อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 7 วันที่ 22 ส.ค. 57
“ปัญหาคือผมไม่มีเงินสดมากพอที่จะทำเอง รักษาคุณแม่เงินของผมแทบจะหมดเกลี้ยง อสังหาที่คุณแม่ให้ไว้ก็ขายไม่ได้เสียที”เสาวนีย์ยังคงนิ่ง
“ทรายมาเหมือนน้ำฝนที่ตกในที่ที่แล้งที่สุด คุณไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธเราถึงตาจนแล้ว” ศกถอนใจ “ตึกนี้ก็เก่าจน...จำเป็นต้องซ่อมแล้ว”
”คุณใช้เงินรักษาคุณแม่มากเกินไป หมอดีที่สุด ยาแพงที่สุด คุณแม่เจ็บ 6 ปี คุณหมดไปร่วม 20 ล้าน แค่ต่อความหวังเพื่อที่จะ...” เสาวนีย์หลุดปากพูด “จัดงานศพให้ท่านในวันหนึ่ง”
ศกฟังที่เสาวนีย์พูด ความเสียใจพลุ่งขึ้นมาสะท้อนนัยนฺตาแดงก่ำแต่ไม่มีน้ำตา เสาวนีย์ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเงียบๆ
“อุทิศ..ทรายล่ะ?”
“เพิ่งเดินไปเมื่อกี้นี้เองค่ะ คุณศกไม่เจอเหรอคะ ?”
ศกได้แต่ถอนใจที่ไม่ได้คุยกับทรายเรื่องซ่อมบ้าน
ทรายที่อยู่ในรถตอนนี้ในสายตาฉายแววรุ่งโรจน์ด้วยความสะใจกับสิ่งที่ได้ยินมา
“ทรายมาเหมือนน้ำฝนที่ตกในที่ที่แล้งที่สุด คุณไม่มีเหตุผลอะไรที่จะปฏิเสธ เราถึงตาจนแล้ว” ศกถอนใจ “ตึกนี้ก็เก่าจน...จำเป็นต้องซ่อมแล้ว”
“คุณใช้เงินรักษาคุณแม่มากเกินไป หมอดีที่สุด ยาแพงที่สุด คุณแม่เจ็บ 6 ปี คุณหมดไปร่วม 20 ล้าน แค่ต่อความหวังเพื่อที่จะ... “ เสาวนีย์หลุดปากพูด “จัดงานศพให้ท่านในวันหนึ่ง”
ศกฟัง แล้วความเสียใจพลุ่งขึ้นมา สะท้อนถอนใจนันย์ตาแดงก่ำ แต่ยังไม่มีน้ำตา เสาวนีย์ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเงียบๆ
ทรายยืนนิ่งและเงียบ ในสายตาฉายแววรุ่งโรจน์ด้วยความสะใจ
ทรายอยู่ในรถตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาดวงตา
ดวงตากำลังคุยโทรศัพท์กับทรายด้วยสีหน้าแปลกใจมาก “ทรายอยากให้แม่ไปหาทราย ? !!!”
“วันมะรืนนี้นะคะ ..ทรายมีอะไรเซอร์ไพร์สแม่ค่ะ” แววตาของทรายที่มองไปข้างหน้าด้วยความหมายมั่นบางอย่าง
ที่ร้านกาแฟบุรีกับฌานคุยกันอย่างเครียดๆ
“แข่งกับอลันงานนี้ไม่ง่ายเลยนะฌาน อลันรู้จุดว่าพ่อเลี้ยงนายทำโครงการนี้เพื่อ..”
“เงิน! ส่วนฉัน...อยากทำที่อยู่ที่ไม่หวังกำไร แต่อยากใช้ที่ดินที่มีคุณค่าของฉันให้เป็นเหมือนบ้านของทุกคน ไม่ใช่สร้างรังนกพิราบเอาไว้ซุกหัวนอนเท่านั้น”
“และนั่นอาจทำให้แกแพ้อลันได้”
“ยังไงฉันก็แพ้ไม่ได้ ถ้าอลันได้ที่ดินนั่นไป มันต้องรื้อบ้านพ่อฉันเละแน่ฉันยอมไม่ได้ ฉันต้องเก็บบ้านหลังนั้นไว้ ฉันยังอยากให้บ้านของพ่อ เป็นเรือนหอของฉันกับทราย”
บุรีชะงักอดคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่บุรีพูดแรงจนทรายร้องไห้ “แล้วตกลงเมื่อคืนแกกับทรายเคลียร์กันรู้เรื่องแล้วใช่ไหม?”
“เรียบร้อย เมื่อคืนฉันไปหาเขาที่โรงแรม เขาลืมมือถือไว้ในรถ ฉันเองก็เครียดเรื่องป๋ากับอลันจนพาลหงุดหงิดที่เขาไม่รับสาย”
“ดีแล้วที่เคลียร์กันเข้าใจ”
“แล้วเรื่องบ้านของทราย อีกนานไหมกว่าพัชระจะทำเสร็จ”
บุรีมองฌานที่ถามถึงพัชระอดสงสัยไม่ได้ว่าฌานสงสัยเรื่องทรายกับพัชระรึเปล่า
ฌานเห็นบุรีมอง ก็หัวเราะ “อย่ามองฉันอย่างนั้น ที่ถามไม่ใช่เพราะฉันระแวงทรายกับพัชระ ..ฉันไม่ได้หน้ามืดจนคิดว่าทรายจะยุ่งกับคู่หมั้นของน้องสาวหรอกน่า”
ฌานขำแต่บุรีขำไม่ออก พอดีกับมือถือบุรีดัง
บุรีหยิบมือถือขึ้นมากดรับสาย “ว่ายังไงกี้? …” บุรีชะงัก “อะไรนะ?!!”
ในร้านของบุรีและเพื่อน กี้ ป๊อก จ้อย ติ่ง ชีวินยืนล้อมพัชระที่กำลังดื่มเหล้าจนเมา
กี้ดึงแก้วเหล้าจากมือพัชระร้องปราม “พอได้แล้วพัช!”
พัชระดึงแก้วเหล้าจากกี้ “ผมจะดื่ม!”
บุรีกับฌานเดินเข้ามาในร้าน ตรงเข้ามาหาพัชระและทุกคน พัชระมองฌานด้วยสายตาแบบไม่ชอบขี้หน้าขึ้นมาทันที แล้วกระดกแก้วดื่มต่อ
บุรีมองสภาพพัชระที่เมา “นี่มันอะไรกัน ?”
จ้อยส่ายหน้า “ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆไอ้พัชก็มาตั้งแต่ร้านยังไม่เปิด แล้วก็นั่งดื่มคนเดียวจนเมาแบบนี้แหละครับพี่บุรี”
พัชระหงุดหงิด “เราเปิดร้านให้คนมานั่งดื่ม ผมก็อยากดื่มบ้าง ทำไมทุกคนต้องทำเป็นเรื่องใหญ่โตด้วย !”
ฌานดุ “เพราะแกไม่เคยดื่มหนักแบบนี้มาก่อนไง ไม่รู้รึไงว่าตัวเองคออ่อนขนาดไหน”
ติ่งเสริม “ถ้าคอแข็งอย่างพี่ฌานก็ว่าไปอย่าง”
กี้ผสมโรง “นั่นสิ ..ดูสิพูดจาเสียงดังรบกวนแขกไปหมด ยิ่งห้ามก็ยิ่งดื่มทำตัวเป็นเด็กไปได้!”
พัชระได้ยินกี้ว่าตัวเองทำตัวเป็นเด็ก ถึงกับสติขาดผึ๋งลุกขึ้นมาพูดเสียงดังใส่กี้ “ผมไม่ใช่เด็ก! ได้ยินไหมว่าผมไม่ใช่เด็ก !!!!!”
กี้ตกใจ คนทั้งร้านหันมามอง
ณานปราม “เฮ้ย ! เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องตวาดใส่กันเลยนี่หว่า”
พัชระที่ตอนนี้เกลียดขี้หน้าฌานเพราะอิจฉาที่ทรายเห็นฌานดีกว่าตัวเอง พอเห็นฌานปกป้องกี้ พัชระหันไปเอาเรื่องฌาน “แล้วพี่มาแส่อะไรด้วย”
ฌานฉุนเดินเข้าไปกระชากคอเสื้อพัชระ “อ้าว! เฮ้ย! ฉันเตือนแกดีๆ มาพูดหมาๆ แบบนี้วะ?!”
บุรีรีบเข้าไปห้ามฌาน “ไม่เอาน่าฌาน”
“ไม่ต้องห้ามพี่บุรี” พัชระมองฌานอย่างเอาเรื่อง “เขาไม่มีอะไรที่ผมเทียบไม่ได้ ถ้าเขาจะเข้ามา ผมก็สู้ได้อยู่แล้ว!”
ฌานพูดอย่างโมโห “ปากดีอย่างนี้ ต้องโดนสักที”
ฌานจะเข้าไปต่อยพัชระ แต่บุรี กี้ จ้อย ป๊อก ติ่งรีบแยกฌานกับพัชระออกจากกัน โดยบุรีกับกี้ ชีวินเป็นคนดึงฌานออก ส่วนติ่งกับจ้อย ป๊อกดึงตัวพัชระออก
บุรีหันไปสั่งจ้อย “พาพัชกลับบ้านไป !”
จ้อย ป๊อก ติ่งลากตัวพัชระออกจากร้านไปส่งที่บ้าน
พอถึงที่บ้านก็พากันหิ้วปีกพัชระที่เมาและโวยวายเดินไปเข้าบ้าน
“ปล่อยผม ! “พัชระสะบัดแขนให้จ้อย ติ่ง ป๊อกปล่อย จ้อย ติ่ง ป๊อกปล่อยแขนพัชระพอดีกับเซไปชนกับคุณแพรที่เดินเข้ามาพอดี
“อ๊าย!! นี่มันอะไรกัน! ทำไมตาพัชถึงเมามายมาอย่างนี้ !”
จ้อย ติ่ง ป๊อกมองหน้ากันเลิ่กลั่กตอบคุณแพรไม่ถูกเหมือนกัน
จ้อยรีบขอตัว “ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ ..ยังไงพวกผมส่งพัชเรียบร้อยแล้ว ขอตัวลาเลยนะครับ”
จ้อย ติ่ง ป๊อกรีบยกมือไหว้คุณแพรแล้วรีบเดินออกไป คุณแพรหันมามองพัชระที่เมาอย่างไม่พอใจ
พัชระนอนหลับสภาพเมาๆ อยู่ที่โซฟา คุณแพรเอาแก้วน้ำเทใส่หน้าพัชระ
พัชระสะดุ้งโหยงร้องโวยวาย “อะไรเนี่ย !”
“แม่ต้องถามมากกว่านี่มันอะไร! ทำไมถึงได้เมาแบบนี้! เมื่อเช้าแม่บอกแล้วใช่ไหมว่าพรุ่งนี้เช้าเราต้องไปวัด ไปดูฤกษ์แต่งงานกัน สภาพอย่างนี้จะไปไหวไหม?”
“ไม่ไหวก็ไม่ไป”
“ต้องไป!“
พัชระฉุนที่โดนสั่งเป็นเด็กตอบปฏิเสธ “ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่ไป!”
“นี่พัชกล้าขึ้นเสียงกับแม่เหรอ?”
“แม่ก็เลิกสั่งให้ผมทำโน้นทำนี่เหมือนผมเป็นเด็กๆ สักที ผมโตแล้ว..ผมรู้ว่าผมต้องการอะไร แล้วต่อไปผมก็จะทำในสิ่งที่ผมต้องการเท่านั้น” พูดจบพัชระเดินขึ้นห้องไปทันที
คุณแพรมองตามพัชระอย่างอึ้ง ไม่คิดว่าพัชระจะกล้าพูดอย่างนี้ “ตาพัช!”
ทรายวางแก้วกาแฟพร้อมมองฌานที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ข้างๆ ด้วยสีหน้าแปลกใจ “พัชระเมาแล้วอาละวาดเหรอ?!”
“ใช่! ไม่รู้เป็นบ้าอะไร ..ฟาดงวงฟาดงาใส่ทุกคน แถมยังหาเรื่องจะต่อยกับผมด้วยนะ โมโหอย่างกับผมไปทำอะไรให้มัน!”
ทรายยิ้มที่แผนยั่วของตัวเองได้ผล ทรายหยิบกระเป๋าทำท่าจะลุก
“แล้วทรายจะไปไหน?”
“ไปบ้าน ..จะไปดูผลงานว่าพัชระทำงานไปถึงไหน”
ทรายตั้งใจจะไปดูว่าพัชระส่งผลกระทบอะไรกับเสาวนีย์บ้าง แต่ฌานเข้าใจว่าทรายหมายถึงงานซ่อมบ้าน ทรายเดินเชิดหน้าอย่างผู้ชนะออกไป
ทรายเดินเข้าห้องรับแขกที่บ้านใหญ่ แล้วเห็นเสาวนีย์กำลังยืนหันหลังคุยโทรศัพท์กับคุณแพร ด้วยสีหน้าเครียดอยู่
“เลื่อนนัดไปดูฤกษ์ก่อนเหรอคะคุณแพร? ..มีอะไรรึเปล่าคะ? พัชระไม่สบาย ..ค่ะ ..ไว้อาทิตย์หน้าก็ได้” เสาวนีย์วางสายแล้วหันมาเห็นทรายยืนอยู่ เสาวนีย์ถึงกับชะงัก
ทรายยกมือไหว้เสาวนีย์ยิ้มๆ
ศกเดินเข้ามาเห็นทรายแล้วยิ้มดีใจร้องทัก “ทราย ..วันนี้มาเช้าจังเลยลูก กินข้าวเช้ามารึยัง? กินไหม ..เดี๋ยวพ่อสั่งคนจัดการให้” ศกรีบหันไปตะโกนเรียก “แต้ว! แต้ว!”
เสาวนีย์มองศกอย่างหงุดหงิดที่ศกแสดงการเอาใจทรายอย่างออกหน้า
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อ ทรายทานมาแล้ว ทรายแค่จะมาบอกว่าพรุ่งนี้ทรายมีถ่ายแบบนิตยสาร และทรายขอให้ทางหนังสือถ่ายรูปทรายกับครอบครัวด้วย ทรายเลยมาชวนพ่อ คุณอา ลูกศรไปด้วยกันนะคะ”
เสาวนีย์พูดสวนกลับในทันที “ไม่ไป!”
อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 7 วันที่ 22 ส.ค. 57
ละครทรายสีเพลิง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครทรายสีเพลิง บทโทรทัศน์โดย : ศัลยา สุขะนิวัตติ์
ละครทรายสีเพลิง กำกับการแสดงโดย : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครทรายสีเพลิง ผลิตโดย : ค่าย เมกเกอร์ วาย
ละครทรายสีเพลิง ควบคุมการผลิตโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครทรายสีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และ วันอังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครทรายสีเพลิง เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันอังคารที่ 19 สิงหาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ