อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 6/2 วันที่ 22 ส.ค. 57
ริวหันไปดูแลเด็กคนอื่นๆ ที่กำลังนั่งรับประทานอาหารกันอยู่ เด็กผู้หญิงคนหนึ่งปากมอมแมม ริวช่วยเช็ดปากให้ด้วยความเอ็นดู ทุกคนมองอาคิโกะกับริวด้วยสายตาชื่นชม นักข่าวถ่ายรูปเก็บภาพบรรยากาศ และถือโอกาสเข้าไปสัมภาษณ์ทั้งคู่“ท่าทางคุณริวกับคุณอาคิโกะ รักเด็กมากนะครับ”
“เด็กเหล่านี้คืออนาคตของชาติ ถ้าเค้าได้รับความรัก ความอบอุ่น และการดูแลเอาใจใส่ที่ดี เขาจะโตขึ้นเป็นบุคลากรที่เข้มแข็งของบ้านเมืองต่อไป” ริวตอบเรียบๆ
นักข่าวหันมาถามอาคิโกะ
“หลังจากแต่งงาน คุณอาคิโกะอยากมีลูกซักกี่คนดีคะ”
อาคิโกะทำทีอึ้ง ก่อนปรายตามองริวอย่างเสน่หา สื่อความหมายทางสายตาให้นักข่าวรู้ พูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย
“การแต่งงานเป็นเรื่องอนาคต...ถึงเวลานั้นจะเป็นหญิงหรือชายก็ได้ค่ะ”
ท่าทางกำกวมที่อาคิโกะมีต่อริว ทำให้นักข่าวส่งเสียงฮือฮา เข้าใจว่าทั้งคู่รักกัน ริวเริ่มหงุดหงิด แต่พยายามเก็บอาการ แล้วหันไปให้ความสนใจกับเด็ก ๆ เหมือนตั้งใจไม่ให้สัมภาษณ์อีก อาคิโกะมองตามริว รู้ทัน แล้วหันกลับมาปั้นสีหน้ายิ้มแย้มกับนักข่าวอย่างอารมณ์ดี ไทชิเฝ้ามองการกระทำของอาคิโกะมาตลอด เหนื่อยใจกับเธอมาก
ริวยืนคุยอยู่กับผู้อำนวยการและเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิ เพื่อไถ่ถามทุกข์สุขของเด็ก ๆ ที่จับกลุ่มเล่นกิจกรรมกันอยู่รอบ ๆ อาคิโกะกระซิบซาบบอกริวอย่างสนิทสนม ริวพยักหน้ารับรู้ อาคิโกะจึงหันไปยิ้มให้ผู้อำนวยการและเจ้าหน้าที่ราวกับขอตัวเลี่ยงออกไป ไทชิมองตามอาคิโกะ สองจิตสองใจว่าจะตามไปดูแลดีหรือไม่
ในห้องน้ำ...อาคิโกะปิดก๊อกน้ำตรงอ่างล้างมือ เช็ดมือ และเติมเครื่องสำอางอยู่ตรงหน้ากระจก พนักงานทำความสะอาดคนหนึ่งใส่หมวกมิดชิด ก้มหน้าก้มตาถูพื้น จนไม้ถูพื้นมากระแทกโดนรองเท้าของเธอ
“ระวังหน่อยสิ...รองเท้าฉันสกปรกหมด” อาคิโกะหันขวับไปตวาด ไม่พอใจ
“ขอโทษค่ะ”
พนักงานเงยหน้าขึ้นเผยให้เห็นใบหน้าเหี้ยมเกรียม ปรี่เข้าไปจับตัวอาคิโกะ เธอตกใจ ดิ้นด้วยความตื่นตระหนก
“แกเป็นใคร...ปล่อยฉันนะ”
อาคิโกะเหวี่ยงเครื่องสำอางใส่หน้าคนร้าย จนคนร้ายเอียงหน้าหลบ เธอสะบัดแขนหลุดจากการเกาะกุมรีบวิ่งหนี คนร้ายรีบตาม
คนร้ายตามมาล็อคตัวอาคิโกะไว้ได้ทัน
“ว๊าย...ช่วยด้วย”
คนร้ายพยายามปิดปากไม่ให้ส่งเสียงร้อง อาคิโกะกัดมือคนร้าย หวังสู้สุดแรง
“อ๊าก...”
คนร้ายสะบัดออกจากปากอาคิโกะด้วยความเจ็บปวด เงื้อมืออีกข้างจะตบ ไทชิปราดเข้ามา ถีบคนร้ายจนหงายหลัง เสียหลักไปทางหนึ่ง
“ใครส่งแกมา”
คนร้ายไม่ตอบชักมีดสั้นที่เหน็บเอวอยู่ออกมา พุ่งเข้าไล่แทง ไทชิเอี้ยวตัวหลบมีดคนร้ายอย่างคล่องแคล่ว
อาคิโกะยืนหลบอยู่ตรงมุมเก้าอี้ที่วางซ้อนกัน มองการต่อสู้ของไทชิกับคนร้ายด้วยความตื่นตระหนก
เจ้าหน้าที่คนหนึ่ง วิ่งหน้าตื่นมาหาผู้อำนวยการมูลนิธิ
“ท่านผู้อำนวยการคะ แย่แล้วค่ะ”
ริวหันขวับไปถามด้วยความสงสัย
ไทชิเซเสียหลักจากแรงปะทะ คนร้ายอาศัยจังหวะนั้น เงื้อมีดปรี่เข้าหาไทชิ
“ไทชิ...ระวัง” อาคิโกะตกใจ
ไทชิคว้าเก้าอี้เด็กที่วางอยู่ใกล้ตัว รับมีดที่คนร้ายปักเข้ามาได้พอดี ไทชิเหวี่ยงเก้าอี้ฟาดคนร้ายจนเซ แล้วใช้เก้าอี้ฟาดซ้ำจนคนร้ายล้มกลิ้งไปทางอาคิโกะ เจ้าหน้าที่วิ่งมา
“คนร้ายอยู่ทางนี้ค่ะ”
หลายคนตามเข้ามา คนร้ายรีบผลักชั้นเก้าอี้เข้าใส่อาคิโกะที่ยืนตะลึงอยู่ ไทชิตกใจ
“อาคิโกะ”
ชั้นเก้าอี้กำลังล้มลงมาทับอาคิโกะ ไทชิถลาเข้ามาผลักตัวเธอออกไปได้ทัน แต่ตัวเขาเอง กลับโดนเก้าอี้ล้มทับเสียเอง ริว คัตสึ เซกิ ลูกน้องโอะนิซึกะวิ่งตามเจ้าหน้าที่เข้ามา
“ไทชิ อาคิโกะ”
“ริว...ช่วยฉันด้วย...คนร้ายมันจะจับตัวฉัน”
อาคิโกะโผเข้าไปกอดริว ตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ริวกวาดสายตามองไปรอบ ๆ ไม่เจอตัวคนร้ายแล้ว ลูกน้องโอะนิซึกะช่วยกันรื้อเก้าอี้ออก ประคองตัวไทชิลุกขึ้น คัตสึกับเซกิ แยกกันสำรวจจนทั่ว ก่อนกลับมา
“มันหนีไปแล้วครับ”
อาคิโกะกอดริวแน่น ราวกับตกใจกลัวไม่หาย ไทชิมองอาคิโกะกอดริวด้วยสายตาตัดพ้อ เจ็บตัว ช้ำหัวใจ
หน้าบ้านอาคิโกะ...ริวประคองอาคิโกะมาส่งถึงหน้าบ้าน โดยมีลูกน้องโอะนิซึกะตามมาอารักขา ไทชิพูดขึ้น
“เสียดายที่จับตัวคนร้ายไม่ได้ เลยไม่รู้ว่ามันใคร”
“คุณแน่ใจเหรอว่าไม่มีศัตรู” ริวหันไปถาม
“ฉันทำงานวงการบันเทิงอย่างเดียว ไม่เคยยุ่งเรื่องธุรกิจที่ต้องมีปัญหากับใคร”
“หรือคนร้ายเล่นงานคุณอาคิโกะ เพราะคิดว่าเป็นคนรักของโซเรียว” เซกิสงสัย
“อาคิโกะไม่ใช่คนรักของฉัน” ริวสวนขึ้นทันที
อาคิโกะสีหน้าตึงขึ้นมาทันที แต่พยายามข่มเก็บอาการไม่พอใจไว้ สาวใช้ออกมาก้มศีรษะแสดงความเคารพริวกับอาคิโกะ ก่อนรายงาน
“ท่านไดกิออกไปธุระนอกเมือง จะกลับค่ำ ๆ ค่ะ”
อาคิโกะสายตาเจ้าเล่ห์ นึกแผนรั้งริวขึ้นมาได้ทันที
“ฉันไม่กล้าอยู่บ้านคนเดียว กลัวคนร้ายมันย้อนกลับมาอีก”
อาคิโกะผวากอดแขนริวแสร้งทำเป็นกลัวไม่หาย
“ผมจะให้ไทชิกับลูกน้อง คอยดูแลความปลอดภัยให้”
“แต่ฉันจะอุ่นใจมากกว่าถ้ามีคุณอยู่ด้วย อยู่เป็นเพื่อนฉันจนกว่าพ่อจะกลับได้ไหมคะริว...นะคะ” อะคิโกะอ้อน
ไทชิเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ไม่อยากเห็นท่าทางออดอ้อนที่อาคิโกะมีต่อริว
ในห้องพักแพทย์...มายูมินั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของตัวเอง เปิดแฟ้มเอกสารค้างไว้ แต่กลับเหม่อไม่ได้สนใจ นานะคุยงานกับพยาบาล หันมาเห็น จึงยื่นมือมาแตะแขนมายูมิเบา ๆ ให้รู้สึกตัว
“ช่วงนี้เธอใจลอยบ่อย ๆ เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าจ้ะ”
มายูมิปฏิเสธ ทำทีจะอ่านเอกสาร แต่นานะปิดเอกสารของมายูมิอย่างรู้ทัน
“เราเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก ถ้าเธอบอกว่าเปล่า...แสดงว่ามีปัญหาแล้วล่ะ”
มายูมิอึกอัก ปิดเพื่อนไม่ได้ แต่ไม่รู้จะเล่ายังไง
“เพื่อนแท้มีไว้แบ่งปันทุกข์สุขร่วมกัน มีเรื่องไม่สบายใจก็เล่าให้ฉันฟังสิ ถึงฉันจะช่วยอะไรเธอไม่ได้ แต่ก็เป็นผู้รับฟังที่ดีได้...”
มายูมิเริ่มเหม่ออีกเสียงของนานะเบาลง เสียงของอาคิโกะกลับชัดขึ้นในความคิด
“7 ปี ที่ฉันกับริวคบกัน เป็นช่วงเวลาที่เราสองคนมีความสุขมากเราเจอกันทุกวัน...ยิ้มและหัวเราะกันทุกวัน”
แล้วมายูมิก็นึกถึงคำพูดของริว
“7 ปีที่ผมแค่ไม่เคยมาพบให้คุณเห็นหน้าแต่ไม่ได้หมายความว่าผมหายไป เพราะผมเฝ้ามองคุณอยู่ตลอดเวลา”
มายูมิหลุดปากออกมาด้วยความโกรธและผิดหวังในตัวริว
“โกหก...ฉันไม่เชื่อ”
นานะอึ้ง เหวอ คิดว่ามายูมิว่าตัวเอง
“ฉันไม่เคยโกหกเธอนะมายูมิ”
“ฉันไม่ได้ว่าเธอ ขอโทษนะ...นานะ”
มายูมิรีบลุกออกไปจากห้อง นานะกับพยาบาลมองหน้ากัน งุนงงกับท่าทางของมายูมิ
มายูมิเดินมาหยุดยืนอยู่ที่ใต้ต้นซากุระ เอามือจับกิ่งที่มีดอกซากุระไว้ บีบกิ่งนั้นแน่นราวกับต้องการระบายความอึดอัดที่ซ่อนอยู่ภายในออกมา สายตาโกรธระคนเจ็บช้ำ
“ฉันจะไม่ใจอ่อน จะไม่หลงเชื่อคุณอีก...ริว โอะนิซึกะ”
ห้องรับแขกบ้านอาคิโกะยามเย็น...ริวสำลักน้ำชาจนอาคิโกะรีบเข้ามาช่วยลูบหลังด้วยความเป็นห่วง
“ชาร้อนเกินไปหรือคะ” อาคิโกะก้มศีรษะรู้สึกผิด “ฉันขอโทษค่ะ”
“ผมสำลักเอง ไม่ใช่ความผิดคุณ”
“นึกว่าฝีมือชงชาของฉันแย่ซะอีก”
“ฝีมือชงชาของคุณไม่เคยมีที่ติ”
“แต่ฉันก็ไม่เคยถูกใจ หรืออยู่ในสายตาของคุณเลยสักครั้ง...”
อาคิโกะส่งสายตาตัดพ้อริว นึกถึงอดีต
ในอดีต ริวเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลาย...ในสถานที่สวยงามแห่งหนึ่ง ไดกิพาอาคิโกะมาแนะนำให้อิจิโร่และทุกคนรู้จัก อาคิโกะก้มศีรษะทำความเคารพอิจิโร่และผู้ใหญ่ทุกคน ก่อนจะก้มศีรษะทักทายริวกับทาเคชิ เธอน่ารัก สดใสเป็นธรรมชาติ ทาเคชิก้มศีรษะรับด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ผิดกับริวที่ยิ้มแย้มให้อาคิโกะอย่างเป็นมิตร
อาคิโกะนึกถึงอดีตแล้วยิ้มพูดขึ้น
อ่านละคร รอยฝันตะวันเดือด ตอนทีี่ 6/2 วันที่ 22 ส.ค. 57
ละคร รอยฝันตะวันเดือด บทประพันธ์: ณาราละคร รอยฝันตะวันเดือด บทโทรทัศน์ : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละคร รอยฝันตะวันเดือด กำกับการแสดงโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ผลิต : เมกเกอร์วายกรุ๊ป
ละคร รอยฝันตะวันเดือด แนวละคร โรแมนติก/ดราม่า/แอกชั่น
ละคร รอยฝันตะวันเดือด ออกอากาศทุกวัน ทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.15-22.45 น.
ละคร รอยฝันตะวันเดือด เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพฤหัสบดี 21 สิงหาคม 2557 นี้
ละครเรื่อง รอยฝันตะวันเดือด เป็นเรื่องต่อจากละครเรื่อง รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน
ที่มา ไทยรัฐ