@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 10 วันที่ 29 ก.ค. 56

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 10 วันที่ 29 ก.ค. 56

รุ้งพยาบาลท่านหญิงจนพลบค่ำจึงทูลลา ท่านหญิงฝากขอบใจถึงจันทร์ที่อนุญาตให้มา รุ้งบอกว่าแม่ไม่รู้เรื่องด้วยเลยต้องรีบกลับเพราะกลัวจะเป็นห่วง และก็จริงดังคาดเพราะจันทร์กังวลใจมากจนต้องไปปรับทุกข์กับยอด

“ที่โรงพยาบาลบอกว่ามีโทรศัพท์มาหารุ้ง รุ้งก็ออกไปเลย แล้วทำไมป่านนี้ยังไม่มา”

“หม่อมใจเย็นๆนะครับ เชื่อใจคุณหญิงว่าไม่ไปที่ไม่ดีหรอกครับ”


“ต้องโทรศัพท์พูดกับฉันให้ได้สิ ต้องหาทางบอก...ไม่ใช่หายเงียบไปอย่างนี้”

ยอดจนใจจะปลอบ ส่วนจันทร์อารมณ์ไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่ต้องตั้งสติเพราะมีเรื่องสำคัญกว่าต้องคิด

“ยอด...รู้ไหมว่าคุณฉัตต์กลับมาแล้ว อยู่ในร้านนั่นไง เธอไม่แสดงตัวฉันเลยไม่กล้าทัก”

ยอดคิดว่าฉัตต์คงโกรธเรื่องพจน์ จันทร์เข้าใจแต่ก็เชื่อว่าตัวเองมีเหตุผล อดีตหม่อมถอนใจเบาๆด้วยความเหนื่อยใจ ไล่ยอดไปรอรุ้งที่หน้าบ้าน ส่วนเธอจะไปจัดการเจรจากับเจ้าของบ้านคนใหม่!

ฉัตต์ในสภาพผมเผ้าและเครายาวรุงรังขอพบรุ้งแต่ไม่ยอมแจ้งเหตุผล จันทร์ยิ่งมั่นใจว่าเขาคือลูกชายคนโตของพจน์ เมื่อเขาถามถึงเจ้าของบ้านคนใหม่ เธอจึงตอบเสียงเรียบแต่หนักแน่น

“เจ้าของบ้าน ร้านสวนราตรี และทุกอย่างของคุณพจน์ชื่อคุณฉัตต์ ปัณณธร ลูกชายคนเดียวของคุณพจน์”

“แล้วลูกชายเขารู้หรือเปล่าว่าคุณเอาบ้านเขามาทำร้านอาหาร”

จันทร์สูดหายใจยาวแล้วตัดสินใจบอกว่าไม่ทราบแต่เธอก็มีเหตุผลอันสมควร ฉัตต์ไม่ทนฟังต่อ หุนหันจากไปราวกับพายุ จังหวะเดียวกัน...ยอดก็มารายงานว่ารุ้งกลับมาแล้ว อดีตหม่อมจึงพักเรื่องฉัตต์ รีบไปหาลูกสาวถึงห้องเพราะไม่ชอบใจที่กลับผิดเวลาและไม่ยอมโทร.บอก

เมื่อทราบว่าลูกสาวแอบไปเฝ้าท่านหญิงที่วัง จันทร์ก็หมดความอดทนเพราะเครียดหลายเรื่อง ทั้งเรื่องชายเดียวและความปลอดภัยของลูกสาว รุ้งขอโทษและอ้างถึงผ่องที่โทร.มาขอร้องเพราะพระอาการท่านไม่ค่อยดี จันทร์ใจไม่ดี ยิ่งเมื่อทราบว่าชายเดียวอยู่ที่วังด้วยทำให้คิดเตลิดไปใหญ่ ถึงกับตะคอกลูกสาวอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน

“ใครบอกอะไรก็ไม่ได้ แม่ไม่ให้ไป คุณชายมาคุยที่นี่ได้แต่ห้ามไปพบกันที่อื่น”

“ลูกไม่ได้ทำอะไรผิดนะ ท่านหญิงประชวร ลูกไม่ได้ไปเพื่อพบคุณชาย แม่อย่าคิดไกลขนาดนั้น”

“คิดไกลอย่างไหน แม่บอกแล้วว่าต้องเจียมตัว ตีเสมอเธอไม่ได้ คุณชายเธอเป็นลูกเจ้าลูกนาย”

รุ้งอธิบายว่าไม่ได้คิดเกินเลยหรือรู้สึกกับคุณชายอย่างคนรักแต่อดีตหม่อมก็ไม่ฟัง

“ลูกไม่อยากเถียงกับแม่แต่ลูกไม่มีเจตนาไปพบคุณชาย ท่านหญิงประชวร...”

“ถึงอย่างนั้นก็ไม่สมควร ถ้าแม่พบคุณชายวันหลัง แม่จะบอกเองว่าไม่ให้รุ้งไปที่นั่น”

“อย่าทำนะจ๊ะ ลูกคงกลั้นใจตายถ้าแม่พูดอย่างนั้น แม่จะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ คุณชายเธอไม่เข้าใจแน่ๆ”

จันทร์เถียงไม่ออกเพราะเห็นจริงไม่น้อย ลูกชายเธอเป็นเด็กดีแต่ก็มีเหตุผล นิสัยเดียวกับรุ้งเพราะเป็นฝาแฝด ได้แต่คาดคั้นให้ลูกสาวสัญญาจะไม่ไปวังรังสิยาอีกถ้าไม่ได้รับอนุญาต รุ้งรับปากง่ายๆ แม้จะแปลกใจท่าทีแข็งกร้าวของแม่แต่เชื่อว่าคงมีเหตุผลบางอย่างแต่ยังบอกเธอไม่ได้เท่านั้น

จันทร์เครียดหนักจนต้องไปปรับทุกข์กับยอดเป็นรอบที่สองของวัน อดีตคนสวนปลอบให้เชื่อใจรุ้งเพราะเธอเป็นเด็กดีมาตลอด จันทร์พยายามทำใจให้สงบแต่ยังไม่ค่อยดีนัก

“ถึงจะขัดใจกับรุ้งแต่ฉันก็กันไว้ดีกว่าแก้ คนหนึ่งพี่ คนหนึ่งน้อง ฉันเหมือนน้ำท่วมปากจริงๆนะ พูดอะไรไม่ได้จะสำลักน้ำตาย แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่อยากให้รุ้งไปที่วัง ห้ามแล้วรุ้งก็โกรธ เขาไม่รู้หรอกว่าที่นั่นน่ะอันตรายแค่ไหน”

ยอดสะเทือนใจเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ในอดีตที่เกือบพลั้งมือฆ่าสองแม่ลูก “ผมผิดขนาดนี้หม่อมยังเลี้ยงผม”

“เรามีวาสนาต่อกันถึงได้ช่วยเหลือเกื้อกูล ฉันไม่เคยคิดว่ายอดผิด”

ยอดอยากให้เธอทำใจให้สบายเพราะอุปสรรคสำคัญอย่างเฟืองตายไปแล้วแต่จันทร์ก็ไม่ไว้ใจ ไหนจะเรื่องฉัตต์อีก เธอไม่รู้สักนิดว่าเขาคิดอะไร...กลัวเหลือเกินว่าจะหุนหันพลันแล่นจนกลายเป็นเรื่องใหญ่

ooooooo

ฉัตต์นั่งอ่านจดหมายของพ่อในห้องพักโรงแรม น้ำตาคลอด้วยความเสียใจที่ไม่มีโอกาสล่ำลา คำสอนและคำพูดเตือนสติของพ่อยังอยู่ในใจเสมอไม่ว่ายามหลับหรือตื่น เขาพับฉบับล่าสุดวางบนโต๊ะ ถอนหายใจหนักหน่วงด้วยความเศร้าใจ และความเครียดก็ทำให้เขานอนกระสับกระส่าย ฝันถึงพ่อที่อ่อนใจจะอธิบายเรื่องจันทร์กับรุ้ง

“ผมไม่มีเหตุผลให้เขาเลย จู่ๆเขาก็มากันสามคน แล้วแม่ผมก็ตายวันที่เขามา”

พจน์พยายามเตือนสติเหมือนเคยแต่ฉัตต์ก็ไม่ยอมฟัง

“ผมเลิกไปแล้วแต่เขาไม่เลิก เขาทำให้คุณพ่อสงสารทั้งแม่และลูก เขาหลอกทุกคนได้แต่เขาหลอกผมไม่ได้”

พจน์ได้แต่บอกประโยคเดิมๆว่าทั้งสามเป็นคนดี ฉัตต์ยังไม่เชื่อและโต้กลับเสียงกร้าว

“เป็นคนดีก็ต้องบอกผมเรื่องคุณพ่อเสีย เขาปิดผมทำไม เขาจะเอาสมบัติผมถึงไม่ต้องการให้ผมกลับมา เขาบอกริมาเพราะริมาก็หลงเชื่อเขาเหมือนกัน”

พจน์เสียใจที่ลูกชายไม่มีเหตุผลจึงค่อยๆเลือนร่างหายไป ฉัตต์ได้แต่ร้องไห้อย่างบ้าคลั่งและสะดุ้งตื่นในเวลาถัดมา เขาเหลือบมองรอบตัวไม่เห็นใครจึงได้แต่กัดฟันแน่น โกรธและแค้นทุกคนที่ทำให้เขาตกอยู่ในสภาพนี้

พิสินีกลับถึงเมืองไทยกลางดึกของคืนเดียวกัน หลวงวิเศษไม่ชอบใจนักเพราะลูกสาวทำอะไรไม่บอกหรือขออนุญาต แม้ภรรยาจะช่วยพูดให้แต่นายตำรวจใหญ่ก็ไม่หายเคือง แถมต่อว่าภรรยาที่ให้ท้ายลูกเกินเหตุ พิสินีสงสารแม่ที่ถูกดุจนหงอ ออกหน้ารับผิดและสารภาพถึงสาเหตุแท้จริงที่บินกลับมากะทันหัน

“บัวมีคนรักแล้วค่ะพ่อ บัวอยากจบที่การแต่งงาน... เร็วๆด้วย”

ทุกคนในบ้านเงียบกริบ หลวงวิเศษเป็นฝ่ายได้สติแล้วถามว่าใคร พิสินียิ้มแต่ยังไม่ยอมเฉลยว่าใครคือผู้โชคดี

ฝั่งบ้านปัณณธรก็เครียดไม่แพ้กันแต่ไม่ถึงกับนอนไม่หลับ จันทร์ครุ่นคิดถึงเรื่องที่พูดกับยอดตลอดบ่ายแล้วตัดสินใจมอบสร้อยคล้องเหรียญของท่านชายให้ลูกสาว รุ้งจับเหรียญเล่นจนหลับไป ทิ้งให้อดีตหม่อมมองมาจากโต๊ะเขียนหนังสือพร้อมสมุดเล่มเก่าที่บันทึกเรื่องราวความลับตั้งแต่รุ้งเกิด

“แม่ไม่รู้ว่าทำผิดหรือเปล่าที่ปิดบังชาติกำเนิดของลูก แต่ลูกก็มีความสุขใช่ไหม แค่นั้นแม่ก็พอใจแล้ว”

เช้ารุ่งขึ้น...สมุดบันทึกของจันทร์ยังวางบนโต๊ะแต่ไร้แววเจ้าของ รุ้งยืนดูด้วยความลังเลเพราะอยากรู้ว่าแม่เขียนอะไรไว้ในนั้นบ้าง จันทร์เข้ามาตามไปวัดความดันให้คุณหญิงเพ็งพอดี เหลือบเห็นสายตาลูกสาวก็เริ่มกังวล...กลัวว่าความลับจะเปิดเผยก่อนเวลาอันควร

รุ้งวัดความดันคุณย่าก่อนที่ท่านจะไปวัดกับแม่ตอนบ่าย คุณหญิงเพ็งพูดคุยกับหลานสาวอย่างอารมณ์ดี แถมกอดขอบคุณจนรุ้งปลื้มน้ำตาคลอ จันทร์เห็นเข้าก็อดภูมิใจไม่ได้ที่ลูกได้รับความรักและเอ็นดู หวนนึกถึงเรื่องเมื่อวานแล้วรู้สึกผิดจนต้องขอโทษที่เสียงแข็ง รุ้งไม่โกรธเพราะเชื่อว่าแม่ต้องมีเหตุผลบางอย่าง

“ขอบใจลูก แม่มีเหตุผลที่ไม่อยากให้ไปที่วังรังสิยา แม่ไม่อยากให้รุ้งข้องเกี่ยวกับคุณชายมากไปกว่าเพื่อน”

“แม่จันทร์จ๋า...แม่ไม่รู้หรือจ๊ะว่าคุณชายชอบใคร”

จันทร์ไม่สนใจคำพูดเย้าและถามตรงๆถึงความรู้สึกต่อราชนิกุลหนุ่ม

“ลูกอยากให้ผู้ชายทุกคนในโลกอ่อนโยนน่ารักเหมือนคุณชาย อย่างนี้เรียกว่าลูกชอบคุณชายหรือเปล่าจ๊ะ”

“สัญญานะลูกว่าจะชอบคุณชายแค่นี้ จะไม่ข้ามเส้นเป็นอย่างอื่นถ้าอยากเห็นแม่มีชีวิตอยู่” จันทร์น้ำตาคลอจนลูกสาวตกใจ “หลีกเลี่ยงไปที่วังน่ะยากแม่รู้ แต่แม่ขอสัญญาอย่างหนึ่ง ลูกต้องไม่ชอบคุณชายมากกว่าเพื่อน ไม่ใช่แค่นั้น...ต้องอย่าให้คุณชายคิดกับลูกเป็นอย่างอื่นด้วย”

อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 10 วันที่ 29 ก.ค. 56

ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภา
ละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ