@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 7 วันที่ 20 ก.ค. 56

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 7 วันที่ 20 ก.ค. 56

“ท่านชายเด็จไปสวรรค์แล้ว ไม่เหมือนเอ็งหรอกนังเฟือง ไปไหนไม่ได้เพราะจิตอาฆาตพยาบาท เป็นสัมภเวสีเร่ร่อนคอยรังควาญผู้คนอย่างนี้ หลอกหลอนคนในบ้านจนเขาระอา นี่ยังไปหลอกคนนอกบ้าน เอ็งทำร้ายเขาแล้วเห็นแก่หน้าข้ากับคุณชายบ้างไหม เขาตายที่นี่จะเป็นยังไง”

ผี​เฟือง​จะ​เถียง​ว่า​รุ้ง​เป็น​มาร​ทำให้​ชาย​เดียว​กล้า​ขัด​คำสั่ง ท่านหญิง​เหลืออด ตะโกน​ให้​หยุด​และ​ห้าม​ขาด

“เอ็ง​ทำ​อะไร​เขา​ไม่ได้...อย่า​ทำ​เป็นอันขาด ถ้าไม่​เชื่อ​เอ็ง​ก็​ไม่​ต้อง​อยู่​วัง​นี้​อีก​ต่อ​ไป ข้า​จะ​ไป​หา​คน​มา​ขับไล่เอ็ง”


ผี​เฟือง​น้ำตา​นอง​หน้า ปล่อย​สะอื้น​มา​ตามลมและ​ค่อยๆสลาย​ร่าง ท่านหญิง​ถอน​ใจ​หนักหน่วง ผ่อนท่าทีลงมาก ​แต่​ไม่สบาย​ใจ​แม้แต่​น้อย สังหรณ์​ว่า​ผี​บ่าว​คนสนิท​คงไม่หยุด ​แค่​นี้ ขณะ​เดียวกัน​ที่​หน้า​ห้อง...ผ่อง​แอบ​ได้ยิน​ทุกอย่าง​เพราะ​ถือ​ถาด​ยามา​ให้​ท่านหญิง กลัว​แต่​ยัง​ทำใจ​ดี​สู้​เสือ​นิ่ง​ฟัง แต่​ก็​ทน​เก็บ​ความ​ข้องใจ​ไม่​ไหว​ไป​เล่า​ให้​สาลี่​ฟัง

“พี่​เฟือง​เขา​จงรักภักดี​ท่านหญิง คน​ซื่อสัตย์​อย่างนี้​หา​ยาก​นะ​พี่​สาลี่”

“ซื่อสัตย์​กับ​เจ้านาย​น่ะ​ดี แต่​ซื่อสัตย์​จน​ฆ่า​คน​อื่น​แบบ​นี้ แก​ว่า​ดี​หรือ​ผ่อง ถ้า​มัน​ดี​จริง...มัน​จะ​ตก​นรก เร่ร่อน​เป็น​ผี​เที่ยว​ขอ​ส่วน​บุญ​อย่าง​นี้​หรือ”

ผ่อง​เถียง​ไม่​ออก ได้​แต่​เตือน​สาลี่​ให้​ระวัง​ปาก​เพราะ​กลัว​ผี​เฟือง​มา​เอา​คืน​เหมือน​ครั้ง​ที่​แล้ว แม่​ครัวใหญ่​ไม่​กลัว​เพราะ​ชิน​แล้ว เชื่อ​มั่น​ว่า​ถ้า​จิต​นิ่ง​เสีย​อย่าง​ผี​คง​ทำ​อะไร​ไม่ได้

ooooooo

สน​ขับ​รถ​มา​ส่ง​รุ้ง​เย็น​วัน​เดียวกัน ชาย​เดียว​นั่ง​มา​เป็น​เพื่อน เห็นใจ​เธอ​มาก​ที่​ตกใจ​ไม่​หาย รุ้ง​ถอน​ใจ​เบาๆและ​บอก​ว่า​จะ​ไม่​เล่า​เรื่อง​ที่​เกิด​ขึ้น​กับ​แม่​และ​ทุก​คนใน​บ้าน​เพราะ​ไม่​อยาก​ให้​ไม่สบาย​ใจ ชาย​เดียว​ตัดสินใจ​ถาม​ว่า​เธอ​เห็น​อะไร​กัน​แน่ แต่​ไม่ได้​เรื่อง​มาก​นัก​เพราะ​เด็ก​สาว​ปฏิเสธ​ว่า​ไม่​เห็น​อะไร​เลย

เมื่อ​กลับ​ถึง​บ้าน รุ้ง​ก็​ยิ้ม​น้อยๆบอก​ว่า​ท่านหญิงรับสั่ง​ดี​ด้วย​ทุก​อย่าง​และ​มี​เมตตา​มาก จ​ริ​มา​ที่นั่ง​ฟัง​อยู่​ด้วย​ไม่​อยาก​เชื่อ​เพราะ​ไม่​ไว้ใจ​ท่าทาง​เหมือน​มอง​ไม่เห็น​หัวใคร​ของ​ท่านหญิง เช่น​เดียว​กับ​จันทร์​แต่​ด้วย​เหตุผล​ที่​ต่างกัน รุ้ง​จึง​รับปาก​ทั้ง​สอง​ว่า​จะ​ไม่​ไป​วัง​รัง​สิ​ยา​อีก​ถ้า​ไม่​จำเป็น

สอง​สาว​ยัง​คุย​กัน​ต่อ​อีก​ครู่​ใหญ่ สารภี​จึง​เข้า​มาตาม​ไป​หา​พจน์ สอง​สาว​เข้าไป​นั่ง​เรียบร้อย​พร้อม​กับ​คุณหญิง​เพ็ง​และ​จันทร์​ที่มา​เป็น​พยาน ผู้พิพากษา​ใหญ่​เริ่ม​เตือน​ให้​จ​ริ​มา​เตรียมตัว​เพราะ​ใกล้​สอบ​เทอม​สุดท้าย​และ​ต้อง​ไป​เรียน​ต่อ​ต่าง​ประเทศ​ใน​อีก​ไม่​กี่​เดือน​ถัด​มา จ​ริ​มา​โอด​เพราะ​ไม่​อยาก​ทิ้ง​พ่อ​ไป​ไกล

“ถ้า​เกิด​คุณ​พ่อ​ไม่สบาย​หรือ​ใคร​เป็น​อะไร”

“ก็​ไม่​ต้อง​กลับ ไม่​จำเป็น ทาง​นี้​ดูแล​กัน​ได้” จริมา​จะ​เถียง​แต่​พจน์​ยกมือ​ห้าม “ริ​มา​โต​แล้ว คิด​อย่าง​มี​เหตุผล​นะ ขอ​ให้​ตั้งใจ​มุ่ง​มั่น​ทำ​หน้าที่​ของ​ตัว​ให้​ดี ทำไม​พ่อ​จะ​ไม่​อยาก​ให้​ริ​มาก​ลับ​ใน​เวลา​ที่​พ่อ​เจ็บ​หรือ​ตาย”

จ​ริ​มา​กัดฟัน​แน่น​แต่​ใน​ที่สุด​ก็​ทน​ไม่​ไหว สะอื้นฮัก​จน​น่า​สงสาร คุณหญิง​เพ็ง​ทน​ไม่​ไหว​ถลา​ไป​กอด​ปลอบ

“ลูก​สาว​ผู้พิพากษา​หรือ​นี่ ความ​มี​เหตุผล​หาย​ไป​ไหน คิด​ว่า​พ่อ​อยาก​ออก​คำสั่ง​ทำร้าย​จิตใจ​เรา​ทุก​คนงั้นหรือ”

จ​ริ​มา​ยิ่ง​ร้องไห้​หนัก​ขึ้น รุ้ง​จึง​เข้าไป​รับ​ช่วง​ต่อ โยก​ตัว​เพื่อน​รัก​ไป​มา​เหมือน​กล่อม​แต่​ไม่ได้​ผล พจน์​จึง​ต้อง​พยายาม​ใหม่

“ถ้า​กลับ​มา ริ​มา​จะ​ไม่​มี​วัน​กลับ​ไป ถึง​เวลา​นั้น​ริมา ​จะ​ไม่​คิดถึง​เรื่อง​เรียน พ่อ​อยาก​ให้​ริ​มา​กับ​ฉัตต์​เรียนให้จบ”

จ​ริ​มา​ปาด​น้ำตา​ป้อ​ยๆ คุณหญิง​เพ็ง​หัน​ไป​ถามรุ้ง​เรื่อง​เรียน​บ้าง และ​ยัง​อยาก​ให้​เปลี่ยนใจ​ไป​เรียน​มหาวิทยาลัย

“รุ้ง​จะ​เรียน​พยาบาล​ค่ะ รุ้ง​ไม่​เปลี่ยนใจ”

ทุก​คนใน​บ้าน​รู้​เหตุผล​ดี ได้​แต่​มอง​หน้า​กัน​น้ำตา​คลอ เชื่อ​ว่า​จะ​ผ่าน​ช่วง​เวลา​นี้​ไป​ได้​ด้วย​ดี

คุณหญิง​เพ็ง​พา​สอง​สาว​ไป​ข้าง​นอก ทิ้ง​จันทร์​ให้​นั่ง​คุย​กับ​พจน์​ตามลำพัง จ​ริ​มายัง​รีรอ​แอบ​ฟัง​หน้า​ประตู ใจไม่ดี​เมื่อ​ได้ยิน​เสียง​พ่อ​และ​น้า​สาว​ที่​พร่ำ​บอก​ว่า​ไม่​อาจ​ทำใจ​แข็ง​ใจ​เพราะ​สงสาร​จ​ริ​มา​กับ​ฉัตต์

“พี่​ให้​เขา​เห็น​พี่​ตาย​ไม่ได้ ริ​มา​ไม่​เข้มแข็ง​เหมือนรุ้ง ถึง​พี่​ตาย​ก็​ไม่​ต้อง​บอก​จนกว่า​จะ​เรียน​จบ”

“คุณ​ฉัตต์​กับ​คุณ​ริ​มา​จะ​ไม่​รู้​หรือ​คะ ถ้า​ไม่​มี​จดหมาย​ของ​คุณ​พี่​เขียน​ส่ง​ไป”

“พี่​หา​ทาง​แก้​ไว้​แล้ว น้อง​ไม่​ต้อง​ห่วง สองคนจะ​ไม่​รู้​แน่”

สอง​พี่น้อง​ต่าง​สายเลือด​มอง​ตา​กัน​ด้วย​ความเข้าใจ ไม่​รู้​เลย​ว่า​จ​ริ​มา​กลั้น​สะอื้น​แทบ​ตาย​แล้ว​ค่อยๆถอย​จาก​ตรง​นั้น​กลับ​ห้อง

ooooooo

พจน์​เริ่ม​ต้น​เขียน​จดหมาย​กอง​ใหญ่​ใน​คืน​นั้น จันทร์​ได้​แต่​เอา​ของว่าง​และ​เครื่อง​ดื่ม​มา​ให้ ฝ่าย​จริมา​ก็​เข้าไป​นอน​น้ำตา​ซึม​ใน​ห้อง​รุ้ง ฝากฝัง​พ่อ​และ​ย่ากับ​เพื่อน​รัก​ระหว่าง​ที่​เธอ​ไป​เรียน​ต่อ รุ้ง​รับปาก​ดิบดี โอบกอด​เพื่อน​ด้วย​ความ​รัก​และ​สงสาร เห็นใจ​ไม่น้อย​ที่​ต้อง​มา​เจอ​เรื่อง​เช่น​นี้

จ​ริ​มา​ทน​เก็บ​ความ​อึดอัด​ใจ​ไม่​ไหว ปรับทุกข์​กับ​รุ้ง​เรื่อง​ที่​แอบ​ได้ยิน​พ่อ​คุย​กับ​น้า​จันทร์​เรื่อง​ป่วย​หนัก สองสาว​ปรึกษา​กัน​แล้ว​ก็​ตัดสินใจ​คุย​กับ​จันทร์ใน​เช้า​วัน​รุ่ง​ขึ้น อดีต​หม่อม​ตกใจ​หน้าซีด หัน​ขวับ​ไป​ทาง​รุ้ง​เพราะ​คิด​ว่า​ลูก​สาว​เป็น​คน​บอก จ​ริ​มา​รีบ​โบก​มือ​ห้าม​แล้วแก้ตัวแทน

“ริ​มา​เป็น​คน​บอก​เอง เขา​เป็น​คน​บอก​ให้​ริ​มา​พูด​กับ​น้า​จันทร์​ตรงๆ ริ​มา​รู้​ว่า​คุณ​พ่อ​ไม่​ให้​บอก...ทำไม​คะ”

“คุณ​พจน์​ไม่​อยาก​ให้​คุณ​ริ​มา​เห็น​คุณ​พ่อ​ไม่สบาย”

“คุณ​พ่อ​เป็น​พ่อ...ริ​มา​เห็น​ได้​ไม่​ว่า​คุณ​พ่อ​จะ​เป็น​ยัง​ไง มัน​ทรมาน​มาก​นัก​หรือ”

“ท่าน​กลัว​คุณ​ริ​มา​ขวัญ​เสีย​ไม่​ยอม​เรียน​ต่อ”

“แต่​ตอน​นี้​ริ​มา​เสียใจ​มาก คุณ​พ่อ​ไม่​ให้​บอกพี่ฉัตต์​กับ​ริ​มา มัน​ไม่​ยุติธรรม​เลย เรา​เป็น​ลูก​มา​กีดกัน​เราได้ยังไง”

จันทร์​นิ่ง​อึ้ง รุ้ง​ตัดสินใจ​ถาม​เพื่อน​ตรงๆว่า​จะ​ไป​เรียน​ต่อ​หรือ​ไม่ จ​ริ​มา​ปาด​น้ำตา​และ​ตัดใจ​บอก

“ริ​มา​จะ​ไป...จะ​ไม่​ทำให้​คุณ​พ่อ​เสียใจ แต่​น้า​จันทร์​ต้อง​มี​ข้อ​แลกเปลี่ยน...น้า​จันทร์​ต้อง​ซื้อ​ตั๋ว​เรือบิน​ให้​ริ​มาก​ลับ​มา​ดูใจ​คุณ​พ่อ ถ้า​ไม่​สัญญา...ริ​มา​ก็​ไม่​ไป”

จันทร์​กับ​รุ้ง​ถึง​กับ​มอง​หน้า​กัน​เครียดๆ ไม่​คิด​ว่า​จ​ริ​มา​จะ​ใจเด็ด​ขนาด​นี้...แล้ว​แบบ​นี้​จะ​ทำ​อย่างไร​ดี

จ​ริ​มา​ขอ​แยก​ไป​คิด​อะไร​ตามลำพัง ใน​ขณะ​ที่​รุ้ง​เข้า​ครัว​ไป​ช่วย​แม่​ทำ​ขนม เห็น​ขนม​บุหลัน​ดั้นเมฆ​ก็​คิดถึง​ชาย​เดียว​เพราะ​เกิด​เรื่อง​ครั้ง​ก่อน​เธอ​เลย​ไม่ได้​ทำให้ทาน เด็ก​สาว​จะ​วาน​ให้​แนบ​นำ​ไป​ให้​ที่​วัง จันทร์​เริ่ม​ใจไม่ดี​เพราะ​ไม่​อยาก​ให้​พี่น้อง​ชอบ​กันเอง แต่​เลือก​ไม่​แสดงออก​มาก​เพราะ​ไม่​อยาก​ให้​ลูก​สาว​สงสัย

เวลา​เดียวกัน​ที่​หน้า​บ้าน​ปัณณธร...​ชาย​เดียว​ปั่น​จักรยาน​มา​ถึง เห็น​จ​ริ​มา​ถีบ​จักรยาน​ไป​อีก​ทาง​เลยตาม​ไป​ห่างๆ สอง​หนุ่ม​สาว​ไป​เจอ​กัน​ที่​บ้าน​สวน​ของ​มิ่ง จ​ริมา​ตกใจ​มาก​ที่​เห็น​คู่ปรับ ตั้งท่า​หาเรื่อง​เพราะ​คิด​ว่า​เขา​ตาม​มา​จับผิด ชาย​เดียว​เห็น​เธอ​ร้องไห้​ก็​แปลก​ใจ จ​ริ​มา​ที่​เขา​รู้จัก​ไม่​ใช่​คน​อ่อนแอ อยาก​ปลอบ​ใจ​แต่​ดู​ท่า​เธอ​จะ​ไม่ยอม

จ​ริ​มา​ผลุนผลัน​ออก​ไป​แล้ว แต่​ก็​อด​เป็น​ห่วงเขา​ไม่ได้​ที่​ขี่​จักรยาน​ไม่​แข็ง​แถม​ไม่​คุ้น​เส้นทาง เธอ​สั่ง​หนูตุ่น​ลูก​นาย​มิ่ง​ให้​ไป​บอก​ว่า​จะ​รอ​หน้า​สวน ชาย​เดียว​ปลื้มมาก ดีใจ​ที่​เธอ​มี​น้ำใจ แต่​จ​ริ​มายัง​ท่า​มาก​ไม่​ยอม​พูด​ด้วย​ดีๆ

“จวน​มืด​แล้ว คน​ไม่​ชำนาญ​ทาง​ก็​จะ​ลง​หลุม​ลงบ่อ หกล้ม​อยู่​แถว​นี้​แล้ว​ฉัน​จะ​บาป​เปล่าๆ”

“ริ​มา...คุณ​เป็น​คน​ใจดี ทำไม​ต้อง​แกล้ง​เป็น​คนใจดำ”

“ฉัน​เป็น​คน​ใจดำ​ที่​แกล้ง​เป็น​คน​ใจดี​ต่างหาก”

ชาย​เดียว​เห็น​เธอ​ผ่อน​ท่าที​ก็​ตัดสินใจ​ถาม​เรื่อง​คา​ใจ “คุณ​มี​เรื่อง​เศร้า...ผม​เห็น​สายตา​คุณ มี​เรื่องอะไร​เล่า​ได้​ไหม​ครับ​ริ​มา”

“ไม่​หรอก ไม่​เศร้า​เท่า​ไหร่ เมื่อ​วาน​เศร้า​กว่า​นี้”

“เรา​เป็น​เพื่อน​กัน​นะ เห็น​กัน​มา​ตั้งแต่​เล็กๆ ถึง​คุณ​ไม่ค่อย​ชอบ​ผม​แต่​ผม​ก็​ชอบ​คุณ”

จ​ริ​มา​นิ่ง​ไป​นิด​แล้ว​ถอน​ใจ​ยาว เล่า​เรื่อง​ที่​ทำให้​ทุกข์​ใจ​อยู่​ตลอด​ทั้ง​คืน​ที่​ผ่าน​มา

“คุณ​พ่อ​ไม่สบาย​มาก ฉัน​ไม่​อยาก​ไป​เรียน​ต่อ​แต่​คุณ​พ่อ​ไม่​ยอม ฉัน​เลย​ต้อง​ไป​ทั้งที่​ห่วง​คุณ​พ่อ​มาก”

“คุณ​ว่า​คุณ​พ่อ​กับ​คุณ​ย่า​ทำ​ไม่​ถูก​เหรอ​ที่​บังคับคุณ ทั้ง​สอง​ท่าน​ต้อง​เลือก​อะไร​ดี​ที่สุด​ให้​คุณ​อยู่​แล้ว​นะ​ริ​มา”

จ​ริ​มา​จน​ด้วย​เหตุผล​แต่​ไม่​อยาก​ยอม​รับ ชาย​เดียว​จึง​ถาม​ถึง​รุ้ง​บ้าง จ​ริ​มา​อึ้ง​แล้ว​เปรย​เสียง​เรียบ

“ถาม​รุ้ง​สิ​คุณชาย...ฉัน​ตอบ​เรื่อง​ของ​ฉัน เรื่อง​ของ​รุ้ง​คุณ​ต้อง​ฟัง​จาก​ปาก​เขา​เอง”

กว่า​สอง​คน​จะ​กลับ​ถึง​บ้าน​ก็​เย็น​ย่ำ พบ​นายแนบ​หน้า​บ้าน​กำลัง​จะ​ไป​ส่ง​ขนม​ที่​วัง ชาย​เดียว​ปลื้ม​ใจ​ที่​รุ้ง​นึกถึง ส่วน​จ​ริ​มา​น้อยใจ​นิดๆแต่​พยายาม​ข่ม​ไว้ ขอ​แยก​ไป​อีก​ทาง​เปิด​โอกาส​ให้​เพื่อน​รัก รุ้ง​ดีใจ​ที่​ชาย​เดียว​มา​ขอ​พบ​แต่​จันทร์​ทน​ไม่​ไหว​อีก​ต่อ​ไป สั่ง​ลูก​สาว​ทำ​งาน​ใน​ครัว​จน​เสร็จ​เพราะ​ต้องการ​ใช้​วัน​รุ่ง​ขึ้น

รุ้ง​แปลก​ใจ​แต่​ไม่​กล้า​ขัด ก้มหน้าก้มตา​ทำ​งาน​และ​เก็บ​ความ​สงสัย​ไว้​ใน​ส่วน​ลึก ไม่​อยาก​เซ้าซี้​ให้​แม่​ไม่สบาย​ใจ ส่วน​จันทร์​ไป​พบ​ชาย​เดียว ตัดสินใจ​พูด​ว่า​รุ้ง​คง​ไม่​ว่าง​มา​คุย​ด้วย ราช​นิ​กุล​หนุ่ม​น้อย​เข้าใจ​ดี​และ​เปลี่ยน​มา​ถาม​เรื่อง​เรียน​ต่อ​ของ​รุ้ง จันทร์​ตอบ​ว่า​ลูก​สาว​จะ​เรียน​พยาบาล​ที่​เมือง​ไทย ชาย​เดียว​จึง​ขอตัว​กลับ​เงียบๆ อดีต​หม่อม​ได้​แต่​มอง​ตาม...อยาก​บอก​ความ​จริงใจ​แทบ​ขาด​แต่​คิด​ว่า​ยัง​ไม่​ถึง​เวลา

ooooooo

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 7 วันที่ 20 ก.ค. 56

ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภา
ละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ