อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 5 วันที่ 21 ส.ค. 57
“ฉันสั่งให้ทุกคนกระจายกำลังไปดูแลความเรียบร้อยรอบ ๆ พวกนายทำอะไร”“พรางตัว...นิ่ง และเนียนไปกับธรรมชาติ” คัตสึบอก
“จะได้ไม่เป็นก้างขวางคอเจ้านายด้วย” เซกิเสริม
“อืม...ซ่อนซะมิดมองไม่เห็นเลย”
ไทชิพูดประชด ถอนใจเอือมระอากับคัตสึและเซกิ
ในสวนซากุระ...ริวหยุดเดินเมื่อพามายูมิมาถึงบริเวณหนึ่ง มายูมิสะบัดแขนหลุดออกจากการเกาะกุมของริว
“ปล่อยฉันได้แล้ว”
“ดอกซากุระ...”
ริวจับมือมายูมิเดินลอดเข้าไปใต้กิ่งซากุระที่โน้มต่ำเป็นแถวยาว คล้ายอยู่ในอุโมงค์ดอกไม้สีขาว หญิงสาวเดินตามไปอย่างว่าง่าย ตื่นตาตื่นใจมาก ริวพามายูมิเข้ามายืนอยู่ใต้กิ่งซากุระที่โอบล้อมทั้งคู่ไว้อยู่ด้วยกันท่ามกลางดอกซากุระขาวชมพู เสมือนถูกตัดขาดจากโลกภายนอก มายูมิยกมือขึ้นแตะดอกไม้เหนือศีรษะอย่างตื่นเต้น
“งดงาม...เหมือนอยู่ในความฝัน”
ริวแอบอมยิ้ม ดีใจที่เธอชอบ
“ทุกอย่างคือความจริง...เราสองคนถูกกองทัพดอกซากุระโอบล้อมไว้ด้วยกัน”
มายูมิเดินเอามือแตะไล้ไปยังดอกซากุระแต่ละกิ่ง ที่โน้มต่ำลงมาใกล้มาก อย่างมีความสุข
“ซากุระ...จะร่วงพร้อมกันหมด เป็นสัญลักษณ์ของนักรบ หมายความว่าพร้อมจะสู้ตายด้วยกัน”
“แม้ดอกซากุระจะมีชีวิตช่วงสั้นๆ แต่ช่วงเวลาแสนสั้นนั้น...ดอกซากุระจะสวยสดใสและงดงามเสมอ”
ดอกซากุระดอกหนึ่งร่วงหล่นลงบนฝ่ามือมายูมิพอดี เธอยิ้ม เอาดอกซากุระในมือขึ้นมาจรดจมูก เป็นจังหวะเดียวกับที่ริวยื่นหน้าเข้ามาสูดกลิ่นดอกซากุระในมือของเธอ...ริวกับมายูมิสูดกลิ่นดอกซากุระพร้อมกัน มายูมิอึ้งไปพักหนึ่ง ก่อนดึงมือกลับ ค้อนกลบเกลื่อนความเขิน
“คนเจ้าเล่ห์”
“ผมก็อยากดมกลิ่นดอกซากุระเหมือนกัน”
“แล้วทำไมต้องดมจากมือฉัน”
“ไม่ดมจากมือที่รัก แล้วจะดมจากมือนางฟ้าที่ไหน”
มายูมิจะต่อว่าแต่จู่ ๆ ริวก็แบมือออกมา พูดขณะจ้องหน้าเธอจริงจัง
“ผมขอดอกซากุระในมือคุณได้ไหม”
มายูมิชะงัก ลังเล...แต่เมื่อเห็นสายตาแน่วแน่ของเขาก็เริ่มใจอ่อน วางดอกซากุระลงในมือของเขา ริวดีใจที่ได้รับดอกซากุระจากมือมายูมิ รีบยกดอกซากุระขึ้นจรดจมูก สูดกลิ่นหอมของดอกซากุระ ชื่นชมเป็นบทกลอน
“ซากุระแย้มสะพรั่ง
ดุจดังตะวันฉายฉาน
หัวใจนักรบผลิบาน
จำนรรค์กลิ่นกรุ่นดรุณี...”
ริวมองมายูมิ
“ไม่มีดอกไม้ใด หอมเท่าดอกไม้ที่ถูกคุณสัมผัสเลย...มายูมิ”
ริวยิ้มหวาน สบตามายูมิ หวังส่งความรู้สึกในใจให้เธอรับรู้ทางสายตา มายูมิประสานสายตากับเขาหวั่นไหว เหมือนจะเคลิ้มไปกับความหวานของเขา มายูมิเลี่ยงสายตารู้สึกสับสนมาก
บ้านพักไทชิยามเย็น...ไทชิกลับมาถึงบ้าน แปลกใจที่พบอาคิโกะนั่งรออยู่ อาคิโกะยิ้มร่า ทันทีที่หันมาเห็น
“ประตูห้องนอนฉันฝืดเหมือนจะเสีย ไทชิไปซ่อมให้หน่อยสิ”
“ปกติจะใช้เด็กที่บ้านมาบอก ทำไมวันนี้มาเอง”
“ฉันอยากมาถามทุกข์สุขของเพื่อนรักบ้างไม่ได้รึไง”
“เพื่อน...”
ไทชิสลดลงอย่างเจียมตัว
“จริงสิ...เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งนานแล้ว”
“ท่าทางไทชิเหนื่อย ๆ วันนี้งานที่บริษัทคงยุ่งมากสินะ”
ไทชิพยักหน้ารับคำเงียบ ๆ
“ก็อย่างว่าแหละนะ เป็นองครักษ์ของโอะนิซึกะโซเรียว ต้องยุ่งไม่น้อยไปกว่ากัน เพราะโซเรียวไปที่ไหนไทชิก็ต้องไปด้วย”
อาคิโกะดึงแขนไปนั่ง ไทชิก็ยอมนั่งลงอย่างว่าง่าย อาคิโกะเดินอ้อมไปด้านหลังของเขาเริ่มใช้มือทั้งสองบีบนวดที่ไหล่ของเขา
“ไหล่ตึงขนาดนี้ ทำงานหนักและเครียดเกินไปรึเปล่า”
ไทชิงง ๆ อึกอัก
“อาคิโกะไม่ต้องนวดให้ฉันหรอก”
“ไทชิดีกับฉัน ทำอะไรให้ฉันกับพ่อมาตลอด...ฉันเต็มใจนวดให้ไทชิ”
อาคิโกะเลื่อนมือไล่แผ่นไหล่ของเขากดย้ำนวดให้เป็นจุด ๆ ไทชิเริ่มเคลิ้มและผ่อนคลายกับการนวดของเธอ อาคิโกะขยับหน้าเข้าไปถามใกล้หูไทชิขณะนวด น้ำเสียงนุ่มนวล แต่ในใจมีแผน
“พรุ่งนี้ไทชิเลิกงานเร็วไหม ฉันจะแวะมานวดซ้ำให้ ไทชิจะได้สบายตัวขึ้น”
ไทชิครุ่นคิด ก่อนเปรยออกมาอย่างไม่ระวังตัว
“พรุ่งนี้โซเรียวมีนัดเจรจาซื้อขายที่ดินหลายแห่ง”
“โซเรียวมีงานทั้งวัน” อาคิโกะฟังแล้วแววตาลุกวาว ถามย้ำ “คงต้องยุ่งทั้งวันสินะ”
“ฉันอาจจะกลับค่ำ ๆ แต่อาคิโกะมีคิวงานแสดงเยอะ ควรจะพักผ่อนมากกว่า”
อาคิโกะเสียงอ้อน
“ฉันก็อยากทำอะไรให้ไทชิบ้าง”
“เห็นอาคิโกะสุขภาพดี มีความสุข ฉันก็พอใจแล้ว”
“ไทชิน่ารักกับฉันที่สุดเลย”
อาคิโกะกอดอ้อนไทชิจากด้านหลัง ไทชิอึ้ง ตื่นเต้นและรู้สึกดีที่ถูกกอด อาคิโกะยิ้มพอใจที่รู้ความเคลื่อนไหวของริว
เคาน์เตอร์โรงพยาบาล...อาคิโกะใส่แว่นสีชาอำพราง ถามพยาบาลที่เคาน์เตอร์ด้วยน้ำเสียงเรียบ
“พรุ่งนี้คุณหมอมายูมิเข้าเวรกี่โมงคะ”
“สักครู่นะคะ”
พยาบาลหันไปเปิดแฟ้มตารางทำงานของหมอ เพื่อเช็คเวลาให้ อาคิโกะนิ่งรอฟัง
บ้านทากาฮาชิยามค่ำคืน...เมกุมิ มิยูกิ นั่งติวหนังสือไป หยิบผลไม้ทานไป โดยมีทากาฮาชินั่งอ่านหนังสืออยู่ใกล้ ๆ เสียงดนตรีโคโตะดังขึ้นเป็นจังหวะเพลงรักที่ไพเราะ นุ่มนวล ทากาฮาชิ เมกุมิ มิยูกิ หยุดฟังเสียงดนตรีที่ดังแว่วมาด้วยความแปลกใจ มิยูกิพูดขึ้น
“เสียงโคโตะ...ของพี่มายูมิ”
ทามาโกะยกน้ำชาเข้ามาวางเสิร์ฟให้ แปลกใจกับเสียงบรรเลงโคโตะเช่นกัน
“มายูมิไม่ยอมเล่นโคโตะมา 7 ปีแล้ว...วันนี้เกิดอะไรขึ้น”
ทุกคนในบ้านต่างพากันสงสัย
มายูมิกำลังบรรเลงโคโตะอยู่คนเดียวในห้องนอน อย่างตั้งใจ และใช้สมาธิ สลับกับการดีดโคโตะ สลับกับชำเลืองมองสร้อยจี้ดอกเดซี่ของริวที่วางอยู่ข้าง ๆ
ริวนั่งมองดอกซากุระในมืออย่างไม่วางตา ยิ้มมีความสุข ดอกซากุระมาประทับริมฝีปาก แทนความคิดถึงมายูมิ
มายูมิบรรเลงโคโตะจนจบเพลง...หยิบสร้อยจี้ดอกเดซี่ขึ้นมามองใกล้ ๆ คิดถึงริว มายูมินึกถึงช่วงเวลาที่อยู่กับริว...เขาซ้อนร่างของเธอสอนเคนโด้ เธออยู่ในอ้อมกอดของเขาและหันแก้มไปถูกเขาหอมเข้าอย่างจัง...เขาพาเธอเข้าไปในสวนท่ามกลางต้นซากุระ เขาขอดอกซากุระจากมือเธอแล้วพูดเป็นกลอน
“ซากุระแย้มสะพรั่ง
ดุจดังตะวันฉายฉาน
หัวใจนักรบผลิบาน
จำนรรค์กลิ่นกรุ่นดรุณี...”
ริวมองมายูมิ
“ไม่มีดอกไม้ใด หอมเท่าดอกไม้ที่ถูกคุณสัมผัสเลย...มายูมิ”
มายูมิอมยิ้ม เขินคนเดียวมองสร้อยดอกเดซี่ เริ่มรู้สึกดีกับริว
ไนต์คลับมิซาว่ายามค่ำคืน...ทาคาโอะยืนจ้องมองรูปริกิคู่กับซาโตชิ ที่ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า แววตานิ่งนึกถึงคำพูดของมาซารุที่ผ่านมา
“แกไม่มีสิทธิ์มาขึ้นเสียงกับฉัน อย่าลืมว่าใครสนับสนุนให้แกฟื้นธุรกิจ มิซาว่ากลับขึ้นมา ถ้าไม่มีฉัน...ลูกนอกสมรสของ ริกิ มิซาว่า อย่างแกไม่มีทางยืนอยู่จุดนี้ได้”
ทาคาโอะ กัดฟันขบกรามแน่นเป็นสันนูน เจ็บแค้นมาซารุ
“เมื่อถึงเวลาฉันจะเอาคืนแกอย่างสาสมแน่...ไอ้มาซารุ”
ทาคาโอะหันกลับมาหานาบุที่ยืนรอรับคำสั่งอยู่ด้านหลัง
อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 5 วันที่ 21 ส.ค. 57
ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทประพันธ์: ณาราละคร รอยฝันตะวันเดือด บทโทรทัศน์ : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละคร รอยฝันตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ผลิต : เมกเกอร์วายกรุ๊ป
ละคร รอยฝันตะวันเดือด แนวละคร โรแมนติก/ดราม่า/แอกชั่น
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ออกอากาศทุกวัน ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15-22.45 น.
ละคร รอยฝันตะวันเดือด เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2557 นี้
ละครเรื่อง รอยฝันตะวันเดือด เป็นเรื่องต่อจากละครเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน
ที่มา ไทยรัฐ