@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/4 วันที่ 15 ก.ค. 57

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/4 วันที่ 15 ก.ค. 57

แพรวดาวคิดว่าเป็นทาเคชิรีบหันไปมองทันที ภาพนิตยสารที่มิโยะโกะพลิกมาให้ดู เป็นภาพริวในชุดกิโมโนชายแบบกึ่งทางการ แพรวดาวชะงักไปที่คนในรูปไม่ใช่ทาเคชิแล้วค่อยๆ หุบยิ้ม
“หล่อเนอะ” มิโยะโกะชม

แพรวดาวพยักหน้าเออออไป มิโยะโกะพลิกนิตยสารกลับมาอ่านต่อ แพรวดาวแอบมองมิโยะโกะพลิกหน้านิตยสารเพื่อจะดูว่ามีรูปทาเคชิ มิโยะโกะเงยหน้าขึ้นมาเห็นพอดี
“อ้าว อยากดูก็ไม่บอก...เอาไปเลย”


“เปล่า ไม่ได้อยากดูสักหน่อย”
แพรวดาวเห็นลูกค้าผู้ชายคนหนึ่งใส่หมวกปิดหน้าและใส่ชุดคนงานเข้ามาที่ร้านก็ไปต้อนรับ
“รับผลไม้อะไรดีคะ”
ลูกค้าผู้ชายไม่ตอบแพรวดาว ทำเป็นหันไปเลือกผลไม้เองอีกทางหนึ่ง มิโยะโกะลุกเข้ามาหาแพรวดาว
“งั้นฉันกลับละ ถ้าว่างเธอน่าจะอ่านนิตยสารเล่มนี้นะ คนเขียนเขาใช้สำนวนกับคำแสลงเยอะดี เธอจะได้ฝึกภาษาไปด้วยในตัว” มิโยะโกะยิ้มๆ กระเซ้า “และที่สำคัญฉันเช็คแล้ว...ฉบับนี้รูปสองพี่น้องโอะนิซึกะหล่อที่สุด”
แพรวดาวกำลังหยิบผลไม้ใส่ถุงให้ลูกค้า ชะงักไปแล้วหันไปหามิโยะโกะทันที
“มีรูปทาเคชิด้วยเหรอ”
แพรวดาวเผลอตัวหยิบนิตยสารจากมิโยะโกะมาดูทันที มิโยะโกะมองท่าทีของแพรวดาวก็ขำ
“แหม...พอมีรูปทาเคชิก็สนใจเชียวนะ”
แพรวดาวชะงักไปแล้วยิ้มเขินๆ ให้มิโยะโกะ
“ฉันเห็นว่าเขาหล่อดี”
“แค่หล่อดีที่ไหน หล่อมากต่างหาก...สรุปเธอปิ๊งทาเคชิใช่มั้ย เราจะได้ไม่แย่งกัน...”
แพรวดาวเขินๆ ไม่ตอบอะไร มิโยะโกะกำลังจะเดินออกไป แล้วหันมานึกได้
“เรื่องงานแต่งแบบชินโตที่เธออยากไป ฉันขอพ่อให้แล้วนะเตรียมตัวไปเลือกกิโมโนกันได้เลย ฉันกลับละ...”
มิโยะโกะโบกมือลาให้แพรวดาวแล้วออกจากร้านไป แพรวดาวยิ้มเขินๆ หันไปทางลูกค้าผู้ชายที่กำลังส่งผลไม้ที่เลือกใส่ตะกร้าให้เธอ แพรวดาวรับตะกร้ามา
“รับอะไรเพิ่มอีกมั้ยคะ”
“ผมขอซื้อองุ่น 4 ลูกสิครับ...”
แพรวดาวมองหน้าลูกค้าอึ้งๆ ทาเคชิเปิดหมวกขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้เห็นใบหน้า เขายิ้มให้เธอ แพรวดาวทั้งอึ้งทั้งเขินเลยพลาดทำผลไม้ในมือหล่นลงพื้น
“ฉันขอโทษค่ะ”
แพรวดาวรีบก้มลงเก็บผลไม้ที่พื้น ทาเคชิถอดหมวกออกแล้วก้มลงตามไปช่วยเก็บ
“เดี๋ยวฉันเลือกผลไม้ให้ใหม่นะคะ ที่ตกแล้วอย่าเอาไปเลย”
มือของแพรวดาวและทาเคชิเอื้อมไปหยิบผลไม้ลูกเดียวกันพอดี มือของทาเคชิจับมือแพรวดาวอยู่ ทั้งสองคนมองหน้ากันอึ้งๆ
“เซโกะ ผมคิดถึงคุณ...”
ทั้งสองคนจับมือมองหน้ากันด้วยความรู้สึกลึกซึ้ง

ริวประตูห้องประชุมเข้ามาหาทาเคชิ เห็นลุงยามะที่ใส่ชุดทาเคชินั่งหันหลังให้ ทำเหมือนกำลังทำงานยุ่ง
“เฮ้ย...วันนี้แกขยันเกินไปรึเปล่า พอเหอะ ไปหาอาหารทะเลกินกันดีกว่า ฉันหิวแล้ว”
ลุงยามะนั่งนิ่งไม่สนใจที่ริวพูด ยามะจ๋อยๆ ตัวสั่นเล็กๆ กลัวความผิด
“ฟังที่ฉันพูดรึเปล่าเนี่ย ทาเคชิ...”
ริวเดินเข้าไปหมุนเก้าอี้ทำงานกลับมามองหน้า แล้วอึ้งช็อคไป ลุงยามะใส่ชุดและหมวกของทาเคชิแล้วยิ้มเจื่อนๆ ให้ริวอยู่ ริวนึกรู้ทันทีโมโห
“จนได้นะทาเคชิ”

แพรวดาวเดินไปเลือกผลไม้ให้ทาเคชิใหม่ ทาเคชิเดินตาม
“แพร์ แอปเปิ้ล เมล่อน แล้วก็องุ่น อย่างละกี่โลคะ”
ทาเคชิเข้าไปถือตะกร้าที่ใส่ผลไม้ให้แพรวดาว
“ต้องซื้อกี่กิโล...ผมถึงจะได้อยู่ใกล้คุณแบบนี้ไปนานๆ”
ทาเคชิมองหน้า แพรวดาวยิ่งเขินไม่กล้าสบตาเขา ทันใดนั้นเสียงป้าเรดังขึ้น
“หนูเซโกะจ้ะ”
ทาเคชิและแพรวดาวสะดุ้งตกใจ ทาเคชิรีบใส่หมวกอำพรางหน้าตัวเอง แพรวดาวไปรับลูกค้า ป้าเร หญิงวัย 50 ปี ยืนมองแพรวดาวและทาเคชิด้วยแววตาเป็นประกาย
“พ่อหนุ่มนี่เป็นใคร แฟนหนูเหรอ”
“ไม่ใช่ค่ะ...ไม่ใช่แฟน”
“อย่ามาหลอกคนแก่เลย วัยรุ่นสมัยนี้ชอบทำปากแข็ง บอกไม่ใช่แฟนเห็นแต่งกันไปหลายคู่แล้ว...จริงมั้ยจ้ะพ่อหนุ่ม”
ทาเคชิยิ้มขำๆ มองแพรวดาว
“ใช่ครับ”
แพรวดาวยิ่งอึ้งเหวอไป หันไปจ้องหน้าเขาอึ้งๆ ทาเคชิได้แต่ยิ้มตอบ
“คุณป้าคะ...เขาไม่ใช่แฟนหนูจริงๆ นะคะ”
“โอเค...ป้าเข้าใจ เขาไม่ใช่แฟนหนู แต่หนูใช่แฟนเขา...ตายแล้ว...ความรักวัยรุ่นสมัยนี้มันช่างซับซ้อนซ่อนเงื่อนจริงๆ”
ป้าเรยิ้มๆ เดินไปเลือกดูผลไม้อีกทาง แพรวดาวหันไปจ้องหน้าทาเคชิเคือง ๆเธอกระซิบ
“คุณไปพูดแบบนั้นได้ยังไง”
ทาเคชิกระซิบตอบ
“ก็ผมไม่อยากเถียงผู้ใหญ่”
แพรวดาวอึ้งไปกับเหตุผลของเขา ป้าเรชะโงกหน้าเข้ามาแทรกกลางทาเคชิและแพรวดาว
“ฮะแอ้มๆ เลือกของเสร็จแล้วจ้ะ”
แพรวดาวรับผลไม้จากป้าเรมาคิดเงินแล้วนึกบางอย่างได้
“คุณป้าคะ ส้มที่สั่งไว้จะรับกลับไปด้วยเลยมั้ยคะ”
“ส้มตั้งหลายลูก ป้าจะขนไปยังไงหมดล่ะ” ป้าเรเหลือบมองทาเคชิ “ป้ามันคนโสด...ไม่มีคนรักช่วยถือของด้วยสิ”
“ผมไปส่งให้มั้ยครับ”
“ตกลง” ป้าเรยิ้ม

แพรวดาวหันขวับไปมองทาเคชิทันที ทาเคชิที่ใส่หมวกอมยิ้ม
ถนนในเมืองยามเย็นใกล้ค่ำ...ทาเคชิปั่นจักรยานไปตามทาง แพรวดาวนั่งซ้อนท้าย วางถุงผลไม้ไว้บนตัก ทั้งสองคนกำลังขี่จักรยานตามจักรยานป้าเร เพื่อเอาผลไม้ไปส่งให้ที่บ้าน แพรวดาวนั่งเกร็งทรงตัวไม่ให้เอนเอียงเพราะไม่กล้าจับตัวเขา ทาเคชิปั่นจักรยานมาเจอลูกระนาดบนถนนแล้วชะลอความเร็วไม่ทัน
“ว๊าย”
แพรวดาวเสียหลักเซจะล้ม ทาเคชิรีบคว้ามือมากอดที่เอวของตัวเอง
“เกาะไว้...เดี๋ยวตก”
ทาเคชิยังไม่ยอมปล่อยมือ แพรวดาวยิ่งเขินก้มหน้าอายๆ
“ผมจะปล่อยมือจากคุณ แต่คุณห้ามปล่อยมือจากผม”
ทาเคชิค่อยๆ ปล่อยมือจากแพรวดาว แต่ยังลังเลอยู่เพราะกลัวเธอปล่อยมือจากตัวเอง แพรวดาวนิ่งไม่ปล่อยมือจากเอวเขา ทาเคชิอมยิ้มมีความสุขขี่จักรยานให้แพรวดาวนั่งซ้อนท้ายไปตอนเย็นใกล้ค่ำ ทั้งสองมีรอยยิ้มเปื้อนใบหน้า มีความสุขทั้งสองคน

ทั้งสองคนยังคงซ้อนจักรยานกันท่ามกลางบรรยากาศอันงดงาม แพรวดาวยังก้มหน้าเขินๆ อยู่ ทันใดนั้นทาเคชิก็เบรคจักรยานกะทันหัน แพรวดาวเสียหลักถลาเข้าไปกอดเขาเต็มตัว ทาเคชิและแพรวดาวทั้งอึ้งทั้งเขิน แพรวดาวได้สติรีบผละจากเขาทันที ทาเคชิลงจอดจักรยานที่ริมถนน แพรวดาวเดินตามมา
“คุณจอดรถทำไมคะ”
“จักรยานคุณป้าคนนั้นหายไปไหนแล้ว”
แพรวดาวและทาเคชิหันไปมองรอบๆ เพื่อหารถจักรยานของป้าเร ทั้งสองคนหันกันไปคนละทาง แพรวดาวชะเง้อมองไปตามทางแยกของถนน แล้วเผลอเดินถอยหลังไปใกล้เขา ทาเคชิก็เดินถอยหลังมาใกล้เธอเช่นกัน
“ฉันว่า...บ้านคุณป้าน่าจะเลี้ยวซ้ายที่แยกเมื่อกี้นะคะ”
แพรวดาวเดินถอยหลังมา...ชนทาเคชิพอดี ทั้งสองคนตกใจรีบหันกลับมาใบหน้าอยู่ใกล้กัน จนจมูกเฉียดกัน ทาเคชิและแพรวดาวสบตากันอย่างรู้สึกหวั่นไหว เธอหลบสายตาเขา จะผละออกแต่เขาไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ
“เซโกะ...”

อ่านละคร รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ตอนที่ 4/4 วันที่ 15 ก.ค. 57

ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ประพันธ์โดย : ณารา
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน บทละครโดย : คฑาหัสต์ บุษปะเกศ, จีรนุช ณ น่าน
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน กำกับโดย : กฤษณ์ ศุกระมงคล
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ผลิตโดย : ค่าย เมคเกอร์ วาย,บริษัท เมคเกอร์ กรุ๊ป จำกัด
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ดำเนินงานโดย : ยศสินี ณ นคร
ละครรอยรักหักเหลี่ยมตะวัน ออกอากาศ : ทุกวันพุธ-พฤหัส เวลา 20.15 น.ช่อง 3
ที่มา ไทยรัฐ