อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5 วันที่ 20 ส.ค. 57
“พี่ชอบกลิ่นดอกจำปี พี่เห็นคุณยายชอบเอาดอกจำปีใส่หนังสือแล้วกลิ่นติดหนังสือ พี่เลยลองทำบ้าง”ทรายมองบุรีอย่างอึ้งๆเมื่อนึกถึงพี่บี
บุรีมองทรายที่มองตัวเองอย่างงงๆ ถามด้วยความสงสัย “คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”
“บุรีรู้มั้ย...บุรีเหมือนคนๆหนึ่งที่ทรายไม่เคยลืมเขาเลย”
บุรีชะงักมองทรายอย่างลุ้นๆว่าทรายไม่เคยลืมใคร จะใช่พี่บีคนนี้รึเปล่า
“ใครครับ”
แววตาของบุรีดีใจที่ความจริงแล้วทรายจำเขาได้ บุรีเกือบจะยิ้มแต่ทรายพูดขึ้นมาก่อน
“แต่บุรีไม่ใช่เขาหรอก ถึงจะมีอะไรบางอย่างที่เหมือนกันก็เถอะ”
บุรีชะงักแล้วหุบยิ้ม แต่นัยน์ตายังยิ้มดีใจ “รู้ได้ไง?”
“เพราะว่า ถ้าใช่ ..เขาต้องจำทรายได้ เขาไม่มีวันลืมทราย ถ้าเป็นเขา เขาก็ต้องบอกทรายว่าเขาคือพี่บีของทราย”
บุรีมองทรายพร้อมกับเผลอจะพูดว่าตัวเองเป็น "พี่บี" “ก็พะ..”
พอดีจังหวะที่ฌานตะโกนเรียกทรายก่อน “ทราย ...ทราย ..มาทางนี้สิ ผมมีอะไรจะให้ดู”
ทรายมองไปทางฌานตามเสียงเรียกแล้วรีบเดินไปหาฌาน บุรีมองตามทรายไปหาฌาน
ทรายเดินไปหาฌาน เข้าไปคล้องแขนกับแขนฌาน ฌานโอบไหล่ ชี้ให้ดูวิวตรงหน้า ทรายพูดคุยกับฌานท่าทีแจ่มใสทั้งคู่
บุรีมองทรายที่อยู่กับฌานอย่างสับสน ฌานคือผู้ชายที่เหมาะกับทรายในตอนนี้ ส่วนพี่บีคือพี่ชายในอดีตเท่านั้น ความดีใจเมื่อกี้หายไปกลายเป็นคิดหนักว่าจะบอกทรายดีไหมว่าเขาคือพี่บี หรือควรเก็บไว้ในอดีตอย่างนั้น
“พี่ควรบอกไหม ..ว่าพี่บีของน้องทรายอยู่ตรงนี้”
ทราย ฌาน บุรี ติ่งเดินจะไปที่ท่าจอดเรือ ทรายเดินมายืนมองวิวที่ริมน้ำก่อนถึงท่าจอดเรือ ทรายกางแขนรับลมอย่างมีความสุขสดชื่น ฌานมองทรายด้วยรอยยิ้มมีความสุขกับรอยยิ้มของทราย บุรีมองทราย แล้วมองฌานที่มองทรายด้วยสายตาความรักอย่างอยู่เงียบๆ
“โอ สวรรค์จริงๆ”
ฌานได้ยินไม่ถนัด “อะไรนะ”
“สวรรค์...Heaven we’re angels.”
“ตรงไหน”
ทรายหัวเราะชอบใจ “ลมเย็น น้ำเยอะ ฌานหล่อ ทรายสวย ฮ่าๆๆ ...ก็เป็นแอนเจิลได้”
“แล้วบุรีกับติ่งล่ะ”
ติ่งรีบพูดพร้อมโพสท่า “ติ่งจะเป็นอะไรได้ล่ะคะ ..นอกจากนางฟ้า”
“ส่วนบุรี” ทรายคิดนิดหนึ่ง “เรียกว่าอะไรดีนะติ่ง? รู้แล้ว ..เรียกว่าสายฟ้า”
“เทพเจ้าสายฟ้าน่ะเหรอฮ่ะ”
“เปล่า โดนสายฟ้าผ่าจนดำ !”
ฌาน ทราย ติ่งหัวเราะ แต่บุรีทำหน้าเซ็งที่โดนล้อ
ทรายหยอกบุรี “หัวเราะหน่อยสิคะ ถือว่าหัวเราะเอาฤกษ์เอาชัยให้ฌานไปสู้ชนะอลัน”
ฌานเดินเข้ามากอดคอบุรี “จริงด้วยบุรี หัวเราะหน่อย”
บุรียิ้มๆ ฌานโน้มมาพูดใกล้ๆให้ได้ยินกันสองคน ฌานกระซิบกับบุรี “แล้วระหว่างที่ฉันไปออกศึก ฝากแกดูทราย หัวใจฉันด้วย อย่าให้ใครมายุ่ง !”
บุรีชะงัก “ฝากคนอื่นดีกว่ามั้ง เรื่องดูแลใคร ฉันไม่ถนัด”
“ก็เหมือนเอาปลาย่างไปไว้กับแมวสิ ฝากไว้กับแกนี่แหละ เพราะคนถือหลักความถูกต้องอย่างแก ไม่มีวันตีท้ายครัวฉันแน่นอน”
บุรีได้ฟังที่ฌานพูดถึงกับชะงัก มองฌานอย่างอึดอัดใจ
ที่บ้านของเสาว์นีย์ ศก เสาวนีย์ ลูกศรสามคนนั่งทานข้าวด้วยกัน แต้วเสิร์ฟอาหาร
“ศรสอบเมื่อไหร่ลูก” ศกถาม
“อีกสองอาทิตย์ค่ะ”
“แล้วจบเลยใช่มั้ยลูก”
“ค่ะ ถ้าสอบผ่านหมดนะคะ”
“ไม่อยากเรียนต่อปริญญาโทหรือลูก”
“ไม่ค่ะ”
“ทำไมล่ะลูก”
“เหนื่อยแล้วค่ะ เรียนมาทั้งหมด 16 ปี ตั้งแต่ 4 ขวบ 18 ปีสิอนุบาลด้วย”
“เขาเรียนกันตลอดขีวิตนะลูก”
“ค่ะ ศรทราบค่ะคุณพ่อ แต่คุณแม่บอกว่าศรจบก็แต่งงาน”
“แล้วหนูอยากแต่งรึยังลูก”
เสาวนีย์รีบตอบแทนลูกสาว “ให้ตบแต่งกันเถอะ ลูกศรควรจะมีคนมาดูแลแทนพ่อแม่”
ศกงง “อ้าว...เราจะไปไหนกันเหรอคุณเสาว์”
“รู้แล้วทำเป็นถาม อีก 2 ปีคุณเกษียณก็แปลว่าคุณแก่แล้ว”
“เอ๊ะ ทำไมต้องแปลอย่างนั้นล่ะ”
“ชั้นด้วย ไม่ใช่คุณคนเดียวหรอก จะอยู่ดูแลลูกไปถึงเมื่อไหร่กัน อีกอย่าง พัชระเป็นลูกเขยที่หาไม่ได้ง่ายๆ ถึงเวลาเหมาะสมฉันก็ว่าจัดการให้เขาซะ” เสาวนีย์ครุ่นคิด “เผื่อว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลง”
ทั้งพ่อทั้งลูกมองมาที่เสาว์นีย์ที่ลุกขึ้นเพราะอิ่มแล้ว ลูกศรลุกตาม
ศกน้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้น เหมือนอ่านใจเสาว์นีย์ออกว่าที่พูดหมายถึงทราย “อะไรจะเปลี่ยนแปลง” ศกไม่พอใจลุกจะเดินออก
ลูกศรตกใจที่เห็นพ่อแม่ทำท่าทะเลาะกันมองเห็นแม่น้ำตาไหล เสาวนีย์น้ำตารื้น แล้วหยดอย่างกลั้นไม่ไหว
“คุณแม่ขา ร้องให้ทำไมคะ”
เสาวนีย์ไม่ตอบหันไปอ้าแขนโอบลูกศรให้มาอยู่ในอ้อมแขน ลูกศรซบอยู่กับแม่
ศกได้ยินหันกลับมา “เป็นอะไรเสาว์”
“ไม่...ฉันเพียงแต่สังหรณ์อะไรบางอย่าง... “ เสาวนีย์กลั้นน้ำตา “โอเคแล้ว ลูกศรจ๋า ขอน้ำแม่แก้วนะลูก”
“ค่ะ” ลูกศรรีบไปเอาน้ำให้มารดา
“คุณเสาว์”
เสาวนีย์แตะแขนศก “ลูกของคุณคนนี้ไม่เก่ง ไม่ฉลาดปราดเปรื่อง แกอ่อนแอ ขี้ขลาด หัวอ่อน ตัดสินใจอะไรเองไม่ค่อยได้” เสาวนีย์มองหน้าสามี “คุณจะบอกว่าฉันเลี้ยงแกมาเอง ใช่ ฉันยอมรับ แต่แกเป็นอย่างนี้แล้ว แกอยู่กับเรา อยู่กับคุณมา 20 กว่าปีเกือบจะพูดได้ว่า ไม่เคยแยกจากกันสักวัน ถึงคุณรักแกน้อยลง ขอให้สงสารแกมากขึ้น”
สาวนีย์มองจ้องเข้าไปในแววตาของศก ศกมองตอบสายตาที่รู้สึกผิดเล็กๆ
ฌานกำลังปลดเชือกที่คล้องผูกเรือไว้กับท่า บุรีเดินอยู่มุมนึงรอขึ้นเรือ
ทรายเดินมายืนข้างๆบุรี “วันนี้ดูฌานมีความสุขนะคะ”
ทรายมองบุรี บุรีเหลือบมองทรายเพียงนิดเดียวแล้วจงใจเดินนำทรายเพื่อไม่ให้ทรายเห็นความอึดอัดใจในแววตา “คงเป็นเพราะคุณ คุณเป็นกำลังใจของเขา เพราะฉะนั้น ..คุณจะทำอะไรก็คิดถึงเขาหน่อย”
ทรายรู้ว่าบุรีพูดกระทบถึงเรื่องพัชระ แต่ก็ยังคงแกล้งถามยั่วโมโหบุรีเล่น “คุณพูดอย่างนี้ ..หมายความว่ายังไง ?”
“คุณเป็นคนฉลาด คุณคงรู้ว่าผมหมายถึงอะไร..ผมขอตัวกลับก่อน” บุรีรีบเดินออกไปโดยไม่หันมามองทราย
ทรายเรียกตามหลัง “เดี๋ยวก่อนสิคุณ”
บุรีไม่ฟังทรายและรีบเดิน ทรายมองบุรีเดินจากตัวเองอย่างไม่ใยดียิ่งทำให้ทรายรู้สึกหงุดหงิด
บุรีเพิ่งกลับมาแล้วจะเดินเข้าบ้าน แต่แวะยืนสูดอากาศที่สนามหน้าบ้านพร้อมแหงนหน้ามองดูดาว คิดถึงเรื่องทรายว่าตัวเองควรจะทำยังไงดีควรบอกว่าคือพี่บีหรือไม่
พอดีกับที่พ่อเดินหนีแม่ออกมาจากในบ้าน แม่เดินตามมา “พ่อไม่ต้องหนีเลยนะ”
“พ่อไม่ได้หนี จะเดินมาดูดาว อ้าวบุรี ! กลับมาแล้วเหรอ กินข้าวรึยัง แม่ไปเตรียมข้าวให้ลูกหน่อยเร็ว”
“ผมไม่หิวครับพ่อ”
พ่อรีบกระซิบบอกบุรี “หิวหน่อยเถอะ คิดว่าหิวเพื่อพ่อ”
“หมายความว่ายังไงครับพ่อ ?”
“ก็หมายความว่าพ่อจะหาเรื่องให้แม่หยุดบ่นไง พ่อนะพ่อ แอบเอาเงินไปให้เพื่อนคนอื่นยืมแม่ไม่ว่า แต่คนนี้ยืมกี่ครั้งก็ไม่เคยคืน”
“ก็เขาเดือดร้อน”
“ที่เขาเดือดร้อนเพราะเขาไม่รู้จักเก็บ พ่อก็รู้นิสัยเพื่อนว่าชอบเล่นหวยขนาดไหน”
“แต่คราวนี้ลูกเขาไม่สบาย พ่อไม่ให้ก็ใจดำเกินไปนะแม่”
อ่านละคร ทรายสีเพลิง ตอนทีี่ 5 วันที่ 20 ส.ค. 57
ละครทรายสีเพลิง บทประพันธ์โดย : ปิยะพร ศักดิ์เกษมละครทรายสีเพลิง บทโทรทัศน์โดย : ศัลยา สุขะนิวัตติ์
ละครทรายสีเพลิง กำกับการแสดงโดย : ยุทธนา ลอพันธุ์ไพบูลย์
ละครทรายสีเพลิง ผลิตโดย : ค่าย เมกเกอร์ วาย
ละครทรายสีเพลิง ควบคุมการผลิตโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครทรายสีเพลิง ออกอากาศ ทุกวันจันทร์ และ วันอังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครทรายสีเพลิง เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันอังคารที่ 19 สิงหาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ