อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 3 วันที่ 16 ก.พ. 57
“อย่าเป็นอะไรนะ ถ้าคุณเป็นอะไรฉันคงรู้สึกผิดจนวันตาย” กะรัตบีบมือพิศุทธิ์แน่นพิศุทธิ์ให้เธอจอดรถที่หน้าคลินิก เธอนึกว่าเขา ปวดจนทนไม่ไหว รีบจอดตามที่เขาต้องการ...หลังจากหมอทำแผลให้พิศุทธิ์เสร็จ ก็ออกมาบอกกะรัตว่า
“คุณต้องระวังอย่าให้แผลของสามีคุณโดนน้ำ นะคะ แล้วก็อย่าถึงกับลงไม้ลงมือกันอีก ทำร้ายร่างกายสามีก็เป็นข้อหาขึ้นโรงพักได้นะคะ”
กะรัตเหวออ้าปากจะโต้ พิศุทธิ์ชิงรับสมอ้างจะ ระวังแล้วส่งสายตาปรามกะรัตให้เงียบ...เมื่อออกจากคลินิกกะรัตสงสัยทำไมถึงให้หมอเข้าใจอย่างนั้น
กะรัตซาบซึ้งใจจะประคองเขาเดิน แต่พิศุทธิ์พยายามออกห่าง กะรัตเอ็ดว่าตนเป็นคนทำเขาเจ็บ ตนต้องรับผิดชอบชีวิตเขา พิศุทธิ์หวั่นไหวกับการใกล้ชิดเธอขยับจะเดินเอง
“คุณดื้อแบบนี้เกิดแผลปริขึ้นมาอีกจะทำยังไง” กะรัตทำเสียงดุกระชับกอดประคองเขา โดยไม่รู้ว่ามีนักข่าวแอบถ่ายภาพเขากับเธอ
ooooooo
น้ำผึ้งจงใจมาตรวจครรภ์ที่แผนกสูตินรีโรงพยาบาลที่กันตาทำงาน เพื่อต้องการให้กะรัตได้รู้ว่าตนดูแลลูกของภูเบศร์ดีอย่างไร กันตาโกรธแทนพี่สาว จึงตอกกลับว่าที่มาต้องการฝากครรภ์หรือเอาเด็กออก น้ำผึ้งสวนจะทำอย่างนั้นทำไม ในเมื่อเด็กเป็นพยานรักของตนกับภูเบศร์
“แหม...ใจถึงดีนะคะ เป็นก้อย ก้อยคงไม่กล้าแต่ก็อย่างว่าพี่ภูไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ให้ เหลือเด็กติดท้องไว้นับว่าเป็นกำไรแล้วล่ะค่ะ”
น้ำผึ้งยิ้มอย่างเป็นต่อ แกล้งถามว่าถ้ากะรัตอยากรับเป็นลูกก็มาขอตนได้ กันตาตอกกลับ
“ต๊าย...ใจกว้างจังเลยนะคะ ยกสามีให้ทั้งคนแล้วยังจะยกลูกให้อีก แต่อย่าลำบากเลยค่ะ พี่กั้งเขาไม่ได้อัตคัดผู้ชายเท่าไหร่ นี่ก็เพิ่งจะเจอคนใหม่มาช่วยดามหัวใจ คุณสมบัติดีพร้อมแบบที่เขาเรียกกันว่าเพอร์เฟกต์”
น้ำผึ้งอึ้งเมื่อรู้ว่ากะรัตกำลังจะมีอนาคตใหม่ กันตาแอบยิ้มตอกย้ำ “พี่ผึ้งก็อย่าจมปลักกับรักเดิมๆให้นานนักล่ะ จมอยู่แค่เก้าเดือนยังพอทน แต่ถ้ายังไม่ออกจากวังวนอาจต้องทนทั้งชีวิต”
กันตาเดินจากไป น้ำผึ้งเริ่มสั่นสะท้านรับไม่ได้ กับความจริงที่เพิ่งรู้...ด้านกะรัตยังคงเฝ้าดูแลพิศุทธิ์ด้วย รู้สึกผิด ปากก็บ่นว่าเขาน่าจะไปพักฟื้นที่บ้านตน อยู่คนเดียวแบบนี้ใครจะดูแล แถมหาว่าบ้านเขาเล็กอุดอู้ ถ้าแผล ติดเชื้อขึ้นมาจะทำอย่างไร พิศุทธิ์รำคาญบอกให้เธอกลับไป
“เรื่องอะไร เกิดคุณเป็นอะไร ฉันจะได้ถูกจับข้อหาฆ่าคนตาย มานี่ ไปนอนในห้องดีกว่า” กะรัตประคองจะพาไป แล้วต้องตกใจที่เขาตัวร้อนจี๋ “ตายแล้ว! ทำไมตัวร้อนยังงี้”
พิศุทธิ์ปัดว่าเดี๋ยวกินยาแก้อักเสบก็หาย กะรัต คว้าถุงยามาเปิดดู เห็นว่าเป็นยาหลังอาหารจึงนึกได้ว่าต้องหาอาหารให้เขากิน เธอบอกให้เขารอเดี๋ยว ว่าแล้วก็วิ่งกลับบ้าน พิศุทธิ์ร้องห้ามเสียงแหบพร่า เหนื่อยใจกับความจุ้นจ้านของเธอ
ทางบ้าน กุนตียังเข้าใจว่ากะรัตนอนอยู่บนห้อง นวลรายงานเป็นตุเป็นตะว่ากะรัตอยู่เงียบแบบนี้ค่อยหาย ห่วง ไม่ทันไร กะรัตวิ่งมาจากชายหาด ทั้งกุนตีและนวลตกใจ กะรัตไม่ฟังว่าใครจะถามอะไร ลากนวลให้ไปทำ ข้าวต้มด่วน กุนตีรีบถามว่าเกิดอะไรขึ้น กะรัตบอกว่าพิศุทธิ์โดนแทง ทั้งสองตกใจหนักขึ้น ถามจับคนร้ายได้ไหม
“คนร้ายก็กั้งนี่แหละค่ะ ถ้าไม่อยากให้กั้งกลายเป็นผู้ร้ายฆ่าคนก็ช่วยหยุดถามแล้วไปหยอดน้ำข้าวต้มให้เขาเดี๋ยวนี้เลย” กุนตีกับนวลถึงกับเหวอ
เวลาผ่านไป กุนตีเดินตามกะรัตมาที่บ้านไม้หลังเล็กๆของพิศุทธิ์ นวลกับสาวใช้หอบกระเป๋ายาและอาหาร มาถึงเห็นชามข้าววางทิ้งบนโต๊ะและซองยาที่แกะกินแล้ว ก็รู้ได้ทันทีว่าพิศุทธิ์ทำอะไรทานเองเรียบร้อยแล้ว กะรัตกับกุนตีย่องเข้ามาดูเขาในห้องนอน เห็นนอนหลับปุ๋ย กะรัตปรี่เข้าขยับผ้าห่มให้เขาอย่างห่วงใยจนกุนตีกับนวลแปลกใจ นวลเปรยว่ามีพยาบาลส่วนตัว แบบนี้ต้องถือว่าทำบุญมาดี กะรัตแก้ตัวว่าตนแค่แสดงความรับผิดชอบ กุนตีดักคอ
“รับผิดชอบก็ส่วนรับผิดชอบ แต่อย่าส่วนตัวให้มันมากนักละกัน”
“กั้งก็แค่ไม่อยากให้ตัวเองรู้สึกผิดเท่านั้นเองพี่กุ้ง”
กุนตีกระแนะกระแหน ให้มันจริงเถอะ นวลหัวเราะคิกคัก กะรัตฟาดเพี้ยะ...สุดท้ายกะรัตก็อยู่เฝ้าไข้พิศุทธิ์จนค่ำมืด พิศุทธิ์ค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้น เห็นกะรัตกำลังถอดเสื้อตนอยู่ก็ตกใจลุกพรวดขึ้น เธอเอ็ดให้อยู่เฉยๆ เพราะเช็ดตัวอยู่ เขาปัดป้องอ้างไม่เหมาะ เธอเป็นผู้หญิง
“แต่เป็นหญิงที่เคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว กะอีแค่จะช่วยเช็ดตัวให้คนป่วยไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน” กะรัตสวนหน้าตาเฉย
“แต่ผมไม่ชินกับการมีผู้หญิงมาป้วนเปี้ยนใกล้ๆ”
“นี่ทำยังกับว่าฉันหื่น อยากลวนลามคุณซะเต็มประดางั้นล่ะ”
“ผมไม่อยากให้คุณเสื่อมเสีย อย่าทำให้ผมลำบากใจเลยดีกว่า ผมขอร้อง”
กะรัตหมั่นไส้กับความเป็นสุภาพบุรุษของเขา ลุกพรวดจะไปแต่เสียจังหวะล้มลงไปทับเขา หน้าประชิดกัน ต่างคนต่างรู้สึกอึ้งๆ นวลเปิดประตูเข้ามาตกใจ “บร๊ะเจ้า! ขะขะขอโทษค่ะ”
กะรัตผละออกเขินๆ หันมาบอกนวลให้ช่วยเช็ดตัวพิศุทธิ์ต่อ แต่เขาปฏิเสธจะทำเอง แล้วเชิญทั้งสองคนออกไปก่อน กะรัตสะบัดหน้าออกไปเคืองๆ พิศุทธิ์เผลอยิ้มเอ็นดูท่าทีของเธอ...นวลอดชมไม่ได้ว่าพิศุทธิ์ช่างเป็นผู้ชายที่น่ารัก กะรัตเขินแก้เก้อบอกให้นวลไปเตรียมข้าวต้ม
กะรัตป้อนข้าวพิศุทธิ์อย่างเก้ๆกังๆ จนเขาอดขำไม่ได้ “ผมเพิ่งรู้ว่าคุณหนูเอาแต่ใจอย่างคุณ ก็เอาใจคนอื่นเป็นเหมือนกัน”
“ที่ฉันยอมทำก็เพราะฉันเป็นคนทำให้คุณเจ็บ ไม่งั้นอย่าหวังเลยว่าฉันจะทำแบบนี้ให้ใครพูดมากนักกินเองแล้วกัน”
“ไหนว่าจะรับผิดชอบ ที่แท้ก็พวกเก่งแต่ปาก” กะรัตจะอ้าปากเรียกนวล “อย่าแม้แต่จะคิด เรื่องนี้นวลไม่เกี่ยว คุณเป็นหนี้ผม คุณทำให้ผมเจ็บ คุณต้องเป็นคนทำเอง”
กะรัตหมั่นไส้ที่เมื่อกี้มาเล่นตัว พิศุทธิ์ติงคนที่เอาแต่อารมณ์อย่างเธอ เป็นพวกวุฒิภาวะทางอารมณ์ต่ำ ไม่มีทางประสบความสำเร็จในชีวิต ถ้าไม่รู้จักควบคุมตัวเอง...กะรัตฉุนที่โดนด่า พิศุทธิ์แก้ต่างว่า ตนพูดตามหลักจิตวิทยา และว่าเธอต้องป้อนข้าวจนเสร็จและทำตามคำสั่งตนทุกอย่าง กะรัตเถียงไม่ออก เขาแอบยิ้มอย่างพอใจ ระหว่างที่ป้อนข้าว ผมกะรัตตกมาปรกหน้า พิศุทธิ์เผลอปาดให้ กะรัตชะงักกับสัมผัสของเขาที่แก้ม เงยมองอึ้งๆ สองคนประสานสายตากัน
กะรัตโพล่งขึ้น “คิดอะไรกับฉันป่ะเนี่ย!”
พิศุทธิ์ชะงักชักมือกลับ แก้เก้อบอกว่าอิ่มแล้ว ไล่เธอให้กลับไปได้ กะรัตโกรธลุกขึ้นเดินปึ่งๆออกไป... นวลล้างชามจนเสร็จบอกกะรัตให้กลับบ้านตนจะดูแลพิศุทธิ์ให้เอง พลันโทรศัพท์บ้านดังขึ้น กะรัตสะดุ้งเข้าไปรับสาย ถามจะพูดกับใคร เนื้อแพรนิ่งไปสักพักที่ได้ยินเสียงผู้หญิงกว่าจะถามว่าพิศุทธิ์อยู่ไหม กะรัตเข้าใจว่าแฟนเขาโทร.มา จึงตอบว่าอยู่แต่ไม่สะดวกมาพูดสายตนจะบอกให้เขาโทร.กลับไปหา เนื้อแพรจึงบอกว่าให้เขาโทร.กลับมาบ้าน และถามนั่นใครพูด
“ดิฉันเป็นเพื่อนบ้าน แค่แวะมาเยี่ยมเขาเท่านั้น ถ้าไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้ก่อนนะคะ”
พิศุทธิ์เดินออกมาแปลกใจที่กะรัตยังไม่กลับ กะรัตเคือง “ไล่ดีนัก น่าจะปล่อยให้ตายไปเลย แต่ถ้าคุณตาย ฉันจะบอกทางบ้านคุณว่ายังไง”
พิศุทธิ์รีบถามเมื่อกี้ที่บ้านตนโทร.มาใช่ไหม กะรัตพยักหน้า เขารีบถามเธอบอกอะไรไปบ้าง กะรัตโวย “นี่ ฉันรู้หรอกนะว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด เชิญโทร.กลับไปรายงานตัวซะ เดี๋ยวเขาจะห่วงจนกินไม่ได้นอนไม่หลับ...ไปเถอะนวล กลับ อยู่ไปเขาจะลำบากใจเปล่าๆ”
กะรัตเดินงอนปึ่งๆไป พิศุทธิ์หนักใจจะแก้ตัวกับแม่อย่างไรดี...นวลบ่นไปตลอดทางผิดหวังที่พิศุทธิ์มีครอบครัวแล้ว ทำไมกะรัตไม่มีผู้ชายดีๆแบบนี้เข้ามาในชีวิตบ้าง กะรัตประชดเพราะตนไม่มีวาสนา ผู้ชายดีๆถึงไม่ชายตาแล นวลมองเจ้านายอย่างสงสาร
ooooooo
ช่วงพักเที่ยง น้ำผึ้งนั่งมองภาพอัลตราซาวนด์ลูก นึกถึงคำถากถางของกันตา ที่ว่าตนอย่าจมปลักกับรักเดิมๆนาน จมอยู่แค่เก้าเดือนก็พอทน อย่าจมอยู่ในวังวนทั้งชีวิต จึงตัดสินใจสั่งซื้อของบางอย่างทางอินเตอร์เน็ต พอดีเพื่อนๆที่ทำงานกลับเข้ามา เธอรีบเปลี่ยนภาพหน้าจอคอม
เพื่อนๆเม้าท์ภาพข่าวในหนังสือพิมพ์กันใหญ่ “งานนี้ทะเลพัทยาคงร้อนฉ่า เพราะแม่ม่ายไฮโซชื่อย่อ ก.แอบควงผู้ชายคนใหม่ไปจี๋จ๋าทั้งที่สามีรายล่าเพิ่งลาโลกไม่ถึงเดือน เห็นทีชาตินี้คงไม่เคยรู้จักคำว่าตรอมใจ เพราะหนุ่มหน้าใสพากันเข้าคิวอาสาดามหัวใจให้เธอ”
“หึม...นี่ขนาดดวงกินผัว ยังมีคนเสนอตัวมาลองของอยู่เรื่อยๆนะยะ...คนอะไร้ แต่งงานเป็นว่าเล่น ผู้หญิงบางคนจะแต่งซักทียังไม่มีวาสนา”
น้ำผึ้งได้ยินแล้วเจ็บจี๊ดกำมือแน่นด้วยความอิจฉาที่กะรัตกำลังมีความสุขขณะที่ตนทุกข์แสนสาหัส เธอลุกพรวดเดินตึงๆออกไปจากตรงนั้น ไม่ทันไร มีคนโทร.มาบอกว่ากำลังเอาของไปส่งให้ที่บ้าน น้ำผึ้งตกใจรีบกลับบ้านเกรงรสสุคนธ์จะเห็นของนั่น
เมื่อถึงบ้าน รสสุคนธ์กำลังรับของจากเมสเซนเจอร์พอดี น้ำผึ้งปรี่เข้าแย่งของนั้น แต่รสสุคนธ์ชักสงสัยจึงฉีกซองดู เห็นเป็นแผงยาทำแท้งก็เอ็ดใส่ทำไมคิดโง่ๆจะฆ่าลูก น้ำผึ้งเถียงว่านี่เป็นชีวิตของตน น้าไม่เกี่ยว รสสุคนธ์สะเทือนใจ
“ใช่...ชีวิตของผึ้ง เป็นชีวิตที่น้าคนนี้รักยิ่งกว่าตัวเอง น้าต้องทนลำบากแค่ไหน กว่าจะเลี้ยงผึ้งให้มีวันนี้ได้ แล้วเนี่ยเหรอคือสิ่งที่ผึ้งจะตอบแทนน้า”
น้ำผึ้งร้องไห้โฮ “แต่ผึ้งอายเขา น้ารู้ไหมว่าสังคมนี้มันไม่มีพื้นที่ให้คนแพ้ยืนหรอก”
“ไม่จริง เราคือคนเลือกว่าเราจะยืนอยู่ตรงไหน ไม่ใช่คนอื่น เชื่อน้าเถอะนะผึ้ง อย่าทำบาปอีก อะไรที่ พลาดไปแล้ว ลืมมันซะแล้วเริ่มต้นใหม่ น้าขอนะ”
น้ำผึ้งมองน้าสาวด้วยน้ำตานองหน้า ไม่อาจทำได้ เธอวิ่งขึ้นห้องปิดประตูโครม รสสุคนธ์ตกใจเกรงหลานสาวจะกินยา วิ่งตามไปตบประตูปังๆ น้ำผึ้งฉีกแผงยา
กระจายเต็มพื้นเหลือเม็ดเดียวในมือ นึกอิจฉาชะตาชีวิตของกะรัตที่แตกต่างกับตนอย่างสิ้นเชิง เสียงทุบประตูปังๆ ยังดังไม่ขาดสาย น้ำผึ้งตัดสินใจกลับมาเปิดประตู...รสสุคนธ์เห็นเม็ดยาเกลื่อนพื้นก็รีบปาดทิ้ง มองน้ำผึ้งว่าทานเข้าไปบ้างหรือเปล่า น้ำผึ้งเชิดหน้าเหมือนฮึดสู้
“ผึ้งไม่โง่ปล่อยให้กั้งมันมีความสุขอยู่คนเดียวหรอก อย่านึกว่าเกมนี้จะล้มกระดานแล้ว หนีไปมีชีวิตใหม่ได้ง่ายๆมันทำลายชีวิตผึ้งขนาดนี้แล้วยังมีหน้าหนีไปเสพสุข ผึ้งไม่ยอมหรอก”
รสสุคนธ์อึ้งกับความคิดของหลาน น้ำผึ้งประกาศกร้าว ถ้าตนทุกข์กะรัตก็ต้องทุกข์ด้วยตนจะใช้ลูกเป็นมารความสุขแทงใจกะรัตไปทั้งชีวิต
ooooooo
วันต่อมา กุนตีแกล้งดักคอน้องสาวไม่ไปดูอาการพิศุทธิ์หรือ กะรัตออกอาการหงุดหงิดที่เขามีเมียโทร.มาหา กุนตีว่าไม่แปลกที่เขาจะมีเมีย ในเมื่อกะรัตยังมีสามีมาแล้วตั้งสามคน แต่อยากรู้ว่าตัวจริงของเขาจะเป็นผู้หญิงแบบไหน นวลเตือนว่าอย่างไรเสียก็ต้องไปทำแผลให้เขา
พิศุทธิ์นอนพักอยู่ในห้อง ได้ยินเสียงคนเข้ามาในบ้านก็เข้าใจว่าเป็นกะรัตจอมจุ้น จึงค่อยๆพยุงตัวเองออกไป พลันต้องตะลึง เมื่อเป็นเนื้อแพรยืนยิ้มอยู่ เธอบอกว่าต้องการมาดูว่าเขาอยู่กับสาวใด พิศุทธิ์ปฏิเสธว่าคนที่รับสายเมื่อวานเป็นเพื่อนบ้าน เนื้อแพรเห็นอาการลูกชายก็ตกใจเข้าประคองให้นั่ง และดูแลทำแผลให้ใหม่
กะรัตเดินมากับนวล พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นเบื้องหลังหญิงสาวผมยาวดำขลับ กำลังทำแผลให้พิศุทธิ์ ท่าทางเธอสนิทสนม ทั้งกอดทั้งหอม ก็เข้าใจว่าเป็นเมียพิศุทธิ์มา จึงหันหลังกลับชนกับนวลที่ถือกล่องยาหล่นกระจาย พิศุทธิ์กับเนื้อแพรสะดุ้งหันมอง กะรัตเดินจ้ำอ้าว นวลก้มเก็บของไม่ทันจะวิ่งตาม พิศุทธิ์กุมแผลวิ่งผ่านออกไป เขาร้องเรียกกะรัตให้หยุด เนื้อแพรตามดูอย่างสงสัย กะรัตนึกได้ไม่จำเป็นต้องหนีเหมือนคนอกหัก จึงหันมาสู้หน้า เขาถามทำไมต้องหนี
“ฉันนึกได้ว่าลืมของไว้ คุณกำลังมีแขกก็ตามสบายเถอะ”
พิศุทธิ์จะบอกว่าเป็นใครก็พอดีเนื้อแพรตามมาถึง “หนูกั้ง...หนูกั้งใช่ไหม”
กะรัตตกตะลึงอุทานจิกเรียก...นังเนื้อแพร พิศุทธิ์ไม่ค่อยพอใจ กะรัตฉะทันทีว่ามาที่นี่ทำไม เนื้อแพรโต้ “น่าจะเป็นฉันมากกว่าที่ต้องถามว่าคุณมาที่บ้านของเราได้ยังไง”
“ฉันไม่ได้อยากมาเหยียบนักหรอกนะ ถ้ารู้ว่ามันเป็นรังรักที่เธอหลอกฟันเงินพ่อฉันมาซื้อไว้กกผู้ชาย” พิศุทธิ์เอ็ดให้หยุดก้าวร้าว “คุณรู้รึเปล่าว่านังผู้หญิงคนนี้เป็นเมียน้อยพ่อฉัน”
“กะรัต! มันจะมากไปแล้วนะ” พิศุทธิ์เหลืออด
“นี่แสดงว่าเขาไม่ได้บอกคุณ คุณกำลังโดนเขาหลอกรู้ไหม เลิกยุ่งกับเขาซะ เขากำลังสวมเขาให้คุณไม่รู้ตัวรึไง”
“ถ้าคุณไม่หยุดพูด ผมจะจับคุณโยนลงทะเล ล้างคำพูดของคุณออกไปซะ”
เนื้อแพรปรามและพยายามจะอธิบายกับกะรัต แต่เธอกลับโต้อย่างหยาบคาย หาว่าพ่อตนสนองให้ไม่ถึงอกถึงใจถึงได้มาหาทางปลดปล่อยถึงนี่ พิศุทธิ์โกรธจัด อุ้มกะรัตจะเอาไปโยนทะเล เธอดิ้นร้องโวยวาย กระแทกโดนแผลเขาเลือดทะลัก เขาทรุดลงปล่อยเธอ แต่ยังกระชากแขนเธอไว้ให้ขอโทษเนื้อแพรก่อน กะรัตผิดหวังด่าทอ
“สุดท้าย ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด ปลิ้นปล้อน มักมาก เลว!” กะรัตเรียกนวลให้กลับ
พิศุทธิ์ตะโกนลั่น “รู้ไว้ด้วยนะว่า ชีวิตนี้...ผมไม่มีทางรักใครมากไปกว่าผู้หญิงคนนั้น”
กะรัตสะเทือนใจ เนื้อแพรมองสองคนอย่างสงสัย ซักไซ้จนพิศุทธิ์ต้องยอมสารภาพว่า กะรัตเป็นคนทำตนบาดเจ็บ จึงรับผิดชอบด้วยการดูแลเท่านั้น
เนื้อแพรถอนใจ “ฟังแม่นะลูก กะรัตเป็นคนที่น่าสงสารก็จริง แต่ไม่ใช่ผู้หญิงที่ลูกควรจะสานต่อ เขาไม่มีวันทำให้ลูกมีความสุขได้ เชื่อแม่”
“แม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ตราบใดที่เขายังดูถูกแม่แบบนี้ ผมกับเขาไม่มีทางลงเอยกันอย่างที่แม่เป็นห่วงแน่นอน” เนื้อแพรฟังพิศุทธิ์แล้วยังไม่วางใจ
ooooooo
นวลแอบเม้าท์ให้กุนตีฟังเรื่องเนื้อแพร ในขณะที่กะรัตรัวกดโทรศัพท์หากฤช แต่เขาติดประชุมไม่รับสาย...กะรัต กุนตีและนวลเดินทางกลับกรุงเทพฯทันที กว่าจะถึงบ้านก็ค่ำพอดี
กฤชทักทำไมถึงรีบกลับ กะรัตวีนใส่หาว่าพ่อปิดเครื่องไม่รับสายตน กฤชบอกว่าติดประชุม แบตก็หมด และนี่ก็กำลังจะต้องออกไปงานเลี้ยงอีก กะรัตไม่รอช้าบอกเรื่องเนื้อแพรแอบเลี้ยงหนุ่มๆไว้เคี้ยวเล่น พากันไปอี๋อ๋อถึงพัทยา ไม่เชื่อให้ถามนวลได้ กฤชจึงหันไปถาม
“เอ่อ...จริงค่ะคุณผู้ชาย พูดแล้วยังอยากได้...เอ๊ย ไม่น่าเป็นไปได้เลยนะคะ คุณเนื้อแพรอยู่ในห้องกันสองต่อสองกับผู้ชาย ซ้ำผู้ชายคนนั้นยังจะเป็น...”
กะรัตปรามนวลให้หยุด กฤชว่าไม่เป็นความจริง เนื้อแพรไม่ใช่คนแบบนั้น กะรัตโวย
“เขาสวมเขาให้พ่อขนาดนี้ พ่อยังเข้าข้างเขาอีกเหรอคะ กั้งขอสั่งให้พ่อเลิกกับแม่นั่น ก่อนที่จะถูกนายพิศุทธิ์เยาะเย้ยเอา”
“อะไรนะ! เมื่อกี้กั้งพูดถึงใคร”
กะรัตบอกว่าคู่ขาของเนื้อแพรคือพิศุทธิ์ กฤชหัวเราะก๊าก...กะรัตกับกุนตีทำหน้างง กฤชกล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ม.ร.ว.พิศุทธิ์ ศักดิ์โกศล เป็นลูกชายคนเดียวของเนื้อแพรที่เกิดกับท่านชายอ๊อด ลูกชายแท้ๆของหม่อมมลุลี เจ้าของวังศักดิ์โกศล”
กะรัตยืนช็อกหน้าซีด...คืนนั้น กันตากลับมารู้เรื่องก็หัวเราะก๊าก กะรัตยืนเป็นจำเลยอยู่กลางห้อง “สงสัยก้อยต้องบันทึกในปฏิทินร้อยปี ว่าวันนี้คือวันหน้าแตกแห่งชาติของพี่กั้ง”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะ เล่นหวีทหวานคลุกวงในกันซะขนาดนั้นแล้วยังพูดกำกวมให้กั้งเข้าใจผิด “กุนตีหาว่ากะรัตหึงจนไม่ดูตาม้าตาเรือมากกว่า กะรัตเหมือนถูกจี้จุด “แล้วทีนี้กั้งจะทำยังไงดีพี่กุ้ง กั้งเล่นงานแม่เขาซะเละไม่มีชิ้นดีเลย”
นวลซ้ำเติมท่าจะประกอบร่างยาก กันตาเสริม หมอไม่รับเย็บด้วย กะรัตโวย ไม่ได้นะเพราะกันตาเป็นคนยุแต่แรก จะทิ้งกันกลางคันไม่ได้ กุนตีขัดขึ้น
“พี่ว่าประเด็นไม่ได้อยู่ที่เขาจะโกรธกั้งมากแค่ไหน แต่มันสำคัญที่เขาเป็นลูกของเนื้อแพร ถึงเขาจะอภัย แต่กั้งจะรับได้เหรอที่เขาเป็นลูกผู้หญิงคนนั้น”
กะรัตทิ้งตัวนั่ง ขยี้หัวตัวเองระบายอารมณ์ นวลเปรยหรือรักแท้ต้องมีอุปสรรค กันตาเห็นด้วยกับนวล แต่กุนตีอยากให้กะรัตตัดใจ เพราะเธอคงยอมรับเนื้อแพรเป็นแม่ผัวไม่ได้จริงไหม กะรัตจิตตกฮวบ กันตาให้กำลังใจว่า คนที่พี่จะอยู่ด้วยคือลูกไม่ใช่แม่ คิดดีๆ
ooooooo
วันต่อมา กะรัตพยายามโทร.หาพิศุทธิ์ แต่เขาลังเลจะรับดีหรือไม่ พอดีท่านชายอ๊อดมา โวยวายที่เขาลาออกจากงานโดยไม่บอก แถมให้เหตุผลว่า ที่ลาออกเพราะที่มหาวิทยาลัยมีแต่คนคุ้นเคยของพ่อ ไม่สะดวกจะทำงานต่อไป เขาจะไปทำงานบริษัทเอกชน ท่านชายตวาด
อ่านละคร สามีตีตรา ตอนที่ 3 วันที่ 16 ก.พ. 57
ละครเรื่อง สามีตีตรา บทประพันธ์โดย นาวิกาละครเรื่อง สามีตีตรา บทโทรทัศน์โดย วรรณวิภา สามงามแจ่ม
ละครเรื่อง สามีตีตรา กำกับโดย อำไพพร จิตต์ไม่งง
ละครเรื่อง สามีตีตรา ผลิตโดย บริษัททองเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ จำกัด โดยผู้จัด แอน ทองประสม
ละครเรื่อง สามีตีตรา ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัส เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง สามีตีตรา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันพุธที่ 19 กุมภาพันธ์ 2557
ที่มา ไทยรัฐ