อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 6 ม.ค 2556

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 6 ม.ค 2556

ชุติภาเข้าไปหาฤชวี
“ต้น ถ้ารักเขาก็ไปปรับความเข้าใจกับเขาสิลูก”
“ตบมือข้างเดียวมันไม่ดังหรอกครับ ผมควรจะยอมรับความจริงตั้งนานแล้ว แต่ผมก็หวัง หวังว่าผมจะทำให้คุณพิมรักผมได้ แต่วันนี้ผมรู้แล้วว่าเขาไม่ได้รักผมเลย”
ชุติภากอดฤชวีด้วยความสงสาร มิ้นท์ยืนร้องไห้เงียบๆ เจ็บปวดไปกับฤชวี

ตรีวิญพาพิมภามาส่งที่คอนโด ตรีวิญเปิดประตู พิมภาเดินเข้ามา
“ให้ผมอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”
“คุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันอยากอยู่คนเดียว”
ตรีวิญจำต้องเดินกลับออกไป ทันทีที่ประตูห้องปิดลง พิมภาเดินผ่านโซฟา โต๊ะทานข้าว ภาพความทรง
จำดีๆ ภายในห้องก็ย้อนกลับมากระแทกใจพิมภา ภาพพิมภากับฤชวีในคืนที่มอเตอร์โฮม คำที่ฤชวีบอกรัก พิมภาน้ำตาร่วง
“ทำไมคุณทำกับฉันแบบนี้ ทำไม”

พิมภาร้องไห้เจ็บปวดเสียใจที่สุด
พิมภานั่งนิ่งทิ้งคราบน้ำตาที่ยังค้างบนใบหน้า พิมภานั่งอยู่ที่พื้นพิงศีรษะกับโซฟา ไม่รู้จะเริ่มต้นที่ตรงไหนหรือทำอะไรต่อไป ประตูห้องเปิดเข้ามา ภัทรพล พิมมาลา ภาณุวัฒน์ ลัลนา นันทิกานต์เข้ามาในห้องอย่างรีบร้อน
“ไอ้พิม แกเป็นบ้าอะไรของแก ทำไมต้องอาละวาดบ้าบอขนาดนั้น ฮะ”
ภัทรพลต่อว่าพิมภา ลัลนาพยายามจะปราม
“คุณภัทรคะ”

“แล้วแกปล่อยให้ไอ้ตรีวิญชกสามีตัวเองแบบนั้นได้ยังไง ทำแบบนี้เท่ากับแกให้ไอ้ตรีวิญมันหยามหน้าสามีแก”พิมภานิ่ง “ไอ้พิม ฉันพูดกับแกอยู่นะ” พิมภาลุกขึ้นไม่หันมา ไม่โต้ตอบ พิมภาเดินเข้าไปในห้อง “ไอ้พิม” ภัทรพลจะตาม
“พอได้แล้วตาภัทร”
ภัทรพลชะงัก
“น้องกำลังเสียใจอยู่นะ”
“แม่ มันไม่ควรทำแบบนี้”
“ภัทร เรื่องวันนี้มันมากเกินน้องจะรับไหวนะ”
“อาการพิม แนนว่ามันเสียใจมาก มากกว่าตอนพี่เอกนะคะ เพราะครั้งนี้มันรัก”
“ความเห็นลัลนะคะ พิมคงเสียใจที่ถูกทุกคนหลอกน่ะค่ะ ยิ่งเป็นคนรักหน้ายิ่งชีพอย่างพิมด้วย ฆ่ากันยังดีกว่าเสียหน้านะคะ”
ภัทรพลโกรธ ตบปากตัวเอง
“ไม่น่ามันส์ปากเลย”
“ใจเย็น ๆ นะคะเดี๋ยวแนนกับลัลจะไปคุยให้เองค่ะ”
นันทิกานต์จูงมือลัลนาพากันเข้าไปในห้องพิมภา ภัทรพล พิมมาลา ภาณุวัฒน์นั่งลงอย่างกลุ้มใจ

พิมภาออกมาจากห้องน้ำ อาบน้ำเสร็จแล้วแต่สีหน้าไม่ได้สดชื่นขึ้นเลย พิมภาชะงักที่เห็นลัลนากับนันทิกานต์นั่งรออยู่
“จะมาหัวเราะอะไรฉันอีกล่ะ” พิมภาหน้าตึง
“พิม ฉันเคยหัวเราะใส่แก เวลาที่แกทุกข์งั้นเหรอ” นันทิกานต์ย้อนถาม
“แกรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าทุกคนรู้แล้วว่าฉันโกหก”
“หลังกลับจากเพชรบูรณ์”
พิมภาอึ้
ไปนิด
“มันนานมากเลยนะ แล้วเธอล่ะ เมื่อไหร่” พิมภาหันไปถามลัลนา เมื่อโดนยิงคำถามเข้ามาลัลนาทำหน้าไม่ถูก
“ก็ วันที่เธอจะพิสูจน์คุณต้นน่ะ”
“จากใคร ที่จริงฉันไม่น่าถามโง่ๆ นะ ก็ต้องรู้จากพี่ภัทรอยู่แล้ว ฉันนี่มันน่าสมเพชจริงๆ หึ ทุกคนรู้กันหมดเลย มีแต่ฉันคนเดียวที่โง่ พล่านเป็นคนบ้าเพื่อพยายามปกปิดในสิ่งที่ทุกคนรู้กันหมดแล้ว”
“ก่อนที่แกจะโกรธคุณต้นแกคิดให้ดีๆ นะพิม ว่าคนอย่างคุณต้นเขาจะคิดทำเรื่องแย่ๆ แบบนั้นกับแกได้เหรอ ที่ความมันแตกเพราะพี่ภัทรเขาจับพิรุธแกกับคุณต้นได้ แล้วพ่อกับแม่แกน่ะธรรมดาที่ไหน ถ้าว่าที่พ่อตาแม่ยายเขาสั่งให้ทำอะไร คุณต้นก็ต้องทำตามอยู่แล้ว ถ้าแกยุติธรรมกับทุกคนอีกนิด มองย้อนกลับไป ที่คุณต้นต้องมาเดือดร้อนวุ่นวายเพราะคนที่เริ่มเรื่องนี้ทั้งหมดคือแกนะพิม”
พิมภาอึ้งไปนาน
“พิม ฉันว่าคุณต้นคงรอปรับความเข้าใจกับเธออยู่นะ คิดดีๆ”
นันทิกานต์กับลัลนาทิ้งพิมภาให้มีเวลาคิด สองคนออกไปจากห้อง พิมภาคิดหนัก

พิมภานั่งอยู่บนเตียงพลางมองรูปตัวเองกับฤชวีในมือถือที่ถ่ายคู่กัน มองอย่างใช้ความคิดแล้วนึกถึงคำพูดนันทิกานต์
“ถ้าแกยุติธรรมกับทุกคนอีกนิด มองย้อนกลับไป ที่คุณต้นต้องมาเดือดร้อนวุ่นวายเพราะคนที่เริ่มเรื่องนี้ทั้งหมดคือแกนะพิม”
พิมภาลุกขึ้นอย่างตัดสินใจ
“ใช่ ฉันเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ ฉันต้องเป็นคนจบมันเอง”

ฤชวีกลับมาอยู่บ้านชุติภา และคืนนั้นก็นั่งอยู่ในสวน พลางสไลด์ภาพในโทรศัพท์เป็นภาพที่ฤชวีโหลดลงมาไว้เป็นพิมภาหลายอิริยาบถ
“ให้โอกาสผมอีกครั้งนะครับคุณพิม” ฤชวีกลุ้ม เสียงมือถือฤชวีดัง ฤชวีมองโทรศัพท์แล้วดีใจที่เห็นเป็นพิมภาโทรมา “คุณพิม”

เช้าวันรุ่งขึ้น พิมมาลากับภาณุวัฒน์ขยับมานั่งตรงหน้าลัลนากับนันทิกานต์
“ทำไมยัยพิมเงียบไปทั้งคืนเลย เคลียร์ได้แล้วแน่นะลูก”
“แต่เมื่อวานก็นั่งฟังเงียบนะคะแม่ น่าจะได้ผลนะ ยังไม่ออกมาเลยเหรอคะ”
“ขังตัวเองในห้องตั้งแต่เมื่อคืน”
“แต่ลัลว่าต่างคนต่างรักกันขนาดนี้ เดี๋ยวพิมจะต้องโทรไปง้อคุณต้นแน่ๆ ค่ะ”
ภัทรพลเข้ามาโอบลัลนาอย่างภูมิใจ
“แฟนผมครับ แฟนผม”
ลัลนาเขิน
“แม่ว่านะ จัดงานแต่งสองคู่เลยมั้ย คู่ยัยพิมกับคุณต้น แล้วก็ตาภัทรกับลูกลัล” ลัลนาตาโต
“แม่ครับ ผมยังไม่ได้ขอเขาเลย แม่เปิดแบบนี้ก็ไม่หวานไม่เซอร์ไพรส์สิแม่”
“ก็แม่อยากอุ้มหลานเร็วๆ นี่ กลัวตระกูลแม่จะด้วนเพราะแกจริง ๆ”
ฤชวีเปิดประตูเข้ามา พร้อมกับกระเป๋าลากใบใหญ่
“คุณต้นมาค่ะ เห็นมั้ยคะว่าแนนกับลัลทำงานได้ผล” นันทิกานต์บอกอย่างดีใจ
“ไอ้พิมโทรไปเรียกมาใช่มั้ย”
“ครับ” ฤชวีตอบรับหน้าเศร้า
“แล้วนี่ลากกระเป๋ามาทำไม” ภาณุวัฒน์ถามอย่างแปลกใจ ฤชวียิ้มเศร้าๆ
“พิมโทรเรียกเขามาเก็บของน่ะค่ะ” พิมภาบอกขณะเดินออกมาจากห้อง “ฉันรวบรวมของไว้ให้คุณแล้ว”
ทุกคนเหวอ ฤชวีลากกระเป๋าเข้าไป ทุกคนตามไป

ฤชวีเปิดกระเป๋าแล้วหยิบข้าวของของตัวเองที่พิมภากองไว้บนเตียงเก็บใส่กระเป๋า พิมภายืนนิ่งอยู่อีกมุมยืนมองฤชวีเก็บของอย่างเสียใจแต่ต้องเก็บอาการ
“เฮ้ย ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะ ไหนว่าเคลียร์แล้วไง”
ภัทรพลถาม นันทิกานต์กับลัลนาหน้าเสีย
“ก็มันน่าจะเป็นอย่างนั้นนี่”
“นิสัยผู้หญิงขี้ประชดอยู่แล้ว สงสัยจะยัยพิมจะเข้าข่ายนี้นะคะ”
“พ่อจะเข้าไปคุย”
“อย่านะพ่อ ลงพิมทำรุนแรงไม่แคร์พวกเราที่อยู่เต็มห้อง แสดงว่าโกรธถึงขีดสุดแล้ว ถ้าไปพูดอะไรตอนนี้มีแต่พังแน่นอน”
ทุกคนได้แต่ยืนมองอย่างร้อนใจ
ฤชวีเก็บของไป สายตาก็เหลือบมองพิมภาที่ยืนนิ่งใจแข็ง ฤชวีเก็บของชิ้นสุดท้ายลงกระเป๋าแล้วปิดกระเป๋า
“เรียบร้อยแล้ว ผมไปก่อนนะครับ”
พิมภานิ่ง ฤชวีจะออกไป
“เดี๋ยวก่อน” ฤชวีสีหน้ามีความหวังหันกลับมา แต่พิมภายื่นแปรงสีฟันของฤชวีให้ “อย่าเหลืออะไรไว้ที่นี่แม้แต่ชิ้นเดียว”
ฤชวีรับแปรงสีฟันมาอย่างสะเทือนใจ
“ครับ ผมคงไม่ได้ทิ้งอะไรไว้ในชีวิตคุณแม้แต่ความรู้สึก”
สายตาทั้งคู่มองกันอย่างเจ็บปวด
“ขอบคุณสำหรับความเป็นสามีกำมะลอของคุณ วันนี้มันจบแล้วยินดีด้วยต่อไปนี้คุณไม่ต้องหลอกใครอีกแล้ว”
ฤชวีเจ็บมากจนต้องเย็นชาใส่
“ครับ”
ฤชวีเดินออกไป พิมภาปิดประตูน้ำตาร่วง ทั้งคู่จากกันอย่างปวดร้าวแต่ไม่ยอมรับใจตัวเอง
หน้าห้อง แก๊งคภาณุวัฒน์ตามฤชวีไปที่หน้าประตูห้องรับแขก
“คุณต้น พ่อว่าใจเย็นๆ แล้วคุยกันก่อนมั้ย”
“มันจบแล้วครับ ผมไม่อยากให้คุณพิมต้องอึดอัดใจเพราะความรักของผมอีก” ฤชวียกมือไหว้ “ขอบคุณนะครับสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ผมดีใจที่ได้รู้จักทุกคน ลาก่อนครับ”

ฤชวีออกไป ทุกคนเครียดที่ช่วยอะไรไม่ได้
“ทำไมมันผิดแผนไปหมดเลยเว้ย มันพลาดตั้งแต่ตอนไหนนะ”
“ก็ตั้งแต่ที่ตรีวิญมาบอกคุณต้นเรื่องสามีหลอกๆ น่ะสิคะ” ลัลนาบอก พิมมาลานึกได้
“แล้วสรุปว่ารู้หรือยังว่าตรีวิญรู้เรื่องนี้มาจากใคร”
“จริงด้วย ลืมไปเลย ลัล ฉันว่าเราต้องจัดการ”
ลัลนาพยักหน้าโอเค

นันทิกานต์กับลัลนาช่วยกันลากพิมภาออกมาจากคอนโด พิมภาโวย
“พวกเธอลากฉันออกมาทำไมเนี่ย”
“วันนี้ฉันจะต้องได้ความจริง”
“ความจริงอะไร”
ตรีวิญเข้ามา
“มาช้านะคะคุณตรีวิญ”
“นี่พวกแกคิดจะทำอะไรเนี่ย”
“คุณตรีวิญ คุณรู้เรื่องที่คุณต้นกับพิมเป็นสามีภรรยาหลอกๆ กันจากใคร”
ตรีวิญนิ่งมาก
“คุณการะเกตุบอกผม”
“แต่คุณบอกคุณต้นว่าคุณรู้เรื่องนี้จากยัยพิม”
ลัลนากับนันทิกานต์คิดว่าจะเห็นตรีวิญตกใจแต่ตรีวิญกลับยิ้ม
“ครับ ผมพูดแบบนั้น”
“นี่ไง คุณต้นถึงเข้าใจผิดคิดว่าแกมีใจกับคุณตรีวิญ จนต้องทะเลาะกันลุกลามไปใหญ่โตแบบนี้ไง”
“คุณทำแบบนั้นทำไมคุณตรีวิญ” พิมภาถามขึ้นมา สีหน้าตรีวิญดูสำนึกผิดมาก
“ถ้าคุณยังได้ชื่อว่าเป็นภรรยาของคุณฤชวี ผมคงไม่สามารถจะใกล้ชิดคุณได้ เพราะผมไม่อยากให้ชื่อเสียงของคุณพิมเสียหาย ผมขอโทษที่ต้องทำแบบนั้น แต่ผมไม่มีทางเลือกจริงๆ คุณเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุดในชีวิตผมนะครับคุณพิม ผมรักคุณและจะไม่มีวันหยุดรัก”
ตรีวิญพูดจบก็เดินออกไป พิมภามองตามรู้สึกโกรธไม่ลง
“ดราม่าตัวพ่อเลยนะเนี่ย”
“ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะรักฉันขนาดนี้”
“พิม แค่ลมปากมันก็หวานหู แต่คนที่รักและคอยอยู่เคียงข้างเธอมาตลอดคือ คุณต้นนะพิม”
พิมภาคิด แล้วตัดสินใจระบาย
“ตั้งแต่เกิดเรื่องปลากับพี่เอก บอกตรงๆ นะ ฉันไม่คิดจะเปิดใจกับใครอีก จนมาเจอคุณต้น เขาดีกับฉันมาก ช่วยฉันทุกอย่าง จนเขากลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตฉัน ฉันเชื่อใจเขาจนฉันรัก แต่เขากลับทรยศฉัน”
“แกก็รู้ว่าเขาโดนพ่อกับแม่แกบังคับ”
“ฉันถึงได้เข้าใจไง ว่าที่เขายอมเป็นสามีให้ฉันไม่ใช่เพราะว่าเขาอยากอยู่กับฉันแต่เป็นเพราะถูกพ่อกับแม่บังคับ”
“พิม ถึงยังไงเธอกับคุณต้นก็ฟีดเจอริ่งกันไปแล้วนี่ จะไม่รักได้ยังไง”
“ก็แค่มักง่ายเพราะอารมณ์ชั่ววูบเท่านั้น นิสัยผู้ชาย”
“พิม แกอย่าเยอะ ยอมรับเถอะว่าแกรักเขา แล้วคุณต้นก็รักแกมากด้วย”
คำพูดนันทิกานต์ โดนจุดที่เจ็บ จึงยิ่งเสียใจ
“ถ้าเขารักฉัน เขาต้องบอกฉัน ไม่ใช่ให้ทุกคนปั่นหัวฉันเป็นคนโง่แบบนี้” พิมภาน้ำตาร่วง
“พิม”
พิมภาปาดน้ำตา ยังทิฐิ
“ที่ทุกอย่างมันเป็นอย่างนี้มันอาจจะถูกกำหนดมาแล้ว ก็ได้ว่าฉันไม่ควรมีความรัก” พูดราวกับสะกดจิตตัวเอง “ฉันไร้สาระมามากแล้ว ต่อไปถึงเวลาที่จะกลับมาทุ่มเทกับงานซะที”
“พิม”
“ถ้าพวกแกยังเห็นฉันเป็นเพื่อน อย่าพูดเรื่องนี้อีก ไม่อย่างนั้นเราขาดกัน”
นันทิกานต์กับลัลนาอึ้งจำต้องเงียบ พิมภาพยายามฝืนเข้มแข็งสุดชีวิต

ที่สำนักพิมพ์กิ่งแก้ว มิ้นท์อ่านต้นฉบับของฤชวีน้ำตาคลอ ฤชวีกับกิ่งแก้วนั่งอยู่ในห้องรอการคอมเม้นท์จากมิ้นท์
“ทำมิ้นท์จอมห้าวให้น้ำตาคลอได้นี่ แสดงว่าผ่านนะต้น”
“ตอนจบของเรื่องนี่ซึ้งมากเลยพี่ นางเอกได้เข้าใจว่าพระเอกรักจนยอมตายแทนได้มันเจ๋งมาก ความรู้สึกคนเขียนล้วนๆ เลยนะเนี่ย” มิ้นท์พูดแล้วนึกได้ว่าแทงใจดำฤชวีที่นั่งนิ่งเงียบไป มิ้นท์จึงเปลี่ยนเรื่อง “นี่ถ้าพี่พิมได้มาอ่านตอนท้ายของเรื่องต้องอยากกลับมาคืนดีกับพี่ต้นแน่ๆ”
“ไม่มีการคืนดีแล้วเรื่องมันจบแล้วต่อไปจะมีแต่งาน งาน งาน”
ฤชวีบอก มิ้นท์ถึงกับเซ็ง
“ต่างคนต่างทิฐิมันจะดีกันได้ยังไงเนี่ย”
“มิ้นท์”
“ไปทำงานดีกว่า พูดจนเหนื่อยแล้ว”
มิ้นท์ออกไป
“กิ่ง”
“หืม”
“กิ่งช่วยเอาต้นฉบับตอนท้ายที่มิ้นท์พูดเมื่อกี้ออกด้วยนะ”
“ทำไมล่ะต้น กิ่งว่ามันดีมากเลยนะ”
“ต้นไม่อยากทำให้คุณพิมคิดว่าต้นพยายามตื๊อเขา เอาออกให้ด้วยนะ”
“แต่”
“ถ้าไม่เอาออก ต้นไม่ให้ตีพิมพ์”
“โอเค จะจัดการให้นะ”
กิ่งแก้วมองฤชวีที่หน้าเครียดจัดอย่างเห็นใจแต่ไม่รู้จะทำยังไง
ทางด้านพิมภาเมื่อกลับมาทำงาน เธอก็ทุ่มเทเวลาให้กับการทำงานทั้งหมด ภายในห้องประชุมบริษัทนารี
เห็นบนจอเป็นภาพกราฟเปอร์เซ็นต์ยอดการขายของแป้งวิ้
ค์ที่สูงขึ้น พิมภายืนอธิบาย ลูกค้าชาวจีน,ฝรั่ง,ญี่ปุ่นจับมือกับพิมภา พิมภามอบแพ็คเกจสินค้าให้ดูทุกคน ทุกคนพอใจกับสินค้า สุกัญญากับตรีวิญมองการทำงานของพิมภาอย่างพอใจ

หลายวันต่อมากิ่งแก้วกับฤชวีกำลังช่วยกันดูการจัดงานเปิดตัวหนังสือของฤชวี มิ้นท์มาช่วยเรื่องการจัดสถานที่เวที
ที่บริษัทนารี พิมภากับตรีวิญทำงานใกล้ชิดกัน พิมภากำลังคุยกับตรีวิญเรื่องสินค้าตัวใหม่ มีตลับอายแชโดว์ตัวอย่างวางอยู่ ตรีวิญมองดู พิมภาจะเอื้อมหยิบให้ มีหันมาแล้วหน้าใกล้กัน ต่างคนต่างชะงัก พิมภาขยับออก ตรีวิญมองหลงคิดไปว่าตัวเองน่าจะมีโอกาสกับพิมภา

ที่สำนักพิมพ์กิ่งแก้ว ฤชวีตรวจทานต้นฉบับคุณสามีกำมะลอ กิ่งแก้วเปิดประตูยื่นหน้าเข้ามา
“ต้น ตรวจเนื้อเพลงที่เป็นมาร์คของพระนางหน่อยสิว่าถูกมั้ย เสร็จแล้วรีบเอาไปให้กิ่งนะ กิ่งจะทวนอีกทีจะได้ส่งตีพิมพ์แล้วเดี๋ยวไม่ทันงานเปิดตัวหนังสือ”
“อืม”
ฤชวีเปิดต้นฉบับอ่านๆ ไล่ดูแล้วชะงัก
“เนื้อเพลงมันขาดไปบางคำน้า” ฤชวีหยิบมือถือขึ้นมาเปิดหา ฤชวีเห็นว่าในเครื่องมีไฟล์หนึ่งถูกอัดไว้ “ไฟล์อะไร?”

ฤชวีกดเปิดฟังเป็นเสียงพิมภาที่อัดไว้ในคืนมอเตอร์โฮม ซึ่งพิมภาร้องเพลงอัดใส่ไว้ในมือถือของฤชวี
“อาจจะเคย ผิดหวังในรักมากมาย เกือบจะตายให้คำว่ารัก
เจอะกับเธอ ในวันนี้มันทำให้คิดหนัก อยากจะรักแต่ใจก็กลัว
*ทำยังไงดี มันไม่แน่ใจ จะยังไงกับคนๆนี้
* *จะรักหรือว่าจะปล่อย จะคบหรือว่าจะคอย
อาจเป็นตัวจริง อาจจะเลื่อนลอย ไม่รู้เลยจริงๆ
ต้องรักดูใช่รึเปล่า จึงรู้ในทุกๆสิ่ง
อาจเป็นคนนี้ คนเดียวที่เป็น....ที่รัก”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 6 ม.ค 2556

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manage