อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 1
“ส่วนคู่ยายนภิศ คุณอมรเขาก็เป็นคนอบอุ่นค่ะ ทำธุรกิจส่งออกมั่นคงมาก เสียแต่ยังไม่มีหลานน่ะค่ะ”แต้วหันไปเม้าท์กับยายแหวง “คุณอมรน่ะก็แค่ลูกจ้างกินเงินเดือนไม่ถึงห้าหมื่น ส่วนคุณนภิศก็ไม่ทำงาน ผลาญเงินไปวันๆ จนจะชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว”
สมควรแก่เวลา นพนภาเดินมาส่งทีมงานนิตยสารที่หน้าบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แล้วก็ต้องหุบยิ้มและร้องกรี๊ดเมื่อเดินกลับเข้าบ้านไปเจอความวุ่นวายของลูกๆ ทั้งสามคน
ต้องยืนถอดกระโปรงยาวและกระชากเสื้อตัวนอกออกกลางห้องโถง เหลือกางเกงยีนส์สั้นจู๋และเสื้อยืดรัดติ้วนพนภาพยายามห้ามแต่ต้องไม่สนใจ โทร.หาเพื่อนแล้วออกจากบ้านไป ต่อวุ่นอยู่กับการส่องกระจกลบเครื่องสำอางที่ทีมงานแต่งให้ บ่นกระปอดกระแปดว่าแต่งหน้าเหมือนคณะลิเก ส่วนต้อมลุกขึ้นมาร้องกรี๊ดและอาละวาดทำลายข้าวของอย่างบ้าคลั่ง ควบคุมตัวเองไม่ได้ ไม่เหมือนกับตอนที่อยู่ต่อหน้าทีมงาน เพราะยาบางอย่างที่ต้องกินประจำหมดฤทธิ์ นพนภาวิ่งตามลูกจนหมดแรง ต่างจากเจนภพที่ไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรกับลูกๆเลย เขาเดินมาบอกเมียหน้าตาเฉยว่าจะไปออกรอบกับสรรค์เพื่อนสนิท
“นัดคุณสรรค์หรือนัดนังแคดดี้ กะจะตีกันกี่หลุมล่ะ อย่าให้รู้นะว่ามีหลุมที่สิบเก้า”
“พูดอะไรน่ะคุณ คุณแอ๋วก็ไปด้วย ของฝากคุณแอ๋ว อยู่ไหนล่ะ จะได้เอาไปเลย”
นพนภาเบาใจที่รู้ว่าแอ๋ว ภรรยาของสรรค์ไปด้วย หล่อนใช้ให้เด็กไปเอาของแล้วนั่งลงบนโซฟาหมดสภาพเจนภพนั่งข้างๆ ลูบไล้แขนเอาใจเมีย “โธ่เอ๋ยนภา กลับมาแทนที่จะได้พักผ่อน ต้องมาสัมภาษณ์อะไรก็ไม่รู้”
“คุณก็รู้ว่ามีสื่อให้ออก มันไม่ได้ดีแค่ธุรกิจฉัน มันดีกับตำแหน่งคุณด้วย”
“ผมรู้จ้ะว่าคุณทำทุกอย่างเพื่อผม เพื่อลูกๆ คุณคือเมียที่ประเสริฐที่สุด” เจนภพก้มจะจูบให้รางวัล
นพนภายิ้มหน้าบาน ท่าทีขวยเขิน ค้อนสามีตาเชื่อม
ooooooo
ที่ศาลากลางสวนบ้านเจนภพ...นภางค์และเนตรนภิศนั่งจิบชากินของว่างยามบ่าย นพนภาเดินหน้าผ่องเข้ามาสบทบแม่และน้อง เนตรนภิศถามถึงทริปญี่ปุ่น นพนภาตาหวานฉ่ำอวดน้องสาวว่าหวานเหมือนไปฮันนีมูนรอบสอง
“ก็ใช่น่ะสิยะ เพิ่งเกิดเรื่องกับนังอุบาสิกาเคร่งศีลนั่นมาหยกๆ ก็ต้องมาทำดีกับแกไถ่โทษสิ” นภางค์แขวะ
“นี่ภพเขาสาบานกับพระพุทธรูปไดบุตสุกับหนูแล้วนะคะ ว่าจะเลิกนิสัยเจ้าชู้ให้หนูต้องเดือดร้อนอีก”
“แม่นภา แม่คนซื่อ ผัวแกน่ะมันสาบานมาจนสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่รับแล้ว” นภางค์ไม่เชื่อว่าเจนภพจะเลิกเจ้าชู้ได้
นพนภาเชื่อว่าสามีน่าจะเลิกได้เพราะอายุที่มากขึ้น นภางค์ส่ายหน้าปลงๆที่ลูกสาวคนโตยังหลงสามีจนโงหัวไม่ขึ้น เนตรนภิศเผลอหลุดปากชมเจนภพว่ายังดูดีหน้าอ่อนกว่าอายุ นพนภาหันขวับทำตาเขียวใส่น้องสาวเพราะพิษรักแรงหึง
“พี่นภา หนูไม่ใช่น้องเมียในตำนานนะคะ ผัวหนูทั้งหล่อทั้งแสนดี อย่างพี่ภพหนูไม่รับประทานหรอกค่ะ”
นพนภาโกรธที่โดนน้องสาวย้อน นภางค์เห็นด้วยกับเนตรนภิศ แม้อมรจะไม่มีอะไรเทียบกับเจนภพได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่เจ้าชู้ นับเป็นเรื่องเดียวที่เนตรนภิศมีดีกว่าพี่สาว นพนภาฟังแล้วยิ้มหยันดูถูกเพราะคิดว่าอมรเป็นแค่มนุษย์เงินเดือน ไม่เห็นมีอะไรดี เทียบกับเจนภพแล้วทิ้งกันไม่เห็นฝุ่น...
ขณะเดียวกันที่บ้านสรรค์...เจนภพนอนเล่นบนสนามหญ้ากับสรรค์ เพื่อนนักธุรกิจใหญ่ มีเบียร์และกับแกล้ม อยู่ข้างๆ สรรค์ถามถึงทริปญี่ปุ่น เจนภพทำหน้าเบื่อหน่าย บอกว่าไม่ได้ขยับไปไหนเลยเพราะนพนภาตามประกบแจ เจนภพหยิบถุงข้างตัวมาส่งให้บอกว่าเป็นของฝาก สรรค์หยิบดีวีดีในถุงมาดูเห็นหน้าปกแล้วยิ้มแป้น
“นี่มันอะไร?” แอ๋วพรวดพราดเข้ามาดึงแผ่นดีวีดีจากมือสามี
“สารคดีจ้ะ เรื่องการทารุณกรรมในเด็กและสตรี” สรรค์ตอบหน้าปูเลี่ยนๆ
“มิน่า โซ่ แส้ กุญแจมือ และเทียนลนมีพร้อมหมด ดี...เดี๋ยวคืนนี้จะได้ดูสารคดีกัน”
สรรค์ทำหน้าเซ็งสุดขีด เจนภพหัวเราะและยื่นถุงของฝากจากญี่ปุ่นให้แอ๋ว แอ๋วขอบคุณและแอบถามถึงชู้รักคนล่าสุดที่โดนนพนภาตีซะกระเจิง เจนภพบอกว่าผู้หญิงคนนั้นลาออกไปแล้ว และตนก็จะเลิกเจ้าชู้ด้วย
แอ๋วไม่เชื่อแอบเหน็บ “กลัวว่าจะเก่าไป ก็มีใหม่มาอีกน่ะสิคะ”
ooooooo
รุ่งขึ้นที่ลานจอดรถกระทรวง...เจนภพนั่งเรียงเอกสารอยู่ภายในรถเมอซีเดสเบนซ์สีดำคันยาว รถวีกิจแล่นผ่านเข้ามา เจนภพเห็นสาวหน้าหวานแปลกหน้ายิ้มแย้มอยู่กับวีกิจในรถก็ถึงกับตะลึงราวกับต้องมนต์
มุตตาและวีกิจเดินผ่านลานจอดรถเข้ามาด้วยกัน มุตตาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษจนวีกิจทัก เธอบอกว่าสงสัยจะเป็นเพราะได้ไปเที่ยว ทั้งคู่เดินผ่านรถของเจนภพ วีกิจบอกมุตตาว่าหัวหน้างานตัวจริงของเธอมาทำงานแล้ว มุตตาหยุดมองที่รถเจนภพแวบนึงแล้วรีบเดินตามวีกิจไป
มุตตากังวลเรื่องเจ้านายที่จะได้พบหน้ากันครั้งแรก เธอถามวีกิจเกี่ยวกับเจนภพเลยโดนเขาอำว่าเจนภพเป็น เจ้านายที่ใจร้าย เจ้าระเบียบ และชอบโวยวาย มุตตาเชื่อสนิทและทำท่ากลัวขึ้นมาจริงๆ วีกิจจึงหลุดหัวเราะออกมา
“คุณตา ผมล้อเล่น อาภพใจดีจะตายไปฮะ ลูกน้องรักทุกคน จะเสียก็มีเรื่องเดียวล่ะฮะ”
“เรื่องอะไรหรือคะ”
“นี่คุณตาไม่เคยได้ยินข่าวซุบซิบในกองเราเลยหรือฮะ”
มุตตาว่าไม่เคยได้ยินอะไร วีกิจจึงตัดสินใจไม่บอก...
มุตตานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ เมื่อร่างสูงสง่าในสูทสีเข้มเดินเข้ามา เธอเงยหน้าขึ้นมองแล้วอึ้ง...เจนภพกล่าวสวัสดี มุตตายังจำหน้าเจ้านายตัวเองไม่ได้คิดว่าเขาเป็นแขกที่มาติดต่องาน เจนภพนึกสนุกเลยชวนคุยเรื่อยๆ กลั้นยิ้มเมื่อเห็นท่าทางประหม่าของเธอ เขาถอดแว่นกันแดดออกวางไว้บนโต๊ะ มุตตาเริ่มคลับคล้าย คลับคลาหน้าตาเจ้านายตัวเองจากบอร์ดรายชื่อผู้บังคับ บัญชาแต่ก็ยังนึกไม่ออก
แจงจิต อรพิม และทิพอาภาเดินเข้ามาพอดี ทั้งสามย่อตัวไหว้เจ้านาย ทักทายเสียงหวานจนมุตตานึกออกว่าเขาเป็นใคร
มุตตาลุกขึ้นยืนช้าๆ เบิกตากว้างหน้าแดง เจนภพหันมายิ้มให้อย่างเอ็นดู และรับไหว้เธอยิ้มๆ แล้วหันไปตามงานกับแจงจิต ก่อนเดินเข้าห้องประจำตำแหน่งไป มุตตาทรุดตัวลงนั่ง มองดูแว่นกันแดดบนโต๊ะตัวเองแล้วตัดสินใจนำไปคืนให้เจนภพในห้องทำงาน
“คุณมุตตาคงเห็นผมเป็นตาแก่หลงๆลืมๆ”
มุตตารีบบอกว่าไม่มีใครกล้าคิดแบบนั้นหรอก เจนภพมองมุตตาด้วยสายตาแบบผู้ใหญ่ใจดี ไม่มีแววเจ้าชู้โลมเลีย เขาชี้ไปที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน มุตตานั่งลง เจนภพชวนลูกน้องสาวคุยเรื่องสัพเพเหระเพื่อลดบรรยากาศตึงเครียดแต่ทำเอามุตตาหน้าแดง หัวใจเต้นระรัวเลยทีเดียว เจนภพพอใจกับอาการเขินของลูกน้องคนใหม่ เขาหยิบถุงช็อปปิ้งใบใหญ่และ
หยิบถุงของฝากเล็กๆในนั้นออกมายื่นให้ หล่อนไหว้ก่อนรับของมาพร้อมกล่าวขอบคุณ
“ผมเองก็ขอบคุณคุณมุตตา” เขาหยุดนิดนึงเมื่อเธอทำหน้างง “ที่เอาแว่นมาให้ผม และที่คุณมาทำงานที่นี่” เจนภพเริ่มหยอดแบบเบาๆ มุตตาเขินไม่กล้าสบตาเจ้านายหนุ่มใหญ่
เจนพบมองอาการเขินของมุตตายิ้มๆ “เดี๋ยวคุณมุตตาช่วยเรียกทุกคนมารับของฝากหน่อยนะครับ”
มุตตารับคำแล้วลุกออกไป เจนภพมองตามด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ...
ครู่ต่อมา ลูกน้องคนอื่นๆรีบลุกพรวดไปที่ห้องเจนภพเพื่อเอาของฝาก มุตตาอมยิ้มเปิดถุงเล็กๆนั้นออก เห็นเป็นเชือกผูกผมแต่งด้วยดอกไม้เล็กๆสีสันสดใส มุตตาถูกใจมากหยิบมาพันนิ้วเล่น
ooooooo
เย็นวันนั้น มุตตาและวีกิจกลับบ้านด้วยกันเช่นเคย ทั้งสองเดินพูดคุยอย่างสนิทสนมไปที่ลานจอดรถ โดยไม่รู้ว่าเจนภพมองตามพวกเขาไปด้วยแววตาหมายมาดบางอย่าง...
วีกิจกลับถึงบ้านด้วยท่าทีผ่อนคลาย เจนภพถือถุงของฝากมาวางไว้ที่โต๊ะสนาม วีกิจแปลกใจที่อาหนุ่มอยู่ติดบ้าน เจนภพแก้ตัวไปแกนๆว่าเบื่อเที่ยว วีกิจยิ้มไม่ติดใจอะไรตามประสาคนมองโลกในแง่ดี สร้อยคำยกของว่างออกมาพอดี เธอรับถุงของฝากจากเจนภพมาเปิดดู ยิ้มชอบใจพลางถามอาหลานว่ากำลังคุยเรื่องอะไร
“คุยเรื่องแฟนนายกิจเขาอยู่ครับ” เจนภพเข้าเรื่องที่ตัวเองอยากรู้แบบเนียนๆ “นายกิจเขาจีบสาวที่ทำงานอยู่ ใจคอแกจะไม่เล่าให้พี่สร้อยฟังเลยหรือ”
สร้อยคำตื่นเต้น เร่งลูกชายให้เล่าออกมาให้หมด วีกิจนั่งลงและมองค้อนเจนภพที่อมยิ้ม
“โธ่แม่ แค่เพื่อนที่ทำงาน เขาเพิ่งเข้ามาใหม่แล้วสนิทกันก็เท่านั้นเอง”
“สนิทกันแบบไหน แกชอบเขาแล้วใช่ไหม”
วีกิจยอมรับกับแม่ว่าชอบมุตตา เจนภพยืนฟังเก็บข้อมูลเงียบๆ พลางยิ้มในหน้าอย่างมีเลศนัย
ooooooo
เช้ารุ่งขึ้น...มุตตาแต่งตัวเสร็จแล้วหยิบเชือกผูกผมอันใหม่มาใช้ด้วยสีหน้ายิ้มๆ วีกิจโทร.เข้ามาบอกว่าเขามารอที่หน้าหอพักแล้ว มุตตารับทราบอย่างเนือยๆ ไม่มีท่าทีตื่นเต้น...
เจนภพแล่นรถผ่านหน้ากระทรวงเห็นมุตตายืนอยู่หน้าร้านดอกไม้ก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ เขามาทักเธอ มองเชือกผูกผมยิ้มๆ แล้วบอกว่ามีเรื่องให้เธอช่วย
ทั้งสองเข้าไปในร้านดอกไม้ เจนภพสร้างเรื่องบอกมุตตาว่ามีเพื่อนขาหักเข้าโรงพยาบาล ให้เธอช่วยเลือกดอกไม้เยี่ยมและเขียนการ์ด มุตตาเดินไปเลือกดอกคาร์เนชั่นและจัดการเขียนการ์ด เจนภพแอบมองด้วยแววตากรุ้มกริ่ม จนเธอรู้ตัวเสหันไปมองลิลลี่ดอกใหญ่ เจนภพดูออกว่ามุตตาชอบจึงหาเรื่องซื้อให้ บอกว่าแทนคำขอบคุณที่ช่วยเหลือ...
มุตตาเดินถือดอกไม้กลับเข้าไปที่กระทรวง เจอกับวีกิจและประสิทธิ์ชัยระหว่างทาง ประสิทธิ์ชมว่าดอกไม้สวย และแอบแซววีกิจว่าคงจะมองอย่างอื่นสวยกว่า มุตตาเริ่มไม่พอใจนิดๆ แต่วีิกิจไม่ทันสังเกตเพราะมัวแต่เขิน ปริมเดินเข้ามาพอดี กระแนะกระแหนมุตตาว่าเดินอวดดอกไม้ไปทั่วกระทรวงอย่างกับกลัวคนจะไม่รู้ว่ามีคนให้มา ประสิทธิ์ชัยหมั่นไส้ปริม
แต่งเรื่องหลอกเธอว่าวีกิจเป็นคนให้ดอกไม้มุตตา ปริมถึงกับหน้าถอดสี อิจฉามุตตาแต่ก็ทำเป็นเชิดเดินเข้าห้องไป...
คืนนั้น...มุตตาในชุดนอนสีหวาน เอาดอกลิลลี่ปักใส่แจกันแก้วอย่างบรรจง ถือมาวางไว้ที่โต๊ะเครื่องแป้งและแกะเชือกผูกผมวางใกล้ๆกันอย่างทะนุถนอม
คืนเดียวกันที่บ้านเจนภพ...นพนภาในชุดราตรีปักเลื่อมหรูเดินลงบันไดมา เจนภพเพิ่งกลับมาพาซื่อถามเมียว่าจะไปงานที่ไหน นพนภาเซ็งแต่ไม่อยากอารมณ์เสียในวันสำคัญ เดินนำสามีไปยังโต๊ะอาหารที่จัดอย่างหรูหรา เจนภพกำลังงง มือถือก็ดังขึ้น นพนภายิ่งเซ็งหนัก เจนภพเดินออกไปรับสายปรากฏว่าเป็นสายจากแจงจิต
“ผอ. ขา ทำไมไม่เอาของขวัญกลับบ้านคะ”
เจนภพสงสัยว่าของขวัญอะไร แจงจิตบอกว่าของ ขวัญครบรอบวันแต่งงานปีที่ 18 เจนภพเต้นผาง ถึงบางอ้อว่าทำไมนพนภาทำตัวแปลกๆคืนนี้ แจงจิตเสนอว่าจะเอาไปให้ที่บ้าน เจนภพบอกไม่ทันแล้ว คงต้องหาของขวัญเป็นอย่างอื่นแทน
เจนภพกลับเข้าบ้าน ก้าวมาด้านหลังโซฟาที่ภรรยานั่งอยู่ นพนภาฉุนที่สามีไม่เคยจำวันสำคัญได้ เขาก้มลงจูบซอกคอเธอแล้วยื่นแจกันดอกคาร์เนชั่นที่มุตตาเลือกให้เมื่อตอนกลางวันมาตรงหน้าเธอ
“สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานจ้ะ”
นพนภารับแจกันมา ปลื้มจนน้ำตาคลอที่สามีจำได้ เจนภพสมอ้างว่าแกล้งลืมเพื่อจะเซอร์ไพรส์กลับ นพนภาแอบแขวะว่าปกติเห็นแต่เซอร์ไพรส์ด้วยพวกนังดอกส้ม เจนภพโอดครวญว่าเลิกแล้ว และกำลังปรับปรุงตัว จากนั้นเขาเริ่มคลอเคลียเข้าคลุกวงในจนนพนภาเคลิบเคลิ้มพ่ายให้กับลีลารักของสามีจนยอมอภัยให้ทุกอย่าง...
ooooooo
อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 2
แจงจิตเข้าพักรักษาตัวที่โรงพยาบาลเพราะเท้าเน่าจากการทำสปา มุตตา อรพิม และทิพอาภามาเยี่ยมเจอกับนพนภาและเนตรนภิศที่มาเยี่ยมแจงจิตเช่นกัน นพนภามองมุตตาด้วยหางตา ตามประสาคนขี้หมั่นไส้ที่เห็นคนหน้าตาดี เธอถามอาการของแจงจิต ทิพอาภาบอกว่าต้องพักฟื้นราว 3 สัปดาห์ นพนภาเครียดขึ้นทันที รีบแจ้นไปหาแจงจิต...“ตีนเน่าอย่างนี้แล้วจะเฝ้าระวังผัวฉันยังไง” นพนภาถามเสียงเขียว
“ก็คงต้องขอลาหยุดภารกิจเฝ้าผัวของคุณสักระยะล่ะค่ะ หรือไม่ก็ลาออกจากภารกิจถาวรไปเลย ดีไหมคะ”
เนตรนภิศแขวะแจงจิตว่าขอลาออกจากการเป็นสายลับจับเมียน้อยให้พี่สาวเธอ เพราะหนีอายเรื่องโดนวิมาลาหลอกอยู่เป็นปีๆมากกว่า นพนภาเห็นด้วย ต่อว่าแจงจิตเป็นชุดที่ดูวิมาลาไม่ออก แจงจิตย้อนว่านพนภาก็ดูไม่ออกเหมือนกัน เนตรนภิศได้ทีตอกย้ำพี่สาวว่าเคยเสียรู้ใส่ซองให้ไปหลายหมื่น นพนภาอายที่โดนประจาน สั่งแจงจิตประกบเจนภพอย่าให้คลาดสายตา ถ้ามีอะไรให้รีบรายงาน แจงจิตรับปากแต่คงต้องรอให้เท้าหายก่อน
เมื่อมาทำงานในวันรุ่งขึ้น เจนภพชวนมุตตาคุยเรื่องแจงจิตจะต้องพักรักษาเท้าสักระยะ เขาถือโอกาสให้มุตตารับหน้าที่เลขาแทนชั่วคราวเพื่อจะได้ทำคะแนนมากขึ้น มุตตาลังเลในตอนแรก แต่ก็แพ้ลูกหว่านล้อมอย่างมีชั้นเชิงของเจนภพในที่สุด...
มุตตายังไม่แน่ใจในคำสั่งของเจนภพ เมื่อได้เวลาอาหารกลางวัน ชวนอรพิมและทิพอาภาลงมาทานข้าว โรงอาหารค่อนข้างโล่งเพราะเลยเวลาพักมานานแล้ว ปริมซื้อน้ำที่แผงข้างๆ เห็นสามสาวก็อดกระแนะกระแหนไม่ได้ มุตตาได้แต่ยืนนิ่งไม่ตอบโต้ ผิดกับอรพิมและทิพอาภา ที่ยอกย้อน ตอกกลับจนปริมทนไม่ไหวกระฟัดกระเฟียดออกไป มุตตาไม่เข้าใจว่าปริมหงุดหงิดเรื่องอะไรนักหนา
“ก็เธอนั่นแหละ ไปฉกกล่องดวงใจยายปริมมา” อรพิมเฉลยยิ้มๆ
“โธ่เอ๊ย ตากับคุณกิจไม่มีอะไรกันสักหน่อย” มุตตา แก้ตัวเนือยๆ แอบคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่าง
เจนภพเดินผ่านมาได้ยินประโยคสุดท้ายของมุตตาพอดี เขายิ้มนิดๆ เริ่มคิดแผนการบางอย่าง...
อ่านละคร แรงเงา ตอนที่ 1-2 วันที่ 25 ก.ย. 55
ละครเรื่อง แรงเงา บทประพันธ์โดย นันทนา วีระชนละครเรื่อง แรงเงา บทโทรทัศน์ : วิสุทธิชัย บุณยะกาญจน
ละครเรื่อง แรงเงา กำกับการแสดง : ชนินทร ประเสริฐประศาสน์
ละครเรื่อง แรงเงา ผลิต : บ. บรอดคาซท์ ไทย เทเลวิชั่น จำกัด โดย อรุโณชา ภาณุพันธ์
ละครเรื่อง แรงเงา แนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศวันจันทร์ และอังคาร เวลา 20.30 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครเรื่อง แรงเงา เริ่มออกอากาศตอนแรกในวันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2555
[ละครเรื่อง แรงเงา ออกอากาศต่อจาก หงส์สะบัดลาย]
ที่มา ไทยรัฐ