อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 12
จริมาหน้าแดงเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน ไม่ชอบเลยที่ถูกจีบตรงๆแบบนี้ ชายเดียวเอ็นดูท่าทางเขินนั้นแต่ก็ยังแหย่ไม่เลิก“ผมพูดจริงนะ ผมกลัวคุณเหนื่อยถ้าบรรยายครั้งเดียวจบ ให้เล่าวันละเรื่องหรือสองวันเรื่องเอาไหม”
จริมาหลบตา รวบรวมสติที่กระเจิงไปไกลให้เข้าที่และเปลี่ยนเรื่องพูดถึงสาเหตุแท้จริงที่เปิดร้านสวนราตรี
ชายเดียวไม่แปลกใจนักเพราะเชื่อว่ารุ้งทำได้จริงๆ แต่ที่ทำให้ยิ้มก็ประโยคประชดประชันที่ตามมา
“ริมาถึงบอกไงว่ารุ้งเป็นผู้หญิงที่ใครได้ไปจะไม่มีวันเสียใจ เขาจะเป็นภรรยาที่ดีมากๆ”
ชายเดียวไม่สนใจคำโฆษณาชวนเชื่อเกี่ยวกับรุ้ง ย้อนถามเสียงอ่อน “เรียกตัวเองว่าริมาตลอดไปได้ไหม”
จริมาข่มความอายสุดความสามารถแต่ไม่ค่อยแนบเนียนนัก ได้แต่รวนกลับตามประสาสาวห้าว เป็นที่ชอบใจของชายเดียวยิ่งนัก เขาจ้องตาเธออย่างมีความหมายแล้วตัดสินใจถามตรงๆ
“ผมไปหาคุณไม่ได้ พี่ฉัตต์คงไม่ชอบนัก คุณจะมาที่นี่อีกได้ไหม”
จริมาไม่รับปากแต่กวนกลับว่าต้องมาหารุ้งอยู่แล้ว ชายเดียวดูออกว่าเธอไม่รังเกียจจึงยิ้มกว้างจนจริมาหน้าร้อนขึ้นมาใหม่ หญิงสาวจ้ำอ้าวไปขึ้นรถโดยไม่เหลียวหลังชายเดียวหัวเราะเบาๆด้วยความเอ็นดู ต่างจากคุณหญิงทอแสงที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากหน้าต่างบนตำหนัก ภาพความสนิทสนมของญาติหนุ่มกับหญิงสาวคู่ปรับทำให้ความแค้นพลุ่งพล่าน...คอยดูกันไปนะจริมาว่าจะไปได้สักกี่น้ำ!
ooooooo
จริมากลับบ้านด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ทั้งอ่อนหวานและอบอุ่นในหัวใจจนต้องสะบัดศีรษะเบาๆ เพราะคิดว่าฝันไป แต่เมื่อกลับถึงบ้านก็ต้องหุบยิ้มแทบไม่ทันเพราะเห็นพี่ชายหน้าตาบอกบุญไม่รับรออยู่ ฉัตต์รู้ว่าน้องยังโกรธแต่ความเป็นห่วงรุ้งมีมากกว่าจึงตัดสินใจถามถึง
“หมายถึงรุ้งหรือคะ พี่ฉัตต์จะสนทำไม ก็ไล่เขาไปแล้ว เขาจะไปตกระกำลำบากที่ไหนก็ไม่ต้องรู้หรอกค่ะ” พูดแล้วก็รู้สึกผิดไม่น้อยเพราะฉัตต์หน้าไม่ดีจนเธอเกือบใจอ่อนเลยยอมบอกว่ารุ้งสบายดี แต่ไม่วายเหน็บตบท้ายว่ามีชายเดียวดูแลไม่ห่าง...อยากให้พี่ชายได้บทเรียนบ้างว่าไม่ควรวู่วามและทำอะไรโดยไม่คิดอีก
ท่านหญิงแขไขก็ว้าวุ่นใจไม่แพ้ฉัตต์แต่คนละเหตุผลกัน แม้ชายเดียวจะเพียรมาดูแลและทูลสัญญาว่าจะไม่ยอมทิ้งไปไหนแต่ท่านหญิงก็ยังกังวลใจ
เฟืองเข้าใจหัวอกท่านหญิงจึงรวบรวมพลังไปหา เรื่องจันทร์ถึงวัดแต่โดนหลวงพ่อองค์เดิมเข้าขวางและเทศนาธรรมให้ฟังเสียก่อน ผีร้ายอ่อนท่าทีลง น้ำตาไหลพรากด้วยความซาบซึ้งใจจนต้องกลับไปเก็บตัวในเรือนพักเก่าเพราะไม่พร้อมเผชิญหน้าท่านหญิง...กลัวเหลือเกินว่าท่านจะสั่งให้จองล้างจองผลาญศัตรูหัวใจของท่านอีก
ฝ่ายท่านหญิงก็ร้องเรียกหาเฟืองตลอดช่วงหัวค่ำแต่ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ได้ยินเสียงหัวร่อต่อกระซิกของบรรดาบ่าวไพร่ที่ออกไปดูลิเกข้างวังก็หงุดหงิด พาลประชดแดกดันจนทุกคนหน้าเสียไปตามๆกัน
“อยู่กันสบายใจ รู้บ้างไหมว่าคนที่มีทุกข์ร้อนนั้นมีอยู่ในวังนี้ ไม่ใช่สบายกันทุกคน!”
ท่านหญิงกลับห้องอย่างหัวเสีย เห็นเงาลางๆของผีบ่าวก็อดตัดพ้อไม่ได้เพราะรับสั่งหาอยู่นานแต่เพิ่งโผล่มา
“ถ้าหญิงต้องเสียชายเดียวให้มัน หญิงคงมีชีวิตอยู่ต่อไม่ได้ หญิงต้องตายแน่ๆ”
ผีเฟืองเงยหน้ามองด้วยแววตาหวาดวิตก ค่อยๆเลือนร่างหายไปจนท่านหญิงงงไปหมด พยายามเรียกหาอีกหลายครั้งเพราะมีเรื่องต้องปรับทุกข์ด้วยอีกมากแต่ก็ไม่เป็นผล ผีเฟืองหายเงียบไม่มาให้เห็นอีกเลยตลอดทั้งคืน
ท่านหญิงตื่นบรรทมแต่เช้าเพราะนอนกระสับกระส่าย แทบทั้งคืน โดยเฉพาะอย่างยิ่งฝันร้ายที่ดูคล้ายกับเรื่องจริงเหลือเกินทำให้แทบเป็นบ้า ภาพในฝันยังแจ่มชัดในความทรงจำ...จันทร์มาพาชายเดียวกลับไปต่อหน้าต่อตา แม้เธอจะพยายามรั้งและอ้อนวอนเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล
ท่านหญิงจำได้ว่าสะดุ้งตื่นขึ้นกลางดึกพร้อมๆกับชายเดียวที่เข้ามาเพราะได้ยินเสียงร้องโหยหวนของเธอ ท่านหญิงยกมือลูบพระพักตร์ช้าๆแล้วตัดสินใจไปหาผีบ่าวคนสนิทที่เรือนพักริมน้ำ พนมมือแนบอกและขอร้องให้ผีร้ายกลับมาช่วยเหลือเธออีกครั้ง
“อย่าให้หญิงต้องสูญเสียลูกชาย ขออย่างเดียวเท่านั้น”
ผีเฟืองสงสารท่านหญิงมาก เพราะความรักมากมายที่มีให้กันมายาวนานทำให้สติที่เพิ่งมีจากการฟังธรรมเลือนหายไป กลายเป็นวิญญาณจิตใจหยาบกระด้างเหมือนเดิม
“คุณชายเป็นโอรสท่านหญิงของหม่อมฉัน เป็นตั้งแต่เกิด ไม่มีวันสูญเสียเธอไปให้ใคร”
ท่านหญิงสะใจมาก เสด็จกลับมายังตำหนักและสั่งให้หลานสาวโทร.ตามรุ้งให้กลับวัง คุณหญิงทอแสงทำตามด้วยความเต็มใจเพราะรู้ดีว่าท่านป้าเองก็ไม่ได้พิสมัยนังพยาบาลหน้าหวานนั่นเหมือนกัน!
ฟากรุ้งเมื่อรับสายจากวังก็เตรียมตัวกลับ แต่ไม่ลืมหยิบยานอนหลับจำนวนหนึ่งให้คุณหญิงทอแสงตามที่เธอขอร้อง เมื่อจริมาโทร.มาหาจึงคุยด้วยพักใหญ่เพราะดีใจเหลือเกินที่เพื่อนรักกลับมาจากต่างประเทศ
“คุณริมามาวันที่รุ้งรู้สึกอยากมีใครสักคนให้คุยด้วย คุณริมาเหมือนนางฟ้าของรุ้ง ก่อนหน้านี้รุ้งรู้สึกว้าเหว่จัง”
จริมาน้ำตาคลอด้วยความสงสารเพื่อน รับปากจะไปหาพรุ่งนี้เพราะมีเรื่องมากมายต้องคุยให้รู้เรื่อง รุ้งจึงวางสายแล้วยิ้มบางๆ...อย่างน้อยเวลานี้เธอก็มีคุณริ–มาให้พอปรับทุกข์ได้บ้าง
ooooooo
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 13
“ทรง คอยนะคะ เมียสุดที่รักและลูกสาวยอดดวงใจจะไปหาเจ้าพี่ในไม่ช้า จะได้ไม่ต้องทรงเหนื่อยมาหาพวกมัน คอยไม่นานหรอกเจ้าพี่...แค่คืนนี้เอง”
รุ้ง กลับถึงวังก็เข้าถวายงาน ท่านหญิงมองมาด้วยแววพระเนตรอึกอักเพราะยังพระทัยไม่แข็งพอจะจัดการกับหญิง สาวหน้าหวานคนนี้ แม้รู้ดีว่าเป็นลูกของศัตรูหัวใจคนสำคัญแต่ก็ยังลังเลเพราะความรู้สึกผิดชอบ ชั่วดีที่ยึดถือมาตลอดคอยบอกว่ารุ้งเป็นแค่เหยื่อของความอาฆาตเท่านั้น
รุ้งไม่รู้เรื่อง จัดยาให้เหมือนเคยและหยิบพวงมาลัยไปคุกเข่าต่อหน้าท่านหญิง
“รุ้งขอประทานอนุญาตนำพวงมาลัยถวายท่านชายได้ไหมมังคะ”
ท่าน หญิงปฏิเสธและไล่กลับห้องด้วยท่าทางดุๆ จนรุ้งแปลกใจแต่ไม่กล้าทูลถาม เมื่อพบคุณหญิงทอแสงระหว่างทางกลับห้องจึงมอบยานอนหลับให้และบอกให้ทานครั้ง ละเม็ดก่อนนอนเพราะยามีฤทธิ์มากพอสมควร คุณหญิงรู้สึกผิดนิดหน่อยที่ต้องหลอกหญิงสาวแสนดีจึงขอพวงมาลัยไปถวายพระแทน แต่สุดท้ายเพราะความริษยาที่ครอบงำจิตใจจึงขยี้พวงมาลัยจนแหลกคามือ...แก ต้องมีชะตากรรมไม่ต่างจากพวงมาลัยพวงนี้แหละนังรุ้ง!
รุ้งมีโอกาสรับ ประทานอาหารเย็นร่วมกับคุณหญิงทอแสงเป็นครั้งแรก แม้ไม่ค่อยไว้ใจท่าทีแปลกๆแต่เพราะเป็นคนไม่คิดมากเลยตัดสินใจร่วมโต๊ะ คุณหญิงเริ่มแผนร้ายด้วยการหลอกล่อให้รุ้งดื่มน้ำส้มผสมยานอนหลับ รุ้งติดใจรสชาติเฝื่อนๆแต่เมื่อถูกคะยั้นคะยอมากก็หลงกลดื่มจนหมด
ฤทธิ์ ยานอนหลับได้ผลเร็วตามคาด คุณหญิงจับแขนรุ้งที่เริ่มเบลอแล้วลากไปเรือนพักเก่าริมน้ำ รุ้งสำเนียกได้ว่ากำลังตกอยู่ในอันตรายจึงรวบรวมสติอันน้อยนิดอ้อนวอนขอให้ ปล่อย
“เธอเป็นตัวมารในชีวิตฉัน คิดแย่งทุกอย่างของฉัน โดยเฉพาะพี่ชายเดียว”
“ไม่เคยแย่ง...รุ้งไม่เคยแย่งคุณชายเดียว คุณหญิงเข้าใจผิด”
“โกหก...ไม่ได้แย่งแล้วตามเขากลับมาทำไมไหนบอกจะไม่กลับมา ฉันเชื่อก็บ้าแล้ว”
รุ้ง พยายามสะบัดตัวออกแต่ไม่สำเร็จเพราะความง่วงงุน คุณหญิงเกือบใจอ่อนเพราะเนื้อแท้ไม่ใช่คนเลวร้าย แต่เมื่อนึกถึงความรักที่มีต่อชายเดียวก็ฮึดขึ้นใหม่ ฉุดกระชากลากถูรุ้งจนถึงเรือนพักเก่าตามคำสั่งผีร้ายในที่สุด
เวลา เดียวกันที่วัดนอกเมือง...คุณหญิงเพ็งกับจันทร์เตรียมข้าวของกลับบ้าน ระหว่างทางก็ล่ำลากัลยาณมิตรมากหน้าหลายตาที่ร่วมปฏิบัติธรรมด้วยกันมาหลาย วัน โดยเฉพาะวิมลกับลูกสาวที่ทำให้ทั้งสองยิ้มไม่หุบเพราะอาศัยพระธรรมคำสอน ทำให้ปล่อยวางเรื่องปัญหาในบ้านได้
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 12-13 วันที่ 6 ส.ค. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ