที
อ่านละคร รักต้องอุ้ม ตอนทีี่ 4 วันที่ 19 ส.ค. 57
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม บทประพันธ์โดย เพชรไพลินละครเรื่อง รักต้องอุ้ม บทโทรทัศน์โดย เบญจธารา
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม แนวละคร รักโรแมนติก คอเมดี้ตลกเบาสมอง
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม ผลิตโดย บ.เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครเรื่อง รักต้องอุ้ม ผู้จัดละครโดย คุณนกจริยา แอนโฟเน
ละคร รักต้องอุ้ม ออกอากาศทุกวันศุกร์-เสาร์ และอาทิตย์ เวลา 20.15 น.ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ