@.อ่านละคร.นาคี.นางอาย.ดวงใจพิสุทธิ์.@

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 9 ธ.ค 2555

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 9 ธ.ค 2555

ฤชวีลงมาที่สระว่ายน้ำของโรงแรมแล้วมองหาพิมภา ฤชวีเห็นพิมภากำลังเดินมาจึงรีบหลบ พิมภาเดินออกไปด้านนอกที่สระว่ายน้ำ พิมภาเดินวนไปมาอย่างหงุดหงิด

“ไม่เคยมีใครกวนประสาทฉันได้ขนาดนี้ นายต้น” พิมภาเดินไปนั่งที่เก้าอี้นอนริมสระ พิมภาหงุดหงิดมากแต่พยายามหายใจเข้าออกลึกๆ “ใจเย็นๆ ไว้ เดี๋ยวจะเสียงาน ใจเย็น ใจเย็น”
พิมภาหลับตาด้วยความเพลีย ฤชวียืนมองห่างๆ อย่างเป็นห่วง พิมภาเริ่มหลับลึก ฤชวีมองแล้วหันมาเห็นพนักงาน
“น้องครับ”
พนักงานหันมามองว่ามีอะไร

ช่วงเวลาเดียวกันนั้นลัลนาอยู่ที่บ้าน เธอกำลังนั่งดูภาพฉากที่จะใช้เปิดตัวรองพื้น มือก็จดลงในสมุดอย่างว่องไว ซูซี่นั่งหาวอยู่ข้างๆ แล้วเริ่มสัปหงก
“พี่ซูซี่” ซูซี่เด้งตัวขึ้นมานั่งทันที “ช่วยพิมพ์คอมเม้นท์ของลัลแล้วส่งเป็นเปเปอร์ให้ฝ่ายกิจกรรมด้วย ผิดพลาดอะไรเราจะได้มีหลักฐานแย้งได้”



“เราจะยืนยันที่จะเปิดตัวรองพื้นตัวนี้จริงๆ เหรอน้องลัล ก็เห็นๆ อยู่ว่ามันซ้ำกับของซันชายน์ ถึงจะมั่นใจว่าเราเป็นตัวจริง แล้วโดนก็อปก็เถอะ แต่เราเปิดตัวทีหลัง คนจะมองว่าเราต่างหากที่ก็อปเขานะคะ”
“เชื่อเถอะค่ะพี่ซูซี่ เพราะถ้าส่วนผสมของทางซันชายน์เป็นอย่างที่ทางห้องแล็ปส่งมาจริงๆ คุณภาพสินค้าของซันชายน์ต่ำกว่าของเรา เมื่อลูกค้าได้สัมผัสคุณภาพ เราตีซันชายน์แตกแน่ แค่เราต้องมองให้ถูกจุดว่าข้อดีสินค้าเราคืออะไร แล้วยกตรงนี้ขึ้นมาโฆษณาให้ติดหูลูกค้า เราชนะแน่”
ซูซี่มองความมั่นใจของลัลนาอย่างชื่นชม
“พี่ชอบน้องลัลตรงนี้ล่ะ เชื่อมั่นสู้ไม่ถอย พี่ช้อบ ชอบ ถึงใครจะบอกว่าน้องลัลเล่นเส้น แต่พี่รู้ว่าไม่ใช่ น้องลัลได้เป็นแบรนด์เมเนเจอร์เพราะความสามารถล้วนๆ”
“ลัลมีผู้ช่วยที่ดีด้วยล่ะค่ะ”
ลัลนากับซูซี่ยิ้มให้กันอย่างอันดีต่อกัน เสียงเตือนจาก what’s app ดังขึ้น ลัลนาหยิบโทรศัพท์มาเปิดดูเป็นภาพช่อดอกไม้สีขาวแล้วค่อยๆ ลดลงเห็นเป็นหน้าภัทรพล
“ภัทรพลคนน่ารัก รายงานตัวครับผม ดอกไม้สำหรับคนสวยนะครับ” ลัลนาจะกดปิด “อ๊ะ อย่าปิดนะครับ”
ลัลนาชะงัก “ถึงผมไม่ใช่ YouTube ให้คุณได้ดูอย่างเพลิดเพลิน ไม่ใช่ Google ที่คุณอยากจะค้นหา ไม่ใช่ Facebook ที่อยู่ใกล้คุณตลอดเวลา: แต่ผมเป็น “ผู้ชายธรรมดา” ที่หาซื้อไม่ได้ ตามร้านค้าทั่วไป ฝันดีนะครับ”
ลัลนามองโทรศัพท์แบบแกกล้ามาก
“คนที่เมมชื่อเสร่อนี่ใครคะ” ซูซี่ถามอย่างแปลกใจ
“ก็พี่ชายยัยพิมไงคะ”
“อื้อหือ รุกน่าดูนะคะ น้องลัลจะเล่นด้วยเหรอ”
“ผู้ชายของลัลต้องพร้อมทุกด้าน แบบนี้ไม่เฉียดสเปกลัลสักนิด”
“แล้วทำไมไม่บล็อกไม่ลบเบอร์ล่ะคะ”
“รู้เขารู้เรา รบร้อยครั้ง ชนะร้อยครั้งนะคะ”
“เอาไว้สืบข่าวนี่เอง น้องลัลมองการณ์ไกลมาก”
“ถ้าคิดจะเป็นที่หนึ่งมันต้องวางแผนให้รอบด้าน โดยเฉพาะคนที่ร้ายอย่างยัยพิม ลัลจะเขี่ยให้พ้นทางให้ได้” ลัลนายิ้มออกมาอย่างร้ายๆ

นันทิกานต์อยู่ที่ห้องพัก เธอเริ่มกระวนกระวายที่พิมภาหายไปนาน
“ไปไหนนะ ทำไมป่านนี้ยังไม่มาอีก”
นันทิกานต์นึกเป็นห่วงเพื่อนจึงตัดสินใจลุกออกไปจากห้อง
นันทิกานต์เดินตามหาพิมภาจนมาถึงทางที่เดินออกไปสระน้ำ นันทิกานต์จะเดินออกไปแต่ชะงักซะก่อนเมื่อเห็นพิมภานอนหลับอยู่บนเก้าอี้ริมสระ และฤชวีเอาผ้าเช็ดตัวมาคลุมให้พิมภาแต่พิมภาหลับลึกไม่รู้สึกตัว
“หลับได้ทุกที่ ไม่กลัวอันตรายบ้างเลยเหรอครับคุณพิม” ฤชวีบ่นออกมาเบาๆ แล้วนั่งมองหน้าพิมภา “จมูกเชิดๆ แบบนี้ คุณนี่มันเด็กดื้อชัดๆ”
ฤชวีนั่งมองพิมภาสายตาเอ็นดูพิมภามาก นันทิกานต์ยืนมองแล้วตัดสินใจเดินเข้ามาหาฤชวี
“คุณต้นคะ”
ฤชวีหันมามองนันทิกานต์
“คุณเป็นเพื่อนคุณพิมใช่ไหมครับ”
“แนนค่ะ”
“สวัสดีครับ”
นันทิกานต์มองพิมภาที่หลับสนิท
“คุณต้น ช่วยพิมด้วยนะคะ”
“ขอให้ผมคุยกับคุณพิมก่อนนะครับ”
“ค่ะ”
“ผมว่าเราพาคุณพิมไปพักบนห้องดีกว่าไหมครับ”
“ก็ดีค่ะ พิม พิม”
นันทิกานต์ปลุกพิมภา แต่พิมภางัวเงียปัดอย่างรำคาญ มือผลักหน้านันทิกาน์ออก
“อื้อ”
“ไอ้พิม”
“อย่ายุ่ง จะนอน”
นันทิกานต์พยายามจะขยับเข้าประคองแต่พิมภาไม่ให้ความร่วมมือเลย
“ขอโทษนะครับ” นันทิกานต์มองฤชวีที่ขยับเข้ามา ฤชวีเข้ามาอุ้มพิมภายกขึ้น นันทิกานต์มองประทับใจ “ห้องคุณพิมอยู่ที่ไหนครับ”
“ทางนี้เลยค่ะ”
นันทิกานต์เดินนำ ฤชวีอุ้มพิมภาตามไป

ฤชวีวางพิมภาลงบนเตียง พิมภาขยับพลิกนอนหันหลังให้ทันที ฤชวีขยับผ้าขึ้นมาห่มให้พิมภา สายตามองพิมภาอย่างเอ็นดู นันทิกานต์ยืนมองท่าทีของฤชวีอย่างจับสังเกต ฤชวีหันกลับมาเห็นนันทิกานต์มองอยู่ก็ยิ้มให้
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”
“คุณต้นคะ แล้วเรื่อง”
“พรุ่งเก้าโมงที่สระว่ายน้ำนะครับ”
“ได้ค่ะ” ฤชวีออกไป นันทิกานต์ปิดประตูตามหลังแล้วมานั่งมองพิมภาที่หลับไม่รู้เรื่อง “ยัยพิม แกนี่มันเสน่ห์แรงจริงนะ” นันทิกานต์ดึงจมูกพิมภาอย่างหมั่นไส้ พิมภาปัดมือประท้วงแล้วหลับต่อ นันทิกานต์มองยิ้มๆ “ฉันว่าแกต้องโชคดีแน่ๆ เลยว่ะพิม”

วันต่อมาที่งบริษัทนารี ลัลนากำลังดูข้อความที่ลงตามเว็บเพื่อสร้างกระแสที่ถูกปริ๊นท์ออกมา
“บริการสุดห่วยของนารีเหรอ”
“ใช่ค่ะพี่ ลูกค้าคนที่ใช้ชื่อว่าเบอรี่ เข้ามาโพสท์ว่าการบริการของช็อปนารีว่าบริการไม่ดี พอต่อว่าเรื่องคุณภาพสินค้าก็โดนเจ้าหน้าที่ของนารีวีนใส่กลางช็อป”
“ลูกค้าบรรยายเป็นฉากๆ เลยนะคะว่าโดนด่าสาดเสียเทเสีย เพราะเจ้าหน้าที่คนนั้นไม่พอใจที่ลูกค้าตำหนิการบริการ”
“ทำให้บริษัทเสียชื่อ เจ้าหน้าที่คนนั้นเป็นใคร” ลัลนาถามอย่างโมโห
“ลูกค้าระบุว่าเป็นน้องพิมจ๊ะ”
“ยัยพิมเหรอ”
“ตอนนี้ลูกค้าไปสร้างกระแสพวกเว็บเกี่ยวกับเครื่องสำอาง ให้คนแอนตี้สินค้าของนารีด้วยนะคะ”
“ลูกค้าคนนี้ระบุว่าพรุ่งนี้จะไปก่อม็อบที่หน้าช็อปของเรา เรื่องใหญ่แน่คราวนี้”
“แบบนี้ก็ดีสิคะ น้องพิมโดนเล่นงานแน่”
“มันไม่ดีหรอกค่ะพี่ แบบนี้รองพื้นของเราที่จะเปิดตัวจะโดนกระทบไปด้วย โธ่เอ๊ย คุณสุรู้ข่าวหรือยังนะ”
เสียงโทรศัพท์ที่โต๊ะลัลนาดัง ซูซี่รีบรับสาย
“ห้องคุณลัลนาค่ะ ค่ะ จะแจ้งคุณลัลนาเดี๋ยวนี้ค่ะ” ซูซี่วางสายแล้วหันมาบอกลัลนาที่มองอยู่ “Marketing Manager เรียกน้องลัลไปประชุมที่ห้องคุณสุค่ะ”
“ตำแหน่งมันว่างอยู่ไม่ใช่เหรอ คุณสุแต่งตั้งใคร”
“หวังว่าคงไม่ใช่น้องพิมนะคะ รีบไปดูเถอะค่ะ”
ลัลนารีบออกไป

ลัลนาเดินเข้ามาในห้องสุกัญญา เห็นสุกัญญาอยู่ในห้องคนเดียว
“นั่งก่อนสิ”
ลัลนานั่งลง สีหน้าไม่ค่อยดี
“มีโทรศัพท์แจ้งลัลว่า Marketing Manager เรียกประชุมนี่คะ แล้ว...”
“เรื่องสินค้าโดนก็อปปี้ เรื่องข่าวในอินเตอร์เน็ทมันแสดงให้เห็นว่าตอนนี้บริษัทของเรามีปัญหาหลายด้านที่มีผลกระทบต่อชื่อเสียงกับยอดขายของบริษัท และเราต้องการคนช่วยแก้ไข ก่อนที่บริษัทของเราจะเสียหายไปมากกว่านี้ พี่จึงหาคนที่เหมาะสมกับตำแหน่งนี้เพื่อมาช่วยเหลือบริษัทเรา”
ลัลนาสงสัยว่าเป็นใคร ประตูห้องเปิดเข้ามา ตรีวิญก้าวเข้ามา ตรีวิญเป็นนักการตลาดที่กำลังฮอทที่สุด อายุยังน้อย หน้าตาดี บุคลิกดี มั่นใจในตัวเองสูง
“คุณตรีวิญจะมารับตำแหน่ง Marketing Manager ต่อไปนี้ฝ่ายการตลาดทั้งหมดจะขึ้นตรงกับคุณตรีวิญทุกเรื่อง”
“สวัสดีครับ คุณลัลนา” ลัลนาชะงักที่ตรีวิญดูจะทำการบ้านเกี่ยวกับทีมการตลาดมาก่อน ตรีวิญมองหา “แบรนด์เมเนเจอร์ที่มีปัญหาอยู่คือคุณพิมภาไม่ใช่เหรอครับ แล้วคุณพิมภาล่ะครับ อยู่ที่ไหน”
สุกัญญายกโทรศัพท์โทรหาเลขา
“ตามคุณพิมภาให้พี่ที ไม่เข้าบริษัทเหรอ นันทิกานต์ล่ะ” สุกัญญามีสีหน้าไม่พอใจ

“งั้นถามจากทีมเขาสิว่าตอนนี้พิมอยู่ที่ไหน”
เสียงโทรศัพท์ของพิมภาดังขึ้น พิมภากับนันทิกานต์นอนอยู่คนละเตียง นันทิกานต์รำคาญ

“รับโทรศัพท์สิพิม”
พิมภาหยิบมือถือมารับสาย
“สวัสดีค่ะ” พิมภาฟังๆ แล้วตกใจเด้งตัวขึ้นมา “เดียว่าไงนะ ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น” นันทิกานต์เด้งตัวตามขึ้นมา “เดียส่งข้อมูลทั้งหมดใส่เมล์พี่เดี๋ยวนี้เลยนะ ส่งมาแล้วใช่ไหม” พิมภา หยิบไอแพดมาเปิดเมล์ทันที “แจ้งเลขาคุณสุว่าพี่ติดธุระด่วนที่ต่างจังหวัดยังกลับไม่ได้”
นันทิกานต์ได้ยินชื่อคุณสุตื่นเลย
“เกิดอะไรขึ้นพิม”
พิมภาเปิดเมล์เห็นข้อความที่ถูกรวบรวมใส่ไฟล์ พิมภาอ่านอย่างรวดเร็ว
“บ้าที่สุด”
นันทิกานต์ยื่นหน้ามาอ่านข้อความตกใจไม่แพ้กัน
“เฮ้ย! แกเคยไปมีเรื่องกับลูกค้าเหรอพิม”
“ไม่เคย นี่มันจงใจใส่ร้ายฉัน ฉันต้องกลับไปจัดการ”
พิมภาลุกพรวด
“เดี๋ยว แล้วเรื่องคุณต้นล่ะ แกมาที่นี่ทำไม จำได้ไหม”
พิมภาชะงัก
“กี่โมงแล้ว”
นันทิกานต์มองนาฬิกา
“แปดโมง”
พิมภารีบคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไปทันที นันทิกานต์หยิบไอแพดมาอ่านอีกทีอย่างกังวล

พิมภาเดินออกมาที่สระว่ายน้ำ มือพยายามกดมือถือ นันทิกานต์เดินตามออกมา
“ตัดสายฉันเหรอ มันจะมากไปแล้วนะ” พิมภาบ่นอย่างหงุดหงิด
“ใจเย็นๆ ไอ้พิม”
“เย็นอะไรล่ะ นายนั่นกดสายฉันทิ้ง” พิมภากดโทรศัพท์หาฤชวีอีก แต่ก็โดนตัดสายอีก “จะตัดสายฉันทำไมเนี่ย นายต้น”
“เพราะผมอยู่ตรงนี้แล้วครับ”
พิมภากับนันทิกานต์หันไปเห็นฤชวีเดินออกมา
“ฉันมาตามที่คุณบอกแล้ว คุณจะกลับกรุงเทพฯกับฉันได้หรือยัง”
“เบาหน่อย ไอ้พิม” นันทิกานต์ปราม
ฤชวีมองพิมภาที่สายตาเอาเรื่อง
“ไม่กลับครับ” ฤชวีบอกเสียงเรียบ พิมภากับนันทิกานต์อึ้งทั้งคู่
“นี่มากไปแล้วนะ นายให้ฉันขับรถมาถึงที่นี่ ฉันต้องเสียเวลา เสียงานเสียการเพื่อจะมาฟังนายบอกว่าไม่กลับงั้นเหรอ”
“ครับ เพราะมันเป็นไปไม่ได้หรอกครับที่ผมจะเป็นสามีให้คุณ”
“ฉันให้คุณเป็นแค่แค่สามีกำมะลอ สามีหลอกๆ เข้าใจไหม”
“ผมเข้าใจ แต่ความลับไม่มีในโลกสักวันครอบครัวคุณต้องรู้ความจริง”
“ก็มันยังไม่ถึงวันนั้น”
“การที่คนสองคนจะเป็นสามีภรรยามันต้องมีความรักให้กัน” พิมภายิ่งปรี๊ดเมื่อฤชวีพูดแบบนี้
“จะซับซ้อนทำไมมันเป็นแค่เรื่องโกหก”
“แล้วถ้ามีคนถามคุณว่าคุณรักผมตรงไหน คุณจะตอบว่ายังไง คุณจะโกหกได้เหรอครับว่าคุณรักผม”
“แค่คำว่ารักจะยากอะไร ฉันพูดก็ได้ ฉันรักคุณ”
ฤชวีอึ้ง นันทิกานต์ก็อึ้งไม่แพ้กัน
“เห็นแล้ว่ใช่ไหมว่าฉันพูดได้ ทีนี้คุณก็เป็นสามีกำมะลอให้ฉันได้แล้วใช่ไหม”
“สำหรับคุณมันคงเป็นแค่คำพูดพล่อยๆ” ฤชวีผิดหวังมาก
“นี่นาย”
“เพื่อผลประโยชน์ ทำให้คนเราพูดอะไรก็ได้ ผมเข้าใจแล้ว แต่ผมไม่อยากโกหก ผมทำไม่ได้” ฤชวีจะไป พิมภา
อัดอั้นตันใจจึงตัดสินใจบอกออกมาว่า
“ฉันขอโทษ ฉันขอโทษที่ฉันบอกว่านายเป็นตัวปัญหา ฉันขอโทษที่พูดแรงกับนาย ความจริงนายไม่ใช่ตัวปัญหา ฉันต่างหาก ฉันผิดเองที่ลากนายเข้ามายุ่ง ฉันผิดที่โกหกทุกคน” พิมภาน้ำตาคลอด้วยความอัดอั้น “ฉันผิด ฉันผิด ฉันขอร้อง นายช่วยฉันได้ไหม” ฤชวีหันมองพิมภา นันทิกานต์สงสารพิมภามองฤชวีด้วยสายตาอ้อนวอนอีกคน ฤชวีจะไป “นายต้น”
ฤชวีหันกลับมา สีหน้าดูดีขึ้น
“ผมจะไปเก็บกระเป๋า รถคุณอยู่ที่ไหน ผมไม่ได้มีรถมา”
“นายยอมช่วยฉันแล้วเหรอ”
“ก็คุณรู้ว่าตัวเองผิด ยอมขอโทษ ผมก็โอเค”
“ถ้านายต้องการแค่นี้ทำไมไม่พูดทางโทรศัพท์”
“รู้ไหมครับถ้าเมื่อคืนคุณพูดคำว่าขอโทษ ผมก็กลับไปหาคุณแล้ว คุณไปรอที่รถนะครับ”
ฤชวีเดินออกไป พิมภาอึ้ง
“แกเจอคนจริงแล้วพิม ไปเช็กเอาท์ รีบกลับไม่ใช่เหรอ”

พิมภายิ่งอึ้งหนัก
อีกด้านหนึ่งที่บริษัทนารี เดียยืนอยู่ต่อหน้าสุกัญญา ตรีวิญ ลัลนา

“สรุปคือ...”
“วันนี้พี่พิมติดธุระที่ต่างจังหวัดค่ะ คงกลับมาไม่ทันจริงๆ”
ลัลนาพอใจแต่พยายามทำหน้านิ่ง
“ขอบใจมาก ไปทำงานได้แล้ว” เดียออกไป
“ถ้าอย่างนั้นเรื่องพรุ่งนี้ผมคงต้องไปจัดการเอง ผมขอไปศึกษารายละเอียดก่อนนะครับ” ตรีวิญบอกแล้วออกไป
“ถ้าคุณสุไม่มีอะไรแล้ว...ลัล...”
“คุณช่วยติดต่อคุณพิมอีกทาง แล้วทั้งสองคนวางแผนกันมาสิว่าเรื่องนี้จะมีทางออกไหนมานำเสนอบ้าง”
“ค่ะ”
ลัลนาตอบรับแต่ไม่คิดจะทำตามที่สุกัญญาบอก

ฤชวีเก็บของเล็กๆ น้อยๆ ใส่กระเป๋าเสื้อผ้า ข้างๆ เป็นกระเป๋าโน้ตบุ๊ก มิ้นท์ที่แต่งตัวเตรียมไปทำงานออกมาจากห้องน้ำมองสงสัย
“ที่พี่เก็บของเนี่ยจะกลับไปกับคุณพิมใช่ไหม”
“ใช่”
“จะดีเหรอพี่ อกเดาะดามยากนะ”
“พี่ตั้งใจจะช่วยเขาอยู่แล้ว ถึงเขาไม่มาพี่ก็จะกลับไป พี่ไปก่อนนะแล้วจะโทรหา” ฤชวีเดินออกไป มิ้นท์มองตาม
“ยอมตั้งแต่หน้าประตูเลยสิ ดิ้นไม่หลุดแล้วพี่ต้นเอ๊ย” มิ้นท์หันกลับมาเห็นว่าฤชวีลืมกระเป๋าโน้ตบุ๊ก “พี่ต้นโน้ตบุ๊ก”
มิ้นท์รีบหยิบแล้วตามไป

พิมภายืนรอฤชวีอยู่ที่รถกับนันทิกานต์
“ฉันรู้สึกแพ้ว่ะแก” จู่ๆ พิมภาก็พูดขึ้นมา
“แกไม่ได้แพ้ แต่แกรู้สึกผิด เพราะว่าแกผิดจริงไง”
“แนน ฉันเพื่อนแกนะ”
“แต่เพื่อนไม่ควรสนับสนุนให้เพื่อนทำผิดไม่ใช่เหรอ”
“นี่จะกลายเป็นว่าฉันสร้างปมชีวิตอีกหรือเปล่าเนี่ย”
“ไม่หรอก ฉันว่าคุณต้นเขาก็ไม่เลวนะ”
“นายต้นเนี่ยนะ”

อ่านละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก วันที่ 9 ธ.ค 2555

ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทประพันธ์โดย ปัณณพร
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก บทโทรทัศน์โดย สองปุณณณฐ
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก กำกับการแสดงโดย เมธี เจริญพงศ์
ละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รัก ผลิตโดย บ.เมกเกร์ เจ กรุ๊ป จำกัด(โดยคุณนก จริยา แอนโฟเน)
ติดตามชมละคร คุณสามี(กํามะลอ)ที่รักได้ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา manager