อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 7 วันที่ 28 ก.พ. 57
พวงหยกยืนเท้าเอวมองนวลอย่างหมันไส้อยู่ด้านหลัง“ไม่อยากเหนื่อยเหรอ ฉันจะได้หาคนทำงานใหม่”
นวลหันมาเห็นสายตาเพชรฆาตของพวงหยกแล้วสะดุ้ง รีบถอยกรูดแสดงความกระตือรือร้นขึ้นทันที
“อยากเหนื่อยค่ะ ไม่รู้เป็นไร อยากเหนื่อยขึ้นมาทันทีทันใด
เดี๋ยวไปดูเด็กซักผ้า รีดผ้า ถูบ้าน ทำกับข้าว ล้างห้องน้ำ ตัดหญ้า ทำสวน ถ้ายังว่างอีก...จะไปเด็ดใบไม้มา สกัดคลอฟิลให้คุณนายมาร์กหน้า”
“นังนวล”
“ไปล่ะค่ะ”
นวลรีบวิ่งออกไปทันที พวงหยกมองนวลอย่างเซ็ง แล้วหันมองไปทางบันได นึกถึงกะรัตกับพิศุทธิ์อย่างหงุดหงิด
“อุตส่าห์ดีใจที่จะเลิกกัน ที่ไหนได้...โว้ว...ฉันจะทำยังไงให้ยายกั้งตาสว่าง ก่อนจะโดนผลาญสมบัติไปหมดเนี่ย”
พวงหยกทนไม่ไหว เดินแล้วฟึดฟัดออกจากบ้านไป
“กั้งขอโทษนะคะที่เอาแต่ใจตั้งแต่คืนแรกที่เราแต่งงานกัน แต่ที่กั้งเป็นอย่างนั้น เพราะกั้งหวงคุณ กั้งทนไม่ได้ถ้าต้องเสียคุณไป”
“กั้ง...ในโลกนี้...ไม่ได้มีคุณคนเดียวที่มีอดีตที่เจ็บปวด ผมเองก็มี ผมโตมากับการเห็นแม่ร้องไห้เพราะความเจ้าชู้ของพ่อจน กระทั่งแม่ไม่มีน้ำตาจะไหล” พิศุทธิ์กอดกะรัตไว้
“คุณพิศุทธิ์...” กะรัตชะงักเพราะคาดไม่ถึง
“ทุกครั้งที่ผมเห็นแม่เจ็บ ผมก็เจ็บไปด้วย จนผมสัญญากับตัวเองว่าถ้าผมรักใครสักคน ผมจะรักเขาคนเดียว ผมจะไม่มีวันทำให้เขาร้องไห้ แต่แล้ว...ผมก็ทำให้คุณร้องไห้ตั้งแต่วันแรกที่เราแต่งงานกัน” พิศุทธิ์ลูบใบหน้ากะรัต “คุณไม่รู้หรอกว่าผมเจ็บแค่ไหน”
“คุณพิศุทธิ์...” กะรัตมองพิศุทธิ์อย่างตื้นตัน
“เชื่อผมนะกั้ง...ถ้าผมรักคุณแล้ว ผมก็จะรักคุณอยู่คนเดียว หัวใจผม...ก็จะอยู่ที่คุณคนเดียว ใครก็มาแย่งมันไปไม่ได้ เพราะถ้าผมให้คุณไป แล้ว ผมก็ไม่คิดจะเอาคืนไปให้คนอื่นอีก”
กะรัตปลื้มใจจนน้ำตาไหล
“กั้งก็รักคุณคนเดียว กั้งสัญญาค่ะ ว่าต่อไปนี้กั้งจะทำตัวเองใหม่”
พิศุทธิบรรจงประคองหน้ากะรัตขึ้นมา แล้วค่อยจูบซับน้ำตา
“กั้งจะไม่คิดถึงอะไรทั้งสิ้น นอกจากทำตัวเป็นภรรยาที่ดีของคุณ กั้งจะทำ ทุกอย่างที่ภรรยาเขาทำกัน ไม่ว่าจะทำกับข้าว เก็บบ้าน ดูแลคุณ”
“จะทำได้เหรอ” พิศุทธิ์แกล้งล้อ
“ทำไมจะทำไม่ได้...ถ้าเพื่อคุณ...กั้งยอมทำทุกอย่างโดยไม่บ่นสักคำ”
กะรัตกอดคอเขาอย่างรักใคร่ ทั้งสองจูบกันด้วยความรักเต็มหัวใจ
ค่ำนั้น....สายน้ำผึ้งอยู่ในห้องพักฟื้น อุ้มลูกกินนมอย่างเดียวดายพร้อมฮัมเพลง กล่อมลูกรู้สึกถึงความอบอุ่นแต่เคว้งคว้าง ก่อนจะวางลูกลงนอนในเปลเด็กอ่อนของโรงพยาบาล ก้มลง จูบลูกเบาๆ มือเล็กๆของลูกชายสายน้ำผึ้งจับกุมนิ้วของแม่ สายน้ำผึ้งที่มองลูกแล้วน้ำตาไหลด้วยความรู้สึกน้อยใจในโชคชะตารู้สึกผิดและสงสารลูกสุดท้าย ดวงตาเธอก็แข็งกร้าวโกรธแค้นกะรัต
พิศุทธิ์ประคองกะรัตนอนลงบนเตียงสบตากัน กะรัตเอื้อมมือคล้องคอเขาให้โน้มลงมาจูบเติมเต็มรสรักให้ตัวเอง ทั้งคู่นอนทับกันอยู่มือของเขาวางบนมือของเธอ โดยนิ้วของสอดเข้า ประสานกับมือกัน
วันใหม่...กะรัตโวยวายเรื่องขอดเกล็ดปลาอย่างเก้ๆกังๆ โดยมีพิศุทธิ์ยืนคุมอยู่ นวลยืนลุ้น อยู่ห่างๆ
“โอ้ย ทำไมมันลื่นอย่างนี้เนี่ย นวล มาทำทีสิ กลิ่นคาวมันเหม็นติดมือฉันไปหมดแล้ว”
พิศุทธิ์เอาไม้เรียวตีลงบนโต๊ะ
“ไม่ได้ ก็ไหนคุณบอกว่าจะทำเองทุกอย่างไง การทำอาหารเป็นเรื่องสนุกจะตาย”
“ขอดเกล็ดปลานี่มันไม่สนุกเลยนะ…”
“แต่ผมสนุก” พิศุทธิ์ยิ้ม
“คุณพิศุทธิ์”
“รีบทำเร็วๆ เดี๋ยวทำปลานึ่งซีอิ้วไปให้ก๋งคุณไม่ทันมื้อกลางวันนะ” พิศุทธิ์หัวเราะ
“ซื้อเอาได้ไหม” กะรัตโอดครวญ
“ไม่ได้”
“ใจร้ายที่สุด คอยดูนะ คืนนี้กั้งจะไม่อาบน้ำให้คุณ”
นวลทำท่าตาโตแล้วเหลือบมองพิศุทธิ์สายตากรุ่มกริ่ม พิศุทธิ์หน้าเหวอ อายไม่คิดว่ากะรัตจะพูดเรื่องนี้ต่อหน้านวล
“กั้ง”
“แค่นี้ทำเขิน ถ้ากั้งบอกนวลว่าคุณชอบเล่นปูไต่ คุณไม่เขินแย่เหรอ” กะรัตยิ้มหยอก
“ปูไต่” นวลตาโต
“แล้วก็ชอบใช้โซ่” กะรัตรีบพูดต่อ
“โซ่” นวลตกใจ
“แส้”
“แส้” นวลหน้าตื่น
“แล้วก็ใช่เทียนลน”
“เทียนลน”
นวลตะลึง หันไปมองพิศุทธิ์แล้วแกล้งเล่นตามน้ำกับกะรัต
“ไม่น่าเชื่อ เห็นหน้าใสๆ แต่เสียวสุดขั้ว”
“ไปกันใหญ่แล้ว มันไม่จริงตั้งแต่ชอบเล่นปูไต่แล้ว” พิศุทธิ์หันไปดุกะรัต “ไม่สนุกเลยนะกั้ง”
กะรัตยิ้มตาแพรวพราว เอาคำพูดพิศุทธิ์มาย้อน
“แต่กั้งสนุก”
พิศุทธิ์เซ็งที่โดนย้อน
“สนุกใช่ไหม” พิศุทธิ์แตะแป้งมันมาป้ายหน้ากะรัต “นี่ก็สนุก”
“คุณพิศุทธิ์” กะรัตควักแป้งมันป้ายหน้าเขาบ้าง “กั้งก็สนุกเหมือนกัน”
กะรัตกับพิศุทธิ์ก่อสงครามควักแป้งมันละเลงหน้าและตัวกันอย่างสนุก นวลมองสภาพครัวที่มีแป้งมันคลุ้งอย่างเซ็งสุดๆ เพราะตัวเองต้องเก็บกวาด
“พวกคุณสนุก...แต่นวลสิเหนื่อย”
กะรัตกับพิศุทธิ์หัวเราะอย่างมีความสุข มือถือของพิศุทธิ์วางอยู่บนโต๊ะสั่น เพราะมีสายเรียกเข้า หน้าจอมือถือเป็นชื่อสายน้ำผึ้ง แต่ไม่มีใครสนใจ เพราะมัวแต่เล่นกันอยู่
สายน้ำผึ้งมองมือถืออย่างหงุดหงิดที่พิศุทธิ์ไม่รับสาย เธอรีบจะกลับไปทำงานเพื่อเจอพิศุทธิ์โดยเร็ว พยาบาลเดินเข้ามาหา
“คุณสายน้ำผึ้งคะ” พยาบาลยื่นเอกสารให้ “นี่คือรายละเอียดค่าใช้จ่ายรักษาพยาบาลถึง ณ วันนี้ที่คุณขอดูน่ะค่ะ ตกลงคุณจะกลับพรุ่งนี้เหรอคะ”
“ใช่ค่ะ...ฉันมีงานต้องรีบไปสะสาง”
“อ๋อ…งั้นฉันขอตัวก่อนนะคะ”
พยาบาลเดินออกไป สายน้ำผึ้งดูเอกสารเห็นค่าใช้จ่ายเป็นแสน
“แสนกว่าบาทเลยเหรอ”
สายน้ำผึ้งชะงักเครียดคิดว่าจะหาเงินที่ไหนมาจ่าย ทันใดนั้นเธอมองไปทางสวนของ โรงพยาบาล
เห็นศิวานั่งผ่อนคลายอยู่ในสวน สายน้ำผึ้งมองแล้วคิดบางอย่าง
ในห้องพักฟื้น...รสสุคนธ์เดินเข้ามาถามสายน้ำผึ้ง
“ตกลงเราจะออกจากโรงพยาบาลพรุ่งนี้ จริงเหรอ” รสสุคนธ์มองเอกสารค่ารักษาพยาบาล “แล้วค่ารักษาเกือบแสนนี่เรา จะทำยังไง ผึ้งมีเงินพอเหรอ”
“น้ารสไปหยิบยืมใครมาก่อนแล้วกัน”
“แต่น้า…”
“เอาตามนี้แหละน้ารส…ผึ้งรู้นะว่าต่อไปนี้ผึ้งจะต้องจัดการยังไง”
สายน้ำผึ้งคิดถึงศิวา รสสุคนธ์มองอย่างสงสัย
เจ้าสัวบัญชามองท่านชายอ๊อดที่มาหาอย่างเครียดๆ
“5 ล้าน ครั้งที่แล้วผมเพิ่งให้คุณไป 5 ล้านเองนะ”
“เจ้าสัวก็รู้ว่าธุรกิจผมมันต้องใช้เงินหมุน ตอนนี้เราต้องลงทุนไปก่อนไม่นานเราก็กินแต่กำไร”
“ผมเกรงว่าธุรกิจที่คุณชายเอาไปหมุน มันจะไม่ได้กำไรน่ะสิแต่จะไปลงกระเป๋าเจ้ามือหมด”
ท่านชายอ๊อดชะงัก
“นี่เจ้าสัวอย่าบอกนะว่า เจ้าสัวเชื่อข่าวใส่สีที่พวกขี้อิจฉามันป้ายสีผมน่ะ”
“เอาอย่างนี้ เพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย คุณชายทำบัญชีมาให้ผมดูหน่อยได้ไหม”
ท่านชายอ๊อดชะงักแล้วโมโหกลบเกลื่อน
“อย่างนี้เท่ากับเจ้าสัวไม่ไว้ใจผมนะ ผมเป็นใคร ราชกุลผมสูงส่ง ไม่เคยโกงใคร”
“ถ้าคุณชายไม่โกง แค่ทำบัญชีมา ก็ไม่น่ามีปัญหานี่ครับ”
ท่านชายอ๊อดหน้าเครียดคิดหาวิธีจะเอาเงินจากเจ้าสัว เด็กรับใช้เข้ามา
“คุณกั้งโทรมาบอกว่ากำลังจะพาคุณพิศุทธิ์เข้ามาหาท่านค่ะ”
“อะไรนะ” เจ้าสัวบัญชาตกใจ
ท่านชายอ๊อดได้ยินว่ากะรัตกับพิศุทธิ์มาแล้วคิดแผนเจ้าเล่ห์บางอย่าง
เจ้าสัวบัญชาเดินนำท่านชายอ๊อดมาที่รถอย่างร้อนใจ
“คุณชายกลับไปก่อนเถอะ ผมไม่อยากให้คุณพิศุทธิ์มาเจอ”
ท่านชายอ๊อดเล่นตัวเพราะรู้ว่าถือไพ่เหนือกว่า
“ผมก็ไม่อยากเจอพิศุทธิ์ แต่เรื่องธุรกิจ ของผมมันก็สำคัญเหมือนกัน”
“ก็ได้ ผมเขียนเช็คให้”
“เดี่ยวผมต้องไปมาเก๊าท์. ..เอ้ย...สิงคโปร์เลย ไม่มีเวลาเอาเช็คไปขึ้นเงินหรอก ผมต้องการเงินสด”
“ผมไม่ได้พกเงินสดไว้ที่บ้านเยอะขนาดนั้น”
“งั้นก็โอนสิ เดี๋ยวนี้เขามีระบบโอนออนไลน์แล้วนะเจ้าสัว”
“ผมทำไม่เป็น”
“งั้นเดี๋ยวผมอยู่สอนเจ้าสัวให้ก็ได้” ท่านชายอ๊อดจงใจพูดย้ำ “ผมจะได้รีบสอนก่อนที่พิศุทธิ์จะมา”
เจ้าสัวบัญชามองท่านชายอ๊อดอย่างระอากับนิสัยเอาแต่ได้
รถท่านชายอ๊อดขับออกจากบ้านเจ้าสัวบัญชา ถนนอีกฝั่งรถกะรัตขับมาเฉียดจะสวนกัน พิศุทธิ์มองท้ายรถท่านชายอ๊อดที่ขับออกไปอย่างไม่แน่ใจว่าใช่รึเปล่า
เจ้าสัวบัญชากอดกะรัตอย่างรักเอ็นดู พิศุทธิ์ยังคิดเรื่องท่านชายอ๊อดในใจ แต่พยายามยิ้มกลบเกลื่อน ไม่ให้ใครรู้ว่ากำลังคิดอะไร
“นี่กั้งเอาปลานึ่งซีอิ้วที่กั้งทำครั้งแรกในชีวิตมาให้ก๋งชิมถึงบ้านเลยนะ”
“ต้องให้ก๋งเรียกรถพยาบาลมารอเลยไหม”
“อาหารฝีมือกั้งไม่เป็นพิษหรอก คุณพิศุทธิ์ชิมแล้ว” กะรัตหันไปถาม
พิศุทธิ์ “ใช่ไหมคะ”
พิศุทธิ์สะดุ้งจากภวังค์ที่คิดถึงเรื่องพ่อ
“เอ่อ...ใช่ครับ”
“งั้นไปที่โต๊ะกินข้าวกันเถอะค่ะก๋ง”
กะรัตเดินควงแขนเจ้าสัวบัญชาไปที่ห้องกินข้าว พิศุทธิ์จะเดินไป เด็กรับใช้เดินมารับถุงอาหาร พิศุทธิ์มองเด็กรับใช้คิดๆแล้วตัดสินใจถาม
“เมื่อกี้...ท่านอ๊อดมาหาเจ้าสัวใช่ไหม”
เด็กรับใช้ชะงักหน้าเสียไม่กล้าตอบ เพราะเจ้าสัวสั่งห้ามไว้
“เอ่อ...”
พิศุทธิ์มองอาการเด็กรับใช้ก็รู้คำตอบได้ทันที
เนื้อแพรกับกฤชเดินดูของใช้ในร้านสปาด้วยกัน เนื้อแพรคุยมือถือกับพิศุทธิ์ไปด้วย
“ชายไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวแม่จัดการเอง...ไปทานข้าวกับหนูกั้งเถอะลูก”
เนื้อแพรกดวางสายแล้วถอนใจเครียดกังวลเรื่องท่านชายอ๊อด กฤชมองอาการเนื้อแพรอย่างสงสัย
“มีอะไรรึเปล่าคุณ”
“ชายโทรมาบอกว่าท่านอ๊อดไปหาเจ้าสัวที่บ้านค่ะ”
“คุณชายอ๊อดไปหาเจ้าสัวทำไม เพราะพอสิ้นเสด็จในกรม หม่อมมลุลีกับท่านอ๊อด ก็ไม่เคยมาหาเจ้าสัวเลยนะ”
“นั่นน่ะสิคะ ฉันบอกตรงๆว่าสังหรณ์บางอย่างตั้งแต่ คุณชายอ๊อดซื้อรถแจกบรรดาลูกๆของท่านแล้ว นี่ได้ข่าวว่าหม่อมมลุลีก็เป็นประธานออกค่าใช้จ่ายพาเพื่อนสิบๆคนทัวร์แสวงบุญที่อินเดียอีก”
กฤชถอนใจเข้าใจสิ่งที่เนื้อแพรคิด
“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวผมจะช่วยดูให้ว่าคุณชายอ๊อดมายุ่งอะไรกับเจ้าสัว”
“ขอบคุณมากนะคะ”
กฤชยิ้มให้เนื้อแพรอย่างยินดีพร้อมช่วยอย่างจริงใจ ดวงตาของกฤชยังมีแววความรัก และหวังดีอยู่ เนื้อแพรยิ้มด้วยไมตรีพอเป็นมารยาทแล้วหันไปมองของทันทีโดยไม่สบตากฤชให้นาน กฤชมองตามเนื้อแพรอย่างทำใจ ขณะเดียวกัน สมหวังใส่หมวกและแว่นตาดำ พรางตัวแอบดูเนื้อแพรกับกฤชอยู่
พวงหยกอยู่ในบ้านคุยมือถือกับสมหวัง
“แกแน่ใจนะไอ้สมหวัง ว่าสองคนนั้นแค่มาเลือกซื้อของเข้าสปา ไม่ได้พากันไปโรงแรม”
กุนตีเดินจะผ่านพวงหยกไปทางหน้าบ้าน แต่ได้ยินแม่พูดแปลกๆ จึงชะงักยืนฟังอยู่ ด้านหลัง
“แกสะกดรอยตามอย่าให้คลาดสายตานะ ฉันไม่เชื่อหรอก ว่าสองคนนั้นมันจะตัดสัมพันธ์กันได้จริง”
พวงหยกกดวางสายแล้วหันมาเจอกุนตี พวงหยกชะงัก
“อุ้ย”
“นี่แม่ให้สมหวังสะกดรอยตามพ่อ กับคุณเนื้อแพรเหรอคะ”
พวงหยกพยายามแถ
“ฉันเห็นไอ้สมหวังมันอยู่เฉยๆ เลยหาเงินพิเศษให้มันเท่านั้นเอง”
“แม่ทำอย่างนี้แล้วมีความสุขเหรอ” กุนตีเหนื่อยใจ
“มี อย่างน้อยฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โง่ให้ใครมาหลอกเอาทั้งผัว เอาทั้งเงินเหมือนน้องแก”
“พูดเรื่องนี้อีกแล้ว...คุณพิศุทธิ์ก็ทำให้พวกเราเห็นอยู่แล้วว่าเขาไม่ได้มาเอาสมบัติของเรา”
“ฉันไม่เชื่อ แกคอยดูแล้วกัน ฉันจะกระชากหน้ากากพิสูจน์ให้เห็นว่ามันไม่เคยจริงใจกับน้องสาวแกเลย”
พวงหยกเดินออกไป กุนตีมองอย่างระอาไม่รู้จะทำยังไงกับแม่ดี
สายน้ำผึ้งยืนดักรอศิวาที่ทางเดินไปห้องพักของเขา ประตูลิฟท์เปิด ศิวาหมุนล้อรถเข็นตัวเองด้วยความหงุดหงิดและทุลักทุเล เข็นไปทางซ้ายที ทางขวาทีเพราะ ไม่ถนัด สายน้ำผึ้งหันมาเห็นแล้วรีบแกล้งเดินทำเป็นไม่เห็น ศิวาเข็นรถมาชน สายน้ำผึ้งแกล้งเซล้มไปนั่งบนตักเขา ทั้งสองสบตาใกล้ชิดกัน
“อุ้ย...ขอโทษค่ะ”
สายน้ำผึ้งทำเหนียมอาย ค่อยๆลุกแล้วแกล้งเจ็บขาแล้วเสียหลักโผเข้าไปกอดศิวา ทั้งสองสบตากันอีกครั้ง สายน้ำผึ้งยิ้มเขินๆ ศิวามองอย่างรู้ทันเกมว่าเธอคิดทอดสะพานให้เขาอยู่ สายน้ำผึ้งมองศิวาอย่างรู้ทันเช่นกันว่าเขาคิดอะไรอยู่ เธอลุกขึ้นแล้วถอยออกมา
“ขอโทษอีกครั้งนะคะ หวังว่าคุณคงไม่คิดว่าฉันแกล้งล้มอ่อยคุณ”
ศิวาแกล้งทำหน้าซื่อ
“ผมไม่คิดอย่างนั้นหรอกครับ” ศิวามองหน้าสายน้ำผึ้งอย่างจำได้ “เราเคยเจอกันมาก่อนใช่ไหมครับ...หวังว่าคุณคงไม่คิดว่า ผมใช้มุกนี้จีบคุณ”
สายน้ำผึ้งหัวเราะสวยๆเฉไฉเล่นตัวไม่ตอบทำท่าเจ็บขา
“โอ้ย”
“คุณเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“เจ็บขานิดหน่อย สงสัยโดนล้อรถคุณมั้ง”
สายน้ำผึ้งถลกขากางเกงขึ้นนิดนึงให้เห็นเรียวขาสวย แล้วแกล้งทำเป็นมองแผลที่เท้าตัวเอง ศิวามองไล่เรียวขาสายน้ำผึ้งอย่างชื่นชมว่าขาสวยจนอยากจะเห็นขึ้นไป ที่ต้นขา ศิวาเห็นเลือดที่เท้าของเธอ
“มีเลือดด้วย” ศิวาจะลุกไปดูแผลที่เท้าให้แต่เจ็บขาอยู่จึงลุกไม่ไหว “พยาบาลหายไปไหนหมดเนี่ย ไม่มาดูแลคนไข้เลยรึไง”
“ไม่เป็นไรค่ะ แผลแค่นี้เอง”
สายน้ำผึ้งก้มลงดูแผลที่เท้าตัวเอง โดยจงใจก้มโดยไม่เอามือปิดคอเสื้อชุดคนไข้ที่ เปิดกว้าง ทำให้เวลาก้มแล้วเกือบเห็นหน้าอก ศิวาเหลือบมองอย่างชะงัก สายน้ำผึ้งรู้ว่าเขามองอยู่
“งั้นฉันไปก่อนนะคะ”
สายน้ำผึ้งเดินผ่านไปทันที ศิวารีบเหลียวมองตาม
“เดี๋ยวก่อนสิครับคุณ”
สายน้ำผึ้งใช้หางตามองพึมพำ
“ผู้ชาย เหมือนกันทั้งโลก”
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 7 วันที่ 28 ก.พ. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ