@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 6/5 วันที่ 16 ก.ค. 57

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 6/5 วันที่ 16 ก.ค. 57

ขณะนั้นเอง มีเงาสีดำพุ่งเข้าใส่ผู้ชายคนหนึ่ง ที่กำลังกินกาแฟกับขนมเค้กอยู่ที่ด้านหลังของทวี ผู้ชายคนนั้นตาแข็ง สีหน้าเหี้ยมโหดเพราะถูกกสิณเข้าสิง หยิบส้อมที่ใช้ทานขนมเค้กขึ้นมากำ แล้วเดินมาที่ทวี

ชายคนนั้นจ้องไปที่ดวงตาของทวี...กำส้อมแน่น เดินเข้ามาใกล้ๆ พร้อมแกว่งแขนกะจะเหวี่ยงแขนแทงส้อมเข้าตาดำทวีให้ตาบอดเลย
โชคดีที่อยุทธ์เหลือบเห็นเงาในกระจกเสียก่อน รีบร้องตะโกนเตีอนทวี “ระวังครับลุง”
อยุทธ์พุ่งตัวเข้ากระแทกชายคนนั้นแต่ชายคนนั้นแทบไม่ขยับ ก่อนที่อยุทธ์จะโดนเหวี่ยงกระเด็นไป
ลูกค้าในร้านแตกตื่นตกใจ กระจายไปดูอยู่ห่างๆ ผู้ชายคนนั้นเดินย่างสามขุมเข้าไปหาทวี ทวีถอยหนีด้วยความกลัวจนไปชนกับโต๊ะอีกโต๊ะหนึ่ง


ชายคนนั้นจับคอทวีไว้ แล้วเงื้อส้อมจะแทงอีก อยุทธ์รีบเข้ามาจับตัวชายคนนั้นไว้จากทางด้านหลัง ไม่ให้ทำร้ายทวี แต่ก็สู้แรงไม่ได้ ชายคนนั้นดึงมืออยุทธ์ออกอย่างง่ายดาย ก่อนจะหันกลับไปบีบเข้าที่คอของอยุทธ์แทน
ทันใดนั้น ก็มีแสงสว่างขึ้นที่คอของอยุทธ์ กสิณถูกผลักออกจากร่างของชายคนนั้น ราวกับถูกมือขนาดใหญ่กระชากออกมา กสิณตกใจสุดๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น ก่อนที่ร่างของกสิณจะเลือนหายไป พร้อมๆกับที่ร่างของชายคนนั้นทรุดฮวบลง หมดสติไป อยุทธ์ไอโขลกจากการถูกบีบคอ
ทวีรีบตั้งสติแล้วเข้าไปหาอยุทธ์ทันที “คุณอยุทธ์ เป็นยังไงบ้างครับ”
ขณะนั้นเองทวีก็เหลือบเห็นสร้อยคอของอยุทธ์ที่โผล่ออกมานอกคอเสื้อจากการต่อสู้
ทวีตกใจสุดขีด เมื่อเห็นเหรียญรากบุญที่แขวนอยู่กับสร้อยคออยุทธ์ “เหรียญที่สาม”

พิมพ์อรกำลังคุยกับกสิณอยู่ในห้องกสิณ
พิมพ์อรตกใจสุดๆ นึกไม่ถึง “อยุทธ์น่ะเหรอคือเจ้าของเหรียญที่สาม เป็นไปได้ยังไง”
“ฉันก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกัน แต่มันก็เป็นความจริง และถ้าจะคิดให้ดีๆ เจ้าของเหรียญทุกคน จะต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับเจ้าของกล่องรากบุญคนสุดท้ายอยู่แล้ว การที่อยุทธ์เข้ามาเกี่ยวข้องกับเจติยา ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพียงแต่เรานึกไม่ถึงเท่านั้นเอง”
“แล้วฉันจะแย่งเหรียญจากอยุทธ์มาได้ยังไง จะให้ฉันทำร้ายคุณพ่อ เพื่อให้อยุทธ์ยกเหรียญให้ฉันน่ะเหรอ ฉันไม่ทำหรอกนะ”
“แล้วเธอจะต้องทำอย่างนั้นทำไมล่ะพิมพ์อร ในเมื่ออยุทธ์ก็เป็นลูกเหมือนกัน ถ้าเธอบอกเค้าว่าต้องการเหรียญ เพื่อสร้างกล้องรากบุญขึ้นมาใหม่ จะได้ใช้ช่วยพ่อ เค้าต้องยอมยกให้เธออยู่แล้ว”
พิมพ์อรตวาดแว๊ด “เธอจะบ้าเหรอกสิณ เธอก็รู้ว่าฉันไม่ต้องการให้เค้ามายุ่งเกี่ยวกับคุณพ่ออีก คุณพ่อมีฉันเป็นลูกคนเดียวก็พอแล้ว”
“แต่ถ้าเธออยากจะช่วยพ่อ เธอก็ต้องพึ่งอยุทธ์ ตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว”
พิมพ์อรขบกรามแน่น สีหน้าเครียดอย่างใช้ความคิด ระหว่างทิฐิกับชีวิตพ่อ ถึงเวลาที่ตนต้องเลือก

ลาภิณกำลังบรรจงสวมสร้อยคอเพชรราคาแพงให้เจติยา “ชอบมั้ยเจ”
“คุณต้นซื้อให้ เจต้องชอบอยู่แล้วล่ะ” เจติยาแอบเสียดายเงิน “แต่มันจะแพงเกินไปรึเปล่า”
ลาภิณยิ้มอ้อนๆ “สำหรับเจ แค่นี้ยังถูกไปด้วยซ้ำ” ชายหนุ่มหอมแก้มเจติยา
เจติยาเหลือบมองลาภิณด้วยความสงสัย “แล้วอยู่ๆ คุณต้นซื้อให้เจทำไมคะ”
ลาภิณอึกๆอักๆ รู้สึกผิดกับเรื่องพิมพ์อร เลยซื้อของขวัญให้เป็นการไถ่โทษ “ก็ไม่มีอะไรหรอก แค่อยากซื้อให้เฉยๆ”
เจติยาแกล้งทำเป็นโกรธกระเซ้า “แอบไปทำความผิดอะไรมารึเปล่า”
ลาภิณชะงักไป รีบทำหัวเราะกลบเกลื่อน
เจติยาไม่ได้คิดระแวงอะไรอยู่แล้ว “ขอบคุณมากนะคะคุณต้น”
ลาภิณยิ้มบางๆ รู้สึกได้ไถ่โทษบ้าง ดึงเจติยาเข้ามาสวมกอดเอาไว้ ขณะนั้นเองเสียงมือถือของเจติยาก็ดังขัดขึ้น
ลาภิณรู้สึกเซ็งที่ถูกขัดจังหวะ “ใครโทรมาดึกๆ เนี่ย ไม่รู้จักเวล่ำเวลา คนเค้าจะสวีทกันซะหน่อย”
เจติยาย่นจมูกใส่ก่อนจะเอื้อมไปหยิบมือถือดูเบอร์ “คุณอยุทธ์ค่ะ คงมีเรื่องสำคัญ” เจติยากดรับ “สวัสดีค่ะคุณอยุทธ์...”
ลาภิณบุ้ยปากเซ็งๆ เหล่มอง แอบฟังการสนทนา

เช้ารุ่งขึ้น อยุทธ์เอาเหรียญมาให้เจติยาดู
“ใช่จริงๆด้วยค่ะ เหรียญแบบเดียวกันเลย แต่เหรียญของคุณเป็นสีน้ำตาลๆ ไม่ใช่สีดำสนิทเหมือนกับเหรียญที่ฉันเคยเห็น”
“เท่าที่ฟังจากลุงทวี คนที่มีเหรียญแบบนี้ก็มีผม เด็กที่ชื่อพลอย แล้วก็พี่อร”
“ค่ะ แล้วฉันก็มั่นใจ ว่าไม่ใช่เรื่องบังเอิญแน่ ที่เหรียญทั้งสามปรากฏออกมาพร้อมกัน”
“เหรียญที่บันดาลความปรารถนาของเจ้าของให้เป็นจริง นี่ถ้าผมไม่ได้เจอเรื่องเรนี่มาก่อน ผมไม่มีทางเชื่อแน่ๆ”
“แล้วคุณอยุทธ์ได้เหรียญมาได้ยังไงคะ”
“เมื่อหลายปีก่อน ผมไปทำงานเป็นอาสาสมัครดูแลผู้ป่วยที่เวียดนามครับ...”

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน
อยุทธ์เดินตามหมอมาตามทางเดินในสถานีอนามัย ซึ่งเป็นสถานีอนามัยเล็กๆ โทรมๆ
“โชคดีเหลือเกินครับ ที่มีอาสาสมัครอย่างคุณมาช่วยงาน ที่นี่อยู่ห่างไกลมาก ทำให้ขาดคนมาช่วยดูแลผู้ป่วย”
“ผมต่างหากครับที่โชคดี ที่คุณหมอพูดภาษาไทยได้ ไม่อย่างงั้น ผมก็ไม่รู้จะคุยกับใครเหมือนกัน”
ขณะนั้นเอง อยุทธ์ก็เหลือบไปเห็น ผู้ป่วยโรคติดต่อคนหนึ่ง นอนอยู่คนเดียวในห้อง หมอมองตามสายตาอยุทธ์ไปก่อนจะบอกให้ฟังด้วยสีหน้าเห็นใจคนไข้ “เค้าเป็นโรคติดต่อน่ะครับ ตามตัวมีแผลเต็มไปหมด แถมยังมีกลิ่นเหม็นอีกตะหาก ก็เลยไม่มีใครอยากดูแล”
อยุทธ์เห็นก็สงสาร “งั้นผมดูแลเค้าให้เองครับ”
อยุทธ์เดินเข้าไปหาคนไข้โรคติดต่อ สภาพคนไข้เต็มไปด้วยแผลเน่าเฟะ ส่งกลิ่นเหม็นคลุ้งไปหมด
อยุทธยิ้มให้คนไข้ “เช็ดตัวหน่อยนะครับ”
อยุทธ์หยิบถุงมือยางขึ้นมาสวม แล้วใช้ผ้าชุบน้ำ เช็ดตัวให้คนไข้โดยไม่รังเกียจแม้แต่น้อย

หลังจากวันนั้นอีก 1 เดือนต่อมา
อยุทธ์คุยกับหมอมีสีหน้าตกใจ “ตายแล้วเหรอครับ”
“ครับ เมื่อเช้านี้เอง ไม่ต้องเสียใจนะครับ หนึ่งเดือนมานี่ คุณดูแลเค้าดีที่สุดแล้ว อ้อ เค้าฝากของไว้ให้คุณด้วยนะครับ” คุณหมอหยิบเหรียญออกมายื่นให้อยุทธ์ “นี่ครับ”
อยุทธ์รับเหรียญมาดู ด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย คิดถึงคนไข้โรคติดต่อที่ตนดูแลที่เพิ่งเสียไป

เจติยารับฟังด้วยสีหน้าที่เข้าใจก่อนที่จะถามอย่างสงสัย “คุณยังไม่เคยขอพรจากเหรียญเลยใช่มั้ยคะ”
“ไม่เคยครับ แต่ถึงผมจะรู้ ว่าเหรียญมีอำนาจแบบนี้ ผมก็ไม่ขอพรจากมันหรอกครับ”
เจติยาอยากรู้ “ทำไมคะ”
“สิ่งที่ผมไม่ได้หามาด้วยมือของผมเอง ผมไม่ภูมิใจหรอกครับ แล้วผมก็ไม่อยากเป็นทาสมันด้วย”
เจติยาได้ยินคำตอบของอยุทธ์ก็ยิ้มชื่นชม รู้สึกว่าอยุทธ์คิดแบบเดียวกันกับตน “ต่อไปคุณก็ต้องระวังตัวให้มากขึ้นนะคะ คนที่อยากได้เหรียญนี่ทำได้ทุกอย่างเพื่อแย่งมันมา แม้แต่เอาชีวิตคุณ”
“แล้วคุณเจคิดว่าพี่สาวผม จะทำแบบนั้นรึเปล่าครับ”
เจติยาตกใจ “ทำไมพูดแบบนี้ล่ะคะ”
อยุทธ์ถอนใจยาวออกมา มีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด

อยุทธ์ก้มลงกราบเท้าพ่อ วนันต์นั่งอยู่บนรถเข็น น้ำตาคลอเบ้าที่ได้เจอลูกชายอีกครั้ง พร้อมกับยื่นมือลูบหัวลูกด้วยความรักและคิดถึง พิมพ์อรยืนนิ่งๆ หน้าตาไม่บ่งบอกอารมณ์อยู่ใกล้ๆ
อยุทธ์น้ำตาคลอ ทั้งรู้สึกผิดและสงสารพ่อ “ผมขอโทษครับคุณพ่อ ผมไม่ควรทิ้งคุณพ่อไปเลยจริงๆ”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก พ่อเองก็ผิดที่บังคับให้ลูกเป็นอย่างที่พ่อต้องการ โดยไม่เคยถามความต้องการของลูกเลย แค่ลูกยอมกลับมาหาพ่อ พ่อก็ดีใจที่สุดแล้ว”
อยุทธ์จับมือพ่อไว้ น้ำตาคลอด้วยความเสียใจ “ผมอยากกลับมาหาคุณพ่ออยู่ตลอดเวลาล่ะครับ”
อยุทธ์เหล่ไปทางพิมพ์อร พิมพ์อรหน้านิ่งๆ เฉยเมย ไม่พูดอะไร
วนันต์ยิ้มทั้งน้ำตา หันไปพูดกับพิมพ์อร “ในที่สุด เราก็ได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันซะทีนะลูกอร”
พิมพ์อรฝืนยิ้ม “ค่ะคุณพ่อ”
พิมพ์อร และอยุทธ์ หันมามองหน้ากัน มีเรื่องที่จะต้องคุยกันอีกมาก

พิมพ์อรกำลังคุยกับอยุทธ์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดที่สนามข้างบ้าน
“เธอไม่มีสิทธิ์มาถาม ว่าทำไมพี่ถึงกีดกันไม่ให้เธอเจอกับคุณพ่อ เพราะเธอเป็นฝ่ายทิ้งคุณพ่อกับพี่ไปเอง”
“พี่อรพูดยังกะว่าผมทิ้งคุณพ่อไปเพื่อความสบายของตัวเองงั้นล่ะ พี่ก็รู้ว่าผมไปแต่ตัว แล้วที่ผมต้องไป ก็เพราะผมไม่สามารถฝืนใจเป็นอย่างที่คุณพ่อต้องการได้ แล้วพี่เองก็ทำได้ดีกว่าผม ไม่เห็นมีอะไรที่พี่จะต้องมาโกรธผมเลยนี่ครับ”
พิมพ์อรรู้สึกเหมือนถูกแทงใจดำ รู้สึกโมโหมาก “ไม่มีอะไรที่ต้องโกรธเหรอ แล้วเธอรู้มั้ย ว่าพี่ต้องแลกอะไรไปบ้างกับการที่ต้องรักษาบริษัทของคุณพ่อเอาไว้” พิมพ์อรน้ำตารื้นขึ้นมาอย่างเจ็บช้ำ “พี่ต้องยอมแต่งงานกับผู้ชายจิตวิตถารเพื่อพยุงฐานะของบริษัท”
อยุทธ์อึ้งๆไป ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน
“รู้ยังงี้แล้ว เธอยังจะคิดว่าพี่กับคุณพ่อสุขสบาย แต่เธอไปลำบากอีกมั้ยล่ะ”
“ผมเสียใจ...”
พิมพ์อร พยายามระงับอารมณ์ ตัดบท “ช่างมันเถอะอยุทธ์ พี่ไม่ได้ให้เธอกลับมาเพื่อจะรื้อฟื้นเรื่องพวกนี้อีก แต่พี่ต้องการพูดกับเธอเรื่องคุณพ่อ”
“คุณพ่อ... ทำไมครับ”
“เธอก็เห็นแล้ว ว่าคุณพ่อป่วยหนัก หมอเองก็บอกให้พวกเราเตรียมทำใจได้แล้ว แต่เราก็ยังมีวิธีที่จะรักษาคุณพ่อได้” พิมพ์อรจ้องหน้าอยุทธ์ “อยู่ที่ว่าเธอ จะยอมรึเปล่า”
อยุทธ์ได้ฟังพิมพ์อรเริ่มสนใจขึ้นมาทันที “วิธีอะไรครับ ถ้ารักษาคุณพ่อได้จริง ผมยอมทำทุกอย่าง”

อ่านละคร รากบุญ2 ตอน รอยรักแรงมาร ตอนที่ 6/5 วันที่ 16 ก.ค. 57

ละครรากบุญ2 บทประพันธ์โดย : ช่อมณี
ละครรากบุญ2 บทโทรทัศน์โดย : เอกลิขิต
ละครรากบุญ2 กำกับการแสดงโดย : ธรธร สิริพันธ์วราภรณ์
ละครรากบุญ2 ผลิตโดย : บริษัท ทีวีซีน แอนด์ พิคเจอร์ จำกัด
ละครรากบุญ2 ควบคุมการผลิตโดย : ณัฏฐนันท์ ฉวีวงษ์
ละครรากบุญ2 ออกอากาศทุกวันจันทร์-อังคาร เวลา 20.15 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ละครรากบุญ2 เริ่มออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 8 กรกฎาคม 2557 นี้
ที่มา ไทยรัฐ