อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 1 วันที่ 25 ส.ค. 55
บนภูเขาสูงที่มีอากาศค่อนข้างหนาวเย็น ภูมิประเทศอยู่ท่ามกลางธรรมชาติที่งดงาม เป็นที่ตั้งของประเทศนิวแลนด์ มีพระราชาซึ่งทรงอยู่ในความสถิตยุติธรรมปกครอง ทำให้แผ่นดินนี้ร่มรื่นสงบสุข ตราบจนทุกวันนี้...พระราชาหวังจะสละราชบัลลังก์แก่เจ้าชายโซว์ แต่การจะขึ้นครองราชย์ได้ ต้องอภิเษกสมรสเสียก่อน ท่านจึงหาหญิงสาวมากมายมาให้เจ้าชายเลือกภายในท้องพระโรง หญิงสาวตระกูลสูงร่วมสิบคน แต่งตัวสวยงามอย่างพิถีพิถัน ยืนเรียงหน้ากระดานด้วยความตื่นเต้น รอการคัดเลือกจากเจ้าชายโซว์ แต่เจ้าชายกลับส่งปีเตอร์ คนสนิทและเป็นผู้ดูแลใกล้ชิดมาคัดเลือกแทนตามคำสั่งที่มอบหมายให้มาอย่างเคร่งครัด หญิงสาวแต่ละคนพรีเซนต์ตัวเองเต็มที่ แต่ไม่วายที่จะโดนปีเตอร์ตำหนิติติงแทบทุกคน
“คล้ำไป...เตี้ยไป...เอวคด...อ้วนไป...นิ้วสั้น... ดั้งน้อย...ปีกจมูกหนา...ขาใหญ่” มาจนถึงคนสุดท้ายที่เขาหยุดมองอยู่นาน เธอยิ้มคิดว่าตนผ่านแน่ แต่แล้วก็ถูกติงว่า “มีขี้แมลงวัน ไม่ผ่าน”
สาวๆเดินคอตกกลับบ้านไป ปีเตอร์ยิ้มอย่างภูมิใจที่ทำงานสำเร็จ พอจะหันกลับ ต้องสะดุ้งเพราะเกือบชนพระราชาและพระราชินี เขารีบก้มหัวถวายความเคารพและถวายรายงาน
“กระหม่อมขอรายงานผลการคัดเลือกวันนี้ ไม่มี...”
“เห็นแล้ว...ไม่มีสาวงามที่เพียบพร้อมทั้งหน้าตาและชาติตระกูลเหลือแล้วนะ” พระราชาสวนทันควัน
“กระหม่อมทำตามคำสั่งของเจ้าชายโซว์ทั้งสิ้น เจ้าชายสั่งให้คัดเลือกผู้หญิงที่มีลักษณะไม่ต้องตามประสงค์ออกให้หมด”
“ไหนดูสิ ผู้หญิงแบบที่ไม่ต้องตามประสงค์เป็นยังไง” พระราชาถาม
ปีเตอร์หยิบม้วนกระดาษออกมาคลี่ เป็นแผ่นยาวเหยียด สองพระองค์ตกตะลึง พระราชาโมโหสุดขีด หยิบกระดาษขึ้นมาขยำ เข่นเขี้ยว “เจ้าโซว์...”
ooooooo
ณ สนามยิงธนู ภายนอกพระราชวัง เจ้าชายโซว์ ซึ่งงามสง่าทั้งรูปโฉมและบุคลิกภาพกำลังมองผลงานยิงธนูของตัวเองด้วยความพอใจ เสียงปรบมือดังมาจากข้างหลัง เจ้าชายหันไปมอง เห็นพระราชาและพระราชินีเดินเข้ามา มีปีเตอร์เดินหน้าจ๋อยตามมา
“เก่งไม่แพ้เรา เมื่อตอนสมัยหนุ่มๆ” พระราชาปรบมือชม
เจ้าชายโซว์สีหน้าขรึมลงอย่างรู้ทัน “อุตส่าห์เสด็จลงมาสนามซ้อมธนู คงไม่คิดจะมาชมว่าหม่อมฉันเก่งเพียงอย่างเดียวหรอกใช่ไหมเสด็จพ่อ”
สีหน้าพระราชาเปลี่ยนจากยิ้มเป็นโมโหทันที “เจ้าจงใจจะหลีกเลี่ยงการแต่งงานใช่มั้ย เจ้าก็รู้ว่า นิวแลนด์ต้องการพระราชาองค์ต่อไป แล้วคนที่จะขึ้นครองราชย์ได้ต้องอภิเษกสมรสแล้วเท่านั้น”
“หม่อมฉันเพิ่งเรียนจบ แค่อยากท่องเที่ยวดูโลกอีกสักพัก”
“เจ้าเคยเห็นใจพ่อไหม พ่อก็เหนื่อย อยากพักผ่อนเต็มที...รู้แล้วว่าฉันจะหาผู้หญิงที่เพอร์เฟกต์ไม่มีที่ติได้ที่ไหน” พระราชานึกอะไรได้
ปีเตอร์ถามด้วยความอยากรู้ว่า พระองค์หามาจากที่ไหน ท่านตอบอย่างมุ่งมั่นและยิ้มเยาะว่าตนมีผู้หญิงที่ไปเจรจาสู่ขอให้มาอภิเษก ว่าแล้วก็ทรงเดินจากไป เจ้าชายโซว์มองตามอึ้งๆหันมาถามปีเตอร์ บอกอะไรเสด็จพ่อไปบ้าง เขาส่ายหน้า
“หม่อมฉันไม่เคยทูล ไม่เคยแพร่งพรายแผนการต่างๆที่เลวร้ายของเจ้าชายทั้งนั้น”
“จำไว้นะ ถ้าเราต้องแต่งงาน เราจะจำไว้ตลอดชีวิตว่าเป็นความผิดของเจ้า” เจ้าชายโซว์เดินจากไปอย่างหงุดหงิด ปีเตอร์มองตามตาปริบๆ
ooooooo
ณ ประเทศไทย บนถนนข้าวสาร บรรยากาศคึกคักเป็นแหล่งที่ชาวต่างชาติชอบมาเดินเที่ยว มีพ่อค้าแม่ค้าแย่งกันขายของทั้งหลอกและซื่อตรง รวมทั้งขิง... สาวสวยแก่นเซี้ยว อายุประมาณ 22 ต้องทำงานทุกอย่างเพื่อหาเงินส่งไปให้ยายที่ต่างจังหวัด
ขิงแต่งตัวเป็นชาวเขาขายของให้ฝรั่ง เธอพยายามอ้อนวอนให้ช่วยซื้อของ ถึงขนาดกอดขาแหม่มคนหนึ่งให้ช่วยอุดหนุน แหม่มรำคาญจึงควักเงินซื้อไปยี่สิบบาท ขิงมองเงินในมืออย่างปลื้มใจ พลัน ตุ๊กชายกลางคนเดินกร่างเข้ามาแย่งเงิน อ้างว่าเป็นค่าเช่าที่ ขิงร้องไห้ฟูมฟายขอร้องตนต้องหาเงินส่งให้ที่บ้าน ตุ๊กไม่สนใจตบตีขิงและยังแย่งของขายไปอีก พวกฝรั่งมุงดูด้วยความสงสาร ต่างช่วยเหลือหยิบยื่นเงินให้คนละเล็กละน้อย ขิงเอ่ยปากขอบคุณหลายภาษาทั้งน้ำตา
ตกเย็น ขิงถอดชุดชาวเขาออก นั่งนับเงินที่หามาได้ในวันนี้ ตุ๊กเดินยิ้มเผล่เข้ามาขอส่วนแบ่ง ขิงโวยว่าตนต้องเจ็บตัวเพราะโดนเขาตบกี่ครั้งกว่าจะได้เงินจำนวนนี้มา
“ก็ไม่ได้ตบจริงสักหน่อย แอ็กติ้ง น่ะ แอ็กติ้ง ที่ซ้อมกันไว้ไง”
“ถึงจะแอ็กติ้ง แต่ขิงก็ต้องเสี่ยงชีวิต น้าเอาไปแค่นี้แล้วกัน” ขิงทำท่านับเงินแล้วยื่นให้ยี่สิบบาท พร้อมกับบอกว่าเงินที่เหลือตนจะไว้จ่ายค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำไฟและส่งให้ยาย
ตุ๊กถอนใจ “ก็ยายแกน่ะ ชอบไปช่วยคนนั้นคนนี้ แต่ไม่ดูสังขารกับการเงิน เป็นไงล่ะ ช่วยไปช่วยมา หนี้บานเบอะ ทั้งลูกทั้งหลานต้องหนีซมซานมาหาเงินใช้หนี้”
“ช่างเถอะ อย่างน้อยยายเขาก็พยายามทำดี”
“ทำดีเข้าตัวเอาชั่วเข้าคนอื่นน่ะสิ ฉันกับแกต้องกลายเป็นพวกหลอกฝรั่ง”
ขิงอ่อนใจ บอกตุ๊กว่าถ้าไม่อยากทำก็ให้หาเศรษฐีรวยๆมาให้ตนสักคน จะได้ไม่ต้องทำงาน ตุ๊กค้อนขวับ ถ้าหาได้ตนเอาเองไปแล้ว ขิงขำท่าทางของน้าชาย ก่อนจะนึกได้ว่าต้องรีบไปทำงานอีกแห่ง ก่อนไปสั่งห้ามเขากินเหล้า สูบบุหรี่ ห้ามขับรถไม่ดี และห้ามเถลไถล ตุ๊กมองเงินยี่สิบบาทในมืออย่างเซ็งๆตกลงนี่หลานหรือแม่กันแน่
ooooooo
เมื่อรู้ว่าถึงอย่างไรเสด็จพ่อก็ต้องหาผู้หญิงมาให้อภิเษกแน่ๆ เจ้าชายโซว์คิดจะขอเที่ยวให้เต็มที่ก่อน จึงมาบอกปีเตอร์ว่าพระราชาสั่งให้ตนไปประเทศไทยเพื่อเจรจางานครั้งนี้ด้วย ปีเตอร์ทำหน้างงๆเพราะที่ผ่านมา เจ้าชายไม่เคยสนใจเรื่องการค้าขายเท่าไหร่ จึงดักคอ
“อยู่ดีๆก็อยากไปเจรจาการค้า เหมือนพยายามจะหนีอะไร”
“ถึงเราหนี เจ้ามีปัญหารึไง” เจ้าชายทำหน้าขู่
“คิดแล้วเชียว คนต่ำต้อยอย่างหม่อมฉันจะกล้ามีปัญหากับเจ้าชายได้ยังไงล่ะพระเจ้าข้า”
“งั้นก็รีบไปจัดเตรียมข้าวของให้เรียบร้อย จำไว้ว่าการเดินทางของเราครั้งนี้จะให้เสด็จพ่อรู้ไม่ได้โดยเด็ดขาด” เจ้าชายยิ้มอย่างมีแผน...
ถึงวันเดินทาง เจ้าชายแต่งองค์เตรียมพร้อมแต่ท่าทางกังวลใจ ปีเตอร์ตรวจเช็กสัมภาระที่มากมายอยู่ใกล้ๆ พลันแทบช็อกเมื่อพระราชินีเดินเข้ามา ถามว่าจะไปไหน เจ้าชายตอบเสียงสั่นเทาว่าจะไปเที่ยวประเทศแถบนี้สักสองสามวัน พระราชินีถามอย่างรู้ทัน
“ไม่ใช่หนีเหรอ...” เห็นเจ้าชายโซว์อ้าปากจะเถียง ท่านจึงสวนออกไปว่า “เอาเถอะ ยังไงซะ ครั้งนี้ก็คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ลูกจะได้ทำอย่างนี้แล้ว รู้ใช่ไหมว่าถ้ากลับมาครั้งนี้ ชีวิตของลูกจะต้องเปลี่ยนไป ลูกต้องทำเพื่อคนอื่น ไม่ใช่ทำเพื่อตัวเองอีกต่อไปแล้ว”
“หมายความว่าลูกจะต้องแต่งงานจริงๆ...” เจ้าชายสลดลง
พระราชินีไม่ได้ตอบ แต่เข้าไปกอดลูกชายด้วยความรักและเข้าใจ
ooooooo
วิชัย เจ้าของบริษัทเจริญวัฒน์ พอรู้ว่าเจ้าชายโซว์เสด็จมาด้วยตัวเองก็จัดการต้อนรับยกใหญ่หน้าโรงแรมที่จะเข้าพัก มีเหล่าเซเลบริตี้ ยืนโบกธงแน่นขนัด ลัดลดา...ลูกสาวสุดสวยของวิชัยแหวกฝูงชนออกมายืนเริดเชิดหยิ่ง เพราะมั่นใจว่าที่ตัวเองลงทุนอัพโฉมมาทั้งตัวสวยพอที่จะมัดใจเจ้าชายไว้ได้ แขศิริ หนึ่งในไฮโซบ่นกับวิชัยเสียดายน่าจะเชิญทีวีมาทำข่าว
ลัดลดาร้องห้าม “ไม่ได้ค่ะ เจ้าชายท่านไม่ชอบความวุ่นวาย ขนาดเดินทางมาครั้งนี้ ยังมาเป็นการส่วนพระองค์ มีแต่พวกเราแหละค่ะที่รู้ เพราะเจริญวัฒน์ของเรา เจรจาผูกขาดการค้ากับนิวแลนด์แต่เพียงผู้เดียว”
“แหม...พี่เลยพลอยได้มีบุญตามาเห็นเจ้าชาย ที่ได้ชื่อว่าหล่อที่สุดองค์หนึ่งในโลก” แขศิริหัวเราะคิกคักชอบใจ
ในงานนี้ ขิงรับงานเป็นนางรำ เธอให้ตุ๊กไปรอรับนางรำที่จะมารำคู่กันที่หน้าโรงแรม...ขณะเดียวกัน พัชรี นักข่าวสาวกำลังรายงานข่าวอยู่ตรงล็อบบี้ ถึงการมาเยือนอย่างไม่เป็นทางการของเจ้าชายโซว์ จากประเทศนิวแลนด์ ตำรวจเข้ามาบังหน้ากล้อง ห้ามทำข่าวและต้อนพัชรีกับช่างกล้องออกไปนอกโรงแรม เธอพยายามอ้อนวอน ยั่วยวนเท่าไหร่ก็ไม่สำเร็จ ช่างกล้องระอาเปรยออกมาว่า พุดเดิ้ลที่บ้านยังเซ็กซี่มากกว่า พัชรีร้องกรี๊ด พลัน บก.โทร.เข้ามือถือ
พอรู้ว่าพัชรีทำงานไม่สำเร็จก็โวยวาย “ถ้าเธอถ่ายภาพเจ้าชายไม่ได้ เธอก็ต้องไปสัมภาษณ์พระองค์มา ไม่ยังงั้นเธอคงรู้ใช่มั้ยพัชรี ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“จะหักเงินเดือนพัชรีเหรอคะ เดือนนี้หักจนแทบไม่มีเหลือ...” พัชรีผงะ เพราะปรีชาวางสายไม่ฟังเหตุผล เธอแทบจะร้องกรี๊ดแต่ไม่กล้าทำ
เผอิญได้ยินตุ๊กเดินบ่นกระปอดกระแปด จะรู้ได้อย่างไรว่าคนไหนคือนางรำ ในเมื่อไม่ได้สวมชฎามาจากบ้าน พัชรีเกิดความคิดขึ้นฉับพลัน...
ขณะที่รถของเจ้าชายโซว์แล่นเข้ามาในโรงแรม เจ้าชายแปลกใจทำไมมีคนมากมายแถมโบกธงประเทศนิวแลนด์ด้วย จึงสั่งคนขับเคลื่อนรถออก วิชัยกำลังจะเปิดประตูรถ หน้าคะมำเมื่อรถแล่นไป บรรดาไฮโซที่มาต้อนรับพากันวิ่งตามรถ เจ้าชายพยายามคิดหาทางออก ตัดสินใจหยิบที่โกนหนวดออกมาให้ปีเตอร์โกนหนวดตนทิ้ง ดูเกลี้ยงเกลาหล่อเหลาราวกับเป็นคนใหม่
“คงไม่มีใครจำฉันได้แล้วล่ะ เอาล่ะปีเตอร์ ต่อไปนี้ เราจะสละฐานันดรชั่วคราว แล้วแต่งตั้งให้เจ้า ปีเตอร์เป็นเจ้าชายโซว์”
“อือ ฟังดูก็ไม่ยาก เย้ย...เจ้าชาย นี่คิดจะทำอะไรพิเรนทร์ๆอีก ไม่ ไม่ ผมไม่กล้า ผมไม่ทำ”
“งั้นก็ตามใจ ถ้ามีภาพข่าวหรือมีใครรู้ว่าเราแอบหนีมาเที่ยวกับเจ้า โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเสด็จพ่อ เจ้ารู้ใช่ไหมว่าคนที่พามาจะเดือดร้อน”
ปีเตอร์รู้ชะตากรรมตัวเอง จะเถียงก็ไม่ได้ เจ้าชายถอดสร้อยประจำตัวส่งให้ปีเตอร์ และให้ท่องจำว่านับแต่นี้เขาคือเจ้าชายโซว์ไม่ใช่ปีเตอร์
รถลีมูซีนแล่นวนไปวนมาหลายรอบ โดยมีเหล่าไฮโซวิ่งตาม ในที่สุดก็เข้ามาจอดที่เดิม วิชัยและลัดลดา กับบรรดาเหล่าไฮโซที่เหนื่อยหอบ พากันตั้งแถวต้อนรับ วิชัยปาดเหงื่อที่หยด สาวๆลุ้นว่าเจ้าชายจะหล่อแค่ไหน แต่พอปีเตอร์ก้าวเท้าลงมา เสียงซุบซิบก็ดังว่า
“นี่น่ะเหรอ เจ้าชายโซว์ ทำไมแก่นักล่ะ...นี่น่ะนะ หล่อที่สุดในโลก...ก็ดูท่าทางภูมิฐานนะ”
ปีเตอร์มองทุกคนอย่างประหม่า ก้าวเท้าไม่ออก โซว์ซึ่งตอนนี้เป็นผู้ติดตามสวมแว่นดำพรางหน้า กระซิบ “เดินไปสิ จะมามัวยืนซื่อบื้ออะไรอยู่ล่ะ”
ปีเตอร์ฉีกยิ้มก่อนจะก้าวเท้าเดินอย่างยากลำบาก มาหยุดทักทายลัดลดาและเหล่าไฮโซ ลัดลดารีบพรีเซนต์ตัวเองยกใหญ่ จนกระทั่งเสียงดนตรีไทยดังขึ้น นางรำสองคนร่ายรำออกมา
พัชรีซึ่งปลอมเป็นนางรำให้ตุ๊กพาเข้ามาแต่งตัว และรำคู่ออกมากับขิง เธอรำเก้ๆกังๆจนขิงแปลกใจ พัชรีพยายามจะหยิบกล้องขนาดจิ๋วออกมาเพื่อจะถ่ายรูปเจ้าชาย ปีเตอร์เห็นหน้าพัชรีถึงกับตะลึงอ้าปากค้าง จึงไม่ทันระวังดอกไม้ที่ขิงโปรยออกไป กลีบดอกไม้เข้าปากเขาเต็มๆ เขาไม่กล้าถุยมันออกมา ต้องกล้ำกลืนกลีบดอกไม้เข้าไปด้วยท่าทางสง่าราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ขิงเห็นพัชรีล้วงอะไรสีดำๆออกมา ก็ตกใจคิดว่าเป็นปืน จึงร้องโวยวาย “ปืนๆๆ...”
เกิดความโกลาหล ผู้คนแตกตื่นตกใจวิ่งหนี เจ้าหน้าที่รีบคุ้มกันปีเตอร์กับโซว์เข้าข้างใน ทำให้พัชรีหมดโอกาสถ่ายภาพ ต้องหนีเอาตัวรอด
เมื่อความวุ่นวายสงบลง ขิงกับตุ๊กถูกลัดลดาไล่ออกไปโดยไม่ยอมจ่ายค่าจ้าง...ด้านปีเตอร์พูดคุยกับพวกวิชัยในห้องรับรองด้วยอารมณ์ยิ้มแย้มแจ่มใส วิชัยขอจัดเลี้ยงต้อนรับในคืนนี้
“ฉันไม่ไป” โซว์กระซิบบอก ปีเตอร์ตกใจโพล่งออกไปเสียงดังว่า ฉันไม่ไป
ทุกคนสะดุ้งหน้าเสียผิดหวัง โซว์หยิกปีเตอร์แล้วกระซิบอีกครั้ง “ฉันหมายถึงฉันไม่ไปแต่นายน่ะต้องไป”
“อ๋อ อ๋อ...ตกลงฉันไป แต่นายไม่ไป เข้าใจไหม” ปีเตอร์บอกทุกคนและชี้ไปที่โซว์
ทุกคนสีหน้าดีใจ ปีเตอร์วางมาดหล่อเดินเข้าห้องพักพร้อมโซว์ พอประตูห้องปิดลง เขาก็ถอนใจเฮือก ทรุดลงไปกองกับพื้น
“โอย...นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว ทำไมการเป็นเจ้าชายมันถึงได้เหนื่อยขนาดนี้ ดูผมสิ ต้องยิ้มจนริมฝีปากติดเหงือก เอาไม่ออกแล้ว”
โซว์ยื่นแขนให้ปีเตอร์เข้ามาถอดสูทออกให้พร้อม กับชมว่าทำได้ดีแล้ว ปีเตอร์โอดโอยว่าเจ้าชายจะกลับคืนฐานันดรเมื่อไหร่ โซว์ยิ้มๆตอบว่าไม่มีกำหนด ปีเตอร์โวยวายกลัวคนจับได้ โซว์เอ็ดให้เลิกโวยวายแล้วไปหาชุดที่จะใส่ไปงานคืนนี้ ส่วนตนจะออกไปเที่ยว
“ไปเที่ยว...ไปไหน ไปกับใคร แล้วไปยังไง” ปีเตอร์รัวคำถาม
“ไม่ต้องถาม ห่วงเรื่องตัวนายเองดีกว่า ถ้านายทำให้ฉันขายหน้า หรือทำให้ความลับแตกละก็ นายรู้ชะตาใช่ไหม” โซว์ค้นหนังสือท่องเที่ยวออกมาอ่านอย่างสบายใจ
ooooooo
พอพลาดไม่ได้เงินค่าจ้าง ขิงหงุดหงิดที่ตุ๊กไปพาใครมารำกับตนจนเกิดเรื่องวุ่นวาย ตุ๊กเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นใคร ขิงจะไปทำงานอีกแห่งที่เด็กเสิร์ฟทุกคนต้องแต่งตัวเป็นคาวบอยเพราะคืนนี้ร้านจัดงานคาวบอยไนท์ ตุ๊กกำชับอย่าไปมีเรื่องกับใคร ขิงสวนกลับเตือนตัวเองดีกว่า
ด้านปีเตอร์แม้จะอยู่ในชุดสูทสุดหรู แต่ยังต้อง แต่งตัวให้โซว์ ด้วยชุดนักท่องเที่ยว เสื้อยืด กางเกงสามส่วน สะพายเป้ โซว์ยื่นขาให้ผูกเชือกรองเท้าผ้าใบด้วยความเคยชิน ปากก็สอน สอนคำทักทายของคนไทย และการไหว้ที่สวยงาม กำชับปีเตอร์อย่าทำให้ตนเสื่อมเสียชื่อเสียง
เมื่อได้มาอยู่ในมาดนักท่องเที่ยว โซว์ถือแผนที่เดินออกมาที่หน้าโรงแรม โบกรถสามล้อไปส่งที่ถนนข้าวสาร บรรยากาศยามค่ำคืนของถนนสายนี้ เต็มไปด้วย ร้านค้า ร้านอาหารเต็มสองข้างทาง พวกฝรั่งจับจ่ายใช้สอยมากมาย
ร้านที่ขิงทำงาน บริกรในร้านแต่งตัวเป็นหนุ่มคาวบอย มีสาวๆนักท่องเที่ยวขอถ่ายรูปกับพรึ่บพรั่บ โดยเฉพาะตัวขิง เธอโชว์ลีลาหมุนขวดเหล้าตามจังหวะเพลง ก่อนจะเทเครื่องดื่มขายให้สาวๆเหล่านั้น ขิงมองไปเห็นโซว์ยืนมองเมนูหน้าร้าน จึงรี่เข้ามากล่าวต้อนรับหลายภาษา
“ฮัลโหล...หนีฮ่าว...ซัวซะเดย...อันยอง... ฮาเซโย...บองชู...”
โซว์หันหน้ามาเอ่ยสวัสดีอย่างชัดเจน ขิงรู้สึกหน้าแตก รีบเชื้อเชิญเข้ามานั่งในร้าน เสนอเมนูอาหารหลากหลายชาติ โซว์ทำหน้าเซ็งๆจะลุกหนี ขิงชักไม่พอใจในความเก๊กของเขา
“เดี๋ยวสิครับใจเย็นๆ อยากรับประทานอะไรก็บอกกันได้ ร้านเรามีอาหารทุกอย่าง”
“ฉันต้องการกินอาหารไทย”
“อ๋อ อาหารไทย...อยากทานอะไรล่ะครับ พระรามลงสรง หนุมานถวายแหวน ยำทวาย แกงรัญจวน หรือแสร้งว่ากุ้ง” ขิงเปิดเมนูให้ดูรูปอาหารประกอบ
โซว์โพล่งขึ้นว่า ตนอยากกินผัดไทย ต้มยำกุ้ง หมูสะเต๊ะ และผักบุ้งลอยฟ้า ขิงขมวดคิ้วเริ่มกวนใส่ว่าทุกอย่างที่ร้านมี ยกเว้นผักบุ้งลอยฟ้า ที่นี่ลอยแค่ในกระทะ ถ้าอยากดูตนพาไปดูได้แต่ต้องมีเอ็กซ์ตร้าชาร์จ โซว์มองขิงอย่างรู้ทัน
“งั้นก็เอาแค่ที่มี ฉันไม่ใช่นักท่องเที่ยวหมูๆที่ใครจะหลอกฟันเงินง่ายๆหรอก”
ขิงแอบหมั่นไส้ น้อมรับคำสั่งออกไป แต่ก็หันมามองโซว์เห็นนั่งหน้าหยิ่ง คอแข็ง ยิ่งไม่พอใจคิดแกล้งให้เข็ด เธอใส่เกลือและพริกลงในอาหารก่อนจะยกมาเสิร์ฟ พอโซว์ได้ชิมบ่นอุบไม่อร่อย ขิงกระซิบบอก ของอร่อยต้องกินตามข้างทาง ถ้าไม่รู้จัก ตนอาสาพาไปแต่ต้องมีเอ็กซ์ตร้าชาร์จ โซว์จึงบอกว่าถ้ามันอร่อยจริงตนพร้อมจ่าย ขิงดีใจขอให้เขารอตนเลิกงาน โซว์ยิ้มกริ่ม
“ไม่มีปัญหา แต่คงต้องหักค่าเอ็กซ์ตร้าชาร์จสัก 20 เปอร์เซ็นต์ เป็นค่ารอด้วย”
ขิงโอดโอยหาว่าเขี้ยว โซว์ไม่สนใจจะลุกหนี เธอจึงต้องยอม แต่ในใจเข่นเขี้ยว จะเอาคืนเป็นสิบเท่า โซว์มองขิงอย่างหน่ายๆ เพราะรู้ว่าคนพวกนี้ทำได้ทุกอย่างถ้ามีเงินให้
ooooooo
อ่านละคร ท่านชายในสายหมอก ตอนที่ 1 วันที่ 25 ส.ค. 55
ท่านชายในสายหมอก บทประพันธ์ โดย วรรณึกท่านชายในสายหมอก บทโทรทัศน์ โดย ปณธี-ภควดี
ท่านชายในสายหมอก กำกับการแสดง โดย ศุภฌา ครุฑนาค
ท่านชายในสายหมอกออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.30 น. ทาง ช่อง 3
ท่านชายในสายหมอก เริ่มออกอากาศตอนแรกวันพุธที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2555
ติตามชมละครเรื่องท่านชายในสายหมอก ได้ทางสถานีโทรทัศน์ไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ