อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 6 วันที่ 14 ก.ค. 56
“พ้นทาง...แล้วหญิงมีความสุขงั้นหรือ เฟืองคิดว่าหญิงมีความสุขหรือที่บุหลันไม่อยู่ เจ้าพี่ทรงโศกเศร้าถึงมัน คิดถึงแต่มันแม้แต่ตอนนอนเจ็บ สิ้นไปแล้ววิญญาณก็อาจวนเวียนอยู่ใกล้มัน” ท่านหญิงอารมณ์ขึ้น ก้มลงมองเฟืองด้วยแววตาแข็งกร้าว “คิดจะฆ่ามัน...แต่มันก็ไม่ตาย”ผีเฟืองปักใจว่าบุหลันตายแล้ว แต่ท่านหญิงไม่คิดเช่นนั้น เหยียดยิ้มเย้ยหยัน
“มันยังไม่ตาย...รู้ไว้ด้วยเฟือง ถ้าเฟืองฆ่ามันจริงก็ขอให้รู้ไว้ด้วยว่าทำไม่สำเร็จ มันยังมีชีวิตอยู่”
ท่านหญิงอึ้งไป เรื่องลูกสาวของจันทร์ก็เป็นหนึ่งในเหตุผลสำคัญที่ทำให้เชื่อว่าจันทร์กับบุหลันไม่ใช่คนเดียวกัน แต่อะไรหลายอย่างคุ้นตาจนน่าประหลาดใจและต้องหาวิธีพิสูจน์ให้ได้ ผีเฟืองได้แต่หมอบนิ่ง ไม่รู้เลยว่าชายเดียวมองมาจากหน้าต่างฝั่งตรงข้าม แปลกใจท่าทางของท่านแม่ที่หันไปมาราวกับกำลังพูดกับใครอีกคน
ชายเดียวไม่เก็บความสงสัยไว้นาน หาโอกาสทูลถามในเย็นวันเดียวกัน ท่านหญิงชะงักแล้วเปลี่ยนเป็นเย็นชา กลบเกลื่อนด้วยอารมณ์หงุดหงิดเพราะเริ่มเครียดที่ชายเดียวแอบเห็นเฟืองหลายครั้ง ประกอบกับความกังวลเรื่องบุหลันทำให้ไม่อยากอยู่ใกล้ๆจึงขอแยกไปประทับตามลำพัง ชายเดียวมองตาม...ท่านแม่ต้องมีอะไรปิดบังแน่ๆ
ท่านหญิงเปิดประตูห้องและเรียกหาผีบ่าวคนสนิททันทีเพราะทนอึดอัดไม่ไหว ความสงสัยของชายเดียวทำให้แทบนั่งไม่ติดจนพาลวิตกไปถึงความคล้ายคลึงกันของบุหลันกับจันทร์ สับสนปนเปจนผีเฟืองอ่อนใจ พยายามปลอบไม่ให้คิดมากเพราะไม่ใช่เรื่องที่ต้องหาคำตอบแต่ท่านหญิงก็ยังไม่วางพระทัย
สองนายบ่าวเถียงกันไปมา โดยไม่รู้ว่าที่มุมประตูมีร่างเล็กๆของประนอมนางข้าหลวงถือถังน้ำและผ้าถูพื้นค้างอยู่ ตาเบิกโพลงเมื่อได้ยินท่านหญิงทำท่าเหมือนพูดกับใครอีกคนที่ไม่เห็นตัว
“เด็กคนนั้นอาจจะไม่ใช่ลูกสาวมัน มันเอาใครมาเลี้ยงหรือเปล่า มันเหมือน...เหมือนมากจน...”
“อย่าทรงวิตกทุกข์ร้อนเลยมังคะ เดี๋ยวจะประชวรไปอีก ไม่ใช่มันหรอกมังคะเพราะหม่อมฉันฆ่ามันไปแล้ว นังบุหลันมันตายแล้วมังคะ ไม่มีชีวิตบนโลกนี้แล้ว คนนั้นน่ะแค่หน้าเหมือนมังคะ แต่ไม่ใช่มันเพราะมันตายแล้ว”
ประนอมทิ้งอุปกรณ์ทำความสะอาดลงพื้น ท่านหญิงกับผีเฟืองหันขวับ หน้าถอดสีเพราะไม่คิดว่าจะมีใครแอบฟัง นางข้าหลวงผู้โชคร้ายจะเลี่ยงออกไป ท่านหญิงรีบรั้งไว้และพยายามกล่อมให้ปิดทุกอย่างเป็นความลับ ประนอมก้มหน้างุด รับปากรวดเร็วแล้วออกจากห้องด้วยอาการขลาดกลัว แต่ผีเฟืองไม่ยอมปล่อยไปง่ายๆ ตามประกบหลอกหลอนจนนางข้าหลวงตกบันไดตายคาที่!
ooooooo
ท่านหญิงโกรธผีเฟืองมาก ตะโกนเรียกบ่าวไพร่มาจัดการศพและผลุนผลันออกไปที่เรือนข้าหลวงเก่าริมน้ำ ใช้ชะแลงเก่าๆงัดกุญแจดอกใหญ่จนหลุดจากกันแล้วเข้าไปในห้อง รับสั่งเรียกผีต้นห้องคนสนิท
“ออกมาเดี๋ยวนี้ มาพูดกันให้รู้เรื่อง อย่าให้โกรธมากกว่านี้นะ ไม่อย่างนั้นจะอยู่ด้วยกันไม่ได้!”
ลมพัดวูบจนประตูที่เปิดค้างค่อยๆปิดลงพร้อมการปรากฏร่างลางๆของผีเฟือง หมอบกราบนิ่งเหมือนรอรับโทษ ท่านหญิงไม่รอช้า ต่อว่าเสียงเคร่งเพราะกำลังกริ้วจัด
“อยากเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนอย่างนี้ไปถึงเมื่อไหร่ อีกร้อยหรือว่าพันปี...แค่นี้ยังทุกข์ไม่มากพอใช่ไหม รู้ไว้ด้วยนะว่าไม่ใช่เฟืองคนเดียวที่ทรมาน หญิงเองก็เป็นทุกข์ด้วย...เหมือนตายทั้งเป็น!”
เฟืองก้มหน้างุด ท่านหญิงก้มมองพร้อมระบายความในใจอย่างเหลืออด
“คิดว่าปกป้องและแก้แค้นให้หญิงหรือ แล้วนี่อะไร...หญิงต้องรับรู้ว่าเฟืองฆ่าประนอม ทำไมต้องฆ่ามันด้วย เพราะว่ามันรู้ว่าเฟืองฆ่าบุหลันงั้นหรือ แล้วคิดเหรอว่าไม่มีใครรู้...เขารู้กันทั้งวังว่าเฟืองเป็นผีเที่ยวหลอกหลอนคนในวัง มันตายแล้วทุกอย่างมันจะจบงั้นหรือ”
ผีเฟืองหมอบต่ำติดพื้น สะอื้นฮักเสียใจที่ทำการอุกอาจจนท่านหญิงไม่พอใจ ละล่ำละลักปลอบไม่ให้กรรแสง เพราะเป็นถึงราชนิกูลสูงส่ง ไม่ควรแสดงอารมณ์ใดๆ ให้ใครเห็น
“ทำไมเฟือง...หญิงไม่มีหัวใจงั้นหรือ ต้องเก็บทุกอย่าง รัก ชอบ โกรธ เสียใจ...ต้องเก็บไว้ในอก แสดงออกไม่ได้ น้ำตาก็ต้องไม่ให้ใครเห็น หญิงยังเป็นคนหรือเปล่า ไม่ใช่คนใช่ไหม”
ผีเฟืองน้ำตาไหลพราก สงสารท่านหญิงที่ต้องเก็บกักความรู้สึกทุกอย่างจนแทบคลั่งตาย
“หญิงจะทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เฟือง ให้มากพอจะไปผุดไปเกิด หญิงไม่อยากเห็นเฟืองในสภาพนี้”
“หม่อมฉันไม่รับบุญ ผีไม่รับ...ทำยังไงก็ไม่ถึงหม่อมฉัน อย่าทรงทำเลยมังคะ”
ท่านหญิงพูดไม่ออก ได้แต่ขอร้องให้ผีบ่าวปล่อยวางและไปสู่สุคติแต่ไม่ได้ผล ผีเฟืองยังก้มหน้านิ่ง
“ถ้าใครถามหญิงว่าทุกวันนี้หญิงมีใครที่รักและห่วงใยหญิงยิ่งกว่าตัวเอง หญิงตอบได้ทันทีว่ามีคนเดียวที่เป็นยิ่งกว่าแม่ของหญิง ถึงตายไปแล้วหญิงก็คิดถึงเสมอ ได้ยินไหมเฟือง...เฟืองไม่มีชีวิตแล้วแต่ยังอยู่ในใจหญิงตลอด”
ผีเฟืองสะอื้นด้วยความตื้นตันใจ ท่านหญิงเอื้อมมือจะลูบศีรษะเหมือนเคย แต่ต้องชะงักเมื่อผีบ่าวรับรู้ได้ว่ามีกลุ่มคนกำลังเดินมาทางนี้ และที่สำคัญ...หนึ่งในกลุ่มก็คือชายเดียว!
สนเป็นคนพาคุณชายมาเพราะเดาว่าผีเฟืองฆ่าประนอมและท่านหญิงคงกริ้วจัดจนต้องเสด็จตามมาเอาเรื่องถึงเรือนพักเก่า
“ห้องนี้เป็นของใครหรือสน ฉันเห็นแต่เรือนข้าหลวงทางด้านโน้น”
อดีตต้นห้องคนสนิทของท่านชายอ้ำๆอึ้งๆจนชายเดียวทนไม่ไหว เอื้อมมือไปเปิดประตูแล้วผงะ ท่านหญิงเป็นคนเปิดออกมาเสียก่อน รับสั่งถามถึงประนอมและบอกให้สนจัดการเรื่องสวดศพให้เรียบร้อย ชายเดียวทำท่าจะถามแต่ท่านหญิงยกมือห้ามพร้อมพูดเสียงเรียบ
“อย่าถามเพราะแม่ไม่มีคำตอบให้ แม่มาเพราะมีเหตุผลบางอย่างแต่ชายไม่จำเป็นต้องรู้ มันไม่เกี่ยวกับชาย”
ชายเดียวหน้าเสีย เปลี่ยนเรื่องคุยและพยุงท่านแม่กลับตำหนัก สนได้แต่มองตามปลงๆแล้วหันมาจัดการประตูที่โดนงัด แต่ไม่ทันทำอะไรประตูก็เปิดผางพร้อมร่างลางๆของเฟืองที่จ้องเขม็ง สนตกใจจนเป็นลมที่หน้าเรือนนั่นเอง
กว่าสนจะได้สติก็พลบค่ำ อดีตต้นห้องท่านชายวิ่งหน้าตื่นมาหาเพื่อนบ่าวในครัว สาลี่กับผ่องมองหน้ากันเครียดๆ รู้ดีว่าสนเจออะไรมา บรรดาบ่าวไพร่ที่เหลือก็ได้แต่ถอนใจแรงๆแล้วพากันไปขนศพประนอม ชายเดียวผ่านมาเห็นท่าทางหวาดๆของคนงานก็นึกเอะใจแต่เลือกนิ่งเฉย...ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าที่เรือนนั้นมีอะไรกันแน่
ooooooo
งานศพประนอมถูกกำหนดขึ้นช่วงบ่ายของวันรุ่งขึ้น ชายเดียวเลยโทร.ไปเลื่อนนัดสามพี่น้องบ้านปัณณธรที่นัดกันก่อนหน้าจะพาไปล่องเรือเร็วลำใหม่ รุ้งเข้าใจดีแต่จริมากลับงอนเพราะเข้าใจว่าคุณชายเป็นพวกเปลี่ยนใจไวจนน่ารำคาญ รุ้งมองยิ้มๆ แล้วแหย่เพราะรู้ทันเพื่อนรักว่าอยากไปมากเลยผิดหวัง จริมาอายที่โดนจับได้จึงแก้ตัวกลบเกลื่อน
“แหม...ใครจะไม่อยากนั่งเรือเร็วในแม่น้ำ ก็ไม่เคยนี่...ว่าแต่นัดแล้วเลื่อนกะทันหันแบบนี้ริมาไม่ชอบเลย ทีหลังอย่ามานัดเราอีก เราไม่ไปเด็ดขาด”
“คุณชายเลื่อนจากพรุ่งนี้ตอนบ่ายเป็นตอนเช้า เพราะตอนบ่ายเธอต้องไปวัด”
“เหรอ...ทำไมไม่พูดให้กระจ่างล่ะ พูดแต่โทร.มาเลื่อนนัดก็คิดว่าจะเลื่อนไปปีหน้าน่ะสิ”
จริมาดีใจออกนอกหน้าแต่ไม่อยากโดนล้อ กลบเกลื่อนโดยการขอตัวไปหาจันทร์ให้ช่วยเตรียมข้าวผัดน้ำพริกลงเรือไว้ให้ รุ้งมองตามขำๆ เอ็นดูความเจ้าเล่ห์แสนซนของเพื่อนรัก...เป็นซะแบบนี้ ใครจะโกรธลง!
ข้าวผัดน้ำพริกพร้อมเครื่องเคียงสวยงามถูกจัดเรียงตรงหน้า ชายเดียวถึงกับอ้าปากค้างเพราะดูน่ารับประทาน มาก ปลาบปลื้มใจที่สาวๆบ้านปัณณธรเอาอกเอาใจเป็นอย่างดี ต่างจากท่านหญิงที่มองข้าวผัดเหมือนของประหลาด ไม่ยอมเสวยแถมลุกออกไปดื้อๆ ผ่องกับสาลี่ที่ยกมาถวายได้แต่มองหน้ากันงงๆ...แปลกจริง...ทำไมไม่ทรงชอบ
ชายเดียวพาสามพี่น้องมาลงเรือเร็ว โดยมีสนกับพิกุลตามไปด้วย จริมาอยากลองขับเรือ ชายเดียวตั้งใจสอนเต็มที่แต่เพราะไม่ชำนาญเรือเลยเหวี่ยงจนรุ้งเกือบล้มหน้าคะมำ ฉัตต์ตามไปดูอาการแต่กลับกลายเป็นชวนทะเลาะ รุ้งไม่ชอบที่โดนเหน็บเลยยืนนิ่งจนฉัตต์เป็นฝ่ายทนไม่ไหว
“อย่ามาทำกิริยาแบบนี้กับฉันนะ อวดดีใหญ่แล้ว มองแบบนี้อยากจะพูดอะไร”
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 6 วันที่ 14 ก.ค. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศ: เร็ว ๆ นี้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ