@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร สามี ตอน 5 วันที่ 1 ธ.ค. 56

อ่านละคร สามี ตอน 5 วันที่ 1 ธ.ค. 56

หลังจากรสิกาเข้าประชุมเสร็จ กอบกู้บอกเธอว่าจะแจ้งเวลาพรีเซนต์งานอีกที ตอนนี้ตนอนุมัติให้เธอลาพักร้อนได้หนึ่งอาทิตย์ตามที่ขอ รสิกางง ราพณ์ ยิ้มๆเพราะเป็นคนจัดการเอง กอบกู้รีบบอกว่าเป็นสิทธิ์ตามกฎหมายแรงงาน ราพณ์ขอบคุณแล้วดึงรสิกากลับ ...สิริโสภาก้าวออกมาจากมุมหนึ่ง สีหน้าเต็มไปด้วยความริษยา เธอมาเพื่อสมัครงานเป็นพนักงานบัญชีของที่นี่

ตลอดเวลาที่นั่งรถ รสิกานั่งนิ่ง ราพณ์ขอแวะดูไซด์งาน เขารู้ว่าเธอโกรธเรื่องลางานให้

รสิกาเปรย “หน้าที่ของลูกหนี้ก็คือ ทำตามคำสั่ง ฉันไม่ถือหรอกค่ะ”


ราพณ์บอกว่าตนมีเหตุผลที่ให้เธอลา ไม่ทันจะอธิบาย สถาปนิกมาเคาะกระจกเรียก เขาจึงต้องไปคุยงานก่อน ราพณ์มาดูงานที่ชาญชัยทำไว้ เมื่อตรวจเช็กกับสถาปนิกของตัวเองแล้วพบว่า ผิดแบบและมาตรฐานหลายจุด จึงสั่งผู้รับเหมาทุบทิ้งสร้างใหม่หมด

ชาญชัยซึ่งกำลังนัวเนียกับเลขาสาวในบริษัท พอผู้รับเหมา โทร.ไปแจ้งก็โกรธมาก... ราพณ์กับรสิกากลับมาถึงบ้าน รสิกาลงจากรถ สายตาเป็นกังวล ตัดสินใจคุยกับราพณ์

“คุณไปสั่งทุบโครงสร้างทั้งหมดแบบนั้น ไม่กลัวจะมีปัญหากับพี่เขยคุณเหรอ”

ราพณ์ตอบว่าตนทำเพื่อบริษัท ถ้าบริษัทในเครือทำงานบกพร่อง ก็จะสูญเสียความเชื่อมั่นมาถึงบริษัทใหญ่ ตนยอมไม่ได้เพียงเพื่อหวังกำไรชั่วครั้งชั่วคราว รสิการู้สึกว่าเขาช่างมีคุณธรรม ราพณ์กระเซ้า ห่วงตนหรือ รสิกาอ้ำอึ้งเดินหนีเข้าบ้าน พลันต้องชะงักเมื่อรามเข้ามาทัก ลินดาซึ่งมาด้วยแนะนำตัวเองอย่างวางอำนาจว่าตนเป็นภรรยาคนที่สองของเจ้าสัวเรียว

รัตนาวลีเดินออกมาแปลกใจเมื่อเห็นลินดา รีบเข้าไปยืนข้างลูกสาว ลินดายืดอก

“ฉันมาแสดงความยินดีกับการแต่งงานที่ไม่มีใครบอกฉัน คงไม่เห็นความสำคัญ แต่ฉันไม่ถือนะคะ ผู้ดีจะไม่มีมารยาทบ้างฉันเข้าใจ...คุณหญิงตัวจริงนี่สวยนะคะ คงได้จาก
หม่อมวลีมาเยอะ ทั้งหน้าตาและวิธีหาความสบายใส่ตัว” ลินดามองรสิกาหัวจดเท้า

ราพณ์รู้ว่าลินดามาร้าย จึงบอกรสิกาว่า “เข้าบ้านเถอะครับคุณหญิง คำพูดบางคำถ้าฟังแล้วไม่ได้สร้างสรรค์ ผมว่าไม่ควรฟัง”

รามไม่พอใจ โวยว่าแม่ของตนก็เป็นเมียพ่อ

และมาก่อนรัตนาวลี ควรจะให้เกียรติกันบ้าง ราพณ์โต้ ตนไม่ชอบฝืนใจตัวเอง ใครทำอะไรไว้ก็จะได้อย่างนั้น อย่างคำไทยว่าไว้ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว แล้วแกล้งถามลินดาว่าเคยได้ยินไหม ทั้งลินดาและรามโกรธจัด จะเอาเรื่องราพณ์

ooooooo

ด้วยความเจ็บใจคิดว่าราพณ์ดูถูกแม่ของตน รามกระชากคอเสื้อพี่ชายง้างหมัดจะชก แต่ราพณ์จับหมัดเขาไว้แล้วดันออกอย่างแรง รามเซล้มลง ลินดาหาว่าราพณ์ทำร้ายลูกของตน โวยวายใช้กระเป๋าถือฟาดใส่ไม่ยั้ง ทุกคนตกใจ เง็กเข้าดึงลินดาไว้ แต่ก็โดนเหวี่ยงกระเด็น

“แหวว...เข้าไปช่วยเขาสิ” รัตนาวลีสั่งแล้วเข้าไปดูราพณ์

ลินดาอาละวาดเหวี่ยงแหววออกแล้วปรี่จะเข้าทำร้ายรัตนาวลี เจ้าสัวเรียวเข้ามาเสียงกร้าวให้ลินดาหยุด เธอชะงักถอยไปหลบข้างราม เจ้าสัวชี้หน้ากล้าดีอย่างไรมาอาละวาดในบ้านนี้

“ป๊าว่าม้าก็ไม่ถูก เฮียราพณ์ก้าวร้าวม้าผมก่อน ถ้าจะมีคนผิดก็ต้องเป็นเฮียราพณ์” รามโต้

“ผมอาจจะผิดที่ไม่ควบคุมอารมณ์ แต่ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดจาดูถูกภรรยาผม”

รามเถียงไม่จริง เจ้าสัวสั่งให้เงียบ หันไปตำหนิลินดา “อั๊วรู้จักลื้อมากกว่าตัวลื้อซะอีก...ผมขอโทษหม่อมกับคุณหญิงด้วยนะครับ”

ลิน ดาจ๋อย เจ้าสัวให้เข้าไปคุยในห้องทำงาน ไม่ก็กลับไป รามจะโวยแทนแม่ ลินดารั้งไว้ เจ้าสัวประคองรัตนาวลีเข้าบ้าน ราพณ์จับมือรสิกาเดินตาม รามหันมาถามแม่ทำไมถึงยอม ลินดาบอกว่า ที่เรามาเพื่อเรื่องใหญ่กว่านี้...สองแม่ลูกมาถึงหน้าห้องทำงาน ซึ่งมีราพณ์รออยู่กับเจ้าสัวเรียว ราพณ์จะเข้าไปด้วยแต่เจ้าสัวให้รอหน้าห้อง ลินดาแขวะ

“ทำไม สมบัติที่ได้ไปเยอะแยะยังไม่พออีกเหรอ ถ้าป๊าเธอจะให้ พวกฉันก็มีสิทธิ์จะได้”

ราพณ์ ยิ้มเยาะ “ถ้าจะว่ากันตามสิทธิ์ พวกผมเป็นลูกของแม่ใหญ่ที่ช่วยป๊าสร้างฐานะ พวกผมมีสิทธิ์ทุกอย่าง ส่วนพวกที่ไม่ทำอะไร ถ้าคิดจะจับเสือมือเปล่าคงไม่ได้”

“ต่อหน้าป๊าเฮียกล้าพูดแบบนี้เลยเหรอ” รามโวยเสียงดัง

เจ้า สัวโพล่งขึ้นว่า มันเป็นความจริงที่ต้องยอมรับ ทั้งรามและลินดาจ๋อย เจ้าสัวให้ราพณ์รอหน้าห้อง มีอะไรจะเรียก พลันรุ้งรายมาบอกราพณ์ว่า ชาญชัยมาหา ราพณ์รู้ทันทีว่าเรื่องอะไร

พอประจันหน้ากัน ชาญชัยตบโต๊ะปังจนรังรองสะดุ้ง โวยราพณ์ที่มาสั่งทุบโครงการ ราพณ์อธิบายว่า มันไม่ถูกแบบพื้นใช้เหล็กเสริมน้อย ตรวจสอบแล้วมีการยักยอก ชาญชัยร้อนตัว อ้างไม่รู้เรื่อง แต่พอราพณ์ บอกว่าผู้รับเหมายืนยันว่าเขาเป็นคนเซ็นอนุมัติและรับรู้ทุกอย่าง

“พวกลื้อกลัวกันมากเกินไปหรือเปล่า มันยังไม่เกิดอะไรขึ้น” ชาญชัยยังไม่สำนึก

“ป๊าสอนเสมอว่า ธุรกิจมันเป็นกิจธุระของคนทำการค้า ที่ต้องซื่อสัตย์และไม่ประมาท”

“บริษัท ในเครือของเราต้องทำงานให้เท่ากับมาตรฐานที่ป๊าวางไว้ ไม่งั้นเรื่องจะแยกตัวเป็นอิสระทั้งที่ผลงานไม่เข้าตาคงจะยาก” รุ้งรายเสริมจากที่ราพณ์ สาธยายให้ชาญชัยฟัง

“ในฐานะที่ผมเป็นรองประธาน ผมต้องการให้ทุบแล้วสร้างใหม่ให้ได้มาตรฐาน ช้าก็ต้องยอม เฮียอาจจะต้องให้โปรโมชั่นกับลูกค้า ขอให้เฮียทำแผนงานส่งขึ้นมาให้ผมพิจารณา”

ชาญชัยต่อรองขอถามเจ้าสัวเอง รุ้งรายรีบบอกว่าพ่อวางมือให้ราพณ์บริหารนานแล้ว อย่างไรเสียก็ต้องฟังราพณ์ ชาญชัยโกรธมากปึงปังกลับไป รังรองน้ำตาร่วงขอร้องน้องชายเห็นแก่ตนบ้าง ยอมสักครั้ง แต่ราพณ์ไม่อาจให้ได้ รุ้งรายขอพี่สาวอย่ายุ่งเรื่องงานเลย รังรองร้องไห้วิ่งตามสามีออกไป...ชาญชัยเดินตัดสวนจะไปที่รถ รังรองวิ่งมารั้งเขาไว้ขอโทษแทนน้องๆ แต่ก็ติงที่เขาไม่ ควรคดโกง ชาญชัยโกรธหาว่าเธอปล่อยให้น้องๆมาหัก

หน้าตนแล้วยังจะมาสั่งสอน จึงตบหน้าเธอล้มคว่ำลง

รสิกาซึ่งเห็นรังรองวิ่งตามชาญชัย พอเห็นว่าเขาทำร้ายเธอก็ไม่รอช้า เข้ามาขวาง ชาญชัยไม่สำนึกมองรสิกาอย่างไม่แคร์ ชี้หน้ารังรองไม่ให้ตาม รังรองร้องไห้โฮ รสิกาเข้าปลอบ

สิ่งที่ลินดาต้องการจากเจ้าสัวเรียว ถึงพาลูกชายมาพบในวันนี้ก็คือ ต้องการให้รามได้เข้าไปทำงานในบริษัทด้วย เจ้าสัวย้อนถามว่าไหวหรือเพราะเกรงอาการป่วยของราม ลินดาโวย

“ทำไมคะ ลูกตั้งใจจะช่วยงานป๊า ทำไมต้องลังเล หรือว่ามีใครคิดจะกีดกันลูกของลินดา จะกดไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันกันเลยหรือไง”

เจ้าสัวปรามด้วยสายตากร้าว “ถ้าป๊าแน่ใจว่ารามทำได้ ถ้าอาการของลื้อไม่เป็นปัญหา”

รามยืนยันว่าตนไม่ได้ป่วย เจ้าสัวให้ไปพบหมอพร้อมตน รามขยาดขอไปเอง เจ้าสัวเสียงเข้ม “ไม่ได้! ถ้าไม่ทำตามนี้ เรื่องทำงานก็ไม่ต้องคิด”

รามอยากจะเถียง ลินดาขยิบตาให้ยอม รามจำต้องตกลง

ooooooo

รสิกาพารังรองมานั่งมุมหนึ่งในสวน หาผ้าชุบน้ำหมาดๆ ให้เธอเช็ดหน้าตา รังรองขอร้องอย่าบอกเรื่องนี้กับใคร โดยเฉพาะราพณ์กับเจ้าสัว แต่รสิกาไม่เห็นด้วย รังรองยอมรับ

“ความรักทำให้ฉันไม่มีทางเลือก ฉันรักแล้วอยากทำเพื่อคนที่ฉันรักให้ถึงที่สุด”

“ฉันเข้าใจค่ะ ว่าความรักบีบให้เราต้องยอมทำทุกอย่างมันเป็นยังไง...ความรักของฉันอาจจะไม่ใช่ความรักแบบหนุ่มสาว แต่ฉันก็เข้าใจคุณนะคะ คุณรังรอง”

รังรองขอบคุณที่รสิกาพยายามเข้าใจ ทั้งที่น้องๆ ตนไม่ยอมเข้าใจ และขอร้องให้เธอช่วยพูดกับราพณ์ให้ แต่รสิกากลับบอกว่า

“คุณรังรองคะ เรื่องนี้คุณราพณ์จะทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นคงไม่ได้ เพราะถ้าโครงสร้างของบ้านถล่มลงมา คุณชาญชัยกับบริษัทต้องโดนฟ้อง ถึงตอนนั้นเรื่องจะใหญ่กว่านี้มากนะคะ”

รังรองพูดไม่ออก รสิกาย้ำว่าราพณ์กำลังป้องกันไม่ให้เรื่องร้ายๆเกิดกับธุรกิจของชาญชัย รังรองเริ่มเข้าใจ ...ราพณ์เดินมาได้ยินการสนทนาของสองสาว ประทับใจกับคำพูดของรสิกา

ลินดาดึงรามออกจากห้องทำงานเจ้าสัว รามดึงดันจะไม่ไปหาหมอ เธอเอ็ดถ้าไม่ไปก็อดเข้าทำงาน รามเกรงหมอจะจับได้ว่าตนไม่ได้ทานยานานแล้ว พอดีกิมท้อเข้ามากระซิบกระซาบ รามรู้ได้ว่าแม่ของตนจะไปหาเรื่องอะไรอีกแน่...กิมท้อพาลินดามาในครัวแนะนำให้แหววรู้ว่าเป็นภรรยาคนที่สองของเจ้าสัว ก่อนเจ้านายเธอ เง็กรู้สึกว่าลินดามาหาเรื่องแน่ จึงพยายามห้ามศึกขอให้เธอออกไปรอทานอาหารที่โต๊ะ แหววยกจานปลาจะออกไป ลินดาสะกิดกิมท้อให้ขัดขาแหววหกล้มจานปลาตกแตกกระจาย สองนายบ่าวหัวเราะกันครืน

“ขี้ข้าผู้ดีทำไมมันซุ่มซ่ามนักนะคะคุณลินดา”

เง็กเข้ามาช่วยแหวว ลินดาเอ็ดไม่ให้ใครช่วย ไม่เพียงเท่านั้น กิมท้อยังแกล้งเหยียบมือแหววที่กำลังเก็บปลา แหววหมดความอดทน ถีบเข้ากลางตัวกิมท้อจนจุกร้องลั่น ลินดาเงื้อมือจะตบ รสิกาเข้ามาห้ามเสียงกร้าว

“หยุดนะ! คุณจะทำร้ายคนของฉันไม่ได้”

ลินดาโวยว่าคนของรสิกาทำร้ายคนของตน รัตนาวลีได้ยินเสียงเอะอะตามเข้ามา รสิกากำลังถามเง็กกับคนอื่นๆ ให้บอกว่าเรื่องราวเป็นอย่างไร ลินดาถลึงตาใส่เง็ก รัตนาวลีก้าวเข้ามา

“พูดไปตามความจริงเถอะจ้ะ ไม่ว่าใครก็จะทำร้ายคนในบ้านนี้อย่างไม่มีเหตุผลไม่ได้ เพราะคนแบบนั้นเจ้าสัวจะไม่เลี้ยงไว้”

“ฉันเป็นแม่ของลูกชายคนรองของตระกูล ใครก็ไล่ฉันออกไปจากที่นี่ไม่ได้” ลินดาโต้

“ฉันไม่ทำแบบนั้นหรอกค่ะ เพราะคนตัดสินใจคือเจ้าสัว ลองไหมคะ ว่าเจ้าสัวจะเลือกใคร ระหว่างคุณกับฉัน”

พอได้ยินเช่นนั้น ลินดาสะบัดหน้าออกไป กิมท้อจะตามแต่รัตนาวลีเรียกไว้ให้ช่วยกันเก็บกวาด และกำชับถ้าอยากอยู่บ้านนี้ ต้องรักสงบและรักความสามัคคี กิมท้ออิึ้งไม่กล้าหือ ทุกคนแอบยิ้มสะใจ กิมท้อก้มหน้าเก็บความแค้น

ถึงเวลาอาหารเย็น เจ้าสัวให้รุ้งรายไปตามรามมาทานข้าว แต่เธอบอกว่า ลินดาลากตัวกลับไปแล้ว เจ้าสัวหันมาถามรัตนาวลีว่าลินดาหาเรื่องอะไรหรือเปล่า เธอตอบว่านิดหน่อยรับมือได้ รุ้งรายเสริมว่าจริงตนเห็นกับตา รัตนาวลีนึกได้ว่าราพณ์หายไป ไม่มาทานข้าว รุ้งรายบอกว่าพี่ชายบ่นปวดหัวเพราะวันนี้รับศึกหนัก รสิการู้สึกเป็นห่วงขอตัวขึ้นไปดูแล ทุกคนยิ้มอย่างพอใจ

ราพณ์นั่งนิ่งครุ่นคิดมองไปนอกหน้าต่าง รสิกา

เข้ามาถามไม่หิวหรือ เขาบ่นปวดหัว ทานไม่ลง เธอเห็นใจรู้ว่าเขาเจอเรื่องหนักใจมามาก จึงไปเอาผ้าชุบน้ำมาให้เช็ดหน้า เขารับมาแล้วได้กลิ่นหอมชื่นใจ เธอบอกว่าเวลาเพลียๆตนจะใช้ผ้าชุบน้ำใส่โคโลญจ์แบบนี้ช่วยให้ผ่อนคลาย

ราพณ์เช็ดหน้าแล้วขอบคุณรสิกา เขามองเธออย่างประทับใจ รสิการู้สึกเก้อเขินอ้างว่าทำตามหน้าที่แล้วรีบเดินออกจากห้อง...รสิกามานั่งหงุดหงิดตัวเองที่เผลอทำดีต่อราพณ์ ระรินกลับจากมหาวิทยาลัย เห็นรสิกาบ่นอะไรจึงเข้ามาถาม เธอได้สติบอกว่าบ่นเรื่องงานที่ไม่ได้ดั่งใจ ระรินได้ที เธอชื่นชมรสิกามานานแล้ว รีบขอไปทำงานที่บริษัทด้วยคนเพราะตอนนี้เรียนจบแล้ว

“น้องรินไม่ช่วยงานที่บริษัทเหรอจ๊ะ”

“ถ้าช่วยงานที่บ้านก็เป็นแต่ผู้บริหาร ไม่บริหารคนก็บริหารงาน ใจมันไม่รักค่ะ รินอยากเป็นอินทีเรียดีไซน์ สร้างความสวยงามจากภาพในหัว อีกอย่างรินไม่อยากเริ่มต้นที่บริษัทครอบครัวตัวเอง ป๊าสร้างบริษัทจากสองมือจนมันใหญ่โตแบบนี้ รินว่ามันเท่มาก เฮียราพณ์ก็อีกคน”

“บริษัทนี้เจ้าสัวสร้างฐานมาดี คุณราพณ์ก็แค่รับช่วงต่อนี่จ๊ะ”

“สมัยที่ป๊าสร้างมาก็ทำได้ถึงจุดที่คนรู้จักว่า LK เป็นบริษัทอสังหาฯเท่านั้นค่ะ แต่พอเฮียราพณ์กลับมาจากเมืองนอกแล้วเข้ามาบริหารก็พาบริษัทเข้าตลาดหุ้น เป็นมหาชนจนถึงทุกวันนี้”

รสิกาทึ่ง แล้วบอกระรินให้สมัครงานบริษัทที่อยากทำ เธอยิ้มกริ่มก่อนจะบอกว่า อยากทำงานบริษัทที่รสิกาทำ เป็นความใฝ่ฝันมาตลอด รสิกายินดีจะช่วยคุยให้ ระรินโผกอดดีใจมาก

ราพณ์โทรศัพท์ปรับทุกข์กับมานพว่าไม่เข้าใจความรู้สึกรสิกาเลย บางครั้งดีด้วย บางครั้งก็โกรธ มานพตั้งข้อสังเกตว่า เธอเริ่มมีใจแต่เพราะเหตุที่โดนบังคับให้แต่งงาน จึงสร้างกำแพงขึ้นมาขวาง ขอแนะนำให้ใช้ตัวช่วย คือพระลบ ราพณ์ยิ้มกริ่มสบายใจขึ้นโข

พอรสิกากลับเข้ามาในห้องนอน เห็นราพณ์กำลังอ่านนิทานให้พระลบฟังบนเตียง พระลบเห็นรสิกาก็รีบอ้อนขอนอนด้วยคืนนี้ รสิกาแอบดีใจที่ไม่ต้องนอนลำพังกับราพณ์ รีบอนุญาต พระลบยังออดอ้อน

“พี่คุณหญิงครับ ป๊าอ่านนิทานไม่สนุกเลย พี่คุณหญิงอ่านนิทานให้ผมฟังได้ไหมครับ”

“พอพี่คุณหญิงมาพระลบก็ไม่รักป๊าแล้ว” ราพณ์แกล้งน้อยใจ

พระลบเข้ากอดประจบว่าตนรักเขาที่สุดในโลก รสิกามองอย่างเอ็นดู ขอตัวไปอาบน้ำก่อน พอเธอเข้าห้องน้ำไป สองพ่อลูกก็ตีมือกันทำนองเตี๊ยมกันไว้ ราพณ์ถามลูกชายอยากได้อะไร เด็กน้อยตอบว่าอยากไปทะเลไปหาอาม่า ราพณ์เห็นเป็นการดีที่ตนจะได้ฮันนีมูนกับรสิกา

ooooooo

คืนเดียวกัน สิริโสภานั่งอยู่ในร้านกาแฟ เปิดคอมพ์ดูชีวประวัติของรสิกา และภาพข่าวต่างๆของเธอกับราพณ์ จนรู้สึกเคียดแค้นน้ำตาคลอ

ขณะเดียวกัน รามเกิดอาการพลุ่งพล่านเนื่องจากขาดยาระงับอาการป่วยของตัวเองมานาน ทนไม่ไหวคว้ากุญแจรถจะออกจากบ้าน ลินดาเห็นปรามว่าดึกมากแล้ว แต่รามไม่สนใจพรวดพราดออกไป ลินดาไม่สบายใจรู้ว่าเกิดจากการที่ลูกไม่กินยา...

อ่านละคร สามี ตอน 5 วันที่ 1 ธ.ค. 56

ละครสามี บทประพันธ์โดย พัดชา
ละครสามี บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละครสามี กำกับการแสดงโดย แมน เมธี
ละครสามี ผลิตโดย บริษัท เมกเกอร์ เจ กรุ๊ป จำกัด
ละครสามี ควบคุมการผลิตโดย จริยา แอนโฟเน่
ละครสามี ออกอากาศทุกวันพุธ และวันพฤหัสบดี เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ