อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 2
ผ่องเฝ้ารออยู่แล้วที่หน้าห้อง โอบปลอบชายเดียวที่สะอื้นฮักด้วยความกลัวระคนตกใจเมื่อเห็นพ่อแสดงท่าทีกราดเกรี้ยวอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย ท่านหญิงเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดจากมุมหนึ่ง สงสารชายเดียวเหลือเกินที่ต้องรองรับอารมณ์ท่านชายตั้งแต่เด็ก เธอหมุนตัวกลับเข้าห้อง ชะงักเมื่อเห็นร่างลางๆคุ้นตาปรากฏตรงหน้า ยิ้มและก้าวไปหาพร้อมออกเดินพูดคุยกันราวกับเป็นเรื่องปกติที่เจอกันชายเดียวเสียใจที่ท่านพ่อไม่รักและหมางเมิน วิ่งไปร้องไห้ที่ท่าน้ำและตะโกนสุดเสียงระบายอารมณ์ เช่นเดียวกับฝาแฝดน้องสาว...รุ้งก็อึดอัดเรื่องฉัตต์ น้ำตาไหลพรากอย่างช่วยไม่ได้ กลัวมีเรื่องเข้าสักวันแล้วแม่จะลำบากใจ
“พี่ฉัตต์รังแกรุ้งอีกแล้ว ไม่เป็นสุภาพบุรุษเลย”
“ไม่เป็น...ไม่อยากเป็นกับคนบางคน”
รุ้งเดินเลี่ยงไปที่อื่น จริมามองพี่ชายตาคว่ำแล้วสะบัดหน้าตามเพื่อนรัก ฉัตต์หน้าบึ้ง...ทนอยู่ได้ก็อยู่ไปแล้วกัน!
ฉัตต์ยังไม่กลับขึ้นบ้านเพราะบังเอิญเห็นจันทร์กับยอดหรือที่ใครๆในบ้านเรียกว่าเจ้าใบ้ยืนอยู่ด้วยกัน เด็กหนุ่มเฝ้ามองด้วยความสงสัย...อยากรู้เหลือเกินว่ามีเรื่องอะไรกัน
ฝ่ายจันทร์กับยอดไม่เห็นฉัตต์ ปรับทุกข์กัน
เหมือนเคยตามประสาคนที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา
“ฉันอยากรู้เหลือเกินว่าลูกชายอยู่ยังไง ท่านพ่อของคุณชายรักเธอหรือไม่ ท่านหญิงทรงเลี้ยงลูกชายฉันยังไง รักหรือไม่รักแต่เกลียดหรือเปล่า ท่านหญิงทรงเกลียดฉันมาก ท่านอาจไม่รักลูกชายฉัน”
ยอดสงสาร ตัดสินใจบอกว่าเพิ่งพายเรือผ่านหน้าวังรังสิยาและเห็นคุณชายศักดินาเป็นครั้งแรก
“จริงหรือ...ยอดเห็นจริงๆหรือ เป็นยังไง ตัว
แค่ไหนแล้ว เหมือนรุ้งหรือเปล่า”
“ผมไม่เห็นว่าเหมือนคุณหญิงหรือเปล่าเพราะอยู่ไกล แต่คุณชายน่าจะสบายดี แต่งตัวเหมือนที่คุณฉัตต์ใส่”
จันทร์คะยั้นคะยอให้พาไปคราวหน้า ยอดพยักหน้ารับหงึกๆ เห็นใจเธอมากที่ต้องพรากจากลูกตั้งแต่เกิด
ooooooo
ฉัตต์กลับขึ้นเรือนเมื่อพลบค่ำ พกพาอารมณ์หงุดหงิดมาด้วยจนคนในบ้านรู้สึก พจน์กับคุณหญิงเพ็งพยายามซักถามก็ได้รับคำตอบประชดประชันกลับมา
“ผมเห็นจันทร์คุยกับไอ้ใบ้อีกแล้ว แต่ช่างเถอะครับ...ผมบอกกี่ครั้งก็ไม่มีใครเชื่อ ลืมไปก็ได้ครับ”
ฉัตต์พูดจบก็จะเดินหนี คุณหญิงเพ็งไม่ชอบใจกิริยาหลานชายจึงรั้งไว้พร้อมปรามเสียงแข็ง “อย่าให้ย่าเห็นกิริยา กับผู้ใหญ่อย่างนี้อีกเป็นอันขาด ถ้ากับพ่อและย่ายังทำได้ก็คงทำได้กับคนทั้งโลก แล้วใครจะคบค้าสมาคมด้วย”
ฉัตต์ไม่สนเดินลิ่วขึ้นข้างบน ได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักก็ขมวดคิ้ว เปิดห้องน้องสาวแล้วของขึ้นเมื่อเห็นรุ้ง
“มาเล่นบนตึกทำไม ข้างบนนี้มีแต่คุณย่า คุณพ่อ พี่และริมาเท่านั้นที่อยู่ได้”
“รุ้งก็อยู่ได้ คุณพ่อกับคุณย่าอนุญาตแล้ว”
“พี่เป็นเจ้าของบ้าน พี่ออกคำสั่งต้องเชื่อ โยนยายโสโครกคนนี้ออกไป”
รุ้งน้ำตาร่วงเผาะ จริมาโมโหมากพาเพื่อนไปเล่นที่อื่น ฉัตต์ปรี๊ดแตกที่ไม่มีใครเชื่อ ผลักรุ้งกระเด็นไปชนตู้หัวแตกเลือดไหลเป็นทาง จริมาส่งเสียงกรี๊ด ตะโกนโหวก เหวกจนฉัตต์วิ่งหนีเข้าห้องพระเพราะทำตัวไม่ถูก คุณหญิงเพ็งได้ยินเสียงเอะอะก็วิ่งมาดู ตกใจมากเมื่อเห็นสภาพรุ้ง เรียกสารภีให้ตามฉัตต์ไปพบพจน์เพื่อตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้น
ฉัตต์เดินคอตกไปหาพ่อ พจน์รออยู่แล้วพร้อมพจนานุกรมในมือ ถามลอยๆถึงที่มาของชื่อฉัตต์ที่ราตรีตั้งให้
“ฉัตต์เหมือนร่มซ้อนกันเป็นชั้นๆเป็นของสูงครับ คุณแม่ให้ชื่อฉัตต์เพื่อกางร่มให้คนในบ้านร่มเย็น”
“ใช่แล้ว...แม่ตั้งให้เพราะความหมายดี แต่เวลานี้ลูกได้ทำสิ่งที่แม่ตั้งใจไว้หรือยัง พ่อหมายถึงให้ความร่มเย็นกับคนในบ้าน ไม่ว่าเขาจะเป็นใครมาจากไหน” ฉัตต์จะค้านแต่พจน์ยกมือห้าม “เขาหนีร้อนมาพึ่งเย็น เราก็ควรเมตตาตามสมควร เขาก็ทำงานตอบแทนเรา หรือลูกคิดว่าไม่ใช่”
ฉัตต์ชักสีหน้า บอกพ่อตามตรงว่าไม่ชอบหน้าจันทร์กับรุ้ง พจน์ส่ายหน้าและแย้งเสียงเรียบ
“ไม่ชอบเพราะเขาบังเอิญมาวันที่แม่ตาย ลูกก็เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาเองก็แทบเอาชีวิตไม่รอด”
ฉัตต์เม้มปากเถียงไม่ออกเพราะพ่อพูดถูกทุกอย่าง พจน์เชื่อว่าเนื้อแท้ลูกชายไม่ใช่คนไม่ดีเพียงแต่เต็มไปด้วยอคติเพราะไม่ยอมเปิดใจ แกล้งบอกจะแก้ปัญหาด้วยการให้เงินสองแม่ลูกไปทำทุนและอยู่ที่อื่น
“พวกเขาแข็งแรงดีแล้ว ยายรุ้งก็เติบโตรู้ภาษาช่วยเหลือแม่เขาได้แล้ว”
“เขาจะไปทำงานอะไร เป็นคนใช้บ้านไหน เผื่อเจ้าของบ้านไม่ดีล่ะครับ”
ฉัตต์ใจไม่ดีกลัวพ่อไล่สองแม่ลูกไปจริงๆพจน์ลอบยิ้ม รู้แล้วว่าแผนลองใจได้ผล แต่ยังแกล้งทำเสียงแข็งใส่ลูกชาย
“ก็ไม่ใช่เรื่องของเรา”
“แต่คุณพ่อชอบช่วยคน นักโทษคุณพ่อยังช่วยให้เขามาทำงานบ้านเรา”
“แต่ฉัตต์ไม่ชอบคนพวกนี้ พ่อต้องเลือกลูกของพ่อ”
ฉัตต์ลุกพรวด ความละอายใจแผ่ซ่านทั่วใบหน้า เริ่มรู้สึกผิดกับสองแม่ลูกเลยสารภาพว่าเป็นคนผลักรุ้ง
“จะให้พ่อทำยังไง ฉัตต์ทำผิดแต่เป็นลูกพ่อ พ่อตัดสินลูกไม่ได้เพราะพ่อมีอคติแน่นอน ผู้พิพากษาตัดสินได้แต่ลงโทษไม่ได้ แต่ถ้าฉัตต์ยืนยันจะรับโทษ พ่อจะหาคนมาทำหน้าที่นั้นเอง”
ฉัตต์พยักหน้ายอมรับ พจน์จึงสั่งสารภีให้ไปตามเจ้าใบ้
“ให้เจ้าใบ้ตัดไผ่แล้วเหลาเป็นไม้เรียว เสร็จแล้วเรียกจันทร์กับรุ้งขึ้นมา ฉันจะให้รุ้งเฆี่ยนตาฉัตต์”
สารภีสะดุ้งเฮือก เช่นเดียวกับฉัตต์ที่นึกไม่ถึงว่าพ่อจะตัดสินแบบนี้ และคนหนักใจไม่แพ้กันก็คือจันทร์ ต่างจากรุ้งที่นิ่งเงียบแล้วพูดเบาๆแต่หนักแน่นว่าจะลงมือเฆี่ยนฉัตต์ด้วยตัวเอง!
ooooooo
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 3
“ท่านให้ลูกตีเพราะถ้าให้คนอื่นตี คุณฉัตต์คงเจ็บตายเลยแม่”
รุ้งตัดสินใจเด็ดขาด จันทร์เพิ่งเข้าใจว่าแท้จริงแล้วลูกสาวห่วงใยฉัตต์กว่าที่คิด โอบกอดพลางคิดในใจ
“ลูกหญิงของแม่ ช่างคิดเหลือเกิน แต่คุณฉัตต์จะยิ่งเกลียดลูกมากขึ้นหรือเปล่า”
รุ้งไปยืนตรงหน้าพจน์อย่างสงบพร้อมรับคำสั่ง ยอดวิ่งเอาไม้เรียวเล็กบางแต่พันด้วยผ้าเรียบร้อยมาส่งให้ พจน์มองด้วยความแปลกใจนิดหน่อยแต่พอนึกออกว่าใครเป็นต้นคิดเรื่องนี้ ปล่อยให้รุ้งลงมือฟาดก้นฉัตต์เต็มที่ บ่าวไพร่ในเรือนแตกตื่น ตกใจไม่น้อยที่รุ้งกล้าเฆี่ยนฉัตต์ ต่างจากจริมาที่เฝ้าดูพี่ชายโดนตีด้วยความสะใจ ไม่ใช่ไม่
สงสารแต่คิดว่าพี่ชายควรได้รับบทเรียนบ้าง ฐานชอบหาเรื่องแกล้งรุ้งตลอดเวลา
รุ้งสั่นไปทั้งตัวแต่พยายามเก็บอาการ ยืนเกร็งจนเป็นลมหมดสติไปดื้อๆ พจน์กับจันทร์มองหน้ากันด้วยความตกใจเพราะรุ้งตัวร้อนจัด หลังปฐมพยาบาลครู่ใหญ่...รุ้งจึงรู้สึกตัวและกอดแม่แน่น พจน์อาสาอุ้มไปส่งที่ห้อง ฉัตต์มองตามเด็กหญิงใจเด็ดด้วยแววตารู้สึกผิด... หวังลึกๆว่าเธอคงไม่เป็นอะไรมาก
พจน์มีโอกาสได้เห็นความรักระหว่างแม่กับลูก เฝ้ามองจันทร์ดูแลเอาใจใส่รุ้งด้วยความประทับใจความเหงาตามประสาพ่อม้ายที่ร้างราเรื่องรักมานานทำให้เขามองเธอด้วยแววตาเพ่งพินิจเป็นครั้งแรก ละเมียดคนใช้เก่าแก่ที่ตามมาช่วยจันทร์ดูแลรุ้ง แอบมองตามเจ้านายหนุ่มใหญ่ด้วยสายตาประหลาด มั่นใจว่าต้องเริ่มมีใจกับจันทร์แน่ๆ
พจน์รอดูอาการรุ้งจนแน่ใจจึงกลับบ้าน ฉัตต์รออยู่แล้ว เป็นห่วงเหมือนกันแต่ยังมีฟอร์ม ต่างจากจริมา ที่ถลาไปเกาะแขนพ่อถามอาการเพื่อนรัก ฉัตต์ร้อนตัวรีบแก้ตัวว่าไม่รู้ว่ารุ้งไม่สบาย
“รู้หรือไม่ก็ไม่สมควรทั้งนั้น คนเราควรมีให้ครบทั้งเมตตา กรุณา มุทิตาและอุเบกขา พวกเขาด้อยกว่าเราทุกทางแต่ก็คิดถึงเราตลอด คิดดูสิ...หุ้มผ้าไม้เรียวจะได้ตีไม่เจ็บ แถมรุ้งยังตีฉัตต์ที่ก้นแทนน่องเพราะกลัวจะเจ็บมาก”
ฉัตต์ไม่เถียงพ่อเหมือนเคยเพราะรู้สึกผิดกับรุ้ง เขารู้ว่าเธอหวังดีแต่เพราะทิฐิทำให้แสดงออกในทางตรงกันข้าม
ooooooo
อ่านละคร แค้นเสน่หา ตอนที่ 2-3 วันที่ 30 มิ.ย. 56
ละครแค้นเสน่หา บทประพันธ์โดย : วราภาละครแค้นเสน่หา บทโทรทัศน์โดย : อ.แดง ศัลยา
ละครแค้นเสน่หา กำกับการแสดงโดย : สำรวย รักชาติ
ละครแค้นเสน่หา ผลิตโดย : บริษัท ฮูแอนด์ฮู จำกัด
ละครแค้นเสน่หา ควบคุมการผลิตโดย : วรายุทธ มิลินทจินดา
ละครแค้นเสน่หา ออกอากาศ: เร็ว ๆ นี้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ