อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5/3 วันที่ 20 ส.ค. 57
เสาวนีย์พูดด้วยน้ำเสียงแบบเย้ยหยัน “สองพ่อลูกเขาไม่อยู่ ปกติวันเสาร์วันอาทิตย์ เขาจะออกไปซื้อของหรือไม่ก็จะทำโน้นทำนี่ด้วยกันประจำ ฉันจะไปด้วยก็ไม่ยอมให้ไป เขาบอกว่า” เสาวนีย์เน้น “เขาบอกว่าอยากมีเวลาแบบพ่อๆ ลูกๆ เขารักกันมาก ใครๆ..ก็แทรกไม่ได้”ทรายมองหน้าเสาวนีย์อย่างรู้ทันว่าเสาวนีย์จงใจที่จะพูดให้ทรายรู้สึกเจ็บ แต่ทรายก็ยังส่งยิ้มหวานให้ “งั้นก็ไม่เป็นไรค่ะ เพราะทรายเองก็มีนัดเหมือนกัน” ทรายเดินขยับเข้าไปใกล้ๆยืนประจันหน้ากับเสาวนีย์ให้รู้ว่ากำลังท้าทาย “กับสถาปนิกคนเก่า พัชระน่ะค่ะ”
เสาวนีย์มองทรายอย่างรู้ทัน ว่าทรายพูดกระทบเรื่องเสาวนีย์แย่งศกจากดวงตา
ทรายยิ้มพร้อมกับพูดต่อ “อย่าหาว่าทรายดื้อเลยนะคะ ก็เวลาคนเราอยากได้ต้องทำทุกอย่างให้ได้ คุณอาเสาว์อาบน้ำร้อนมาก่อน คงทราบความรู้สึกของความ “อยากได้”ใช่ไหมคะ”
ทรายเดินจากไปอย่างผู้ชนะ ส่วนเสาวนีย์มองตามอย่างโกรธแค้น ที่กลายเป็นฝ่ายโดนพูดกระทบแทน
เสาวนีย์ยืนมองจากบ้านใหญ่ไปทางบ้านริมน้ำอย่างหงุดหงิดที่เห็นทรายยืนใกล้ชิดกับพัชระ พอดีกับที่ศกกับลูกศรเดินถือถุงของที่ซื้อกัน เช่น กล้าต้นไม้ , ขนม ,หนังสือ เข้ามาหาเสาวนีย์
“คุณแม่คะ ศรกับคุณพ่อไปจตุจักรมาค่ะ ซื้อต้นไม้มาฝากคุณแม่ด้วยค่ะ”
เสาวนีย์หันมามองทางลูกศรด้วยความดีใจที่ลูกศรกลับมารีบบอกให้ไปหาพัชระ “กลับกันมาแล้วเหรอ? ..ศร ..พี่พัชมา อยู่ที่บ้านริมน้ำ ศรไปดูแลพี่เขาหน่อยสิลูก”
“ลูกเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ ให้ลูกพักก่อนสิคุณ อีกอย่างพัชเขามาทำงานจะไปยุ่งกับเขาทำไม”
เสาวนีย์มองศกอย่างหงุดหงิดที่พูดขัดขวางไม่ให้ลูกศรไปหาพัชระ “เมื่อกี้พี่พัชถามหาศร ศรไปหาพี่เขาหน่อยไป”
“แต่ศรซื้อหนังสือมา วันพุธจะสอบ ..ศรขอไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ”
“แต่….”
“รีบไปก่อน!” ศกตัดบทเสียงเข้ม
ลูกศรหน้าจ๋อยจำใจยอม เสาวนีย์หันไปมองทางบ้านริมน้ำอย่างไม่ยอมแพ้
พัชระเดินบนสะพานข้ามคูน้ำไปได้ แล้วหันมามองทรายที่ยังยืนอยู่อีกฝั่ง “มาสิครับทราย”
ทรายมองหน้าพัชระด้วยสายตามีอะไรสนุกอยู่ในใจแล้วยื่นมือให้พัชระจับเพื่อพยุงข้ามไป พัชระมองมือทรายอย่างอึ้งๆอย่างคาดไม่ถึงว่าทรายจะยื่นมือมาให้
“ทรายใส่ส้นสูง กลัวตก” ทรายมองพัชระอย่างยิ้มๆ รอพัชระจับมือตัวเอง
พัชระพยายามตั้งสติไม่ให้สั่นแล้วค่อยๆ ยื่นมือไปจับมือทราย มือพัชระรับมือทรายบีบกระชับ ลูกศรเดินมาถึงพอดีกับที่พัชระจับมือทรายพอดีแต่ไม่คิดอะไร ทรายยึดมือพัชระแน่นแล้วกระโดดไปโถมเข้าหาพัชระทั้งตัว พัชระรวบเอวทรายไว้พยายามทรงตัวไว้ ร่างของทรายแนบชิดกับร่างของพัชระ พัชระหลับตาสูดกลิ่นหอมจากร่างของทราย
ทรายหันไปเห็นลูกศรร้องทัก “อ้าว..ศร! มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“เมื่อกี้ค่ะ พี่ทรายเจ็บตรงไหนรึเปล่าคะ?”
“ไม่หรอก ต้องขอบคุณพัชที่รับพี่ไว้” ทรายหันไปพูดกับพัชระอย่างอ่อนโยน “เจ็บไหมคะ ?”
พัชระรู้สึกหวั่นไหวกับเสียงอ่อนหวานของทราย “เอ่อ ..ไม่ครับ”
ทรายมองดูอาการของพัชระแล้วยิ้มแล้วหันมาพูดกับลูกศร “ศร...ข้ามมาสิ”
“ไม่เอาค่ะ ศรกลัว.....” ลูกศรพูดพร้อมกับมองน้ำในคู นึกถึงภาพลูกศรตอนเด็กที่จมอยู่ในน้ำ ใบหน้าของลูกศรมองน้ำอย่างผวากลัว
ทรายมองอาการลูกศรอย่างรู้ทันว่าลูกศรกลัวตกน้ำจากเหตุการณ์ในอดีต จึงจงใจเร่ง “ไม่ต้องกลัว เอ้า ยื่นมาให้พัชอย่างที่พี่ทำ”
พัชระเห็นลูกศรพิรี้พิไร ก็ชักรำคาญ “ศร ส่งมือมา”
ลูกศรยังผวา “ไม่ ศรกลัว”
“โธ่” สีหน้าพัชระแสดงออกถึงความรำคาญ “มาเถอะ พี่บอกให้ส่งมือมา”
ลูกศรลังเล “แต่...มันไกลนี่”
ทรายทำเป็นพูดเสียงห่วงใย แต่สายตากลับมองอย่างเยาะหยัน “ไม่ไกลหรอก ข้ามมาเถอะลูกศร”
“โอเคค่ะ ถ้าไม่ใช่พี่ทรายบอกให้ศรข้าม ศรไม่ข้ามหรอก”
“มาเร็วน่าศร อย่าโยกโย้”
ลูกศรยอมยื่นมือให้พัชระจับ ลูกศรค่อยๆข้ามสะพานพร้อมกับมองน้ำในคูด้วยความหวาดกลัว ทรายมองอาการกลัวของลูกศร แล้วมองที่สะพานที่ดูอ่อนยวบ ทรายอยากโยกสะพานให้ลูกศรตกน้ำอีกครั้ง
ลูกศรเดินข้ามสะพานมาได้ ทรายยิ้มชื่นชมลูกศร “เก่งกว่าพี่อีก ไม่เซเลย”
“นั่นสิ กลัวไม่เข้าเรื่อง แพ้ทรายราบเลย”
“แหม ศรรู้ตัวอยู่แล้ว” ลูกศรพูดอย่างแจ่มใส หน้าบาน “ศรมีพี่สาวที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก ไม่มีใครสู้ได้ พี่ทรายอยู่นานๆ ศรดีใจจัง จะได้สั่งสอนให้ศรเก่งเหมือน” ลูกศรยิ้มกว้าง สดใส
ทรายกับลูกศรเดินจูงมือกันเข้าบ้านไป
ทรายเดินมามองดูบ้าน ภาพความหลังผุดพรายขึ้นมาในห้วงความคิด
ตอนที่ทรายอายุ 4 ขวบ วันเดียวกับที่ทรายถูกทิ้งที่โรงเรียน
รถดวงตาแล่นเข้ามา ดวงตาจอดรถวิ่งลงมาเปิดประตูและอุ้ม ด.ญ.ทรายในชุดนักเรียนที่เหนื่อยอ่อนหลับใหลลงมาจากรถ
“มาแล้วหรือ โถ...ร้องให้ใหญ่สิ” อุทิศรับตัวทรายไป “จะสองทุ่มอยู่แล้ว”
“ดวงจะไม่ลืมเลยว่าทรายต้องถูกทิ้งที่โรงเรียนจนมืดวันนี้ วันที่เด็กคนนั้นเกิด”
ทรายในปัจจุบันที่จูงมือน้องอยู่หันมองลูกศรด้วยสายตาที่เริ่มเปลี่ยนไปเมื่อนึกถึงอดีต
ดวงตามถามอุทิศ “คลอดรึยัง”
“ยังค่ะ คุณดวงล่ะก็จะสนใจทำไม เมื่อตัดสินใจอยู่แบบนี้...”
“แบบไหน แบบเป็นเมียเป็นลูกแต่โดนทิ้งเพราะเป็นลูกคนใช้ใช่มั้ย”
ด.ญ.ทรายเงยหน้ามองทันที
“อยากให้มันตายป้าอุทิศ ดวงอยากให้มันตาย ตายทั้งแม่ทั้งลูก”
ด.ญ.ทรายได้ยินทุกคำ ซึมซับทุกคำ เป็นรอยจารึกในดวงใจน้อยๆ เต็มๆ
ทรายพยายามข่มความเจ็บปวดในใจ สะบัดมือลูกศรเบาๆ แล้วเดินเข้าบ้านไป
ลูกศรงงหันไปถามพัชระ “พี่ทรายเป็นอะไรคะ อยู่ดีๆ ก็เหมือนจะโกรธศร”
พัชระก้มลงพูดอะไรบางอย่างลูกศรเงยหน้าขึ้นฟัง ร่างบอบบางของลูกศรเหมือนจะอิงพิงอกพัชระ พัชระมีทีท่าปลอบโยนให้กำลังใจ
ทรายคิดถึงตอนที่ยังเป็นเด็ก ทรายในตอนนั้นอายุ 8 ขวบ ส่วนลูกศรอายุ 4ขวบ
ทรายเห็นลูกศรเลยเรียก “ลูกศร...มานี่...มา”
เสาวนีย์ยืนห่างไปหน่อยมองด้วยความไม่พอใจหันไปสั่งสุดใจ “สุดใจ ไปอุ้มคุณลูกศร อย่าให้ไปใกล้เด็กคนนั้น”
คุณหญิงศิริสำทับ “สุดใจ ไม่ได้ยินเรอะ ระวังด้วยดูหน้ามันสิ มองน่ากลัว”
สุดใจวิ่งมาอุ้มศรไปทันที
อีกครั้งหนึ่งในตอนที่ลูกศรกำลังเล่นลูกศรเล่นขายของ หั่นผัก ต้มแกง พี่เลี้ยงรุมดูแลเต็ม ทรายเมียงมองเข้าไปใกล้ ลูกศรหันมามองสายตาลังเลไม่แน่ใจ แต่มีแววของความสนใจอยากเล่นด้วย ทรายยิ้มให้นิดๆ แบบขอเป็นมิตรก่อน คุณหญิง ศก เสาวนีย์ กินน้ำชาอยู่ด้วยกัน เสาวนีย์ชี้ให้ศกดู
ศกเรียก “ลูกศร”
ทรายสะดุ้งเหลียวมอง ศกก้าวยาวๆมาอุ้มลูกศรไป ทิ้งทรายยืนมองอยู่
ในอีกวันหนึ่งทรายวิ่งร่าเริงมา หยุดชะงัก จ้องลูกศรที่กำลังนั่งชิงช้า
ลูกศรส่งเสียงไล่ “ไป๊....ไป อย่ามาเล่นกะศรนะ ศรไม่เล่นกับลูกคนใช้”
ทรายนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตความเจ็บแค้นพลุ่งขึ้นมาในอก มองไปที่พัชระกับศรที่ยังคงพูดกระซิบกระซาบกัน ทรายหันหลังกลับเดินเข้าบ้านไป
“พี่พัชคะ ศรว่าพี่ทรายโกรธอะไรศรแน่”
“ฮื้อ...ทำไมล่ะศร”
“ศรเห็นนัยน์ตาพี่ทราย...ศรว่าใช่ เห็นแวบๆ”
“เหลวไหล...ไม่หรอก ทรายเขาดูท่าทางรักศรจริงใจออก”
“ใช่ค่ะ พี่ทรายเขารักศร แต่ศรไม่รู้ว่าเมื่อกี้พูดอะไรผิดหูเขา”
“อย่าหาเรื่องเค้าน่า” พัชระเดินไป
“โธ่ พี่พัช ศรไม่ได้ว่าพี่ทราย ศรว่าตัวศรเองค่ะ” ลูกศรเดินตามไป ยิ้มให้พัชระอย่างบริสุทธิ์ใจ
ในบ้านริมน้ำ ทรายยืนคอยหันหลังให้สองคนเดินเข้ามา ทรายยังคงยืนโกรธนิ่งอยู่อย่างนั้น ทั้งสองคนมองด้านหลัง รู้สึกถึงความผิดปกติ
“พี่ทรายคะ”
ทรายหันมา แสร้งทำเป็นร้องไห้ นัยน์ตาฉ่ำด้วยน้ำตา
ลูกศรเห็นตกใจรีบเข้ามากอดทรายถามด้วยความเป็นห่วง “พี่ทราย... เป็นอะไรคะ ร้องให้ทำไม”
พัชระยืนจ้องด้วยหัวใจไหวหวั่น ทรายเหลือบสบตาพัชระนัยน์ตาของทรายบอกความรู้สึกบางอย่างพัชระพอจะรับความนัยนั้นเต็มๆ
ลูกศรกอดทรายแน่นขึ้นอีก “พี่ทรายขา” หญิงสาวหยิบทิชชูจากกระเป๋ากระโปรงส่งให้ “พี่ทรายให้ศรทำอะไรให้มั้ยคะ”
ทรายส่ายหน้า แตะแก้มศรเบาๆ แกะมือศรที่กอดอยู่แล้วเดินออกไป “กลับเถอะ”
ทั้งสองคนพูดพร้อมกัน “อ้าว”
อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5/3 วันที่ 20 ส.ค. 57
ละครทรายสีเพลิง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครทรายสีเพลิง บทโทรทัศน์โดย : ศัลยา สุขะนิวัตติ์
ละครทรายสีเพลิง กำกับการแสดงโดย : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครทรายสีเพลิง ผลิตโดย : ค่าย เมกเกอร์ วาย
ละครทรายสีเพลิง ควบคุมการผลิตโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครทรายสีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และ วันอังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครทรายสีเพลิง เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันอังคารที่ 19 สิงหาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ