อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 2 วันที่ 14 ก.พ. 57
“ก็แม่แกถึงต้องเป็นฝ่ายเอาตัวเข้าแลกเป็นเมียน้อยเขา”“แค่ข่าวซุบซิบดารา แม่ไม่เคยทำอะไรเสียหายอย่างที่ท่านพ่อกล่าวหา”
ท่านชายอ๊อดโต้ว่าถ้าไม่เอาตัวเข้าแลกจะมีกิจการใหญ่โตอย่างนี้หรือ พิศุทธิ์เถียงแทนแม่ว่า ตนรู้จักแม่ดี ท่านชายอ๊อดเยาะว่า ให้ไปถามพวกตระกูลเทพทัตดูเลยว่าเขาขยาดเนื้อแพรแค่ไหน พิศุทธิ์เพิ่งได้ยินนามสกุลนี้จากกะรัต ก็ตกใจเมื่อรู้ว่าหุ้นส่วนของแม่คือ กฤช เทพทัต
“ลูกอุตส่าห์เรียนจนคว้าเกียรตินิยมมาให้แม่
ชื่นใจถึงสองใบ...คุณกฤชเขาเป็นคนใจกว้าง ลงทุนแต่ไม่เคยมายุ่งเรื่องบริหารให้แม่ลำบากใจเลย”
“จริงๆถ้าแม่จะขยายกิจการ ให้ผมหาทุนให้ก็ได้ จะได้ไม่ต้องไปรบกวนคนอื่น”
เนื้อแพรลูบแก้มลูกชายอย่างรักใคร่ ให้เขาเก็บเงินไว้สร้างอนาคตดีกว่า ตนไม่ชอบเป็นภาระของใคร พิศุทธิ์น้อยใจที่แม่ยอมเป็นภาระของกฤช เนื้อแพรเอะใจแสดงว่าเขาต้องไปได้ฟังอะไรมา พอดีกฤชมารับ เธอจึงบอกลูกไว้ไปคุยเรื่องนี้ต่อที่บ้าน เขารับคำอย่างไม่ค่อยสบายใจ
พิศุทธิ์ยืนมองแม่ขึ้นรถไปกับกฤช ท่านชายอ๊อดเดินเข้ามาเยาะเห็นกับตาแล้วใช่ไหม เขาแปลกใจที่พ่อตามมาถึงนี่ เขาแก้ตัวแทนแม่และว่าตนเชื่อมั่นในตัวแม่ว่าไม่เคยทำตัวเสียหาย...
พิศุทธิ์กลับบ้านด้วยอารมณ์หงุดหงิด ตัดสินใจโทร.หาเนื้อแพรบอกว่าตนจะไปพักผ่อนที่พัทยา ว่าแล้วก็จัดกระเป๋าเดินทางออกไป
ooooooo
ในบ้านพักตากอากาศกุนตีกับกันตากำลังสำรวจดูความเรียบร้อยที่ให้นวลกับสาวใช้ช่วยกันเก็บของมีคมทุกชนิดที่อาจเป็นอาวุธทำร้ายร่างกายได้ออกไปให้หมด รวมถึงแจกันขวดแก้ว นวลแซวกุนตี สมแล้วที่เป็นคนควบคุมบัญชีบริษัทท่านเจ้าสัว รอบคอบมากๆ
กันตานึกได้ถ้ากะรัตคิดโดดน้ำตายล่ะ กุนตีว่าคงยากเพราะกะรัตว่ายน้ำเป็น นวลรับรองจะจับตาดูกะรัต
ไม่ให้คลาดสายตา...แล้วนวลกับสาวใช้ก็เดินมาเมียงมองกะรัตที่นอนสวมแว่นดำอยู่ริมสระว่ายน้ำ หวั่นใจว่าเธอยังหายใจอยู่หรือเปล่า นวลเข้าไปชะโงกหน้าใกล้ๆ กะรัตแว้ดใส่กระฟัดกระเฟียดลุกเดินหนีอย่างรำคาญ นวลตามถามจะทานอะไรอย่างห่วงใย กะรัตจึงสั่งให้ไปเอาเหล้ามา นวลชะงักถูกสั่งห้ามไว้เด็ดขาด กะรัตไม่พอใจเดินปึงปังขึ้นห้อง
ผ่านไปสักระยะ กันตากับกุนตีแปลกใจที่กะรัตไม่ออกมาทานข้าว จึงเคาะเรียกเห็นเธอเงียบ จึงไขประตูเข้าไป ปรากฏว่าไม่มีกะรัตในห้อง มีแต่หน้าต่างเปิดอ้าอยู่ ทุกคนตกตะลึง...
พิศุทธิ์เดินออกจากบ้านพักของตัวเองมาเดินเล่นริมหาด พลันเห็นสาวคนหนึ่งยืนเหม่ออยู่บนสะพานไม้ที่ยื่นออกไปในทะเล เขารู้สึกสะดุดตา ดูเธอสวยกลมกลืนกับท้องฟ้าและผืนทะเล แต่แล้วลมพัดผ้าพันคอเธอปลิว เขาเห็นเธอก้าวไปสุดปลายสะพานก็ตกใจคิดว่าเธอจะโดดน้ำตาย จึงวิ่งเข้าไปรวบตัวเธอมากอดไว้ พอหมุนตัวเธอมาเป็นกะรัต ต่างคนต่างตกใจ
“ปล่อย! ปล่อยฉันนะไอ้คนฉวยโอกาส ช่วยด้วย!”
พิศุทธิ์ตกใจท้วง เธอจะบ้าหรือ กะรัตโวยให้ปล่อย เขานึกได้คลายอ้อมกอด กะรัตโกรธหน้าดำหน้าแดง ยิ่งเข้าใจว่าเขาเป็นเหมือนผู้ชายฉวยโอกาสทั่วไป พิศุทธิ์พยายามจะอธิบาย
“ผมเนี่ยนะปล้ำคุณ ถ้าผมจะทำอะไรทุเรศแบบนั้น ผมจะหนีคุณออกมาจากม่านรูดนั่นทำไม ในเมื่อคุณเองก็ให้ท่าผมซะขนาดนั้น คุณนี่มันร้ายกว่าที่ผมคิดไว้มาก คิดฆ่าตัวตายอยู่แท้ๆ พอผมมาห้ามก็พาลเปลี่ยนเรื่องโยนความผิดให้คนอื่น แสบจริงๆ...” พิศุทธิ์สอนให้เธอคิดในแง่ดีว่าการสูญเสียครั้งนี้ทำให้เธอตาสว่างและหลุดพ้นจากคนเห็นแก่ตัวพวกนั้น
กะรัตหน้าเหวอตนหรือจะคิดฆ่าตัวตาย ว่าแล้วก็ชี้ไปที่ผ้าพันคอในทะเล ว่าตนจะเก็บผ้านั่นต่างหาก พิศุทธิ์เปลี่ยนมาเหวอแทน กะรัตไม่รอช้าไล่เบี้ยเขาทันที
“แต่ที่สำคัญกว่าความเข้าใจผิดของคุณ คือฉันอยากรู้ว่าคุณมาที่นี่ได้ยังไง และคุณรู้ลึกเรื่องส่วนตัวของฉันได้ยังไงไม่ทราบ...ว่าไงคะ จะตอบคำถามไหนก่อนดี เรื่องที่คุณสะกดรอยตามฉัน หรือเรื่องที่คุณแอบล้วงลึกอดีตของฉันซะแจ่มแจ้งแดงแจ๋”
“มันไม่ใช่ทั้งสองอย่าง เรื่องที่ผมมาเจอคุณที่นี่มันเป็นแค่ความบังเอิญ ส่วนเรื่อง...เผอิญมีคนพูดเรื่องของคุณให้ผมฟัง ก็แค่นั้น” กะรัตถามแน่ใจ “นี่! อย่ามาทำท่าต้อนเหมือนผมเป็นจำเลยของคุณหน่อยได้ไหม ถ้าคุณไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตายจริงๆผมก็ขอโทษที่เข้าใจผิด เป็นอันว่าเรื่องของเราจบกัน” พิศุทธิ์รู้สึกหน้าแตกยับเยินจะเดินหนี
กะรัตโวยวายยังไม่เคลียร์จะมาเดินหนีแบบนี้ไม่ได้ พลันเธอเหยียบไม้ที่ผุหัก เซแซ่ดๆตกน้ำตูม...พิศุทธิ์ได้ยินเสียงตกใจ กระโดดตามลงไปช่วย เขากอดเธอแน่นพากลับเข้าฝั่ง เธอดิ้นขลุกขลักอย่างไว้ตัว พอเขาวางร่างเธอลง เธอลุกขึ้นแล้วเซเพราะข้อเท้าแพลง พิศุทธิ์จึงถามว่าบ้านอยู่ไหนตนจะไปส่ง กะรัตน้ำตาเอ่อไม่อยากกลับไปให้พี่น้องควบคุม ปัดว่าไม่มีบ้านที่ไหน
พิศุทธิ์ถอนใจ รู้สึกว่าตนกับเธอต้องร่วมเวรร่วมกรรมกันอีก เขาตัดสินใจอุ้มพาเธอไปบ้านพักตัวเอง กะรัตแอบมองใบหน้าขาวสะอาดของเขาอึ้งๆ...
ทุกคนในบ้านกะรัตตามหาเธอให้พล่าน นวลเดินร้องไห้ไปที่สะพานไม้ด้วยความเป็นห่วงเจ้านายก็ไม่พบ...ด้านกะรัตเธอเปิดประตูห้องน้ำแล้วยืนนิ่งใน
ชุดเสื้อผ้าหลวมโพรกที่พิศุทธิ์เอาให้เปลี่ยน รอเขามาประคองเดิน พิศุทธิ์แอบยิ้มอย่างเอ็นดู
พิศุทธิ์พากะรัตมานั่งแล้วย่อตัวลงพับขากางเกงให้ แล้วเอายามาทานวดข้อเท้าอย่างเบามือ กะรัตรู้สึกถึงความเนี้ยบและเป็นสุภาพบุรุษของเขา อดแขวะไม่ได้ที่เขามีของทุกอย่างพร้อม
“ใครจะรู้ว่าเราจะต้องเจอกับเหตุการณ์อะไรบ้าง เพราะงั้นเราถึงไม่ควรประมาท”
“คุณกำลังจะตำหนิฉันงั้นสิ”
“เปล่า...ที่คุณเจ็บตัวก็เพราะอุบัติเหตุ ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจ”
“แต่อุบัติเหตุมันเกิดจากความไม่ระวังไม่ใช่เหรอ”
“รู้เหมือนกันนี่” พิศุทธิ์อมยิ้ม กะรัตค้อนที่ไม่น่าเปิดช่องโหว่ เขารีบเอาใจ “โอเค...ตอนนี้ก็ถึงคิวที่คุณต้องโทร.ไปบอกที่บ้านมารับแล้ว” กะรัตอ้างไม่มีโทรศัพท์ พิศุทธิ์ยื่นให้ “โทร.ซะ”
กะรัตหมั่นไส้ สะบัดเสียงรู้แล้วน่า พิศุทธิ์เดินออกไปเตรียมอาหารให้ กะรัตเบ้ปากแล้ววางมือถือลงไม่คิดจะโทร.ตามใครทั้งนั้น...พยายามเดินกะเผลก
ออกมายืนดูพิศุทธิ์ทำอาหารอย่างคล่องแคล่ว เขาหันมาถาม โทร.เรียบร้อยแล้วหรือ เธอพยักพเยิดไปงั้นๆ พิศุทธิ์ยกข้าวต้มมาวางให้ กะรัตรู้สึกทึ่งปนอบอุ่นเพราะไม่เคยมีผู้ชายคนไหนทำให้แบบนี้
ooooooo
โถงรับแขกในวังหม่อมมลุลี ท่านชายอ๊อดเดินคุยโทรศัพท์ท่าทางหงุดหงิด ผัดผ่อนการชำระหนี้ที่ถูกทวงถาม สุธาทิพย์เดินนำไหมและเม่น ลูกสาวลูกชายลงมาจากชั้นบน บอกท่านชายว่าตนจะพาลูกๆไป ทานข้าวกับคุณหญิงพัชรีที่โรงแรมแชงกรีล่า มื้อนี้ตนอาสาเป็นเจ้ามือ
ท่านชายอ๊อดแอบเซ็งแต่ทำหน้าใหญ่เตือนให้สั่งของดีๆแพงๆให้ท่าน อย่าให้ใครซุบซิบนินทาเราได้ สุธาทิพย์รับคำ หม่อมมลุลีเดินสวนสามคนแม่ลูกเข้ามา ท่านชายอ๊อดรี่เข้ากอดอย่างประจบ หม่อมรู้ทันดักคอไว้ก่อนว่าตนไม่มีเงินให้ไถ ท่านชายทำหน้าเจื่อนๆออกตัวว่าคิดถึงแม่ต่างหาก ไม่ได้เจอหน้ากันหลายวัน หม่อมมลุลียิ้มเยาะ
“คนอย่างชายถ้าไม่ขอเงินแม่ แล้วจะเอาเงิน ที่ไหน ได้ข่าวว่าคราวนี้โดนบริษัทรับเหมาที่ฮั้วงานกัน มันทิ้งงานก่อสร้างค้างไว้แล้วเชิดเงินหนีไปสิบล้านเลยไม่ใช่เหรอ แม่บอกไว้ก่อนนะว่าไม่เหลือสมบัติอะไรจะขายเอาเงินมาช่วยชายอีกแล้ว สิ่งเดียวที่เหลือคือวังกับชีวิตคนแก่คนนี้”
“ผมทราบแล้วล่ะครับ ผมถึงได้ให้ท่านแม่ไปพูดกับไอ้ลูกหัวดื้อนั่น ให้มันดองกับท่านรัฐมนตรีอิสระ”
หม่อมมลุลีอ่อนใจเพราะพิศุทธิ์ไม่ยอม ท่านชายหัวเสียเพราะตนก็โดนปฏิเสธมาเช่นกัน
“แล้วจะทำยังไง แม่บอกไว้ก่อนนะว่าแม่ไม่ยอม ให้ชายลากชื่อเสียงเราไปเสื่อมเสียเพราะความเขลาของชายเด็ดขาด...พิศุทธิ์ก็อีกคน ไม่เคยให้ความร่วมมืออะไรกันเลย เฮอะ...นี่มันคงโดนนังเนื้อแพรเสี้ยมซะจนพลอยใฝ่ต่ำไปด้วย เวรกรรมของฉันจริงๆมีลูกก็ดีแต่ผลาญ มีหลานก็ซื่อจนโง่” ท่านชายอ๊อดสะดุ้งที่โดนหางเลข หม่อมมลุลีสั่งให้เขาไปบังคับพิศุทธิ์ให้ได้
ด้านพิศุทธิ์ยืนพิงขอบประตูมองกะรัตกวาดข้าวต้มในชามกินจนเกลี้ยง แอบปลื้มแสดงว่าอร่อย กะรัตโต้ว่าตนหิวต่างหาก ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย พิศุทธิ์เปรยขณะเก็บชามล้าง
“ผมไม่เข้าใจ คุณจะทำให้ตัวเองลำบากไปทำไม เป็นถึงหลานสาวเจ้าสัวร่ำรวยล้นฟ้า”
“รู้สึกคุณจะรู้ประวัติฉันทะลุทะลวงเหลือเกินนะรู้ตัวไหมว่าคุณทำฉันเซอร์ไพรส์ตลอด”
“คุณเองก็มีเรื่องทำให้ผมช็อกทุกครั้งที่เจอเหมือนกัน” พลันมือถือที่วางบนโต๊ะดัง
พิศุทธิ์คว้ามาดูเป็นเนื้อแพรที่โทร.มา จึงเลี่ยงไปคุยตรงระเบียง กะรัตหมั่นไส้เข้าใจว่าเป็นแฟนโทร.มา จึงกะเผลกไปแอบฟัง...เนื้อแพรคิดว่าเขาไม่พอใจเรื่องกฤชจึงหนีมา จะอธิบายพิศุทธิ์ว่าไม่ใช่ ไว้ตนกลับไปค่อยคุยกัน ไม่ทันไร กะรัตเซไปชนตู้ แจกันตกมาแตกอุทานเสียงดัง พิศุทธิ์ชะงักตัดสาย เนื้อแพรงงได้ยินเสียงผู้หญิง...
พิศุทธิ์เดินมาดู เห็นแจกันแตกก็ก้มลงเก็บ กะรัตขอโทษขอโพยแล้วบอกว่าตนจะเก็บเอง ให้เขาไปคุยกับแฟนต่อ เขาเหล่มองที่เธอแอบฟัง
“ผมว่าแทนที่คุณจะอยากรู้ คุณไปโทร.ถามคนที่บ้านดีกว่าถึงไหนแล้ว นี่มันเกือบสามชั่วโมงเข้าไปแล้วนะ”
กะรัตอ้ำอึ้ง พิศุทธิ์เอะใจเอามือถือมากดดูเบอร์สุดท้ายที่โทร.ออก ไม่มีเบอร์แปลกปลอมจึงรู้ว่ากะรัตไม่ได้โทร.ตามที่บ้านมารับ จึงต่อว่าป่านนี้คนที่บ้านเธอคงห่วงมาก กะรัตโพล่งขึ้น
“ฉันมันตัวปัญหา คุณรู้ไหมว่าฉันทำให้คนในครอบครัวอับอายขายหน้าแค่ไหน” พิศุทธิ์ติงว่าคิดมากเกินไป กะรัตปล่อยโฮ “ฉันแต่งงานมาสามครั้ง ถูกสามีหักหลังทั้งสามคน แล้วล่าสุด...นอกจากมันจะนอกใจฉัน ฉันยังถูกเพื่อนที่คบกันมาตั้งแต่ยังเด็กทรยศเอา ไม่ใช่แค่นั้น แต่มันยังทำให้ฉันกลายเป็นเมียน้อย คุณได้ยินไหม...ก่อนหน้าฉันจะมาที่นี่ คนที่เคยเป็นเพื่อนรักของฉัน เอาทะเบียนสมรสที่มันแอบไปจดกับสามีฉัน มาบอกกับฉันว่ามันคือเมียหลวง ส่วนฉันนอกจากจะถูกสวมเขามาตลอดเวลา ฉันยังถูกเพื่อนชั่วหักหลังเอาอย่างหน้าด้านๆ คุณคิดว่าจะมีใครยอมรับเหตุการณ์แบบนี้ได้ง่ายๆ งั้นเหรอ”
พิศุทธิ์ยืนมึนมองกะรัตฟูมฟาย รำพันว่าเธอทำให้คนที่รักเธอทั้งหมดเสียใจกับความโง่ของตัวเอง พิศุทธิ์ปลอบว่าเธอเป็นฝ่ายถูกกระทำ ทุกคนต้องเข้าใจ แต่กะรัตก็ยังเสียใจที่ทำให้ทุกคนอับอายผิดหวัง ตน
ไม่รู้จะเริ่มต้นกับชีวิตต่อไปอย่างไรดี กะรัตสะอื้น ขอร้องพิศุทธิ์ ขอพักใจอยู่บ้านเขาสักคืน เผื่อตนจะไม่นอนฝันร้ายอีก พิศุทธิ์สงสารเธอจับใจ
คืนนั้น กะรัตยืนมองพิศุทธิ์เปลี่ยนผ้าปูที่นอนให้ใหม่อย่างคล่องแคล่ว เขาบอกให้เธอนอนอย่างสบายมีอะไรตะโกนเรียกได้ตลอดเวลา กะรัตยิ่งประทับใจในตัวเขา...และแล้ว ในคืนนั้นกะรัตก็นอนฝันร้าย ร้องกรี๊ดขึ้นมากลางดึก พิศุทธิ์ถลาเข้ามาปลุก กะรัตลืมตามาโผกอดเขาร้องไห้ตัวสั่นเหมือนลูกนก เขาปลอบเธอแล้วให้เธอนอนลง ห่มผ้าให้อย่างอาทร
ooooooo
วันใหม่ น้ำผึ้งมาทำงานตามปกติ แต่ด้วยอาการแพ้ท้องทำให้เธอโก่งคออาเจียนอยู่ในห้องน้ำ พลันได้ยินลูกน้องเม้าท์กันว่าเธอแอบไปท้องโย้กับใคร น้ำผึ้งอับอายไม่รู้จะทำอย่างไรกับอนาคตตัวเองดี ...ตัดสินใจไปหาแม่ของภูเบศร์ที่อยู่ในชุมชนแออัด
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 2 วันที่ 14 ก.พ. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ