อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 3
“อย่าฝืนโชคชะตาเลย เฟืองจะอยู่แบบนี้ตลอดไปได้ยังไง วันหนึ่งหญิงก็ต้องไป ที่จริงตอนนี้เฟืองไม่ต้องดูแลหญิงแล้วก็ได้ ไม่มีอะไรต้องห่วง ชายเดียวก็โตแล้ว หญิงก็พ้นความรับผิดชอบ...”“ท่านหญิงทรงไล่หม่อมฉันหรือมังคะ ไม่ต้องการหม่อมฉันแล้วหรือมังคะ มีใครทำร้ายท่านหญิงจะทรงสู้เขาได้หรือ ไม่ทรงรู้หรือว่าหม่อมฉันเป็นห่วง หม่อมฉันให้สัญญากับหม่อมแม่ของท่านหญิงไว้”
“แต่เฟืองตายแล้ว หญิงอยากให้วิญญาณเฟืองไปเกิดในที่ดีๆ หญิงจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้”
“ไม่...หม่อมฉันจะอยู่ที่นี่ตลอดไป ส่วนเรื่องท่านชาย ท่านหญิงไม่ต้องทรงคิดอะไรเลย ท่านสมควรสิ้นแล้ว!”
“ท่านชายเป็นพ่อไม่ได้เพราะเอาแต่บรรทม ท่าน หญิงต่างหากที่เป็นทั้งพ่อและแม่ แล้วอีกอย่างท่านชายก็ทรงระแวงจนไม่ไยดีคุณชาย ท่านสิ้นโดยไม่รู้ว่าคุณชายเป็นรังสิยาที่แท้จริง วิญญาณคงไม่มีวันสงบสุขหรอก”
“แล้ววิญญาณเฟืองล่ะ สงบสุขสักแค่ไหน”
ผีเฟืองมองหน้าท่านหญิงด้วยแววตาร้าวราน ร่าง ค่อยๆจางลงจนหายไปในที่สุด ท่านหญิงเสียใจไม่น้อยที่มีปากเสียงกับบ่าวคนสนิท หวังสุดหัวใจว่าผีเฟืองจะปล่อยวางได้สักวัน
ooooooo
คุณหญิงเพ็งอยากเห็นลูกชายมีความสุขและได้ใช้ชีวิตครอบครัวสมบูรณ์อีกครั้ง จึงตัดสินใจพูดเรื่องจันทร์กับลูกชายอย่างตรงไปตรงมา พจน์ไม่ได้รังเกียจแต่หนักใจเรื่องฉัตต์มากกว่ากลัวจะคิดมาก คุณหญิงเพ็งก็กลุ้มเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้ลูกชายเอามาเป็นอุปสรรค รับปากจะช่วยพูดกับหลานให้เอง
แต่เรื่องไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะฉัตต์ของขึ้นทันทีที่รู้ว่าย่าอยากได้จันทร์เป็นลูกสะใภ้ พูดจาต่อว่าอย่างสาดเสียเทเสียจนคุณหญิงเพ็งถึงกับกุมขมับ
“อย่าพูดอะไรเกินเลย เขาไม่ทำอย่างนั้นหรอก แกควรรู้จักดูคนให้เป็น คนอย่างจันทร์ไม่มีวันทำแบบนั้น แล้วย่าจะบอกให้ถ้าเขาคิดทำจริง แกนึกหรือว่าผู้พิพากษาพจน์ ปัณณธร พ่อของแกจะโง่ให้ผู้หญิงเกาะ”
“แล้วทำไมคุณพ่อถึงต้องเอามันเป็นเมีย”
“เพราะเขาเป็นคนดี เขาพิสูจน์ตัวเองแล้ว ที่สำคัญ... เพราะย่าเห็นว่าพ่อของแกจำเป็นต้องมีเมีย”
ฉัตต์ฮึดฮัด หน้าตาเหมือนอยากร้องไห้เต็มแก่ คุณหญิงเพ็งอ่อนใจแต่ไม่ยอมใจอ่อนแน่
ฟากพจน์ไปคุยกับจันทร์ตามความต้องการของแม่ แม้ตัดสินใจจะเริ่มต้นใหม่กับเธอเพราะความดีแต่ไม่วายเขินจนพูดไม่ออก จันทร์เองก็พอรู้ว่าเขาต้องการบอกอะไร และเธอก็มีคำตอบในใจอยู่แล้ว
“คุณแม่ท่านรักและเอ็นดูจันทร์กับรุ้งมากจนอยากให้ฉันแต่งงานกับเธอ” จันทร์ยิ้มน้อยๆแต่ยังไม่ยอมพูดอะไร “เธอคงอยากถามใช่ไหมว่าฉันคิดยังไง...สำหรับฉันมันคงไม่ยุติธรรมกับเธอนัก เพราะฉันยังรักราตรีและคงไม่มีวันเลิกรักเขาได้ แม้ว่าจะแต่งงานใหม่ เธอคงไม่โกรธฉันใช่ไหม”
“ได้ยินอย่างนี้ดิฉันก็มีแต่ความนับถือคุณพจน์ค่ะ และต้องขอขอบพระคุณมาก ดิฉันคงมีความสุขถ้าได้แต่งงานกับคุณพจน์ แต่ถึงแม้ไม่ได้แต่ง...คุณพจน์กับคุณหญิงก็ยังคงเมตตาดิฉันเหมือนเดิม” จันทร์ยกมือไหว้ขอบคุณจากใจจริง “ดิฉันผ่านการแต่งงานมาแล้ว คิดเสมอว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเขา ยิ่งมีลูกด้วยกันก็คิดจะซื่อสัตย์ต่อเขาไปจนตาย จนวันนี้ดิฉันก็คิดอย่างนั้น”
พจน์อดทึ่งไม่ได้ แม้จะเสียใจบ้างที่เธอปฏิเสธแต่ก็เข้าใจและเคารพการตัดสินใจของเธอมากกว่า
“ฉันนับถือน้ำใจเธอ ไม่ใช่แค่สวยและเก่งแต่เธอยังเป็นแม่ที่ประเสริฐ ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมคุณแม่ถึงชอบเธอนัก แต่เราจะทำยังไงคุณแม่จึงจะไม่ผิดหวังและ เราทุกคนได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข”
ooooooo
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 4
“ผมกับจันทร์คุยกันนานแล้วตกลงได้ในที่สุด ผมบอกเขาตามตรงว่าผมยังรักราตรี แม้จะแต่งงานใหม่ผมก็รัก เขาเองก็บอกว่ายังซื่อสัตย์กับสามีและหัวใจเขาก็มีแต่ลูกเท่านั้น”
คุณหญิงเพ็งหน้าเสีย ผิดหวังรุนแรงเพราะหวังไว้มาก พจน์ยิ้มน้อยๆพลางชี้แจงเหตุผลของจันทร์
“ผมทราบดีว่าจันทร์เขาอยากตอบแทนพระคุณ อยากรับใช้ปรนนิบัติ เพราะฉะนั้นถ้าคุณแม่ยังเมตตาก็รับจันทร์เป็นลูกบุญธรรมและให้ใช้นามสกุลของเรา ให้ เขาเป็นน้องสาวผม แล้วเราก็จัดงานต้อนรับเขาหน่อย... แบบนี้ดีไหมครับ”
แม้แต่ละเมียดยังแปลกใจที่จันทร์ปฏิเสธโอกาสดีๆ แต่พจน์กลับไม่เสียใจเพราะรู้ดีว่าจันทร์เป็นคนยังไง
“คุณแม่ดูคนไม่ผิด เขาเป็นผู้หญิงดีจริงๆ สมควรได้เป็นน้องสาวผู้พิพากษาพจน์ ปัณณธรครับ”
คุณหญิงเพ็งไม่ยอมถอดใจ สั่งละเมียดไปตามจันทร์มาพบและเกลี้ยกล่อมด้วยตัวเอง จันทร์ยืนยันคำตอบเดิมคือไม่แต่งงานใหม่และไม่หวนไปหารักเก่าเพราะเป็นห่วงรุ้ง คุณหญิงเพ็งทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาแล้วเอะใจ
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าแม่จันทร์ มีใครจะทำร้ายหรือ เธอถึงต้องหนีมา”
“วันหนึ่ง...ดิฉันจะกราบเรียนคุณหญิงทุกอย่าง”
คุณหญิงจนใจจะกล่อม ตัดใจรับจันทร์เป็นบุตรบุญธรรม “ต่อไปนี้มาเป็นลูกสาวฉัน น้องสาวพ่อพจน์ รุ้งก็มาเป็นหลานฉัน เป็นน้องสาวฉัตต์และเป็นพี่น้องกับริมา”
จันทร์กราบแทบเท้า คุณหญิงเพ็งลูบศีรษะและให้พร “หมดทุกข์หมดโศกนะ ฉันเต็มใจที่สุดรู้ไว้ด้วย เดี๋ยวจะทำพิธีรับขวัญปัดเป่าสิ่งอัปมงคลให้เธอกับลูก”
จันทร์ลุกขึ้นยืน คุณหญิงเพ็งยิ้มพลางยกมือแตะบ่า
“จำไว้นะจันทร์...ต่อไปนี้ทำตัวให้สมเป็นลูกสาวและหลานสาวของฉัน”
บ้านปัณณธรจัดงานเล็กๆรับขวัญสองแม่ลูกเป็นสมาชิกใหม่ จันทร์กับรุ้งย้ายมาอยู่บนตึกพร้อมการยอมรับจากคนในบ้านยกเว้นฉัตต์ซึ่งยังข้องใจที่มาที่ไปของสองแม่ลูก รวมทั้งฝังใจเรื่องในอดีตจนไม่อาจยอมรับสถานะใหม่ได้ เช่นในวันนี้ที่ทุกคนนัดใส่บาตรร่วมกันเพื่อสิริมงคล
พจน์กับคุณหญิงเพ็งพูดไม่ออกเมื่อเห็นฉัตต์อยู่ในชุดนอน ทำท่าเบื่อหน่ายและแผลงฤทธิ์ต่างๆนานาไม่ยอมร่วมใส่บาตรแต่โดยดี พจน์เลือกใช้ไม้แข็ง สั่งเฉียบขาดให้ทำตามแต่คุณหญิงเพ็งกลัวหลานชายต่อต้านจึงพยายามไกล่เกลี่ยด้วยไม้อ่อน ใช้ความรักให้เป็นประโยชน์จนฉัตต์ปฏิเสธไม่ได้ต้องพยุงย่าไปใส่บาตร
คุณหญิงรดน้ำลงบนหัวจันทร์กับรุ้งหลังใส่บาตร เป็นอันจบพิธีรับทั้งสองไว้ในอุปการะอย่างเป็นทางการ จริมาดีใจออกนอกหน้าที่ได้น้าสาวกับพี่น้องเพิ่มขึ้นอีกคน รุ้งก็ยินดีไม่น้อยแต่ไม่อาจเอื้อมเรียกจริมาด้วยชื่อเฉยๆ สองสาวเถียงกันนานจนจริมาต้องยอมให้แบบเสียไม่ได้ โดยมีข้อแม้ให้เรียกเธอด้วยชื่อเฉยๆตอนอยู่ที่โรงเรียน ทุกคนในบ้านชื่นชมความน่ารักของสองสาว มีเพียงฉัตต์ที่ฮึดฮัดอยู่คนเดียวแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้เลยตามเลย
ooooooo
จันทร์เริ่มบทบาทสมาชิกใหม่ด้วยการพารุ้งกับจริมาไปโรงเรียนเช้าวันถัดมา และบังเอิญมาถึงโรงเรียนเวลาเดียวกับรถจากวังท่านหญิงเล็กซึ่งมาส่งคุณหญิงทอแสงรัศมีลูกสาวที่แสนเอาแต่ใจ
“หญิงทอแสง...วันนี้จะกลับเย็นไหมลูก”
“ท่านแม่ให้คนขับรถมาคอยหญิงตามเวลาละกันค่ะ หญิงอาจจะมาเร็วหรือช้าก็ได้ค่ะ”
“บอกตรงๆไม่ได้หรือ เขาต้องไปรับท่านพ่อต่อด้วย”
“หญิงทูลไม่ได้เพราะหญิงไม่ทราบ ไม่รู้จะกะยังไง”
ท่านหญิงเล็กเหนื่อยใจจะพูด ได้แต่มองลูกสาวลงจากรถเซ็งๆ จันทร์มองมาจากอีกมุม จำท่านหญิงเล็กได้จึงพยายามเดินเลี่ยงแต่ไม่พ้นสายตาของท่านหญิงเล็กที่มองตามเธอจนเหลียวหลัง...หน้าเหมือนนังหม่อมบุหลันไม่มีผิด!
การพบปะกับคนที่รู้จักเธอในฐานะหม่อมบุหลันทำให้ใจคอไม่ค่อยดี จันทร์เลือกปรับทุกข์กับยอดขณะที่นั่งเรือไปแถวท่าน้ำหน้าวังรังสิยาเพื่อแอบดูคุณชายศักดินา
“ท่านหญิงเล็กกับคุณหญิงลูกสาวท่านคงอายุพอๆ กับรุ้ง ตอนนั้นท่านก็ท้องสักหกเจ็ดเดือนแล้ว ฉันตกใจมากแต่ท่านคงจำฉันไม่ได้หรอก”
ยอดพายเรือถึงหน้าวังพอดี จันทร์จึงละเรื่องกังวลใจไว้แค่นั้น ชะเง้อมองหาคุณชายศักดินาเหมือนทุกครั้งในรอบหลายปีที่เพียรแวะเวียนมาแต่ก็ยังไม่มีโอกาสพบคุณชาย ครั้งนี้ก็เช่นกัน...อดีตหม่อมเห็นเพียงบ่าวไพร่ในวังซึ่งคุ้นหน้ากันดีแต่ไม่สามารถแสดงตัวได้เพราะเกรงเฟืองจะรู้ ยอดเห็นใจแต่สงสัยความสัมพันธ์ของเธอกับพจน์มากกว่า
“คุณพจน์ยังรักคุณราตรี ท่านไม่ให้ใครไปแทนที่ท่านหรอก ตัวฉันก็ไม่อยากได้ชื่อว่าสองผัว...ฉันอายลูก
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 3-4 วันที่ 4 ก.ค. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศ: เร็ว ๆ นี้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ