อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 2/4 วันที่ 17 ส.ค. 57
มายูมิไม่ยอมแบ่ง ยื้อแย่งไว้ ริวกับมายูมิยื่นหน้าไปแย่งกันทานราเม็ง จนหน้าเกือบจะชนกัน ใกล้มาก ทั้งสองชะงัก นิ่งมองกันราวกับตกอยู่ในภวังค์ชั่วขณะสายตาริวเต็มไปด้วยความรักที่เก็บซ่อนไว้ ไม่กล้าเอ่ยออกไป มายูมิรู้สึกตัวก่อน รีบวางตะเกียบเสียงดัง จนริวรู้สึกตัว“อิ่มแล้ว กลับกันได้รึยัง”
ริวพยักหน้ารับด้วยความเสียดาย
“ขอบคุณโซเรียวที่พามายูมิกลับบ้านอย่างปลอดภัย”
“สำหรับว่าที่คู่หมั้น ผมยินดีและเต็มใจครับ”
“มีพี่เขยดูแลพี่สาวดีแบบนี้ พวกเราก็หมดห่วงค่ะ” เมกุมิยิ้มปลื้ม
มายูมิชำเลืองมองเมกุมิด้วยแววตาไม่พอใจ ปรามทางสายตา เมกุมิเห็น แต่ยังไม่วายแกล้งพี่สาว
“จะเร็วหรือช้า พี่ริวก็ต้องแต่งงานกับพี่มายูมิ และเป็นพี่เขยของหนู...ชัวร์”
“เมกุมิ” มายูมิดุ
มิยูกิดุเมกุมิด้วยสายตา ให้รักษามารยาท มายูมิหันไปเห็นริวจ้องมองเธออยู่ จึงรีบออกตัว
“ฉันขอตัวไปพักผ่อน ขอบคุณที่มาส่งค่ะ”
มายูมิก้มศีรษะลาริว กำลังจะเลี่ยงไป ริวเรียกไว้
“เดี๋ยวก่อนครับ”
มายูมิหันกลับมา งงๆ
“คะ”
ริวขยับเข้าไปใกล้ เอาถุงกำมะหยี่ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ หยิบสร้อยเส้นหนึ่งในถุงกำมะหยี่ออกมายื่นให้มายูมิต่อหน้าทุกคนในครอบครัว
“คุณลืมของไว้ที่ผม...เจ็ดปีมาแล้ว”
มายูมิมองสร้อยจี้รูปดอกเดซี่ในมือริว อึ้งไม่คิดว่าจะได้เห็นอีกครั้ง เธอคิดถึงเหตุการณ์ที่กระชากสร้อยคืนให้เขาแว่บเข้ามา มายูมิจดจำความรู้สึกเจ็บปวดในวันนั้นได้เป็นอย่างดี
“สร้อยเส้นนี้กลับมาหาเจ้าของแล้ว”
มายูมิจะปฏิเสธ แต่ต้องชะงักเมื่อหันไปเห็นสายตาจ้องเขม็งของทากาฮาชิ ทำให้มายูมิจำใจรับสร้อยมาจากมือริวอย่างเลี่ยงไม่ได้
“ขอบคุณค่ะ”
มายูมิรับมาด้วยท่าทางนิ่งมาก ไม่ให้ทุกคนผิดสังเกต แล้วรีบเลี่ยงกลับขึ้นห้อง พยายามเดินออกไปให้เร็วที่สุด ริวมองตามมายูมิ แอบยิ้มที่บังคับเธอให้รับสร้อยกลับคืนไปได้
มายูมิปรี่เข้ามาในห้อง ปิดประตู โกรธที่ต้องรับสร้อยกลับคืนมาอย่างไม่เต็มใจ เธอมองสร้อยในมือ แผลในอดีตกรีดลึกจนยากจะหาย
“ฉันไม่ใช่วัตถุ ฉันจะไม่ยอมเป็นดอกไม้ประดับแจกันของ ริว โอะนิซึกะ”
มายูมิจะเขวี้ยงสร้อยในมือทิ้ง แต่ก็ชะงัก ทิ้งไม่ลง เสียงริวกับทากาฮาชิดังขึ้นหน้าบ้าน
“โอกาสหน้าผมจะมาเยี่ยมใหม่นะครับ”
“บ้านนี้ยินดีต้อนรับโอะนิซึกะโซเรียวเสมอครับ”
มายูมิเดินไปแอบดูริมหน้าต่างเห็นทากาฮาชิก้มศีรษะลาริว แล้วเดินกลับเข้าบ้าน ริวเงยหน้าขึ้นมา เห็นมายูมิทางหน้าต่างห้องนอนพอดี จึงส่งจูบให้ยิ้มกวน ๆ มายูมิรีบปิดหน้าต่างทันที ครุ่นคิดถึงสิ่งที่ริวทำวันนี้ทั้งหมดด้วยความไม่เข้าใจ
“ริว...คุณต้องการอะไรกันแน่”
มายูมิมองสร้อยในมือ สับสนมาก
ภายในรถไฟยามค่ำคืนมีผู้คนบางตา ไม่หนาแน่นเหมือนตอนกลางวัน ริวยืนเหม่ออยู่มุมหนึ่งคนเดียว ใจลอยคิดถึงมายูมิ ภาพเหตุการณ์ที่เขากับมายูมิยื้อแย่งราเม็งกัน อึ้งมองกัน แว่บเข้ามา...ริวอมยิ้ม สุขใจที่ได้อยู่กับมายูมิ คัตสึสะกิดไทชิกับเซกิที่ยืนห่างมาอีกมุม ทั้งสามประหลาดใจที่เห็นริวยิ้มคนเดียว
หน้าบ้านโอะนิซึกะ...เซกิเอ่ยปากถามริวอย่างอดไม่ได้ ขณะริวกำลังจะเดินเข้าบ้าน
“ทำไมไม่บอกความจริงไปล่ะครับ ว่าโซเรียวคอยติดตามดูแลคุณมายูมิมาตลอดเจ็ดปี ไม่เคยหายไปไหน”
“ถ้านายไม่รู้ จะนอนไม่หลับใช่มั้ย”
“นอนคว่ำ หงาย ตะแคงซ้ายขวา ก็คาใจสุด ๆ ครับ” คัตสึพูดขำๆ
“งั้นก็ขออวยพรให้นอนไม่หลับ”
ริวตบบ่าคัตสึกับเซกิ แล้วเดินเข้าบ้านไป คัตสึหน้าเหวอ
“อ้าว...อย่างนี้มีเครียดยันเช้านะครับ”
“ฝากด้วยนะยาม เดี๋ยวฉันนอนเผื่อ”
ไทชิทำท่าหาว ตบบ่าคัตสึกับเซกิ แล้วเดินไปอีกทาง
“ทิ้งกันเห็น ๆ ไม่ได้ดั่งใจสักคน”
เซกิบ่นแล้วหันมาเจอคัตสึ ต่างคนต่างมองกัน แล้วสะบัดหน้าหนีไปคนละทาง เบื่อหน้ากันเอง
เช้าวันใหม่ ในห้องเก็บป้ายบรรพบุรุษ บ้านโอะนิซึกะ...ริวนั่งอยู่บนเบาะ ก้มศีรษะทำความเคารพป้ายบรรพบุรุษอย่างนอบน้อม
โคจิเลื่อนประตู เดินเข้ามาพร้อมกับมาซาโตะ คาซูมะ โคจิรายงานริวด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“เจอภรรยาของโซวกับลูกแล้วครับ”
“อยู่ที่ไหน” ริวหันขวับ
โคจิสบตามาซาโตะคาซูมะหน้าเครียด
“สองแม่ลูกถูกไฟคลอกจนเสียชีวิต ที่โกดังร้างชานเมือง”
ริวอึ้ง หน้าเครียดขึ้น คาซูมะหนักใจ
“พยานสำคัญถูกเก็บไปแล้ว โอกาสช่วยโซเรียวให้รอดคดีจ้างวานฆ่าท่าน
โอะซะมุน้อยลงทุกที”
“เราช้ากว่าพวกมันแค่ก้าวเดียว” มาซาโตะเจ็บใจ
“ต่อไปนี้โซเรียวจะต้องระวังตัวให้มากขึ้น เหตุการณ์ที่ร้านอาหารเมื่อวานบ่งบอกว่ามีศัตรูจ้องเล่นงานเราตลอดเวลา” โคจิหน้าเครียด
“โซเรียวไม่ควรประมาทเลือกไปร้านอาหารที่เราไม่คุ้นเคย และไม่มีคนของเราคอยคุ้มกัน” มาซาโตะเตือน
“ผมไปทานข้าว ไม่ได้ไปรบ” ริวถอนใจ
“แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่ค่อยดี เราจะประมาทไม่ได้เด็ดขาด” โคจิขัดขึ้น
“ผมรู้ว่าทุกคนเป็นห่วง ผมจะระวังตัวให้มากกว่านี้”
โคจิรู้ว่าริวดื้อแค่ไหน ยังคงอดเป็นห่วงไม่ได้
ริวนั่งมองรูปถ่ายในมือเงียบ ๆ คนเดียวอยู่ในห้องทำงาน รูปถ่ายในมือของเขาเป็นรูปที่เขาถ่ายคู่กับทาเคชิในชุดนักศึกษา สีหน้าทาเคชิในรูปนิ่งขรึม ผิดกับริวที่ยิ้มแย้ม ร่าเริงมาก แต่สีหน้าเคร่งเครียดของเขาตอนนี้ ต่างจากริวที่ร่าเริงในรูป
“ทาเคชิ...”
ริวนึกถึงคำพูดของทาเคชิ
“แล้ววันหนึ่งนายจะเข้าใจว่าเกียรติและหน้าที่ของโอะนิซึกะโซเรียว เปลี่ยนเราให้กลายเป็นอีกคนได้ยังไง”
ริวนิ่งเครียด นึกถึงอดีต
บ้านพักไร่องุ่นแพรวดาวในอดีตเมื่อสองปีที่แล้ว...ไร่องุ่นอยู่ในหุบเขาที่สวยงามของจังหวัดทางภาคเหนือในประเทศไทย ริวกับทาเคชิกอดกันด้วยความดีใจ
“ริว...ไม่นึกเลยว่านายจะมาเยี่ยมพวกเราถึงเมืองไทย”
“ทำยังกับนายจะกลับไปหาฉันได้งั้นแหละ...หลานชายสุดหล่อของฉันหายไปไหนกันหมด”
“ไปโรงเรียนทั้งสองคน ตอนเย็นกลับมาคงดีใจที่ได้เจอคุณอาริว”
“น้ำกระเจี๊ยบเย็น ๆ ค่ะ”
แพรวดาวยกถาดใส่น้ำกระเจี๊ยบเข้ามา ทาเคชิรีบปรี่เข้าไปช่วยรับมาวาง
“ให้ผมยกออกมาเองก็ได้ คุณกำลังท้องเดี๋ยวก็หน้ามืดไปหรอก”
“ผมกำลังจะมีหลานคนที่สาม” ริวตื่นเต้น
แพรวดาวยิ้มรับ เขิน ๆ ทาเคชิประคองแพรวดาวให้มานั่งอย่างเอาใจ
“เพิ่งเดือนกว่า ๆ เองค่ะ แต่คุณพ่อเห่อราวกับลูกคนแรก คอยดูแลเอาใจใส่ฉันจนแทบไม่ต้องทำอะไร”
อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 2/4 วันที่ 17 ส.ค. 57
ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทประพันธ์: ณาราละคร รอยฝันตะวันเดือด บทโทรทัศน์ : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละคร รอยฝันตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ผลิต : เมกเกอร์วายกรุ๊ป
ละคร รอยฝันตะวันเดือด แนวละคร โรแมนติก/ดราม่า/แอกชั่น
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ออกอากาศทุกวัน ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15-22.45 น.
ละคร รอยฝันตะวันเดือด เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2557 นี้
ละครเรื่อง รอยฝันตะวันเดือด เป็นเรื่องต่อจากละครเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน
ที่มา ไทยรัฐ